Paderne de Allariz

concello da comarca Allariz-Maceda, na provincia de Ourense

Paderne de Allariz é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Allariz - Maceda. En 2015 tiña 1.486 habitantes segundo o Padrón municipal (1.643 en 2003).

Modelo:Xeografía políticaPaderne de Allariz
Imaxe

Localización
lang=gl Editar o valor en Wikidata Mapa
 42°16′39″N 7°44′45″O / 42.2775, -7.7458333333333
EstadoEspaña
Comunidade autónomaGalicia
Provinciaprovincia de Ourense Editar o valor en Wikidata
CapitalRioseco Editar o valor en Wikidata
Contén a división administrativa
Poboación
Poboación1.368 (2023) Editar o valor en Wikidata (35,29 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie38,76 km² Editar o valor en Wikidata
Altitude536 m Editar o valor en Wikidata
Comparte fronteira con
Organización política
• Alcalde Editar o valor en WikidataJosé Manuel Fernández Gómez Editar o valor en Wikidata
Eleccións municipais en Paderne de Allariz Editar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Código postal32... Editar o valor en Wikidata
Fuso horario
Código INE32055 Editar o valor en Wikidata

Poboación

editar
Censo total 1.486 (2015)
Menores de 15 anos 110 (7.4 %)
Entre 15 e 64 anos 758 (51.01 %)
Maiores de 65 anos 618 (41.59 %)
Evolución da poboación de Paderne de Allariz   Fontes: INE e IGE.
1900 1930 1950 1981 2004 2009 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
3.785 3.800 3.275 2.218 1.630
(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Xeografía

editar

Emprázase no reborde oriental da depresión de Ourense. Xeograficamente, destacamos a cadea montañosa que percorre o municipio en dirección Norte-Sur, con cimas que superan os 700 metros de altitude. Son dous os ríos que atravesan estas terras: o Gaiola e o Barbaña.

Historia

editar

Até 1916 recibía simplemente o nome de Paderne, pero nese ano pasou a ser chamado Paderne de Allariz para distinguilo do concello de Paderne[1].

Patrimonio histórico e artístico

editar
  • Igrexa de San Lourenzo: templo barroco onde o máis sobresaínte é a súa torre, de clara inspiración compostelá.
  • Igrexa de San Salvador de Mourisco: de orixe barroca e de liñas simples. Interior dunha soa nave. Cuberta de madeira e chan de pedra. Bóveda de canón con arcos de medio punto. Posúe tribuna de madeira, excepto as columnas que sosteñen o seu peso, que son de granito. Destaca o retablo maior, do século XVII, onde se atopan importantes pezas de imaxinería como é a talla de San Salvador e imaxes de Cristo en maxestade. Nos laterais, outros pequenos retablos: o da esquerda representa á Virxe do Carme e o da dereita a San Bieito.
  • Igrexa de San Salvador de Solbeira de Belmonte: igrexa barroca de fachada moi sinxela. Interior dunha soa nave con cuberta de madeira. Tribuna de madeira. A porta principal está decorada cunha moldura que a rodea, facendo uns curiosos debuxos xeométricos nas esquinas. No centro do lintel da porta hai unha cuncha de bivalvo aberta. Esta portada está flanqueada por dúas pilastras. Sobre o frontón aparece escrita a data da súa construción: 1789. Ao exterior, destaca o ciborio polo seu peculiar tellado.
  • Conxunto de hórreos de Vilameá: utilizados para gardar o gran. Estrutura rectangular de madeira formada por táboas que permiten a ventilación do interior pero que ao mesmo tempo impiden a penetración da choiva. Sostido todo iso por alicerces de pedra. Teito de tella. Hoxe en día están bastante deteriorados.
  • Cruceiro de Siabal: típico cruceiro galego de data indefinida. A composición radica nunha base a modo de peaña con tres banzos sobre a que descansa un fuste liso poligonal e sobre el unha cruz de pequenas proporcións. Decoración ausente en todo o conxunto.
  • Peto de ánimas de Saá: aséntase sobre unha plataforma de dobre fileira; o corpo inferior, de lados cóncavos, queda separado do superior por medio dunha cornixa, sobre a que se asenta a pequena fornela sen contido na actualidade. Constitúe o remate unha cornixa que serve de base ao pedestal dunha cruz, no que se repite o xogo de liñas do corpo inferior, outorgando ao monumento un sentido harmonioso e contribuíndo á súa estilización. Unha mutilada inscrición informa sobre o seu levantamento: 1800.

Festas

editar
  • San Lourenzo, en San Lourenzo, o 10 de agosto.
  • Santo Antonio, na parroquia de Solbeira, o 13 de xuño.
  • San Miguel, en Cantoña, o 11 e 12 de maio.
  • San Pedro, en Figueiredo, o 29 de xuño.
  • San Marcos de Golpellás a finais de abril.
  • A Pascua en Figueiroá.
  • Feira de Rioseco, en Figueiroá, o 13 de cada mes.

Galería de imaxes

editar

Parroquias

editar
Galicia | Provincia de Ourense | Parroquias de Paderne de Allariz

Cantoña (San Mamede) | Coucieiro (San Vicente) | Figueiredo (San Pedro) | Figueiroá (San Xillao) | Golpellás (Santa Baia) | Paderne (San Cibrao) | San Lourenzo de Siabal (San Lourenzo) | San Salvador de Mourisco (San Salvador) | San Xes (San Xes) | Solbeira (San Salvador)


Lugares de Paderne de Allariz

editar

Para unha lista completa de todos os lugares do concello de Paderne de Allariz vexa: Lugares de Paderne de Allariz.

  1. Méndez Fernández, Luz (2016). Real Academia Galega, ed. "Galicia no Decreto de 1916". Boletín da Real Academia Galega (377): 365–383. ISSN 1576-8767. 
  2. Decreto 152/2004, do 1 de xullo DOG núm. 135 (14 de xullo de 2004)

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar