پرش به محتوا

اتحادیه روسیه و بلاروس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اتحادیه روسیه و بلاروس

موقعیت اتحادیه روسیه و بلاروس
ستاد۸/۵ میدان ستارایا، ورودی ۳، ۱۰۳۱۳۲ مسکو، روسیه[۱]
بزرگترین شهرمسکو
۵۵°۴۵′ شمالی ۳۷°۳۷′ شرقی / ۵۵٫۷۵۰°شمالی ۳۷٫۶۱۷°شرقی / 55.750; 37.617
زبان(های) رسمی
نوعسازمان بین‌المللی
کشورهای عضو
حاکمان
• رئیس شورای عالی دولت
بلاروس الکساندر لوکاشنکو
• رئیس شورای وزیران
روسیه میخائیل میشوستین
• دبیرکل
روسیه دمیتری مزنتسف[۲]
قوه مقننهشورای عالی دولت
بنیان‌گذاری
۲۶ دسامبر ۱۹۹۱
• مشترک‌المنافع بلاروس و روسیه
۲ آوریل ۱۹۹۶
• پیمان ایجاد کشور اتحادیه روسیه و بلاروس
۸ دسامبر ۱۹۹۹
مساحت
• کل
۱۷٬۳۰۵٬۸۴۱ کیلومتر مربع (۶٬۶۸۱٬۸۲۳ مایل مربع)a
جمعیت
• برآورد سال ۲۰۲۰
کاهش ۱۵۶٬۱۹۸٬۰۰۰
• تراکم
۸٫۸۸ بر کیلومتر مربع (۲۳٫۰ بر مایل مربع)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۲۰ 
• کل
کاهش ۴٫۲۰۶ تریلیون دلار[۳]
تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی)برآورد ۲۰۲۰ 
• کل
کاهش ۱٫۵۲۱ تریلیون دلار[۳]
واحد پول
منطقه زمانییوتی‌سی+2 to +۱۲
گاه‌شماریdd.mm.yyyy
جهت رانندگیراست

دولت اتحادیه که اتحادیه روسیه و بلاروس نیز نامیده می‌شود، سازمانی متشکل از روسیه و بلاروس است که در ۸ دسامبر ۱۹۹۹ بنیان‌گذاری شد.[۴][۵] این اتحادیه در ابتدا با هدف اتحاد هر دو کشور تأسیس شد و در شکل نهایی برنامه‌ریزی‌شده خود به یک کنفدراسیون یا اتحاد سیاسی تبدیل خواهد شد. با این حال هم‌اکنون هر دو کشور استقلال خود را حفظ کرده‌اند.[۶] دولت اتحادیه بر اساس پیمان بین‌المللی پیشین میان روسیه و بلاروس در ۲ آوریل ۱۹۹۷ بنا شده‌است.[۷][۸] گرچه این اتحادیه فقط از روسیه و بلاروس تشکیل شده‌است، سایر کشورها نیز مجاز به پیوستن به آن هستند.[۹] این اتحادیه فراملی از طریق شورای عالی دولت[۱۰] و سایر نهادهای حکومتی اداره می‌شود.[۱۱] رئیس‌جمهور کنونی آن الکساندر لوکاشنکو است که از سال ۲۰۰۰ در این منصب قرار دارد.[۱۲]

اهداف کنونی دولت اتحادیه بیشتر بر ادغام اقتصادی متمرکز است.[۱۳] سایر حوزه‌ها و مسائل، مانند ادغام سیاسی، به دلیل وضعیت سیاسی در کشورهای عضو متوقف شد. در مذاکرات انجام‌گرفته در مسکو، کشورهای عضو توافق کردند که ادغام بیشتر ادامه یابد در حالی که برخی مسائل دیگر باید حل شوند. ۲۶–۲۷ نقشه راه ادغام در سطح دولت مورد توافق قرار گرفت. در این مذاکرات بزرگترین مسئله‌ای که کشورهای عضو را آزار می‌دهد، مشکلات مربوط به مالیات است.[۱۴] گفته می‌شود که کار در زمینه ادغام در مناطق دفاعی و اطلاعاتی به خوبی پیش می‌رود.[۱۵]

زبان

[ویرایش]

زبان‌های رسمی دولت اتحادیه زبان‌های دولتی کشورهای شرکت کننده است. زبان روسی به عنوان زبان کاری در نهادهای مشترک دولت اتحادیه استفاده می‌شود.[۱۶]

گسترش

[ویرایش]
  •  آبخاز و  اوستیای جنوبی هر دو در حال حاضر دارای وضعیت ناظر در نشست‌های پارلمانی هستند.[۱۷] در بیانیه‌های غیررسمی، نخست‌وزیران جمهوری‌های آبخازیا و اوستیای جنوبی (که تنها توسط روسیه و چند کشور دیگر به رسمیت شناخته شده‌اند) برای پیوستن به اتحادیه و سخنگوی اتحادیه متقابلاً این علاقه را ابراز علاقه کرده‌اند. تا کنون هیچ درخواست رسمی اعلام نشده‌است.[۱۸]
    دولت اتحادیه (زرد)، کشورهایی که برای پیوستن به اتحادیه ابراز علاقه کرده‌اند (سبز) و سایر اعضای کشورهای مستقل همسود (صورتی).
  •  قزاقستان ابراز علاقه کرده بود که تا سال ۲۰۱۰ یک اتحادیه گمرکی جداگانه با روسیه و بلاروس تشکیل دهد.[۱۹] این اتحادیه گمرکی طبق برنامه‌ریزی در آغاز سال ۲۰۱۰ تشکیل شد. قزاقستان اشاره کرده‌است که ممکن است پس از مدتی به دولت اتحادیه بپیوندد.[۱۹]
  •  قرقیزستان: از ژوئن ۲۰۰۷، مخالفان قرقیزستان که در آشفتگی سیاسی به سر می‌بردند، یک همه‌پرسی سراسری را برای پیوستن به اتحادیه روسیه و بلاروس آغاز کردند.[۲۰]
  •  مولدووا: ولادیمیر ورونین، رئیس‌جمهور مولداوی، در سال ۲۰۰۱ بلافاصله پس از انتخاب خود اعلام کرد که برنامه‌هایی برای پیوستن مولداوی به اتحادیه روسیه و بلاروس دارد.[۲۱][۲۲] با روی کار آمدن اتحاد برای ادغام اروپا در انتخابات ۲۰۰۹ مولداوی، علاقه این کشور به سوی اتحادیه اروپا سوق داده شده‌است.
  •  ترانس‌نیستریا: در همه‌پرسی ترانس‌نیستریا در سال ۲۰۰۶، ۹۷٫۲٪ از مردم به ادغام کشور به‌رسمیت‌شناخته‌نشده ترانس‌نیستریا در روسیه رای موافق دادند که به گفته تحلیلگران این احتمال را دارد که ترانس‌نیستریا به‌طور یکجانبه درخواست پیوستن به اتحادیه را داشته باشد. در بهار ۱۹۹۸ نیز ۶۶٫۵٪ از رای‌دهندگان ترانس‌نیستریا از پیوستن به اتحادیه روسیه و بلاروس در یک همه‌پرسی غیرالزام‌آور توسط دولت ترانس‌نیستریا حمایت کردند.[۲۳] با این حال، از آنجا که این کشور طرف هیچ‌یک از اعضا به رسمیت شناخته نشده‌است، بعید است در آینده نزدیک این اتفاق رخ دهد.
  •  اوکراین: ویکتور یانوکویچ، رئیس‌جمهور اوکراین، در پاسخ به گمانه‌زنی‌ها دربارهٔ پیوستن اوکراین به اتحادیه اعلام کرد که اوکراین یک کشور مستقل است و این چیزی نیست که توسط کسی در دولت مورد سؤال قرار گیرد.[۲۴] این موضوع باید در پرتو انقلاب اوکراین و تحولات جنبش یورومیدان که به دنبال ادغام در اتحادیه اروپا است، مورد تجدید نظر قرار گیرد. در دوره تصدی پترو پروشنکو، پنجمین رئیس‌جمهور اوکراین، قانون اساسی اوکراین در سال ۲۰۱۹ اصلاح شد تا روند برگشت اوکراین برای پیوستن به اتحادیه اروپا و ناتو پس از وقایع انقلاب ۲۰۱۴ تقویت شود. در سال ۲۰۲۱، ولودیمیر زلنسکی، ششمین رئیس‌جمهور اوکراین، اظهار داشت که ایجاد «دولت اتحادیه واقعی» میان بلاروس و روسیه یک خطر واقعی برای اوکراین است.[۲۵]
  •  کنفدراسیون نووروسیه: در دوران مداخله نظامی روسیه در اوکراین در سال ۲۰۱۴، رستم تمیرگالیف معاون نخست‌وزیر جمهوری کریمه ابراز امیدواری کرد که جنوب شرقی اوکراین «فدراسیون اوکراین» را تشکیل داده و به دولت اتحادیه بپیوندد.[۲۶] با این حال فقط کشورهای خودخوانده جمهوری خلق دونتسک و جمهوری خلق لوهانسک از اوکراین جدا شدند و پروژه کنفدراسیون سیاسی نووروسیه در آغاز ۲۰۱۵ به حالت تعلیق درآمد.[۲۷][۲۸][۲۹]
  •  جمهوری فدرال یوگسلاوی/ صربستان: در سال ۱۹۹۹ مجلس صربستان و مونته‌نگرو رای به پیوست این کشور به اتحادیه داد. تومیسلاو نیکولیچ در سال ۲۰۰۷ در طی یک سخنرانی اظهار داشت که آرزو می‌کند صربستان روابط خود را با دولت اتحادیه تقویت کند و در نهایت به آن ملحق شود.[۳۰] صربستان از آن زمان درخواست عضویت خود را به اتحادیه اروپا ارائه کرده‌است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Постоянный Комитет Союзного государства". postkomsg.com.
  2. ↑ "Dmitry Mezentsev appointed Secretary of State of the Union State". postkomsg.com.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Report for Selected Countries and Subjects: October 2020". صندوق بین‌المللی پول. Retrieved 26 October 2020.
  4. ↑ "Союзное Государство". Archived from the original on 24 April 2021. Retrieved 7 August 2021.
  5. ↑ "Проект Конституционного акта Союзного государства".
  6. ↑ "A Political Union Between Russia and Belarus is Creeping Closer". 23 September 2020.
  7. ↑ "Куракина, Светлана Ивановна - Союзное государство Беларуси и России: конституционно-правовое исследование: автореферат дис. … кандидата юридических наук: 12.00.02 - Search RSL".
  8. ↑ https://docs.cntd.ru/document/9043017
  9. ↑ "Проект Конституционного акта Союзного государства".
  10. ↑ "Союзное Государство". Archived from the original on 22 April 2021. Retrieved 7 August 2021.
  11. ↑ "Органы Союзного государства".
  12. ↑ "Высший Государственный Совет Союзного государства".
  13. ↑ "Full integration of Russia and Belarus unlikely in present context, says expert". TASS. 2021-02-16. Retrieved 2021-08-05.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  14. ↑ "Lukashenko says Minsk and Moscow agreed 26-27 roadmaps on integration". TASS. 2021-04-22. Retrieved 2021-08-05.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  15. ↑ "Putin believes integration processes of intelligence in Union State to be effective". TASS. 2021-04-22. Retrieved 2021-08-05.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  16. ↑ "Проект Конституционного акта Союзного государства".
  17. ↑ "Belarus could recognize Abkhazia, S.Ossetia next year". en.rian.ru.
  18. ↑ Abkhaz wish to join Union در یوتیوب
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ "Customs Union of Belarus, Russia, Kazakhstan to be up and running by 2010". Archived from the original on 15 March 2012. Retrieved 31 July 2007.
  20. ↑ "Trend - Новости Азербайджана. Турция, Иран, Центральна Азия". news.trendaz.com. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 7 August 2021.
  21. ↑ "Moldova ready for Russia Belarus union". BBC News Online. 17 April 2001.
  22. ↑ "Communists of Moldova and the future of the country's ethno-political conflicts" (PDF). Archived from the original (PDF) on 19 August 2007. Retrieved 31 July 2007.
  23. ↑ "Transnistria or Moldavian Transnistrian Republic: Just facts". Trades Ministry of the Republic of Moldova. Archived from the original on 20 December 2008. That same year, the Tiraspol Supreme Soviet chairman declared that the Transnistrian republic will demand that Moldova accepts full integration into the CIS and that it joins the Russian Federation–Belarus union, viewed as a possible future model for the MTR's status vis-a-vis the Republic of Moldova. A non-binding referendum on joining the Russia–Belarus union was held between April and June 1998, with over 66 percent of the ballots supporting the union. However, like the province of Kaliningrad on the Baltic Sea (isolated from Russia by independent Lithuania and Poland), the east-bank separatist region, has no common borders with either Belarus or the Russian Federation.
  24. ↑ "President makes statement regarding debates over idea of so-called union of Ukraine, Russia and Belarus". Archived from the original on 20 March 2012. Retrieved 1 April 2010; Опыты независимой аналитики КУДА ИДЕМ МЫ С ЯНУКОВИЧЕМ?. Центр проблемного анализа и государственно-управленческого проектирования. 9 April 2010. Archived from the original on 15 March 2012.
  25. ↑ «Зеленський заявив, що "справжня союзна держава" Росії та Білорусі є загрозою для України | Рубрика (rubryka.com)». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۲۱.
  26. ↑ Теміргалієв оголосив про швидке створення "Української Федерації" [Temirgaliyev announced the imminent creation of the "Ukrainian Federation"]. Ukrayinska Pravda. 12 April 2014.
  27. ↑ "Russian-backed 'Novorossiya' breakaway movement collapses". اوکراین تودی. 20 May 2015.
  28. ↑ Vladimir Dergachev; Dmitriy Kirillov (20 May 2015). Проект «Новороссия» закрыт [Project "New Russia" is closed]. Gazeta.ru (به روسی).
  29. ↑ "Why the Kremlin Is Shutting Down the Novorossiya Project". Carnegie Endowment for International Peace. Archived from the original on 22 December 2015. Retrieved 20 December 2015.
  30. ↑ Serbian Parliament Speaker Calls For Closer Russia Ties

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اتحادیه_روسیه_و_بلاروس&oldid=36246272»