Yoichiro Nambu

Yoichiro Nambu
	;
Nome orixinal	(ja) 南部陽一郎
Biografía
Nacemento	18 de xaneiro de 1921 ; Toquio, Xapón
Morte	5 de xullo de 2015 (94 anos); Toyonaka, Xapón
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Educación	Universidade de Toquio - física (–1952); Universidade de Princeton ; Fukui Prefectural Fujishima High School (en)
Actividade
Campo de traballo	Física
Ocupación	físico teórico, físico, catedrático, investigador
Empregador	Universidade de Chicago ; Universidade Ritsumeikan ; Osaka City University (en) ; Universidade de Toquio
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (1973–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Sociedade Estadounidense de Física
Alumnos	Bindu A. Bambah (en)
Obra
Doutorando	Savas Dimopoulos (en) e Ramon Brewster Hoff (en)
Premios
	(2008) Premio Nobel de Física; (2007) Prêmio Pomeranchuk (pt) ; (2005) Medalha Oskar Klein (pt) ; (2005) Medalla Benjamin Franklin; (1994) Prêmio Sakurai (pt) ; (1994) Premio Wolf en Física; (1986) Medalha Dirac (pt) ; (1985) Medalla Max Planck; (1982) Medalla Nacional de Ciencia; (1978) Persoa de Mérito Cultural; (1978) Orde da Cultura; (1976) Prêmio Memorial J. Robert Oppenheimer (pt) ; (1970) Prêmio Dannie Heineman de Física Matemática (pt) ; Bolsa de estudos Guggenheim ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.193)

Yoichiro Nambu (南部陽一郎, Nanbu Yōichirō^?), nado en Toquio o 18 de xaneiro de 1921 e falecido en Osaca o 5 de xullo de 2015, foi un físico estadounidense de orixe xaponesa.

Este artigo amosa escritos xaponeses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Traxectoria

É famoso por ter proposto a "cor de carga" da cromodinámica cuántica, por ter realizado traballos en principios de ruptura espontánea de simetría electrodébil na física de partículas, e por ter descuberto que o modelo de dobre resonancia podería explicarse coa teoría de cordas da mecánica cuántica, sendo ademais, canda Holger Bech Nielsen, John H. Schwarz e Leonard Susskind, un dos fundadores desta teoría. Foi recoñecido con numerosos premios e honras tales como o Premio Nobel de Física, Premio J. Robert Oppenheimer, a Medalla Nacional de Ciencias dos Estados Unidos, Orde de Cultura do Xapón, a Medalla Max Planck, o Premio Wolf, a Medalla Franklin, a Medalla Dirac ou o Premio Sakurai.

Nambu converteuse inicialmente en profesor de física da Universidade de Osaka en 1950. Tamén foi profesor emérito da Universidade de Chicago.

A Acción Nambu-Goto da teoría de cordas recibe ese nome na honra de Nambu e de Tetsuo Goto. Por outra parte, os bosóns sen masa planteanse na teoría de campos con ruptura espontánea de simetría e denomínanse ás veces bosons Nambu-Goldstone.

O 7 de outubro de 2008 foi galardoado co Premio Nobel de Física polos seus descubrimentos en física subatómica, xunto cos xaponeses Makoto Kobayashi e Toshihide Maskawa.^[1]^[2]

Notas

↑ "Nobel para tres exploradores de la materia subatómica". El País (en castelán). 2008-10-07. ISSN 1134-6582. Consultado o 2022-03-01.
↑ La Jornada, ed. (7 de outubro de 2008). "Nobel de Física a investigadores de la “ruptura espontánea de la simetría”" (en español). Consultado o 19 de decembro de 2011.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina oficial do Nobel de Física 2008 (en inglés)

[1] "Nobel para tres exploradores de la materia subatómica". El País (en castelán). 2008-10-07. ISSN 1134-6582. Consultado o 2022-03-01.

[2] La Jornada, ed. (7 de outubro de 2008). "Nobel de Física a investigadores de la “ruptura espontánea de la simetría”" (en español). Consultado o 19 de decembro de 2011.

[1]

[2]