Sovaĝa kanto
Stanislav Schulhof
Indekso : Sovaĝa kanto de Stanislav Schulhof |
El la poemaro Aŭtunaj floroj |
Sovaĝa kanto
Stanislav Schulhof
Foje en aŭtuno, kiam birda aro
sin pretigis flugi trans la maro,
kiam en la parko velkis lasta flor',
tiam ankaŭ mia kanto bela, juna,
eksopiris je la lando varma, suna
kaj kun birda svarmo flugos de mi for.
La printempo venis en sekvinta jaro
kaj de sud' kun birda petolema aro,
venis ankaŭ mia forfluginta kant';
mi ĝin kompreneble logis, kapti penis,
sed la sovaĝulo min jam ne komprenis
kaj sin al mi kaŝis ie en lekant'.
Tial, se vi kanton mian koni volas,
serĉu en natur' ĝin kie vivo bolas,
sed ne en la libroj, ie sur paper';
inter papilioj, floroj, muŝoj ĉarmaj;
sur herbejo verda, en radioj varmaj
mia kant' petolas ie sur la ter'.
Mi ne scias kie vi ĝin serĉi devas,
kie ĝi sin kaŝas, kie nune revas,
aŭ ĉu je vi ridas ie en sekret';
eble ĝi fariĝis bonodora floro
kaj ĵus hejmen portas ĝin sur juna koro
iu sopiranta, bela knabinet'.