پرش به محتوا

شورش طالبان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط IlanMask (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۴۹ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
شورش طالبان
بخشی از جنگ افغانستان،
جنگ داخلی افغانستان

نقشهٔ شورش طالبان
تاریخ۱۷ دسامبر ۲۰۰۱ – ۱۵ اوت ۲۰۲۱
(۱۹ سال، ۷ ماه، ۴ هفته و ۱ روز)
مرحله اول: ۱۷ دسامبر ۲۰۰۱–۶ ژوئن ۲۰۰۶
مرحله دوم: ۶ ژوئن ۲۰۰۶–۱۵ اوت ۲۰۲۱[۲۱]
موقعیت
نتایج

پیروزی طالبان

طرف‌های درگیر

جمهوری اسلامی افغانستان جمهوری اسلامی افغانستان

شبه‌نظامیان متحد

پشتیبانی:


در گذشته:

افغانستان طالبان

پشتیبانی ادعایی:
 پاکستان[۶][۷][۸]
 روسیه[۹][۱۰]
 چین[۱۱][۱۲]
 قطر[۱۳][۱۴]
 ایران[۱۵][۱۶][۱۷]
 عربستان سعودی (تا ۲۰۱۳)[۱۸]


گروه‌های متحد


انشعابات طالبان (از ۲۰۱۵)

فرماندهان و رهبران

افغانستان محمداشرف غنی
(رئیس‌جمهور)
افغانستان عبدالله عبدالله
(رئیس اجرایی)
افغانستان عبدالرشید دوستم
(معاون اول رئیس‌جمهور)
افغانستان محمد محقق
(معاون رئیس اجرایی)
افغانستان عطا محمد نور
(والی بلخ)
افغانستان بسم‌الله خان محمدی
(وزیر دفاع)
افغانستان شیرمحمد کریمی
(رئیس نیروهای مسلح)
ائتلاف:

آر-اس[۱] (۲۰۱۵ تاکنون)

در گذشته:

افغانستان هبت‌الله آخندزاده
(فرمانده اشرد)
[۲۲]
افغانستان سراج‌الدین حقانی
(معاون)
[۲۳]
افغانستان محمد یعقوب
(معاون)
[۲۲]
افغانستان جلال‌الدین حقانی 
(رهبر شبکه حقانی)
گلبدین حکمتیار
(۲۰۰۲–۲۰۱۶)
ایمن الظواهری
(امیر القاعده)
افغانستان عبدالغنی برادر
(رئیس دفتر دیپلماتیک)[۲۴]


افغانستان منصور دادالله 
(فرمانده جبهه دادالله)[۲۵][۲۶]
حاجی نجیب‌الله
(فرمانده فدا محاذ)
[۲۷]
محمد رسول
(فرمانده شورای عالی امارت اسلامی افغانستان)[۲۸]


در گذشته:
افغانستان ملا عمر 
(امیرالمؤمنین)

افغانستان اختر محمد منصور 
(فرمانده ارشد)[۲۲][۲۴]
افغانستان عبیدالله آخوند 
(وزیر دفاع پیشین)
[۲۴]
افغانستان محمد فضل (اسیر)
(معاون پیشین وزیر دفاع)
[۲۴]
افغانستان عبدالقاسم ذکیر
(رئیس نظامی پیشین)
افغانستان ملا دادالله آخوند 
(فرمانده ارشد)
[۲۴]

اسامه بن لادن 
(امیر پیشین القاعده)
قوا

افغانستان نیروهای مسلح افغانستان: ۳۵۲٬۰۰۰[۲۹]

تعلیمات، کمک، مشورت: ۱۳٬۰۰۰+[۳۰]


در گذشته:
آیساف: ۱۸٬۰۰۰+[۳۱]

پیمانکاران نظامی: ۲۰٬۰۰۰+[۳۱]

افغانستان طالبان: ۶۰٬۰۰۰
(برآورد آزمایشی)[۳۲]

حزب اسلامی گلبدین حکمتیار: ۱٬۵۰۰–۲٬۰۰۰+[۳۶]
القاعده: ۱۰۰–۸۰۰[۳۷][۳۸][۳۹]


فدا محاذ: ۸٬۰۰۰[۲۷]

شورای عالی امارت اسلامی افغانستان: ۸٬۰۰۰–۱۰٬۰۰۰[۲۸]
تلفات و خسارات

فهرست گزارش تلفات نیروهای امنیتی افغان در افغانستان
کشته: ۶۵٬۵۹۶+ زخمی:۱۶٬۵۰۰+[۴۰]
تلفات نیروهای ائتلاف در افغانستان:
کشته: ۳٬۴۸۶ (همه دلایل)
۲٬۸۰۷ (دلایل خصمانه)
(آمریکا: ۲٬۳۵۶، انگلیس: ۴۵۴،[۴۱] کانادا: ۱۵۸، فرانسه: ۸۸، آلمان: ۵۷، ایتالیا: ۵۳، سایر: ۳۲۱)[۴۲]
زخمی: ۲۲٬۷۷۳ (آمریکا: ۱۹٬۹۵۰, انگلیس: ۲٬۱۸۸, کانادا: ۶۳۵)[۴۳][۴۴][۴۵]
پیمانکاران:
کشته: ۱٬۵۸۲[۴۶][۴۷]
زخمی: ۱۵٬۰۰۰+[۴۶][۴۷]

همه کشته‌شدگان: ۷۰٬۶۶۴+
طالبان:
کشته: ۶۷٬۰۰۰–۷۲٬۰۰۰[۳۲][۴۸][۴۹]

شورش طالبان شورشی بود که طالبان پس از از دست دادن قدرت در جنگ افغانستان آغاز کرد. در این شورش نیروهای طالبان بر ضد دولت افغانستان تحت رهبری حامد کرزی و بعداً محمداشرف غنی و همچنین نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت به رهبری آمریکا، جنگیدند. شورشگری آنها تا حدی از مرز دیورند رد شده و به کشور پاکستان و به ویژه مناطق وزیرستان و خیبر پختونخوا رسید. طالبان جنگ‌های کم شدتی را بر ضد نیروهای امنیت ملی افغانستان و ناتو و همچنین اهداف غیرنظامی انجام دادند. کشورهای منطقه همچون پاکستان، ایران، چین و روسیه، اغلب به کمک مالی و پشتیبانی از گروه‌های شورشی متهم هستند.[۹][۵۰][۵۱][۵۲][۵۳][۵۴][۵۵][۵۶][۵۷][۵۸][۵۹]

رهبر کنونی طالبان هبت‌الله آخندزاده است که رهبر شورای کویته نیز به‌شمار می‌رود. شبکه حقانی، حزب اسلامی گلبدین حکمتیار و گروه‌های کوچک القاعده نیز بخشی از این شورش بودند.[۶۰][۶۱]

نتیجه این شورش هجوم طالبان در ۲۰۲۱ و فروپاشی دولت افغانستان بود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "News – Resolute Support Mission". Archived from the original on 28 February 2015. Retrieved 17 July 2015.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "Afghanistan's warlord vice-president spoiling for a fight with the Taliban". The Guardian. 4 August 2015. Retrieved 15 August 2015.
  3. Ibrahimi, Niamatullah. 2009. 'Divide and Rule: State Penetration in Hazarajat (Afghanistan) from Monarchy to the Taliban', Crisis States Working Papers (Series 2) 42, London: Crisis States Research Centre, LSE
  4. "In Afghanistan, the Endgame Demands a Difficult Balancing Act in a Region on Edge". نیویورک تایمز. 8 August 2019.
  5. The Taliban’s new leadership is allied with al Qaeda بایگانی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, The Long War Journal, 31 July 2015
  6. Dalrymple, William (26 June 2013). "Forget Nato v the Taliban. The real Afghan fight is India v Pakistan". Archived from the original on 29 December 2016 – via The Guardian.
  7. "How Pakistan Is Tightening Its Grip on the Taliban". The National Interest. 15 August 2015. Retrieved 22 August 2015.
  8. "Pakistani intelligence helping Taliban: NATO report". ABC. 2 February 2012. Retrieved 31 August 2015.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ "Is Russia arming the Afghan Taliban?". BBC News. 2 April 2018.
  10. "Russia Secretly Offered Afghan Militants Bounties to Kill U.S. Troops, Intelligence Says". The New York Times. 27 June 2020.
  11. Small, Andrew (23 August 2015). "China's Man in the Taliban". Foreign Policy Argument. Retrieved 26 July 2019.[منبع نامعتبر؟]
  12. Danahar, Paul (3 September 2007). "Taleban 'getting Chinese arms'". BBC. Retrieved 26 July 2019.
  13. "Qatar's Dirty Hands". National Review. 3 August 2017.
  14. "Saudi has evidence Qatar supports Taliban: Envoy". آژانس خبری پژواک. 7 August 2017.
  15. "Iran Backs Taliban With Cash and Arms". The Wall Street Journal. 11 June 2015. Retrieved 13 June 2015.
  16. "Why the Taliban murdered their own leader and the terrifying fallout now threatening the West". The Mirror. 21 August 2015. Retrieved 22 August 2015.
  17. "Envoy Says Tehran Doesn't Give Afghan Taliban Weapons or Funding". The Wall Street Journal. 18 June 2015. Retrieved 13 June 2015.
  18. What's Behind Saudi Arabia's Turn Away From the Taliban?. The Diplomat. 7 September 2017.
  19. "Central Asian groups split over leadership of global jihad". The Long War Journal. 24 August 2015. Retrieved 27 August 2015.
  20. "Turkistan Islamic Party highlights joint raids with the Afghan Taliban | FDD's Long War Journal". 12 March 2018.
  21. "Taliban declare victory in Afghanistan". Axios. 16 August 2021. Retrieved 18 August 2021.
  22. ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ "Afghan Taliban announce successor to Mullah Mansour". BBC News. 26 May 2015. Retrieved 26 May 2016.
  23. Mullah Omar: Taliban choose deputy Mansour as successor بایگانی‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, BBC News, 30 July 2015
  24. ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ ۲۴٫۲ ۲۴٫۳ ۲۴٫۴ "Afghan Taliban leader Mullah Omar is dead". The Express Tribune. 29 July 2015. Retrieved 29 July 2015.
  25. "Mullah Omar's family rejects new Taliban supremo". The Express Tribune. 3 August 2015. Retrieved 29 August 2015.
  26. "Mullah Mansoor deployed 600 militants to fight Mullah Dadullah in Zabul". Khaama Press. 28 August 2015. Retrieved 29 August 2015.
  27. ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ "Mullah Najibullah: Too Radical for the Taliban". Newsweek. 30 August 2013. Retrieved 22 August 2015.
  28. ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ "Taliban in troubled waters as splinter groups target leaders in Quetta". CNBC TV. Retrieved 20 September 2019.
  29. "The Afghan National Security Forces Beyond 2014: Will They Be Ready?" (PDF). Centre for Security Governance. February 2014. Archived from the original (PDF) on 26 July 2014.
  30. Domínguez, Gabriel (6 January 2015). "What can NATO's new Afghanistan mission achieve?". Deutsche Welle. Retrieved 12 June 2015.
  31. ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ "The continuing US war in Afghanistan". World Socialist Web Site. 30 December 2014. Retrieved 30 December 2014.
  32. ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Dawi, Akmal. "Despite Massive Taliban Death Toll No Drop in Insurgency". Voanews.com. Retrieved 10 August 2014.
  33. Rassler, Don; Vahid Brown (14 July 2011). "The Haqqani Nexus and the Evolution of al-Qaida" (PDF). Harmony Program. مرکز مبارزه با تروریسم. Archived from the original (PDF) on 25 July 2011. Retrieved 2 August 2011.
  34. "Sirajuddin Haqqani dares US to attack N Waziristan, by Reuters, Published: September 24, 2011". Tribune. Reuters. 24 September 2011. Retrieved 10 April 2014.
  35. Perlez, Jane (14 December 2009). "Rebuffing U.S. , Pakistan Balks at Crackdown". The New York Times.
  36. Rohan Gunaratna, Author of "Inside al Qaeda: Global Network of Terror"; Woodall, Douglas (16 January 2015). Afghanistan after the Western Drawdown. ISBN 978-1-4422-4506-8. Retrieved 13 August 2015. {{cite book}}: |first1= has generic name (help)
  37. "Al-Qaeda's Resurrection". Council on Foreign Relations. Retrieved 6 March 2018.
  38. Roggio, Bill (26 April 2011). "How many al Qaeda operatives are now left in Afghanistan? – Threat Matrix". Longwarjournal.org. Archived from the original on 8 February 2014. Retrieved 10 April 2014.
  39. "Al Qaeda in Afghanistan Is Attempting A Comeback". The Huffington Post. 21 October 2012. Archived from the original on 10 December 2013. Retrieved 10 April 2014.
  40. "Despite Massive Taliban Death Toll No Drop in Insurgency". Voice of America (VoA). 6 March 2014. Retrieved 14 October 2014.
  41. "Soldier dies from Afghanistan wounds". 24 July 2015. Archived from the original on 27 September 2016 – via www.bbc.co.uk.
  42. "OEF: Afghanistan: Fatalities By Year". icasualties.org. 9 September 2005. Archived from the original on 27 October 2018. Retrieved 14 September 2013.
  43. "U.S. Department of Defense" (PDF). U.S. Department of Defense. Archived from the original on 6 July 2009.
  44. "Number of Afghanistan UK Military and Civilian casualties (7 October 2001 to 30 November 2014)" (PDF). Archived from the original (PDF) on 1 January 2015.
  45. "Over 2,000 Canadians were wounded in Afghan mission: report". National Post. Retrieved 1 February 2012.
  46. ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ "U.S. Department of Labor – Office of Workers' Compensation Programs (OWCP) – Defense Base Act Case Summary by Nation". Dol.gov. Retrieved 2 August 2011.
  47. ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ T. Christian Miller (23 September 2009). "U.S. Government Private Contract Worker Deaths and Injuries". Projects.propublica.org. Archived from the original on 27 July 2011. Retrieved 2 August 2011.
  48. Iraj. "Deadliest Year for the ANSF: Mohammadi". Archived from the original on 1 January 2015. Retrieved 17 July 2015.
  49. ۷٬۰۰۰ کشته (۲۰۱۵)،[۱] بایگانی‌شده در ۶ مارس ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine ۱۸٬۵۰۰ کشته (۲۰۱۶)،[۲] از کل ۲۵٬۵۰۰ مورد گزارش‌شدهkilled in 2015–16
  50. "Isaf Seizes Iranian Weapons in Nimroz". Archived from the original on 17 August 2021. Retrieved 14 October 2014.
  51. "Is Iran Supporting the Insurgency in Afghanistan?". The Jamestown Foundation. Retrieved 14 October 2014.
  52. "Iran still supporting Afghan insurgency-U.S." Reuters. 23 November 2010. Archived from the original on 6 October 2014. Retrieved 14 October 2014.
  53. "Iran accused of supporting Afghan insurgents". Central Asia Online. 7 June 2010. Retrieved 14 October 2014.
  54. "U.S. blames Pakistan agency in Kabul attack". Reuters. 22 September 2011. Archived from the original on 25 September 2011. Retrieved 4 March 2012.
  55. "U.S. links Pakistan to group it blames for Kabul attack". Reuters. 17 September 2011. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 4 March 2012.
  56. "Clinton Presses Pakistan to Help Fight Haqqani Insurgent Group". Fox News. 18 September 2011. Retrieved 4 March 2012.
  57. "Pakistan condemns US comments about spy agency". Associated Press. 23 September 2011. Archived from the original on 27 July 2013. Retrieved 4 March 2012.
  58. Small, Andrew (23 August 2015). "China's Man in the Taliban". Foreign Policy Argument. Retrieved 26 July 2019.
  59. Danahar, Paul (3 September 2007). "Taleban 'getting Chinese arms'". BBC. Retrieved 26 July 2019.
  60. Our Man in Kabul? بایگانی‌شده در ۱۲ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine by Michael Crowley, tnr.com, 9 March 2010
  61. Morgan, Wesley. "Whatever happened to Al Qaeda in Afghanistan?". POLITICO.