فرستنده-گیرنده
فرستنده-گیرنده و یا نام پیشنهادی فرهنگستان فرست‌گیر[۱] (فرستنده-گیرنده) یا تِرَنسیوِر در مباحث مهندسی مخابرات عبارت است دستگاهی متشکل از یک فرستنده و یک گیرنده که با هم مجتمع شده باشند. مدارهای دو بخش می‌توانند کاملاً جدا باشند و دستگاه در بسته‌بندی مشترک باشد یا اینکه بخش‌هایی از مدار (از جمله آنتن و نوسان‌ساز و مدولاتور) با هم مشترک باشند.
یک گوشی موبایل و یک دستگاه بی‌سیم هر دو مثال‌هایی از فرستنده-گیرنده هستند که اولی تمامدوطرفه و دومی نیمدوطرفه هستند. همچنین ارسال و دریافت می‌تواند روی یک فرکانس مشترک باشد (مثل بی‌سیم یا اس‌اف‌پی) یا روی فرکانس‌های مجزا (چون موبایل یا رادیو ماکس یا مخابرات ماهواره‌ای) صورت پذیرد.
منابع
[ویرایش]- ↑ «واژه بیگانه: transceiver، واژه مصوب: فرست‌گیر». فرهنگستان.
- اصول مهندسی مخابرات، وحید طباطبا وکیلی، انتشارات دانشگاه علم و صنعت، ۱۳۷۴
- ITU-T[پیوند مرده]
- Search Network Article on Transceivers