وودرو ویلسون
وودرو ویلسون | |
|---|---|
 پرتره وی، ۱۹۱۹ | |
| بیست و هشتمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا | |
| دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۹۱۳ – ۴ مارس ۱۹۲۱ | |
| معاون رئیس‌جمهور | توماس آر. مارشال |
| پس از | ویلیام هووارد تفت |
| پیش از | وارن جی. هاردینگ |
| ۳۴مین فرماندار نیوجرسی | |
| دوره مسئولیت ۱۷ ژانویه ۱۹۱۱ – ۱ مارس ۱۹۱۳ | |
| پس از | جان فرانکلین فورت |
| پیش از | جیمز فیلدر |
| ۱۳مین رئیس دانشگاه پرینستون | |
| دوره مسئولیت ۲۵ اکتبر ۱۹۰۲ – ۲۱ اکتبر ۱۹۱۰ | |
| پس از | فرانسیس پاتون |
| پیش از | جان آیکمن استوارت (کفیل) |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | توماس وودرو ویلسونThomas Woodrow Wilson ۲۸ دسامبر ۱۸۵۶ استنتون، ویرجینیا، ایالات متحده |
| درگذشته | ۳ فوریهٔ ۱۹۲۴ (۶۷ سال) واشینگتن، دی.سی.، ایالات متحده |
| آرامگاه | کلیسای ملی واشینگتن |
| حزب سیاسی | حزب دموکرات |
| همسر(ان) | الن اکسون (ا. ۱۸۸۵–۱۹۱۴) ادیت ویلسون (ا. ۱۹۱۵) |
| فرزندان | مارگارت جسی النور |
| خویشاوندان | جوزف راگل ویلسون (پدر) |
| تحصیلات | کالج دیویدسن دانشگاه پرینستون (بی‌ای) دانشگاه ویرجینیا دانشگاه جانز هاپکینز (کارشناسی ارشد، پی‌اچ‌دی) |
| جایزه‌ها | جایزه صلح نوبل |
| امضا |  |
توماس وودرو ویلْسون (به انگلیسی: Thomas Woodrow Wilson) (۲۸ دسامبر ۱۸۵۶ – ۳ فوریهٔ ۱۹۲۴) بیست و هشتمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب دموکرات بود که از سال ۱۹۱۳ تا ۱۹۲۱ در این مقام باقی‌ماند. او که متولد استنتون، ویرجینیا بود، اوایل زندگی‌اش را در آگوستا، جورجیا و کلمبیا، کارولینای جنوبی گذراند.
ویلسون دکترای علوم سیاسی را از دانشگاه جانز هاپکینز دریافت کرد، و در مؤسسات آموزشی گوناگونی به عنوان استاد و دانشور کار کرد تا این که به عنوان رئیس دانشگاه پرینستون برگزیده شد، سمتی که از ۱۹۰۲ تا ۱۹۱۰ آن را در اختیار داشت. در انتخابات سال ۱۹۱۰، او به عنوان ۳۴مین فرماندار نیوجرسی از حزب دمکرات برگزیده شد و از سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ در این سمت مشغول به کار بود. ویلسون هنگام رقابت برای ریاست جمهوری در سال ۱۹۱۲، از یک شکاف در حزب جمهوریخواه سود برد، شکافی که باعث شد او با کسب چهل درصد از آرا، شمار زیادی از آرای الکتورال را برنده شود. او نخستین جنوبی بود که از سال ۱۸۴۸ به ریاست جمهوری برگزیده می‌شد، و به یاری کنترل حزب دمکرات بر کاخ سفید و کنگره بر اثر پیروزی در انتخابات ۱۹۱۲، او از نیروهای رهبری‌کنندهٔ جنبش ترقی خواه بود.
ویلسون در هنگام تصدی بر ریاست جمهوری سخنرانی وضعیت کشور آمریکا، را که از سال ۱۸۰۱ انجام نشده بود دوباره رایج کرد. او با هدایت کنگره که اکنون دیگر در دست دمکرات‌ها بود، بر تصویب سیاست‌های قانون‌گذارانهٔ ترقی‌خواهانه که تا زمان نیو دیل در ۱۹۳۳ تکرار نشدند، نظارت کرد.[۱] از جملهٔ این قوانین لایحه فدرال رزرو، لایحهٔ کمیسیون فدرال تجارت، لایحه ضد تراست کلیتون و لایحه وام مزرعه فدرال بود. ویلسون که یک ماه پس از تصویب متمم شانزدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا به قدرت رسیده بود، کنگره را به جلسه‌ای ویژه فراخواند که نتیجهٔ کار آن لایحه درآمد ۱۹۱۳ بود که بار دیگر مالیات بر درآمد را وضع کرد و تعرفه‌ها را پایین آورد. او از طریق تصویب لایحه ادمسون، و اعمال روز کاری ۸ ساعته برای راه‌آهن، به یک اعتصاب در راه‌آهن و بحران اقتصادی متعاقب آن پایان داد.[۲] در آستانهٔ وقوع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، ویلسون سیاست بیطرفی اختیار کرد و در مواجهه با انقلاب مکزیک سیاست پرخاشگرانه تری اتخاذ کرد.
ویلسون در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۱۶ با چارلز ایوانز هیوز فرماندار سابق ایالت نیویورک مواجه شد. او نخستین دمکراتی از زمان اندرو جکسون شد که با اکثریت اندک به دوره مجدد برگزیده می‌شد. دور دوم ویلسون تحت‌الشعاع ورود آمریکا به جنگ جهانی اول قرار گرفت. در آوریل ۱۹۱۷، با از سر گرفته شدن جنگ زیردریایی از سوی آلمان، ویلسون از کنگره خواست به منظور «امن ساختن جهان برای دمکراسی» جنگ اعلام کند. آمریکا با وجود عدم ائتلاف رسمی در کنار متفقین عملیات نظامی انجام داد. همچنین در ۱۹۱۷، او از اعطای بست به نیکلای دوم و خانواده‌اش که در انقلاب فوریه آن سال سرنگون و در مارس آن سال مجبور به استعفا شده بودند سرباز زد، تصمیمی که سال بعد با تیرباران خانوادهٔ رومانوف مجادله‌برانگیز شد. طی جنگ، ویلسون بر دیپلماسی و ملاحظات مالی تمرکز کرد و استراتژی نظامی را به ژنرال‌ها خصوصاً جان جی. پرشینگ محول کرد. آمریکا با اعطای میلیون‌ها دلار وام به بریتانیا، فرانسه و دیگر متحدین به تأمین مالی تلاش‌های جنگی آنان کمک کرد. تا تابستان ۱۹۱۸، سربازگیری اجباری از طریق لایحه خدمت گزینشی، ۱۰۰۰۰ سرباز تعلیم دیدهٔ تازه‌نفس را هر روز به فرانسه اعزام کرد. در جبههٔ خانگی، او مالیات بر درآمد را زیاد کرد، میلیاردها دلار از طریق خرید اوراق قرضه لیبرتی توسط مردم قرض کرد، هیئت صنایع جنگ را به پا کرد، همکاری سندیکاها را ترویج داد، از طریق کنترل مستقیم ویلیام جی. مک‌آدو، وزیر خزانه داری، بر نظام راه‌آهن کشور کشاورزی و تولید غذا را تنظیم کرد.
او که پرسبیترینی معتقد بود، اخلاق را وارد بین‌الملل‌گرایی خود کرد، ایدئولوژیی که امروزه از آن به «ویلسونینیسم» یاد می‌شود—یک سیاست خارجی کنشگر که کشور را به ترویج دمکراسی جهانی فرا می‌خواند. ویلسون به دلیل حمایت از جامعه ملل در سال ۱۹۱۹[۳][۴][۵] جایزه صلح نوبل را برنده شد[۶][۷]
ویلسون در اولین دورهٔ ریاست جمهوری کنگرهٔ دمکرات را متقاعد کرد برنامه‌ای را تصویب کند که اندک رئیس جمهورانی توانسته‌اند همتای آن را اجرا کنند، و تا زمان تصویب نیودیل در ۱۹۳۳ بی‌همتا بود. این برنامه شامل لایحه فدرال رزرو، لایحه کمیسیون تجارت فدرال، لایحه ضد تراست کلیتون، لایحه فدرال وام کشاورزی و مالیات بر درآمد بود. کار کودکان در ۱۹۱۶ حذف شد ولی دادگاه عالی آمریکا آن را در ۱۹۱۸ خلاف قانون اساسی دانست. ویلسون کاری کرد کنگره لایحه ادمسون را تصویب کند که بارکاری ۸ ساعته را بر راه‌آهن تحمیل می‌کرد. ویلسون که ابتدائاً با حق رای زنان همدل نبود، پس از این که فشار عمومی قانعش کرد که مخالفت با آن عقلانی نیست از حامیان عمدهٔ آن شد. گرچه به آفریقایی-آمریکاییان قول داد «با آن‌ها برای پیشبرد منافع نژادشان در آمریکا منصفانه رفتار می‌شود… ،» دولت ویلسون سیاست جداسازی نژادی کارمندان فدرال را پیاده‌سازی کرد. گرچه به‌عنوان رئیس‌جمهور یک غول رؤیایی لیبرال مدرن پنداشته می‌شود، در زمینه پیاده‌سازی روابط بین نژادی، ویلسون «در اندیشه و سیاست‌هایش عمیقاً نژادپرست بود، و علی‌الظاهر با این وضع راحت بود.»
ویلسون در سال ۱۹۱۹ دچار یک نوع بیماری که موجب فلج شدن وی گردید شد و فعالیت‌هایش محدود شدند. مهم‌ترین ابتکار وی ایجاد جامعه ملل پس از پایان جنگ جهانی اول بود، که دارای ۱۴ ماده بود. اگرچه این پیمان چندان نتیجه بخش نبود و حتی خود آمریکا نیز به آن نپیوست، ولی زیربنای ایجاد سازمان ملل متحد پس از پایان جنگ جهانی دوم شد.
یادبودها
[ویرایش]نگارخانه
[ویرایش]-
قبر ویلسون در واشینگتن دی سی قرار دارد- -
به‌همراه همسر و سه دختر خود -
در حال انداختن توپ بیسبال در ۱۹۱۶ -
در حال اعلام کردن قطع رابطه با آلمان به سال ۱۹۱۷ در مجلس آمریکا
منابع
[ویرایش]- ↑ John Milton Cooper, Woodrow Wilson: A Biography p. 201
- ↑ Kerr, K. Austin (1967). "Decision For Federal Control: Wilson, McAdoo, and the Railroads, 1917". Journal of American History. 54 (3): 550–560. doi:10.2307/2937406. JSTOR 2937406.
- ↑ Blum, John Morton (1956). Woodrow Wilson and the Politics of Morality. Boston: Little, Brown.
- ↑ Gamble, Richard M. (2001). "Savior Nation: Woodrow Wilson and the Gospel of Service" (PDF). Humanitas. 14 (1): 4–22.
- ↑ Cooper, Woodrow Wilson (2009) p. 560.
- ↑ "Woodrow Wilson bio sketch". Nobel Media AB 2014.
- ↑ تئودور روزولت و باراک اوباما دیگر رؤسای جمهور آمریکای برندهٔ این جایزه‌اند.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- http://www.whitehouse.gov/history/presidents/ww28.html بایگانی‌شده در ۴ مه ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
| پیشین: جایزه اعطاء نشد |
برنده جایزه صلح نوبل ۱۹۱۹ |
پسین: لئون بورژوا |
| سده هجدهم |  | |
|---|---|---|
| سده نوزدهم | توماس جفرسون • جیمز مدیسون • جیمز مونرو • جان کوئینسی آدامز • اندرو جکسون • مارتین ون بیورن • ویلیام هنری هریسون • جان تایلر • جیمز ناکس پولک • زکری تیلور • میلارد فیلمور • فرانکلین پیرس • جیمز بیوکنن • آبراهام لینکلن • اندرو جانسون • یولیسیز سایمن گرانت • رادرفورد بیرچارد هیز • جیمز آبرام گارفیلد • چستر آلن آرتور • گروور کلیولند • بنجامین هریسون • گروور کلیولند • ویلیام مک‌کینلی | |
| سده بیستم | ||
| سده بیست و یکم | ||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- آزادمردان شهر لندن
- استادان دانشگاه پرینستون
- استادان دانشگاه وسلین
- اعضای فرهنگستان هنر و دانش آمریکا
- اعضای مجمع فیلسوفان آمریکا
- اعضای هیئت علمی دانشگاه ویرجینیا
- افراد آمریکایی اسکاتلندیتبار
- افراد آمریکایی ایرلندی-اسکاتلندیتبار
- افراد جنگ جهانی اول اهل ایالات متحده آمریکا
- افراد جنگ داخلی روسیه
- افراد در جامعه ملل
- اهالی آگوستا، جورجیا
- اهالی آمریکا در سده ۱۹ (میلادی)
- اهالی استنتون، ویرجینیا
- اهالی پرینستون، نیوجرسی
- برترپنداران نژاد سفید اهل ایالات متحده آمریکا
- برندگان جایزه صلح نوبل
- برندگان جایزه نوبل اهل ایالات متحده آمریکا
- پرسبیترهای اهل ایالات متحده آمریکا
- پرسبیترینهای سده ۱۹ (میلادی)
- پرسبیترینهای سده ۲۰ (میلادی)
- تاریخ جدایی نژادی در ایالات متحده آمریکا
- توماس وودرو ویلسون
- خاکسپاریها در کلیسای جامع ملی واشینگتن
- دانشآموختگان دانشگاه پرینستون
- دانشآموختگان دانشگاه جانز هاپکینز
- درگذشتگان ۱۹۲۴ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سکته
- دموکراتهای اهل نیوجرسی
- دوره ترقی در ایالات متحده آمریکا
- رئیس‌جمهورهای ایالات متحده آمریکا
- رئیس‌جمهورهای حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا
- رئیس‌جمهورهای دانشگاه پرینستون
- رئیس‌جمهورهای سده ۲۰ (میلادی) ایالات متحده آمریکا
- راهیافتگان به تالار مشاهیر آمریکاییان بزرگ
- رئیسان انجمن تاریخ آمریکا
- ریاستجمهوری ودروو ویلسون
- زادگان ۱۸۵۶ (میلادی)
- سیاستمداران اهل استنتون، ویرجینیا
- سیاستمداران دارای ناتوانی جسمانی اهل ایالات متحده آمریکا
- سیاستمداران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا
- فرمانداران ایالت نیوجرسی
- فرمانداران حزب دموکرات آمریکا
- نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده آمریکا ۱۹۱۲ (میلادی)
- نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده آمریکا ۱۹۱۶ (میلادی)
- نجاتیافتگان از سکته مغزی
- وکیلان اهل جورجیا
- آمریکاییان طرفدار تفکیکنژادی
- لیبرالیسم در ایالات متحده آمریکا
- اعضای فرهنگستان هنر و ادب ایالات متحده آمریکا