Rávena

Rávena
	Ravenna (it)
Localización
	44°24′58″N 12°12′06″L / 44.4161, 12.2017
País	Italia
Rexión	Emilia Romaña - Emilia-Romagna
Provincias	Provincia de Ravenna
Capital de	Provincia de Ravenna ; Reino de Italia ; Legazione di Romagna (en) (1540–1797); Legazione apostolica di Ravenna (en) (1816–1850)
Poboación
Poboación	155.751 (2023) (238,22 hab./km²)
Lingua oficial	lingua italiana
Xeografía
Superficie	653,82 km²
Altitude	4 m
Comparte fronteira con	Argenta (pt) ; Comacchio (pt) ; Forlì ; Russi (pt) ; Alfonsine (pt) ; Cesena ; Bertinoro (pt) ; Cervia (pt) ; Bagnacavallo (pt) ; Provincia de Forlì-Cesena
Datos históricos
490	Evento clave
490	Siege of Ravenna (en)
539	Siege of Ravenna (en)
Santo padrón	Apolinar de Rávena
Organización política
• Xefe do goberno	Michele De Pascale (en) (2016–)
Identificador descritivo
Código postal	48121–48125
Fuso horario	UTC+01:00, horario estándar; UTC+02:00, horario de verán
Prefixo telefónico	0544
Identificador ISTAT	039014
Código catastral italiano	H199
Outro
Irmandado con	Dubrovnik ; Posadas ; Chartres (1957–); Speyer (pt) (1989–); Chichester (pt) (1996–)
Páxina web	comune.ravenna.it

Rávena^[1] (en italiano Ravenna, en romañolo Ravèna) é unha cidade ao norte de Italia na Emilia-Romaña, é a capital da provincia homónima. Sitúase na chaira nororiental da Romaña, a poucos quilómetros do Mar Adriático. O municipio ten unha poboación de case 160.000^[2] habitantes, dos cales a maior parte viven no núcleo urbano.

Rávena é famosa polos seus monumentos bizantinos e paleocristiáns que revelan a súa orixe antiga e o seu papel histórico no desenvolvemento italiano. A 36 quilómetros da cidade esténdense os lidi ravennati, praias inmensas no verde da famosa costa romañola.

En Rávena atópase enterrado Dante Alighieri, autor d’A Divina Comedia.

Historia

As orixes de Rávena remóntanse á metade do II milenio antes da nosa era. No período romano, a cidade tivo certa importancia estratéxica pola súa situación fronteiriza. En tempos de Xulio César construíuse un porto na localidade veciña de Classe, a uns oito quilómetros do centro de Rávena.
No ano 402 o emperador Honorio trasladou trasladou á cidade desde Milán a capital do Imperio Romano de Occidente. A solidez das súas murallas e as excelentes comunicacións do seu porto co Mediterráneo oriental motivaron esta decisión.
Logo da desaparición do Imperio Romano de Occidente no 476, a cidade continuou a ser capital dos reinos xermánicos de Italia. Os reis Odoacro (476-493) e Teodorico (493-526) continuaron o engrandecemento da cidade.
O reino ostrogodo entrou en crise trala morte de Teodorico. Os bizantinos interviron abertamente na política do reino a partir do 535, en que se desencadean as Guerras Góticas. A cidade será tomada polo xeneral bizantino Belisario no 540. Converterase entón en sé do exarca enviado desde Constantinopla para gobernar Italia. A cidade permanecerá baixo dominio bizantino até o 751, cando é ocupada polos longobardos. Os compases iniciais do exarcado, baixo a autoridade do emperador Xustiniano e da súa esposa Teodora (século VI), sinalan o momento de máximo esplendor da cidade.
No século XV pasou aos venecianos e no século seguinte á Igrexa, baixo a que permaneceu ata a Unidade de Italia.

Monumentos

Ten importantes edificios paleocristiáns, como o oratorio de San Lorenzo, coñecido como o mausoleo de Gala Placidia, e os baptisterios ortodoxo e ariano. Os edificios máis impoñentes son a basílica ariana, construída por Teodorico (hoxe dedicada a San Apolinar) e a da San Vital, construída por Xustiniano I.

Nas proximidades da cidade atópase a basílica de San Apolinar, que pertencía ao porto de Clase, hoxe desaparecido. Este edificio é máis antigo que as basílicas da cidade.