pelicano

Galego

Pelecanus onocrotalus (especie de pelicano)

• Etimoloxía: do latín pelecānus (“pelicano”), do grego antigo πελεκάνος (pelekanos).

• Pronuncia: [pe.liˈka.nʊ] (AFI)

Substantivo masculino

pelicano (sg: pelicano; pl: pelicanos)

1. (Ornitoloxía) Ave de gran tamaño pertencente ao xénero Pelecanus, único xénero actual da familia Pelicánidos (Pelecanidae). O máis característico dos pelicanos é o seu longo peteiro e a súa gran bolsa gular, que utilizan para capturar as presas das que se alimentan e drenar a auga do contido alimenticio que apañaron antes de tragalo.

Traducións

• Alemán: Pelikan ^(de)
• Asturiano: pelícanu ^(ast)
• Casaco: бірқазан ^(kk)
• Castelán: pelícano ^(es)
• Checo: pelikán ^(cs)
• Esperanto: pelikano ^(eo)
• Francés: pélican ^(fr)
• Frisón: pilekaan ^(fy)
• Ido: pelikano ^(io)
• Inglés: pelican ^(en)
• Italiano: pellicano ^(it)
• Latín: pelicanus ^(la)
• Neerlandés: pelikaan ^(nl)
• Ojibwa occidental: sēhtē ^(ojw)
• Omaha-ponca: bðéǧe ^(oma)
• Paiute setentrional: paanosa ^(pao)
• Papiamento: pelikan ^(pap)
• Portugués: pelicano ^(pt)
• Sueco: pelikan ^(sv)
• Vasco: pelikano ^(eu)

Portugués

• Etimoloxía: do latín pelecānus (“pelicano”), do grego antigo πελεκάνος (pelekanos).

Substantivo masculino

pelicano (sg: pelicano; pl: pelicanos)

1. (Zooloxía) Pelicano.