پرش به محتوا

شاخص فلاکت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاخص فلاکت (به انگلیسی: Misery index) یک نشانگر اقتصادی است که توسط اقتصاددان آرتور ملوین اکون تبیین شده‌است و از افزودن نرخ بیکاری به نرخ تورم بدست می‌آید. باور بر این است که تورم فزاینده در کنار بیکاری رو به افزایش برای یک کشور، هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی در برخواهد داشت. این شاخص با شاخص مشابه دیگری که توسط روبرتو بارو ابداع شده تفاوت دارد چرا که شامل تولید ناخالص داخلی و نرخ بانکی نیست.

ارتباط با سیاست

[ویرایش]

جیمی کارتر کاندیدای ریاست جمهوری سال ۱۹۷۶ ایالات متحده در رقابتها، به این شاخص اشارات فراوانی داشت که در آن زمان در حدود ۱۴ درصد بود و گفت کسی که موجب چنین رقم بالائی از فلاکت است حتی حق خواستن رای و رئیس‌جمهور شدن را هم ندارد. البته در زمان خود کارتر این شاخص به بالای بیست درصد رسید و وی در برابر رونالد ریگان شکست خورد.

محسن رضائی کاندیدای ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ نیز در مناظره تلویزیونی با محمود احمدی‌نژاد، به افزایش این شاخص به نزدیکی ۴۰ درصد در طول دورهٔ ریاست احمدی‌نژاد اشاره کرد و گفته‌های احمدی‌نژاد دال بر بهبود وضعیت کشور را رد کرد.

رابطه با دیگر شاخص‌ها

[ویرایش]

برخی اقتصاد دانان عقیده دارند شاخص فلاکت دارای رابطه مستقیمی با جرم و جنایت در جامعه‌است و روند تغییر این شاخص با فاصله حدود یک سال در شاخص جرم و جنایت تأثیر می‌گذارد، برعکس شاخص فلاکت، شاخص ناامیدی که به اثر شاخص سهام بر نرخ خودکشی دلالت دارد وقفه زمانی کوتاهتری میان دو نرخ را در نظر می‌گیرد.

منابع

[ویرایش]