Saltar ao contido

Mini Estadi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Mini Estadi
Datos
Coordenadas41°22′47″N 2°07′05″L / 41.379722, 2.118056
LocalizaciónAvinguda Aristides Maillol, s/n
Barcelona, España
Construción
Inauguración23 de setembro de 1982
ArquitectoJosep Casals e Ramón Domènech
Estadio
SuperficiePasto
Dimensións105 x 68
Capacidade15.276
PropietarioFC Barcelona
OperadoraFC Barcelona B
LocalíaFC Barcelona B
Eventos
Copa do Rei. 1/8 final. Ida (1983-1984)
FC Barcelona Atlètic 0-0 Real Madrid
editar datos en Wikidata ]

O Mini Estadi é o segundo campo de fútbol do Futbol Club Barcelona, onde disputan os seus partidos dous dos equipos filiais do club catalán: o FC Barcelona B e o Xuvenil A.

Capacidade

[editar | editar a fonte]

Ten unha capacidade para 15.276 espectadores, todos sentados. Está situado na Avenida Arístides Maillol do barrio de Les Corts de Barcelona, nun complexo de terreos onde tamén se atopa o estadio principal do club, o Camp Nou, así como o Palau Blaugrana, o Palau de Gel, o Museo do FCB, a tenda oficial e as oficinas do club.

Historia e características

[editar | editar a fonte]
Exterior do estadio.

Foi inaugurado o 23 de setembro de 1982, vixilia das festas de La Mercè, patroa de Barcelona. O día da súa inauguración disputouse un partido de fútbol amigable do primeiro equipo do FC Barcelona, no que xogaba Diego Armando Maradona, que fora fichado polo Barça dous meses antes. Como homenaxe á canteira do club, destinataria do novo estadio, Maradona foi substituído a poucos minutos do final do encontro por un mozo xogador dos infantís do club, que tan só tiña 14 anos: tratábase de Guillermo Amor quen, anos despois, converteríase no xogador que máis títulos cultivaría como xogador do primeiro equipo na historia do club.

O Mini Estadi foi deseñado polo arquitecto catalán Josep Casals e o aparellador Ramón Domènech. Foi construído en tan só nove meses. A súa estrutura consta de dúas graderías e unha tribuna cuberta. No momento da súa inauguración foi considerado un exemplo de modernidade e comodidade, polo que serviu de modelo para a construción de estadios de fútbol de todo o mundo. Un exemplo é o Estadio Cartagonova, en Cartagena, que é unha copia exacta do Mini Estadi.

As dimensións da superficie de xogo son de 103 metros de longo por 65 metros de ancho.

Xunto ao Mini Estadi hai dous campos de fútbol de adestramento, os chamados "Campo 3" e "Campo 4", de céspede artificial. Neste último, regulamentario e cunhas dimensións de 100 x 70 metros, e cunhas graderías de asento para 1000 espectadores, afán xogar os seus partidos os equipos alevíns, infantís, cadetes e xuvenís do club.

No Mini Estadi xogaron durante anos os mellores xogadores da canteira do FC Barcelona, desde Guillermo Amor ata Andrés Iniesta, pasando por Xavi Hernández, Luis Milla, Carles Puyol, Víctor Valdés, Iván de la Peña...

No ano 2002 acolleu os partidos de fútbol americano dos FC Barcelona Dragons, o conxunto barcelonés que participaba na Liga da división europea da NFL.

Desde o ano 2003, o Mini Estadi acolleu algúns partidos oficiais da Selección de fútbol de Andorra.

A parte dos acontecementos deportivos, o Mini Estadi foi tamén escenario de acontecementos musicais, como os concertos que no seu día ofreceron artistas como Elton John ou David Bowie.

O Mini Estadi adoita ser o lugar onde se colocan as urnas de votación, cada catro anos, con motivo das eleccións á presidencia do FC Barcelona.

Desde o ano 2000 rumoreouse insistentemente sobre a posibilidade de que a directiva do FC Barcelona decida destruír o estadio, a causa por unha banda da escasa afluencia de afeccionados a ver os partidos do Barcelona B, do alto valor dos terreos, no distrito de Les Corts, e da inauguración da nova Ciutat Esportiva Joan Gamper que, con varios campos de fútbol, acollerá os adestramentos e os partidos dos equipos da canteira do club.

Coa presentación da gran remodelación que sufrirá o Camp Nou despexáronse todos os rumores, o Mini Estadi desaparecerá nunha trama urbanística da cidade de Barcelona.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]