Gran Premio de México de 1987

Gran Premio de México de 1987

Nome oficial	Mexican Grand Prix
Tipo	Gran Premio de México
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987
Distancia do evento	63
Localización  e  Datas
Localización	Autódromo Hermanos Rodríguez (Iztacalco (pt) ) 19°24′15″N 99°05′19″O
Lonxitude	4,304 km
País	México
Data	18 de outubro de 1987
Competición
Primeiro posto	Nigel Mansell
Pole position	Nigel Mansell
Volta máis rápida	Nelson Piquet

O Gran Premio de México de 1987 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 18 de outubro de 1987. A carreira, que foi a décimo cuarta da Fórmula Un de 1987. Foi o 11º Gran Premio de México e o segundo desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación.

Resumo

A carreira disputouse durante un total de 63 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia de carreira de 279 quilómetros. A carreira dividiuse involuntariamente en dúas partes logo de que o piloto británico Derek Warwick chocara fortemente co seu Arrows A10 a gran velocidade na saída da curva Peraltada na volta 31. Os resultados das primeiras 30 voltas combináronse cos resultados da segunda carreira de 33 voltas para crear un resultado combinado.

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11B. O tempo combinado de Mansell sobre as 63 voltas foi 26 segundos máis rápido que o seu compañeiro de equipo, o brasileiro e eventual campión do mundo de 1987, Nelson Piquet. Piquet en realidade foi o primeiro en chegar ao final da segunda manga, pero a vantaxe de Mansell sobre Piquet no momento do accidente de Warwick era substancialmente maior. Piquet atrasouse logo dunha colisión con Alain Prost (McLaren MP4/3) ao principio da carreira.

Foi a sexta e última vitoria nun Gran Premio de Mansell durante a tempada de 1987. Riccardo Patrese terminou en terceiro lugar pilotando un Brabham BT56. Foi o mellor resultado de Patrese desde que terminara terceiro no Gran Premio de Italia de 1984. Foi o segundo podio do ano para Brabham. Brabham só lograría outro podio antes da súa retirada en 1992.

O desgaste afectou fortemente á carreira e só quince coches tomaron a segunda saída da carreira. Ao final sobreviviron nove. O coches de aspiración natural do Jim Clark Trophy metéronse nos puntos con Philippe Alliot (Lola LC87) logrando o seu terceiro resultado top seis da tempada.

A vitoria de Mansell permitiulle achegarse a doce puntos do líder do campionato, o seu compañeiro de equipo. A falta de dúas carreiras, só os dous pilotos de Williams tiñan suficientes puntos para gañar o campionato.

Clasificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	63	1:26:24.207	1	9
2	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	63	+ 26.176	3	6
3	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	63	+ 1:26.879	8	4
4	18	Eddie Cheever	Arrows-Megatron	63	+ 1:41.352	12	3
5	19	Teo Fabi	Benetton-Ford	61	+ 2 voltas	6	2
6 (1)	30	Philippe Alliot	Lola-Ford	60	+ 3 voltas	24	1
7 (2)	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	60	+ 3 voltas	22
8 (3)	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Ford	60	+ 3 voltas	25
9 (4)	29	Yannick Dalmas	Lola-Ford	59	+ 4 voltas	23
Ret	12	Ayrton Senna	Lotus-Honda	54	Embrague	7
Ret	16	Ivan Capelli	March-Ford	51	Fuga auga	20
Ret	21	Alex Caffi	Osella-Alfa Romeo	50	Motor	26
Ret	26	Piercarlo Ghinzani	Ligier-Megatron	43	Fuaga auga	21
Ret	23	Adrián Campos	Minardi-Motori Moderni	32	Transmisión	19
Ret	25	René Arnoux	Ligier-Megatron	29	Temperatura	18
Ret	17	Derek Warwick	Arrows-Megatron	26	Accidente	11
Ret	8	Andrea de Cesaris	Brabham-BMW	22	Accidente	10
Ret	28	Gerhard Berger	Ferrari	20	Turbo	2
Ret	20	Thierry Boutsen	Benetton-Ford	15	Eléctrico	4
Ret	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	13	Turbo	14
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	12	Motor	9
Ret	9	Martin Brundle	Zakspeed	3	Turbo	13
Ret	2	Stefan Johansson	McLaren-TAG	1	Colisión	15
Ret	11	Satoru Nakajima	Lotus-Honda	1	Colisión	16
Ret	10	Christian Danner	Zakspeed	1	Colisión	17
Ret	1	Alain Prost	McLaren-TAG	0	Colisión	5
Source:

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de piloto

Pos	Piloto	Puntos
1	Nelson Piquet	73 (76)
2	Nigel Mansell	61
3	Ayrton Senna	51
4	Alain Prost	46
5	Stefan Johansson	26

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Honda	137
2	McLaren-TAG	72
3	Lotus-Honda	57
4	Ferrari	26
5	Benetton-Ford	22

Clasificación Trofeo Jim Clark

Pos	Piloto	Puntos
1	Jonathan Palmer	77
2	Philippe Streiff	68
3	Philippe Alliot	43
4	Ivan Capelli	38
5	Pascal Fabre	35

Clasificación Trofeo Colin Chapman

Pos	Construtor	Puntos
1	Tyrrell-Ford	145
2	Lola-Ford	43
3	March-Ford	38
4	AGS-Ford	35

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos nos catro grupos de clasificación.

Notas

• Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.

Carreira anterior: Gran Premio de España de 1987	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987	Carreira seguinte: Gran Premio do Xapón de 1987
Carreira anterior: Gran Premio de México de 1986	Gran Premio de México	Carreira seguinte: Gran Premio de México de 1988