آتش اصفهانی
آتش اصفهانی | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | میرزا حسن اصفهانی |
| زادهٔ | ۱۲۸۴ ق یا ۱۲۸۶ق |
| درگذشت | ۱۳۰۹ خورشیدی |
آتش اصفهانی از شعرای پارسی گوی اواخر دوره قاجار و ابتدای دوره پهلوی است.
نام و نسب
[ویرایش]میرزا حسن اصفهانی فرزند ملا محمد صادق اصفهانی (درگذشت: ۱۳۲۸ق) در سال ۱۲۸۴ ق یا ۱۲۸۶ق در اصفهان به دنیا آمد.
علاوه بر شاعری در هنرهای بسیاری چیره‌دست گشت و در وادی شعر نیز بر اثر تماس با عنقای اصفهانی و عمان سامانی و آشفته و حیدر کمالی دارای ذوق فراوان شد. وی در اول امر تخلص بینوا را برگزیده بود ولی بعدها تخلصش را به آتش تغیر داد.
سبک شعری
[ویرایش]آتش اگر چه در عصر مشروطه می‌زیست ولی تمایل به سبک هندی داشت و از کلیم کاشانی و صائب تبریزی بسیار استقبال می‌نمود. بیشتر اشعار او غزل است و دیوانش که در حدود ۶ هزار بیت باشد را جلال الدین همایی تصحیح کرده و در اصفهان توسط کتابفروشی ثقفی اصفهانی منتشر شده‌است.
همچنین کاملترین دیوان آتش اصفهانی شامل زندگی‌نامه و نقد و بررسی ساختار و محتوای شعر او به مقدمه و تصحیح سجاد رسولی نوده در سال ۱۳۹۲ توسط انتشارات اقبال در تهران به چاپ رسیده‌است.
نمونه شعر
[ویرایش]| گفتی مرا بعشق که باید زجان گذشت | جانم توئی چگونه توانم ازآن گذشت |
| لب اگراین است که من دیده‌ام | زاهد صد ساله شود بت‌پرست |
درگذشت
[ویرایش]آتش اصفهانی در سال ۱۳۰۹ خورشیدی درگذشت و پیکرش را در تکیه فاضل سراب در تخت فولاد اصفهان به خاک سپردند.
منابع
[ویرایش]- مقدمه دیوان آتش اصفهانی، جلال الدین همایی، ۱۳۲۱ش. اصفهان.
- الذریعه، آقابزرگ تهرانی، ج۹، بخش اول، ذیل آتش. بیروت، ۱۴۰۹ق.
- تذکره شاعران اصفهان، حرف الف.
- نقباء البشر، ج۳،
- تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۲۹ تا ۴۰.