Louis Diémer

Louis Diémer
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Paris, 1843ko otsailaren 14a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Paris, 1919ko abenduaren 21a (76 urte)
Hobiratze lekua	Montmartreko hilerria
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Kontserbatorioa
Hizkuntzak	frantsesa
Irakaslea(k)	Antoine François Marmontel; Ambroise Thomas; François Benoist
Ikaslea(k)	ikusi Alfred Cortot; Robert Casadesus; Gaby Casadesus; Alfredo Casella; Emil Frey (en) ; Marius François Gaillard (en) ; Édouard Risler (mul) ; Marcel Ciampi (en) ; Robert Lortat (en) ; Saturnino del Fresno Arroyo (en) ;
Jarduerak
Jarduerak	piano-jotzailea, musikagilea eta pedagogoa
Enplegatzailea(k)	Parisko Kontserbatorioa
Jasotako sariak	ikusi Ohorezko Legioko ofiziala ;
Genero artistikoa	musika klasikoa
Musika instrumentua	pianoa

Louis-Joseph Diémer (Paris, 1843ko otsailaren 14a-Ibidem, 1919ko abenduaren 21a) Frantzaiko musikagile eta piano-jotzaile ospetsua izan zen. Bereziki klabizenbaloa jotzen zuen. Société des instruments anciens elkartea sortu zuen.

Biografia

Louis Diémer Antoine Marmontelen ikaslea izan zen pianorako, Ambroise Thomas konposiziorako eta François Benoist organorako, Parisko Kontserbatorioan. Hamabi urte zituenetik, lehen sariak lortu zituen pianoan, harmonian, akonpainamenduan, kontrapuntuan, ihesean eta solfeoan, eta bigarren sari bakarra organoan. Birtuosotzat hartua izan zen, eta mundu osoan zehar aritu zen, batzuetan Pablo Sarasate biolin jotzailearekin, eta beste batzuetan Jean-Delphin Alardekin.^[1]

Garrantzi handia izan zuen instrumentu historikoen erabileraren sustapenean, eta garai hartan ezezaguna zen klabizenbaloko errepertorioaren berraurkikuntzan parte hartu zuen, besteak beste instrumentua joz 1889ko Parisko Erakusketa Unibertsalean. Klabizenbalorako piezen zenbait bilduma argitaratu zituen, lehen hiru liburukiak Les Clavecinistes français du siècle XVIII (1887) izenekoak izanik, eta 1895ean Antzinako Instrumentuen Elkartea sortu zuen (Société des instruments anciens).

Diémer bera 1887an Kontserbatorioko irakasle bihurtu zen eta bere ikasleen artean Henri Libert, Robert Casadesus, Alfred Cortot, George Enescu, Yves Nat, Georges Dandelot, Marcel Dupré, Alfredo Casella, Lazare Lévy, José Cu, Gabriel Jaudoin, Victor Staub, Auguste Pierret eta Édouard Risler izan zituen.

Konpositore gisa, Diemerrek pieza asko idatzi zituen pianorako, ganbera-musikarako, melodietarako eta pianorako kontzertu baterako. 1888an, Arte Ederren Akademiaren Chartier saria jaso zuen ganbera-musika ekoizteagatik.^[2]

Massako dukearentzat interpretazio asko eskaini zituen Saint-Martin-du-Tertreko (Oise Harana) Franconvilleko gazteluan. Herri horretan ere bizi izan zen. Bere hilobia Montmartreko hilerrian dago.

Obra

Hauek dira bere lan nagusiak:

Barcarolle pianoarekin jotzeko, op. 2
Élégie pianoarekin jotzeko, op. 4
Mazurka de salon n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 5
Berceuse pianoarekin jotzeko, op. 7
Valse de salon n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 8
Impromptu-valse pianoarekin jotzeko, op. 9
Hommage à Rossini, piano eta kontrabaxu jotzeko dueto handiaren kontzertua ([[Pablo de Sarasate|Sarasate]rekin batera idatzita]])
Marche religieuse variée de la "Flûte enchantée" de Mozart, pianorekin jotzeko, op. 10
Pensées musicales pianoarekin jotzeko, op. 11
Le chant du nautonier, pianoarekin jotzeko, op. 12
Impromptu-Caprice pianoarekin jotzeko, op. 13
Valse de salon n° 2 pianoarekin jotzeko, op. 14
Nocturne n° 1 pianoarekin jotzeko, op. 15
La Rêveuse au rouet, pianoarekin jotzeko, op. 16
Caprice pianoarekin jotzeko, op. 17
Valse de salon n° 3 pianorekin jotzeko, op. 18
Chanson de mai pianoarekin jotzeko, op. 19
Trio avec piano n° 1, op. 20
Sonate pour piano et violon, op. 20 (Sarasateri eskainita)
Sonate pour piano et violoncelle, op. 22
Trio avec piano n° 2, op. 23
2 Orientales pianoarekin jotzeko, op. 25
2 Pièces romantiques pianoarekin jotzeko, op. 26
Caprice n° 3 pianoarekin jotzeko, op. 28
Mazurka n° 2 pianoarekin jotzeko, op. 29
Concert-Stück pianoarekin eta orkestrarekin jotzeko, op. 31
Romance biolonyxelo eta pianorekin jotzeko, op. 34
2 Pièces oboe eta pianorekin jotzeko, op. 35
Orientale n° 3 pianoarekin jotzeko, op. 36
Grande valse de concert pianoarekin jotzeko, op. 37
Orientale n° 4 pianoarekin jotzeko, op. 38
Les Sorcières, soprano, mezzo-soprano, kontralto eta pianorekin jotzeko hirukote fantastikoa, op. 39
Orientale n° 5, arratsaldeko ametsa pianorako, op. 40
Prélude pastoral pianoarekin jotzeko, op. 41
Caprice pastoral pianoarekin jotzeko, op. 42
Pièce en forme de menuet pianoarekin jotzeko, op. 43
Réveil sous bois, pianorekin jotzeko estudioa, op. 44
Romance kontrabaxu eta pianorekin jotzeko, op. 46
Prélude pianoarekin jotzeko, op. 47
Caprice scherzando pianorekin jotzeko estudioa, op. 48
Minuetto pianoarekin jotzeko, op. 49
Badinage pianoarekin jotzeko, op. 50
Orientale n° 6 pianoarekin jotzeko, op. 51
Légende oboe eta pianorekin jotzeko, op. 52 (Parisko Kontserbatorioko lehiaketako pieza 1904an)
La Source et le poète, bat-bateko-kapritxoa pianorako, op. 54
Caprice-étude pianoarekin jotzeko, op. 55
Menuet biolontxelo eta pianorekin jotzeko, op. 56
Impromptu-Idylle pianoarekin jotzeko, op. 56

Grabazioak

Diémer gramofonorako grabatu zuen lehen pianisten artean egon zen. Esaten denez, bere grabazioek XIX. mendeko piano eskola frantsesaren alderdirik onenak erakusten dituzte: argitasuna, puntua eta kontrola pasarte azkar eta bereizietan eta pianissimo-eskala garbietan. Frantziako prentsak Diemerri buruz zera esaten zuen: "eskalaren eta trilloaren erregea" da, "Diemerren interpretazioaren zehaztasun harrigarriak, bere trillo mitikoek, bere estiloaren soiltasunak, denok miresten dugun piano jotzaile bikaina bihurtu zuten".^[3]

Erreferentziak

↑ https://hmong.es/wiki/Louis_Diémer
↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k4675742g/f2.item
↑ Schonberg, Harold C. (1987 isbn=978-0671638375). The Great Pianists. Nueva York: Simon & Schuster, 287 or.

Ikus, gainera

Pablo Sarasate

Kanpo estekak

Datuak: Q1349196
Multimedia: Louis Diémer / Q1349196

[1] ttps://hmong.es/wiki/Louis_Diémer

[2] ttps://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k4675742g/f2.item

[3] Schonberg, Harold C. (1987 isbn=978-0671638375). The Great Pianists. Nueva York: Simon & Schuster, 287 or.

[1]

[2]

[3]