Taishō Aroa

Japoniako historia

Jōmon Aroa (K. a. X. mendea-K. a. 300)
Yayoi Aroa (K. a. 300-K. o. 250)
Kofun Aroa (250-538)
Asuka Aroa (538-710)
Nara Aroa (710-794)
Heian Aroa (794-1185)
Kamakura Aroa (1185-1333)
- Kenmu Berrezartzea
Muromachi Aroa (1336-1573)
- Nanboku-chō
- Sengoku (1478-1605)
Azuchi–Momoyama Aroa (1568–1603)
- Nanban
Edo Aroa (1603-1868)
- Bakumatsu
Meiji Aroa (1868-1912)
- Meiji Berrezartzea
Taishō Aroa (1912-1926)
Shōwa Aroa (1926-1989)
Heisei Aroa (1989-2019)
Reiwa Aroa (2019-egun)

Taishō Aroa (japonieraz: 大正時代, Taishō jidai^?) Japoniako historiaren aroa da, 1912ko uztailaren 30etik 1926ko abenduaren 25 arte, hau da, Taishō enperadorearen agintaldia, hedatzen dena.^[1]

Enperadore berriaren osasuna hauskorra zen, eta horrek herrialdeko botere politikoan aldaketa bat eragin zuen, talde oligarkiko zaharretik (genrō) Japoniako Dieta eta alderdi demokratikoetarantz. Hori dela eta, lan-gatazken eta gizarte-desberdintasunaren ondorioz, mugimendu liberalak garatu ziren, eta horrek auzo marjinalak, langileen nahiz nekazarien sindikatuak eta istiluen aurkako indarrak sortzeko bidea eman zuen, mugimendu horien jarduerak geldiarazteko. Beraz, aroa Japonian «Taishō demokrazia» bezala ezagutzen den mugimendu liberaleko aldi bat bezala hartzen da, bere aurretik egon zen Meiji kaotikotik eta ondorengo Shōwa garaiko militarismotik normalean bereizia.