شهرستان لنکران
شهرستان لنکران | |
|---|---|
 جایگاه شهرستان لنکران در نقشه | |
| کشور |  جمهوری آذربایجان |
| ناحیه اقتصادی | استان لنکران |
| تاسیس | ۸ آگوست ۱۹۳۰ |
| مرکز | لنکران |
| شمار روستاها[۱] | ۹۳ |
| مساحت | |
| • کل | ۱٬۵۴۰ کیلومتر مربع (۵۹۰ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۲۰)[۲] | |
| • کل | ۲۳۰٬۲۰۰ |
| • تراکم | ۱۵۰/کیلومتر مربع (۳۹۰/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی +۴ (AZT) |
| کد پستی | ۴۲۰۰ |
| وبگاه | lenkeran-ih |
لنکران (به لاتین: Lankaran، به تالشی Lánkon) نام بخشی در جنوب غربی جمهوری آذربایجان است که نباید با شهر لنکران اشتباه شود. لنکران یکی از مناطق باستانی جمهوری آذربایجان است. کاوش‌های باستان‌شناسی تأیید می‌کنند که مردم از هزارهٔ سوم و دوم قبل از میلاد در خلال عصر مفرغ در این مکان سکونت داشته‌اند. این بخش در کرانهٔ غربی دریای کاسپین قرار دارد. مردم لنکران را تالش‌ها و آذربایجانی‌ها شامل می‌شوند.
زبان مردم لنکران تالشی می باشد اما به علت اینکه زبان رسمی کشور جمهوری آذربایجان ترکی است اهالی لنکران به این زبان هم تسلط دارند.نام ایرانی این شهر لنگران(جای لنگر انداختن کشتی)بوده که شوروی ها پس از جداسازی آن از ایران نام آن را لنکران گذاشتند.
پیشینه
[ویرایش]لنکران از قدیم‌ترین زمان تا به حال مرکز سکونت قوم ایرانی تالشی‌ها به‌شمار می‌رود.[۳] تالشی‌ها در نیمهٔ دوم قرن هجدهم بعد از کشته شدن نادرشاه و آغاز هرج و مرج در ایران حکومت خانات تالش را تأسیس کردند و شهر لنکران را به‌عنوان پایتخت خود برگزیدند. میر مصطفی خان تالشی در سال ۱۷۹۵ در نتیجهٔ حملهٔ ایران، از دولت روسیه تقاضای حمایت کرد. در سال ۱۸۱۳ بعد از پیمان نامه گلستان، لنکران از ایران و گیلان جدا شد و بخشی از تالش به روسیه پیوست و در سال ۱۸۲۸ با امضای پیمان‌نامه ترکمانچای این پیوند تصویب گردید و تالشی‌ها به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت آن ازجمله لنکران تحت سلطهٔ روسیه و بخش دیگر آن همچنان تحت حاکمیت دولت ایران قرار گرفت.[۴]
ب.و. میلیر دانشمند شوروی در مورد سرشماری سال ۱۹۲۶ نوشته‌است: «از ۱۱۶۹۸۸ نفر ساکنان شهر لنکران، تالشی‌ها اکثریت را تشکیل می‌دادند ولی همهٔ آن‌ها را به غلط به‌عنوان «ترک» یعنی آذری به حساب آورده‌اند.»[۴]
براساس تحقیقات ب.و. میلیر تالشی‌ها در منطقهٔ لنکران ۸۶٫۳ درصد، جوند ۸۲٫۴ درصد، در آستارا ۸۶٫۴ درصد، در ماسالی ۳۰ درصد و در ورگه دوزان ۱٫۲ درصد اهالی را تشکیل می‌دادند.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ "İnzibati-ərazi vahidləri" (PDF). preslib.az. Retrieved 28 February 2021.
- ↑ "Population of Azerbaijan". stat.gov.az. State Statistics Committee. Retrieved 22 February 2021.
- ↑ گریگوریان، وارطان: سرنوشت تلخ تالشی‌ها در آذربایجان شوروی (ادغام داوطلبانه یا تقلب و تزویر). در: مجله «ایران‌شناسی». پاییز ۱۳۷۱ - شماره ۱۵. (از صفحه ۶۰۲ تا ۶۱۱).
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ گریگوریان، وارطان: سرنوشت تلخ تالشی‌ها…
.svg)
| مناطق پیرامون |
|  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| تاریخچه | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مسائل مربوطه | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| منطقه تالش | |
|---|---|
| زبان و فرهنگ مردم | |
| تاریخ | |
| دیدنی‌ها | |
| شهرها | تالش گشتاسبی :آستارا • لریک • لنکران • ماساللی • یاردیملی • جلیل‌آباد • ارچوان • ارکیوان • برادیگاه • تنگه‌رود • کج‌آبه • محمودآباد • پنسر • لیمان
تالش: آستارا • لوندویل • ویزنه • چوبر • حویق • خطبه سرا • لیسار • جوکندان • هشتپر • اسالم • پره‌سر • رضوانشهر • پونل • ماسال • شاندرمن • صومعه‌سرا • فومن • شفت • احمدسرگوراب • ماکلوان |
| افراد | |
