pólski

pólski

pólski (hornjoserbšćina)

adjektiw

kazus	singular f	singular m	singular n	dual	plural
nominatiw	pólska	pólski	pólske	pólskej (pólskaj)	pólske (pólscy)
genitiw	pólskeje	pólskeho	pólskeho	pólskeju	pólskich
datiw	pólskej	pólskemu	pólskemu	pólskimaj	pólskim
akuzatiw	pólsku	pólski (pólskeho)	pólske	pólskej (pólskeju)	pólske (pólskich)
instrumental	pólskej	pólskim	pólskim	pólskimaj	pólskimi
lokatiw	pólskej	pólskim	pólskim	pólskimaj	pólskich

adjektiw	pólski
adwerb	pólsce abo pólski

Ortografija

Dźělenje słowow: pól-ski

Semantika

Woznamy:

[1] k pólskej rěči abo kulturje słušacy

Hyperonymy:

[1] zapadosłowjanski, słowjanski

Přikłady:

[1] To su listy wot wosobinow čěskeje, pólskeje, chorwatskeje a němskeje narodnosće. (Malink)

Ale Lejna, kotraž je Christu tehdy wuchowała, so bórze po wójnje wuda na pólskeho zamkarja, kotrehož bě zeznała jako wójnskeho jateho, a z nim nětko hižo nimale wosom lět za hranicami w małym městačku nad Wisłu bydleše. (Brězan)

A zwućaha z wulkeje toboły cyły wuběrk pólskich palencow. (Brězan)

Ze swojimi pólskimi towaršemi chcyše we jstwje pólskeje strony jako předsyda zhromadźiznu wotměć. (Katolski Posoł 1911)

Wotwodźene wopřijeća:

pólšćina = pólska rěč, Pólska, staropólski, małopólski, wulkopólski

Přełožki

bołharski: [1] полски (polski) chorwatski: [1] poljski čěski: [1] polský delnjoserbski: [1] pólski hornjoserbski: [1] pólski jendźelski: [1] Polish

němski: [1] polnisch pólski: [1] polski ruski: [1] польский (polʹskij) słowjenski: [1] poljski