سورگوم دورنگ
ذرت خوشهای دورنگ | |
---|---|
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاه |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | تکلپهایها |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای کاملینید |
راسته: | گندمسانان |
تیره: | گندمیان |
سرده: | ذرت خوشهای |
گونه: | S. bicolor |
نام دوبخشی | |
Sorghum bicolor |
ذرت خوشهای دورنگ (به انگلیسی: Sorghum bicolor) گونهای از گیاهان است. سرچشمه این گیاه در شمال آفریقا میباشد و در حال حاضر بهطور گسترده در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت میشود. این گیاه یک ساله میباشد ولی در برخی از گونههای آن چند ساله نیز به چشم میخورد. اندازه این گیاه گاهی به ۴ متر میرسد و اندازهٔ دانه آن بین ۳ تا ۴ میلیمتر است. این گیاه برای استفاده در مواد غذایی ٬علوفه دامها و برای تولید اتانول کشت میشود.[۱][۲][۳]
پنج مشخصه گیاه ذرت خوشهای
[ویرایش]ذرت خوشهای پنج مشخصه دارد که آن را بدل به یکی از مقاومترین محصولات کشاورزی در مقابل خشکسالی میکند.
- نسبت سطح ریشه به برگ بسیار بزرگی دارد.
- در زمان خشکسالی برگهای خود را میپیچد (لوله میکند) تا آب کمتری در اثر ترادمش (تعرق) از دست بدهد.
- چنانچه خشکسالی طولانی شود، بهجای خشک شدن به حالت خفتگی میرود.
- برگهای آن با پوستک یا کوتیکول (لایه محافظ مومی) محافظت میشود.
۵- در فتوسنتز، از فرایند تثبیت کربن گونه C4 بهره میبرد؛ بنابراین «یک سوم» گیاهان با تثبیت کربن گونه C3 به آب نیاز دارد.
ذرت خوشهای مهمترین محصول غله جهان را بعد از برنج، گندم، ذرت و جو را تشکیل میدهد. استفاده ذرت خوشهای برای دامها محدود میباشد؛ زیرا به دلیل وجود پروتئین در ذرت خوشهای هضم آنها برای حیوانات مشکل میباشد.
تولیدکنندگان پیشرو
[ویرایش]تولیدکنندگان پیشرو در ذرت خوشهای دورنگ در سال ۲۰۱۱، نیجریه (۱۲٫۶٪)، هند (۱۱٫۲٪)، مکزیک (۱۱٫۲٪) و ایالات متحده (۱۰٫۰٪) میباشند.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Sorghum bicolor». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۰اوت۲۰۱۴.
- ↑ "Grassland Index: Sorghum bicolor (L.) Moench". Archived from the original on 19 November 2017. Retrieved 6 August 2014.
- ↑ "Sweet Sorghum". Sweet Sorghum Ethanol Producers. Archived from the original on 28 اكتبر 2016. Retrieved 13 November 2012.
{{cite web}}
: Check date values in:|archive-date=
(help) - ↑ Jeri Stroade, Michael Boland, and Mykel Taylor. "AGMRC Sorghum profile".
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link)