« Jes, ni devas donaci kaj voluntuli kaj protesti kaj voĉdoni, samtempe ĉiutage memorigante nin, ke Hillary Clinton gajnis la popolan baloton. Kaj ni devas dediĉi nin al la defendo de niaj geamikoj, najbaroj, kaj kunlaboristoj, kiuj estas enmigrantoj (ĉu kunpasportaj aŭ ne), Islamanoj (ĉu naskitaj en Usono aŭ enmigrintaj aŭ rifuĝintaj), neblankuloj, virinoj serĉantaj reproduktan sanon, transgenraj geviroj serĉantaj sekuron, lesbaninoj kaj gejaj viroj serĉantaj protekti siajn familiojn, kaj ĉiun kaj ĉion alian, kiun Trump promesis damaĝi, ĝis kaj inklude de la planedo, sur kiu ni ĉiuj loĝas.
Sed ni devas ankaŭ krei tempon por ĝojo kaj plezuro kaj rido kaj geamikoj kaj manĝo kaj arto kaj muziko kaj seksumado. Dum la plej mallumaj tagoj de la HIV/aidosa epidemio, kiam Respublikanoj kaj religiaj konservistoj regis la federacian registaron [de Usono] kaj provis laŭ eble plej multe dolori la malsanulojn kaj mortantojn, kviroj organiziĝis kaj protestis kaj volontulis kaj malĝojis. Ni ankaŭ faris muzikon kaj teatron kaj arton. Ni prizorgis unu la alian, kaj ni dancis kaj amis kaj fikis. La brakumo de ĝojo kaj arto kaj seksumo, alfronte al timo kaj necerteco, plibonigis niajn sentojn—ĝi bontenis nian psikan sanon—kaj ĝi havis ankaŭ la kroman avantaĝon, ke ĝi frenezigis niajn malamikojn. Ili ne povis kompreni kiel ni povus senti nin iaj krom mizeraj, konsiderante la defiojn, kiujn ni alfrontis—ilian avidon, ilian senzorgecon, iliajn antaŭjuĝojn— sed ni kreis kaj spertis ĝojon malgraŭ ilia malamo kaj malgraŭ ĉi tiu terura malsano. Ni turnis nin unu al la alia—ni turnis nin al niaj amantoj kaj amikoj kaj fojfoje nekonatoj—kaj diris, 'Ili forfikiĝu. Nun fiku min.'
[...] Eble ni neniam elradikigos rasismon kaj seksismon kaj malamon. Sed ni ja batalos kontraŭ ili. Kaj ne aŭskultu iun ajn, kiu diras al vi, ke muziko kaj danco kaj arto kaj seksumo kaj ĝojo estas distroj de la batalo. Ili estas partoj de la batalo. » | | « Yes, we must donate and volunteer and protest and vote, all while reminding ourselves daily that Hillary Clinton won the popular vote. And we must commit to defending our friends, neighbors, and coworkers who are immigrants (documented or not), Muslims (American born, immigrants, or refugees), people of color, women seeking reproductive health care, trans men and women seeking safety, lesbian and gay men seeking to protect their families, and everyone and everything else Trump has threatened to harm, up to and including the planet we all live on.
But we must make time for joy and pleasure and laughter and friends and food and art and music and sex. During the darkest days of the HIV/AIDS epidemic, when Republicans and religious conservatives controlled the federal government and were doing everything in their power to harm the sick and dying, queers organized and protested and volunteered and mourned. We also made music and theater and art. We took care of each other, and we danced and loved and fucked. Embracing joy and art and sex in the face of fear and uncertainty made us feel better—it kept us sane—and it had the added benefit of driving our enemies crazy. They couldn’t understand how we could be anything but miserable, given the challenges we faced—their greed, their indifference, their bigotry—but we created and experienced joy despite their hatred and despite this awful disease. We turned to each other—we turned to our lovers and friends and sometimes strangers—and said, "Fuck them. Now fuck me."
[...] We may never eradicate racism and sexism and hatred. But fight it we will. And don't listen to anyone who tells you that music and dance and art and sex and joy are a distraction from the fight. They are a part of the fight. » |
Biografio en Vikipedio
Plurmedioj en Komunejo
Novaĵartikoloj en Vikinovaĵoj
