بحث:مردمان ایرانی

هندی ها ایرانی تبار هستند

https://www.asriran.com/fa/news/952794/محققان-در-مطالعه‌ای-بزرگ-از-تبار-مردم-هند-پرده-برداشتند

دانشمندان در مطالعه‌ای گسترده تأیید کردند که در مردم هند علاوه بر ریشه ایرانی، بیشترین تنوع ژنتیکی از انسان‌تباران باستانی دیده می‌شود.

مطالعات قبلی نشان داده است که اصالت بیشتر هندی‌ها به سه گروه اجدادی می‌رسد:

   نوادگان کشاورزان ایران باستان که بین سال‌های ۴۷۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد به شبه‌قاره هند مهاجرت کردند.
   گروه گله‌دارانی از منطقه‌ی استپ اوراسیا که بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد به هند نقل‌مکان کردند.
   جوامع شکارچی-گردآورنده‌ی بومی جنوب آسیا که نسبت به باقی گروه‌ها، برای مدت طولانی‌تری در هند بودند.

کردونکاف و همکارانش دریافتند که میزان آثار این سه گروه در اصل و نسب هندی‌های امروزی بسیار متفاوت است، اما در عین حال الگوهای واضحی نیز پدیدار شد. برای مثال، نسبت تبار مردم مرتبط با شکارچی-گرد‌آورندگان آندامانی در جنوب هند از همه بیشتر، در شمال کم‌تر از همه و در گروه‌های زبانی و کاستی خاص، بیشتر بود. محققان می‌نویسند: «این امر نشان می‌دهد که رویدادهای ترکیبی باستانی با گسترش زبان‌ها و تاریخ نظام سنتی کاست در هند مرتبط است.»

بعضی از جوامع هندی، نوادگان کشاورزان ایران باستان از منطقه سرزم در تاجیکستان امروزی هستند

همچنین، محققان برای دریافت اطلاعات بیشتر از هویت کشاورزان ایرانی که هزاران سال پیش وارد منطقه شدند، دی‌ان‌ای باستانی را که قبلاً از گروه‌های هندی دارای اجداد ایرانی استخراج شده بود، تجزیه‌وتحلیل کردند. سپس، با انجام شبیه‌سازی دریافتند که ژن‌های چه افرادی با الگوهای دیده‌شده در هندی‌های امروزی مطابقت دارد. بهترین سازگاری با کشاورزان منطقه‌ای باستانی به نام سرزم در شمال غربی تاجیکستان امروزی دیده شد. کشاورزان در سرزم گندم و جو کشت می‌کردند و تجارت گسترده‌ای با اوراسیا داشتند.

مطالعات باستان‌شناسی قبلاً نیز به ارتباطات تجاری بین سرزم و جنوب آسیا اشاره کرده بود، اما این پیوند یک طرفه نبود: کردونکاف و همکارانش فردی را در میان اجداد ایران باستان پیدا کردند که رگه‌هایی از ژنتیک هندی‌ها داشت. مایکل فراچتی، باستان‌شناس از دانشگاه واشنگتن به ساینس گفت: «ارتباطات این جوامع در طول زمان بسیار بیشتر از چیزی بوده که به آن‌ها نسبت داده شده است.»

کردونکاف و همکارانش دریافتند که هندی‌های امروزی یک تا دو درصد از تبار خود را از انسان‌های خردمند باستانی، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها می‌گیرند که مشابه تبار اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها است. اما محققان در کشفی شگفت‌انگیز دریافتند که ژنوم‌های تحلیل‌شده، در مقایسه با سایر جمعیت‌های نمونه‌، حاوی تنوع بسیار گسترده‌تری از ژن‌های نئاندرتال و دنیسووا است.

محققان نوشته‌اند: «حدود ۹۰٫۷ درصد از توالی‌های نئاندرتال در سراسر جهان، در هند دیده می‌شود و حدود ۵۱ درصد از توالی‌های دنیسووا نیز منحصر به هند است.»

در نهایت، تیم تحقیقاتی در پاسخ به پرسش اصلی مبنی بر اینکه هندی‌ها از کجا می‌آیند، دریافتند که بیشترین میزان تنوع ژنتیکی در هندی‌ها از یک مهاجرت گسترده به خارج از آفریقا که در زمانی حدود ۵۰ هزار سال پیش رخ داد، ناشی می‌شود. همچنین، امواج مهاجرت قبلی نیز مواد ژنتیکی اندکی را به جوامع هندی امروزی اهدا کرده است.

نسخه‌ی پیش از انتشار مطالعه در پایگاه داده بایوآرکایو موجود است.

ریشه زبان انگلیسی به ایران برمی گردد

دانشمندان نیوزیلند: ریشه زبان انگلیسی به ایران باز می‌گردد

https://farsnews.ir/news/14020510000691/دانشمندان-نیوزیلند-ریشه-زبان-انگلیسی-به-ایران-باز-می‌گردد

یافته‌های دانشگاهی در نیوزیلند نشان می‌دهد زبان انگلیسی به 8 هزار سال پیش در ایران بازمی‌گردد.

این دانشگاه نیوزیلندی اعلام کرده این بر اساس تحقیقات انجام شده از آلمان و با تکیه بر تخصص دانشگاه اوکلند به دست آمده است. این یافته پس از 200 سال بحث درباره زمان و مکان شروع خانواده زبان های هندواروپایی به دست آمده است.

بنابراین منطقه‌ای از دریای مدیترانه تا خلیج فارس ممکن است جایی بوده باشد که برای اولین بار زبان نیا-هندو-اروپایی صحبت می‌شده است.

زبان‌های هند و اروپایی پرتکرارترین خانواده زبان‌های جهان هستند که تعداد آنها بیش از 400 زبان است و شامل انگلیسی، روسی، فرانسوی، گیلیک اسکاتلندی، هندی-اردو، بنگالی و پنجابی می‌شود.

یک تیم بین المللی متشکل از بیش از 80 متخصص زبان، گسترش واژگان اصلی را از 161 زبان هند و اروپایی، از جمله 52 زبان باستانی یا تاریخی، مانند لاتین و ودایی، تجزیه و تحلیل کردند. دانشمندان معتقدند روش آن ها داده ها و روش شناسی بهتری نسبت به مطالعات قبلی دارد. آن ها در یافته خود ذکر می کنند که زبان نیا-هندو-اروپایی حدود 8هزار و100 سال قدمت دارد و 7 شاخه اصلی آن در حدود 7هزار سال پیش از هم جدا شده اند.

این تحقیق که در مجله ساینس منتشر شده، ممکن است منجر به ارزیابی مجدد دو نظریه ای شود که قبلاً غالب بودند.

1-فرضیه «استپ» منشا این زبان را در حدود 6هزار سال پیش در استپ پونتیک-کاسپین، منطقه‌ای که از بلغارستان، رومانی، مولداوی، اوکراین، روسیه و قزاقستان امروزی، نشان می‌دهد.

2-فرضیهٔ «آناتولیایی» منشا آن را در 8هزار تا 9هزار سال پیش و مناطق غربی ایران در نظر گرفته است.

تحقیقات جدید حاکی از آن است که زبان‌های هندواروپایی در اطراف آناتولی که در گذشته بخشی از ایران بوده شروع و به سمت شمال به سمت استپ حرکت کرده‌اند که به عنوان موطن زبان‌هایی بود که در نهایت وارد اروپا شدند.

« راسل گری» یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه و استاد دانشگاه اوکلند گفت: «بنابراین حل معمای 200 ساله زبان هند و اروپایی در ترکیبی از فرضیه های آناتولیایی و استپی نهفته است.»

انسان‌های اولیه پس از ترک آفریقا تا ده‌ها هزار سال در فلات ایران سکونت کردند

https://www.asriran.com/fa/news/956660/انسان‌های-اولیه-پس-از-ترک-آفریقا-تا-ده‌ها-هزار-سال-در-فلات-ایران-سکونت-کردند

مطالعه جدیدی نشان می‌دهد انسان‌های اولیه پس از مهاجرت به خارج از آفریقا مدت‌ها در فلات ایران زندگی می‌کردند.

پس از اینکه گروه‌هایی از انسان‌های خردمند آفریقا را ترک کردند، آثار اندکی از محل سکونت خود باقی گذاشتند تا اینکه ۲۰هزار سال بعد دوباره در اوراسیا ظاهر شدند. پس، آن‌ها در این فاصله به کجا رفتند؟ مطالعه‌ای جدید پیشنهاد می‌کند که انسان‌های خردمندی که از آفریقا خارج شدند، در این مدت در فلات ایران سکونت کردند.

به گزارش زومیت، شواهد فسیلی از مهاجرت‌های اولیه‌ی انسان خردمند نشان می‌دهد که اعضای گونه‌ی ما دست‌کم ۲۱۰هزار سال پیش از آفریقا خارج شدند، درحالی‌که شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد موج بزرگی از مهاجرت‌ها در حدود ۷۰هزار سال پیش از همه موفق‌تر بود و در انتقال ژن‌ها به همه‌ی مردم غیرآفریقایی امروزی نقش داشت.

کمبود گسترده فسیل‌های انسان خردمند در سراسر اوراسیا در فاصله ۶۰هزار تا ۴۵هزار سال پیش وجود دارد و این امر پژوهشگران مطالعه جدید را بر آن داشت تا دریابند انسان‌های مدرن در این مدت به کجا رفته بودند. براساس یافته‌ها که ۲۵ مارس در مجله‌ی Nature Communications گزارش شد، پژوهشگران با استفاده از مدل‌های اقلیمی و داده‌های ژنتیکی دریافتند که فلات ایران مناسب‌ترین مکان برای سکونت انسان‌ها در این زمان بوده است.

بااین‌حال همه‌ی پژوهشگران با یافته‌های جدید موافق نیستند و می‌گویند به شواهد بیشتری نیاز است. اجداد همه‌ی غیرآفریقایی‌های امروزی بین ۷۰هزار تا ۴۵هزار سال پیش در فلات ایران زندگی می‌کردند

فلات ایران در مطالعه‌ای قبلی، از سوی پژوهشگران به‌عنوان یک مرکز جمعیتی تعریف شد که بیشتر نقاط ایران امروزی و همچنین خلیج فارس و بین‌النهرین را دربرمی‌گیرد. تیم پژوهشی اکنون پیشنهاد می‌کند که اجداد همه‌ی غیرآفریقایی‌های امروزی بین ۷۰هزار تا ۴۵هزار سال پیش در آن جا زندگی می‌کردند.

پژوهشگران قبلا اطلاعات ژنوم‌های اوراسیایی‌های پارینه‌سنگی را بررسی کرده بودند و این داده‌ها را با شواهد باستان‌شناسی از تغییر در فناوری ابزارهای سنگی مرتبط کرده بودند.

قیطریه تاریخ 3200 . 7000 ساله تهران

https://www.sharghdaily.com/بخش-روزنامه-100/925125-قیطریه-پارکی-به-قدمت-تاریخ

احداث مسجد و حصارکشی در پارک قیطریه خبر تازه‌ای نیست، اما باستانی‌بودن منطقه قیطریه تازه به گوش مردم رسیده است. تپه‌هایی که قدمت سه‌هزارساله دارند، از قدیمی‌ترین و باستانی‌ترین مناطق دنیا اکنون دستخوش تصمیمات یک‌شبه و سلیقه‌ای شهرداری تهران شده‌اند. کارشناسان غیرمتخصص که حتی حاضر نیستند از متخصصان امر برای اتخاذ تصمیمات استفاده کنند حال به جان یکی از محبوب‌ترین پارک‌های تهران افتاده‌اند که اتفاقا زندگی بشر در آن قدمتی سه‌هزارساله دارد. کامبخش‌فرد در سال 47 به اکتشافات مهمی در منطقه قیطریه دست یافت که نه در سایت موزه ملی از آن سخنی به میان آمده و نه پژوهشکده باستان‌شناسی به آن اشاره‌ای کرده است. بدیهی است که تلاش‌ها برای مصاحبه با مدیران موزه ملی و پژوهشکده باستان‌شناسی بی‌نتیجه ماند. چرا باید پاسخ‌گوی پرسشی باشند که خود از آن بی‌خبرند؟ حصارکشی در بخشی از پارک قیطریه با هدف گودبرداری برای احداث مسجد اعتراضات بسیاری را به همراه داشت. کارزار و حضور مردم در این پارک اما همچنان بی‌حاصل است. مسئولان اگر چنین راحت برای پارکی محبوب در دل پایتخت تصمیمات سلیقه‌ای می‌گیرند، خدا به داد دیگر آثار باستانی و زیست‌محیطی کشور برسد.

کاوش‌های باستانی در تپه‌های قیطریه

گروه کاوش در اواخر دهه 40 به کشفیات مهمی دست یافتند اما قصد نداشتند به دلیل گمانه‌زنی به تخریب پارک یا قطع درختان بپردازند. حمید حسینی، فعال میراث فرهنگی به «شرق» گفت: شادروان سیف‌الله کامبخش‌فرد در مصاحبه‌ای به من گفته بود که تعداد گورها بسیار بیشتر از آنچه در آن زمان کاوش شد، بوده است اما گروه کاوش قصد نداشتند پارک را به دلیل گمانه‌زنی تخریب کنند. گمانه‌زنی‌ها نشان داد که بخش بزرگی از آنها زیر‌ پارک قیطریه کنونی است، اما دیگر نخواستیم که درختان را از بین ببریم و آنجا را کاوش کنیم. آنچه به دست آورده بودیم برای مطالعه درباره «تمدن قیطریه» کافی بود. ترجیح دادیم که بخشی را برای کاوش و پژوهش آیندگان باقی بگذاریم. به اعتقاد آقای کامبخش‌فرد پارک قیطریه و رفت و آمد مردم در آنجا بهترین پوشش حفاظتی برای آثار باستانی است و مانع از دستبرد به آنها می‌شود. او افزود: پرویز کیمیاوی فیلم مستندی از کاوش‌های کامبخش‌فرد ساخته است. در این کاوش‌ها 350 گور باستانی کشف شد که مردگان به حالت جنینی رو به شرق دفن شده بودند. در کنار اجساد اشیای سفالی و فلزی شامل انواع ظروف، زیورآلات و سلاح و نیز غذاهای خشک‌شده و استخوان حیوانات اهلی قرار داده بودند. این شیوه نشان می‌داد که صاحبان گورها به زندگی جسمانی پس از مرگ باور داشته‌اند. این مردمان احتمالا از اقوام آریایی بودند که در اواخر هزاره دوم پیش از میلاد بر اثر فشارهای خارجی از شرق و غرب دریای خزر به مناطق جنوبی‌ رانده شدند و گروهی از آنها در پهنه تهران امروزین استقرار یافتند. همچنین اجساد رو به شرق و طلوع خورشید دفن شده‌اند که نشان می‌دهد مردم آن زمان خورشید و ماه را می‌پرستیده‌اند. حسینی گفت: البته در قیطریه سازه‌های باستانی کشف نشد و به جز در پارک در هیچ مکان دیگری امکان کاوش وجود نداشت چراکه برج‌ها و آپارتمان‌های مسکونی در این منطقه احداث شده است.

آثار باستانی بسیاری در مناطق مختلف تهران یافت شده است. مثلا سفال‌های خاکستری در دوره قاجار و در باغ هدایت به طور اتفاقی کشف شد. در آن زمان نه کاوشگری وجود داشت و نه باستان‌شناسی. در بوستان پنجم پاسداران حصارک شمیران و سه‌راه ضرابخانه و اگر اشتباه نکنم در اوین نیز آثار باستانی ارزشمندی یافت شده است. او افزود: در سال 1393 نیز اکتشافاتی صورت گرفت و آثاری باستانی با قدمت هفت هزار سال یافت شد. در قیطریه اما کامبخش‌فرد قدمت آثار یافت‌شده را سه هزار و 200 سال تخمین زد. کشفیات باستان‌شناسان در مناطق دیگر تهران از جمله شهرری، دروس، پاسداران، مهرآباد و... نیز نشان از قدمت زندگی مردم در تهران قدیم دارد.

یافته های 175 هزارساله در ایران

https://www.isna.ir/news/1403010903798/کشف-هایی-که-تاریخ-ایران-را-جابه-جا-کرد

رونمایی از دندان شیری ۱۷۵ هزارساله کودک نئاندرتال

دندان شیری کودک نئاندرتال، که قدمت آن به ۱۷۵ هزار سال رسیده و شاهدی از قدمت سکونت در فلات ایران است، یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسان ایران در سال ۱۴۰۱ بود، که برای نخستین‌بار در موزه ملی ایران به نمایش گذاشته شده است.

کشفی به قدمت ۴۵ هزار سال در یک غار

ایران؛ مرکز رویارویی گونه‌های انسانی مختلف پناهگاه صخره‌ای سُرهه (اسکولدر)، ساوجبلاغ، استان البرز، محوطه دیگری است که سال ۱۴۰۱ کاوش شده و آزمایش سال‌یابی نشان می‌دهد که استقرار پارینه‌سنگی در این محوطه به بازه زمانی ۶۸ تا ۳۵ هزار سال پیش می‌رسد. داده‌های این محوطه همچنین حاکی از وجود دو گونه انسانی نئاندرتال و مدرن در فلات ایران بوده است، که ایران را به عنوان یکی از مراکز مهم رویارویی گونه‌های انسانی مختلف معرفی می‌کند.

تاریخ فلزکاری در ایران به ۸ هزار سال رسید

کشف چوب‌خط‌های سنگی حسابداری ۶ هزارساله در شرق ایران کاوش کله‌کوب آیسک در شهرستان سرایان استان خراسان­ جنوبی نیز به یافته‌های ویژه‌ای از جمله چوب‌خط‌های سنگی منجر شده است. مجموع یافته‌ها نیز باستان‌شناسان را به این نتیجه رسانده که کله کوب در هزاره چهارم پیش از میلاد، منطقه‌ای صنعتی ـ کارگاهی بوده است.

https://www.isna.ir/news/1403011909262/پرونده-های-باز-گنجینه-های-خارج-شده-از-ایران

https://www.isna.ir/news/1403011205115/از-گورستان-هخامنشی-ها-و-اشکانی-ها-چه-بیرون-آمد-عکس

https://www.isna.ir/news/1402121410237/رونمایی-از-۴۰۰-کشف-باستان-شناسی-ایران

تاریخ 80 هزارساله در دشت تهران

https://www.independentpersian.com/node/384496

تازه‌ترین داده‌های مطالعاتی باستان‌شناسان از بررسی میدانی تپه قمی‌آباد شهرستان ری در جنوب تهران آشکار کرد که برخلاف آنچه تاکنون تصور می‌شد

تاریخ سکونت در دشت تهران تا حدود ۸۰ هزار سال پیش عقب رفت

ایندیپندنت فارسی

https://farsnews.ir/news/14021104000387/سکونت-۴۰-تا-۸۰-هزار-ساله-انسان‌ها-در-تهران

اسکلت 7 هزار ساله تهران، زن بود

جنسیت اسکلت 7 هزارساله‌‌ کشف شده در محدوده خیابان مولوی تهران مشخص شد. بررسی­های اولیه متخصصان حوزه­ های انسان‌شناسی، کالبدشناسی، ژنتیک و باستان شناسی نشان می‌دهد که این اسکلت متعلق به یک زن میانسال است.

https://www.isna.ir/news/94012911632/کشف-یک-اسکلت-کنار-زن-7-هزارساله-تهران

https://www.isna.ir/news/97082612330/سه-قطعه-سفال-راوی-۷۰۰۰-سال-قدمت-در-تهران

«سه قطعه سفال در بازار صندوق‌سازان توانستند قدمت تهران را ۶۶۰۰ سال بیشتر به عقب بکشانند، بنابراین دیگر داستان مسافر چشمه علی و شهری ری دیگر منتفی است، تهران ۷۰۰۰ سال قدمت دارد»