پرش به محتوا

عاج دندان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عاج دندان
قسمت‌های دندان که شامل عاج دندان نیز می‌شود.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینdentinum
MeSHD003804
TA98A05.1.03.055
TA2937
FMA55628

عاج دندان یا دِنتین (به انگلیسی: Dentin) بافتی مینرالیزه است که تنهٔ اصلی دندان را تشکیل می‌دهد. عاج در ناحیهٔ تاج، به وسیلهٔ مینا، و در ناحیهٔ ریشه، به وسیلهٔ سیمان پوشیده شده‌است. محل اتصال عاج و مینا به صورت حاشیهٔ دندانه داری است و اتصال عاجی-مینایی یا DEJ (Dentino-Enamel Junction) نام دارد. در صورتی که اتصال عاجی-سیمانی یا DCJ (Dentino-Cementum Junction) مشخص و واضح نیست.

خصوصیات فیزیکی عاج

[ویرایش]

رنگ عاج در مقایسه با رنگ مینا، زرد است. نور به آسانی می‌تواند از مینای مینرالیزه و نازک عبور کند و به وسیلهٔ عاج، منعکس شود. به همین علت، تاج دندان، تقریباً نمای زردرنگی دارد. از آنجا که مادهٔ معدنی عاج بسیار بالا و تنها مقداری کمتر از میناست، بنابراین می‌توان گفت که عاج از استخوان و سیمان سخت‌تر، و از مینا سست‌تر است.

خصوصیات شیمیایی و سلولی عاج

[ویرایش]

وزن عاج بالغ را حدود ۷۰٪ مواد معدنی، ۲۰٪ مواد آلی و ۱۰٪ آب تشکیل می‌دهد. عاج به وسیلهٔ سلول‌هایی به نام ادنتوبلاست ساخته می‌شود که در محیط پالپ قرار دارند و زواید سلولی آن‌ها درون عاج و در ساختارهایی لوله مانند به نام «توبولهای عاجی» گسترده شده‌اند. این سلول‌ها در ابتدا ماتریکس آلی دنتین را می‌سازند و سپس آن را کلسیفیه می‌کنند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

قسمت‌های مختلف دندان

[ویرایش]

ریشه دندان

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dentin&oldid=387576809