Jump to content

Էրբիլ (Իրաք)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
08:09, 12 Օգոստոսի 2024 տարբերակ, Tatev99 (Քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)
Բնակավայր
Էրբիլ
ԵրկիրԻրաք Իրաք
ՀամայնքԷրբիլ և Իրաքյան Քուրդիստան
Մակերես12 000 կմ²
ԲԾՄ385 մետր
Բնակչություն846 000 մարդ (2015)
Հեռախոսային կոդ66
Փոստային դասիչ44001
Էրբիլ (Իրաք) (Իրաք)##
Էրբիլ (Իրաք) (Իրաք)

Էրբիլ (արաբ․՝ أربيل‎‎ , Arbīl; սիրիերեն՝ ܐܲܪܒܹܝܠ, Arbel), որը նաև կոչվում է Հաուլեր (քրդերեն՝ هەولێر, Hewlêr), Իրաքի Քրդստանի շրջանի մայրաքաղաքնը և ամենաբնակեցված քաղաքը։ Քաղաքը գտնվում է Էրբիլի նահանգում[1]։

Էրբիլում մարդկանց բնակեցումը կարելի է թվագրել մ.թ.ա 5-րդ հազարամյակով[2]։ Քաղաքի սրտում գտնվում է Էրբիլի հնագույն միջնաբերդը և Մուդհաֆարիա մինարեթը: Տարածաշրջանի մասին ամենավաղ պատմական հիշատակումները թվագրվում են Շումերների Ուր Երրորդ դինաստիայի ժամանակ, երբ թագավոր Շուլգին հիշատակում է Ուրբիլում քաղաքը։ Քաղաքը հետագայում գրավվեց ասորիների կողմից[3][4]։

3-րդ դարում Էրբիլն իր տարածքում անկախ տերություն էր։ Այն որոշ ժամանակ գրավվել է գուտացիների կողմից։ 2-րդ դարի վերջից սկսած այն անցել է ասորեստանցիների վերահսկողության տակ։ Դրանից հետո այն եղել է Ասորեստանի աշխարհաքաղաքական նահանգի մաս՝ իր հերթին մի քանի կայսրությունների ներքո, այդ թվում՝ Միջին կայսրության, Աքեմենյան կայսրության (Աքեմենյան Ասորեստանի), Մակեդոնական կայսրության, Սելևկյան կայսրության, Հայկական կայսրության, Պարթևական կայսրության, Հռոմեական Ասորեստանի և Սասանյան կայսրության, ինչպես նաև եղել է Ադիաբենե վտակ պետության մայրաքաղաքը մ.թ.ա. երկրորդ դարի կեսերից մինչև մ.թ. 2-րդ դարի սկիզբը: Հնում քաղաքի հովանավոր աստվածությունն Արբելայի Իշտարն էր[5]։

Պարսկաստանը մուսուլմանների նվաճումից հետո տարածաշրջանն այլևս չմնաց միասնական, և միջնադարում քաղաքը սկսեց կառավարել սելջուկյան և օսմանյան կայսրությունները[6]։

Էրբիլի հնագիտական ​​թանգարանը պարունակում է նախաիսլամական արտեֆակտների մեծ հավաքածու, մասնավորապես Միջագետքի արվեստը և հանդիսանում է տարածքում հնագիտական ​​նախագծերի կենտրոն[7]։ Քաղաքը նշանակվել է որպես Արաբական զբոսաշրջության մայրաքաղաք 2014 թվականի Արաբական զբոսաշրջության խորհրդի կողմից[8][9]։ 2014 թվականի հուլիսին Էրբիլի միջնաբերդը գրանցվեց որպես Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ[10]։

Անուններ

Էրբիլը քաղաքի օսմանյան թուրքերեն անվան հռոմեացումն է اربيل,[11] որը մինչ այժմ օգտագործվում է որպես քաղաքի անվանում պաշտոնական անգլերեն թարգմանության մեջ[12]: Անվան ժամանակակից ստանդարտ արաբերեն ձևն է Արբիլ(أربيل)[13]:


Դասական հնությունում այն ​​հայտնի է եղել լատիներեն Arbela և Arbēla (Ἄρβηλα) հունարենում, որը ծագել է հին պարսկերեն Arbairā (𐎠𐎼𐎲𐎡𐎼𐎠𐏓), ասորերեն Arbaʾilu,[14] շումերերեն Urbilum բառերից(𒌨𒉈𒈝𒆠, ur-bi₂-lumki)[15]։

Պատմություն

Հնագիտություն

2006 թվականին փոքր պեղումներ է իրականացվել Արևմտյան Բոհեմիայի համալսարանից Կարել Նովաչեկի կողմից[16]։ Լինելով այդքան զբաղված՝ տեղանքը երբեք պատշաճ կերպով չի պեղվել: Էրբիլի հարթավայրի հնագիտական ​​հետազոտությունը սկսվել է 2012 թվականին: Հետազոտությունը համատեղում է արբանյակային պատկերները և դաշտային աշխատանքները՝ պարզելու Էրբիլի շրջակայքի հարթավայրի զարգացումն ու հնագիտությունը: Բացի Էրբիլից, հարթավայրն ունի մի շարք խոստումնալից հնագիտական ​​վայրեր, որոնցից առավել հայտնի է Թել Բաքրտան[17][18]։ Թել Բաքրտան շատ մեծ՝ 80 հա տարածք է, որը թվագրվում է վաղ բրոնզի դարով[19]։ 2013 թվականին Հռոմի Սապիենցա համալսարանի թիմը միջնաբերդի կենտրոնում իրականացրեց ցամաքային ռադարային աշխատանք: Սկսած 2014 թվականից Իրաքի գլխավորությամբ պեղումները սկսվեցին միջնաբերդի վրա, որտեղ ժամանակակից շենքի փլուզումը հնարավորություն տվեց պեղումներ իրականացնել: Ստորին քաղաքի վրա նույնպես սկսվել են պատմական օդային լուսանկարները և հողային հետազոտությունները[20]։

Բրոնզի դար

Էրբիլի միջնաբերդը, որը ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի կողմից հռչակվել է Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտ 2014 թվականին[21]
Սուրբ Հովսեփի քաղդեական կաթոլիկ տաճարը Անկավայում, Էրբիլի արվարձանում

Վաղ բրոնզի դար

Տարածաշրջանը, որտեղ գտնվում է Էրբիլը, հիմնականում գտնվում էր շումերների տիրապետության տակ մ.թ.ա.3000 թվականից։

Աքքադական կայսրության վերելքով (մ.թ.ա. 2335–2154 թթ.) Միջագետքի բոլոր աքադական սեմիտներն ու շումերները միավորվեցին մեկ իշխանության ներքո[22]։ Գուտիումի թագավորության թագավոր Էրիդուպիզիրը գրավել է քաղաքը մ.թ.ա. 2150 թվականին[23]։

Էրբիլի մասին առաջին հիշատակումը գրական աղբյուրներում գալիս է Էբլայի թագավորության արխիվներից։ Նրանք արձանագրում են երկու ճանապարհորդություն դեպի Էրբիլ (Իրբիլում) Էբլայից սուրհանդակի կողմից մոտ մ.թ.ա. 2300 թվականին։

Ուրի նեո-շումերական տիրակալ Ամար-Սինը կողոպտել է Ուրբիլումը իր երկրորդ տարում՝ մ.թ.ա․ 1975 թվականին[4]։

Միջին բրոնզի դար

Ուր III կայսրության անկումից հետո հարյուրամյակների ընթացքում Էրբիլը տերություն դարձավ իր տարածքում։ Այն նվաճել է Շամսի-Ադադ I-ը իր կարճատև Վերին Միջագետքի թագավորության ժամանակ՝ անկախանալով նրա անկումից հետո։

Ուշ բրոնզի դար

Միջին Ասորական կայսրության ժամանակաշրջանում (մ.թ.ա. 1365–1050) Էրբիլը գտնվում էր ասորական վերահսկողության գոտում։

Երկաթի դար

Տարածաշրջանն ընկել է Նեոասորական կայսրության տակ (մ.թ.ա. 935–605)։ Այնուհետև քաղաքը մի քանի անգամ փոխվեց՝ այդ թվում պարսկական, հունական, պարթևական, հռոմեական և սասանյանների տիրապետությունը:

Մարերի օրոք Կյաքսարեսը, հավանաբար, հնագույն իրանական Սագարտես ցեղի մի շարք մարդկանց բնակեցրել է ասորական Արբելա և Արրաֆա քաղաքներում (ժամանակակից Քիրքուկ), հավանաբար որպես Նինվեի գրավման հարցում նրանց օգնության վարձատրություն։ Ըստ դասական հեղինակների՝ պարսից Կյուրոս Մեծ կայսրը գրավել է Ասորեստանը մ.թ.ա. 547 թվականին և դարձրել այն որպես ռազմական Աքեմենյան պրոտեկտորատ պետություն (կամ սատրապություն), որը հին պարսկերենում կոչվում էր Աուրա (Ատուրա), որի մայրաքաղաքը Բաբելոնն էր[24]։

Գավգամելայի ճակատամարտը, որում Ալեքսանդր Մակեդոնացին հաղթեց Պարսկաստանի Դարեհ III-ին, տեղի ունեցավ մ.թ.ա. 331 թվականին՝ Էրբիլից մոտավորապես 100 կմ (62 մղոն) դեպի արևմուտք՝ համաձայն Ուրբանո Մոնտիի աշխարհի քարտեզի[25]։ Ճակատամարտից հետո Դարեհին հաջողվեց փախչել քաղաք։ (Մի փոքր անճշտությամբ, առճակատումը երբեմն հայտնի է որպես «Արբելայի ճակատամարտ»:) Հետագայում Արբելան Ալեքսանդրի կայսրության մի մասն էր: 323 թվականին Ալեքսանդր Մակեդոնացու մահից հետո Արբելան դարձավ Հելլենիստական ​​Սելևկյան կայսրության մի մասը։

Էրբիլը դարձավ Սասանյանների օրոք Հռոմի և Պարսկաստանի միջև վիճելի տարածաշրջանի մի մասը։ Պարթեւների դարաշրջանից մինչև վաղ Սասանյան դարաշրջանը Էրբիլը դարձավ Ադիաբենե նահանգի մայրաքաղաքը (ասորական Հադյաբ)։ Քաղաքը և թագավորությունը հրեական պատմության մեջ հայտնի են թագավորական ընտանիքի հուդայականության վերածմամբ[26]։

Այնուհետև, մ.թ. առաջին և չորրորդ դարերում, նրա բնակչությունն աստիճանաբար անցավ հին միջագետքի կրոնից դեպի քրիստոնեություն, և Պկիդան ավանդաբար դարձավ նրա առաջին եպիսկոպոսը մոտ 104 թվականին: Հին Միջագետքի կրոնն այս տարածաշրջանից ամբողջովին անհետացել է միայն մեր թվարկության տասներորդ դարում[27][28]։ Ադիաբենեն (արևելյան սիրիական եկեղեցական նահանգ) Արբելայում (Syriac: ܐܪܒܝܠ Arbel) դարձել է արևելյան սիրիական քրիստոնեության կենտրոնը մինչև ուշ միջնադար[29]։

Միջնադարյան պատմություն

Քանի որ քրիստոնեություն ընդունած ասորիներից շատերն ընդունել են աստվածաշնչյան (ներառյալ հրեական) անունները, վաղ եպիսկոպոսների մեծ մասն ունեցել է արևելյան արամեերեն կամ հրեական/բիբլիական անուններ, ինչը չի ենթադրում, որ այս քաղաքի վաղ քրիստոնյաներից շատերը կրոնափոխ եղել են հուդայականությունից[30]։ Այն ծառայել է որպես Արեւելքի ասորական եկեղեցու մետրոպոլիտի նստավայրը։ Քրիստոնեական ժամանակաշրջանում քաղաքում ծնվել են բազմաթիվ եկեղեցական հայրեր և արամերեն լեզվով հայտնի հեղինակներ։

Պարսկաստանի մուսուլմանական նվաճումից հետո լուծարվեց Սասանյան Նախվարդաշիրագանի նահանգը և ավելի ուշ՝ Գարամիգ ուդ Նոդարդաշիրագանը, որի մաս էր կազմում Էրբիլը, և յոթերորդ դարի կեսերից սկսած տարածաշրջանը տեսավ մուսուլման ժողովուրդների աստիճանական ներհոսք, հիմնականում արաբների և թյուրքական ժողովուրդների:

Տարածաշրջանի ամենանշանավոր քրդական ցեղը Հադհաբանին էր, որի մի քանի անդամներ նաև քաղաքի կառավարիչներ էին տասներորդ դարի վերջից մինչև 12-րդ դարը, երբ այն նվաճվեց Զենգիդների կողմից, և նրա կառավարումը հանձնվեց թյուրքական Բեգթեգենիդներին, որոնցից ամենանշանավորը Գյոքբյորին էր, ով պահպանեց քաղաքը Այյուբյանների դարաշրջանում: Յակուտ ալ-Համավին հետագայում նկարագրում է Էրբիլը որպես հիմնականում քրդաբնակ 13-րդ դարում[31]:

Իլխանիդ մոնղոլների կողմից Էրբիլի պաշարումը 1258–59-ին, որը պատկերված է «Jami' al-Tawarikh»-ում Ռաշիդ-ադ-Դին Համադանիի ազգային գրադարանի կողմից Ֆրանսիայի ազգային գրադարանում, Արևելյան բաժնի ձեռագրերի բաժին

Երբ 13-րդ դարում մոնղոլները ներխուժեցին Մերձավոր Արևելք, նրանք առաջին անգամ հարձակվեցին Էրբիլի վրա 1237 թվականին։ Նրանք կողոպտեցին ստորին քաղաքը, սակայն ստիպված եղան նահանջել Խալիֆայության մոտեցող բանակի առաջ և հետաձգել միջնաբերդի գրավումը[32]: Բաղդադի անկումից հետո Հուլագուի և մոնղոլների ձեռքը 1258 թվականին Բեգտեգենյան վերջին տիրակալը հանձնվեց մոնղոլներին՝ հայտարարելով, որ քաղաքի քրդական կայազորը կհետևի իր օրինակին. սակայն նրանք մերժեցին դա, ուստի մոնղոլները վերադարձան Էրբիլ և վեցամսյա պաշարումից հետո կարողացան գրավել միջնաբերդը[33][34]: Այնուհետեւ Հուլագուն քաղաքում քրիստոնյա ասորի կառավարիչ նշանակեց, իսկ Ասորի ուղղափառ եկեղեցուն թույլատրվեց եկեղեցի կառուցել:

Ժամանակի ընթացքում, 1295 թվականին, Օիրաթ Էմիր Նաուրուզի իշխանության ներքո, Իլխանությունը սկսեց մշտական ​​հալածանքները քրիստոնյաների, հրեաների և բուդդիստների նկատմամբ ողջ Իլխանության տարածքում, ինչը մեծապես ազդեց բնիկ ասորի քրիստոնյաների վրա[35]: Դա դրսևորվեց Իլհան Ղազանի գահակալության սկզբում։ 1297 թվականին, երբ Ղազանն իրեն բավական ուժեղ զգաց Նովրուզի ազդեցությունը հաղթահարելու համար, նա վերջ դրեց հալածանքներին։

Իլխան Օլջեյտուի օրոք ասորի բնակիչները հալածանքներից խուսափելու համար նահանջեցին դեպի միջնաբերդ։ 1310 թվականի գարնանը շրջանի Մալեքը (տիրակալը) քրդերի օգնությամբ փորձեց խլել այն նրանցից։ Չնայած թյուրք եպիսկոպոս Մար Յահբալլայի լավագույն ջանքերին՝ կանխելու վերահաս կործանումը, 1310 թվականի հուլիսի 1-ին, Իլխանական զորքերի և քրդական ցեղերի կողմից պաշարումից հետո, միջնաբերդը վերջապես գրավվեց, և նրա բոլոր պաշտպանները սպանվեցին, այդ թվում՝ քաղաքի բազմաթիվ ասորի բնակիչներ[36][37]:

Այնուամենայնիվ, քաղաքի ասորի բնակչությունը թվային առումով զգալի պահպանվեց մինչև Թեմուրի ուժերի կողմից քաղաքի կործանումը 1397 թվականին[38]։

Միջնադարում Էրբիլը հաջորդաբար կառավարվել է Օմայադների, Աբասյանների, Բուվեյհիդների, Սելջուկների և այնուհետև Էրբիլի թուրքմեն Բեգթեգինիդ էմիրների կողմից (1131-1232), որոնցից ամենանշանավորը Գյոքբյորին էր՝ Սալահեդդինի առաջատար զորավարներից մեկը: Նրանց հաջորդեցին Իլխանները, Ջալայիրիդները, Կարա Կոյունլուները, Թիմուրյանները և Ակ Կոյունլուները: Էրբիլը հայտնի քուրդ պատմաբաններ և գրողներ Իբն Խալիկանի և Իբն ալ-Մուսթաուֆիի ծննդավայրն էր 12-րդ և 13-րդ դարերում: 1514 թվականի Չալդրանի ճակատամարտից հետո Էրբիլն անցավ Սորանի էմիրության տիրապետության տակ: 18-րդ դարում Բաբան էմիրությունը գրավեց քաղաքը, սակայն 1822 թվականին այն վերանվաճվեց Սորանի կառավարիչ Միր Մուհամմեդ Կորի կողմից: Սորանի էմիրությունը շարունակեց կառավարել Էրբիլը մինչև 1851 թվականը, երբ այն անցավ օսմանցիների տիրապետության տակ: Էրբիլը դարձավ Օսմանյան կայսրության Մոսուլի վիլայեթի մաս մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմը, երբ օսմանցիները և նրանց քուրդ ու թուրքմեն դաշնակիցները պարտություն կրեցին Բրիտանական կայսրությունից:

Մարերը

Մարերը և նրանց հետ Սագարթները պետք է ապստամբեին Պարսկաստանի Դարեհ I-ի դեմ մ.թ.ա. 522 թվականին, սակայն այս ապստամբությունը վճռականորեն ճնշվեց բանակի կողմից, որը Դարեհը ուղարկեց զորավար Թախմասպադայի գլխավորությամբ հաջորդ տարի։ Իրադարձությունները պատկերված են Բեհիստունյան եռալեզու արձանագրության մեջ, որն այսօր կանգնած է Իրանի Քերմանշահ նահանգի լեռներում: Երբևէ Բյուզանդիայի և Պարսկաստանի երկու մեծ կայսրությունների միջև եղած բուֆերային գոտին, Էրբիլից 10 կմ դեպի արևմուտք գտնվող հարթավայրերը պետք է ականատես լինեին Գավգամելայի ճակատամարտին Ալեքսանդր Մակեդոնացու և Պարսկաստանի Դարեհ III-ի միջև մ.թ.ա. 331 թվականին: Պարտված Դարեհին հաջողվեց փախչել Էրբիլ, այդ իսկ պատճառով ճակատամարտը երբեմն-երբեմն ոչ ճշգրիտ կերպով կոչվում է Էրբիլի ճակատամարտ:

Էրբիլը շարունակեց լինել Ադիաբենե թագավորության իշխանության կենտրոնը մ.թ. առաջին դարում, որը հիմնականում տեղակայված էր հյուսիս-արևմուտքում՝ ժամանակակից Թուրքիայի Դիարբեքիրի շրջանում: Այն հիշվում է հրեական ավանդույթներում իր թագուհու՝ Ադիաբենեի Հելենայի նշանավոր դարձի համար դեպի հուդայականություն, նախքան նրա տեղափոխվելը Երուսաղեմ: Վաղ քրիստոնեությունը նույնպես ծաղկեց Էրբիլում, որտեղ եպիսկոպոսը հաստատվեց քաղաքում արդեն մ.թ. 100 թվականին՝ հետևորդների համայնքով, որոնք համարվում էին հուդայականությունից դարձի եկածներ[29]։

Անկախ Քրդստանի համար Սևրի պայմանագրի դրույթները (1920 թվական)

Ժամանակակից պատմություն

Էրբիլը գտնվում է լեռների տակ գտնվող հարթավայրում, բայց մեծ մասամբ Իրաքյան Քրդստանի բնակիչները բնակվում են վերևում՝ խորդուբորդ և ժայռոտ տեղանքում, որը քրդերի ավանդական բնակավայրն է անհիշելի ժամանակներից[39]։

A postcard showing the city of Erbil in 1900
Բացիկ, որը ցույց է տալիս Էրբիլ քաղաքը 1900 թվական

Ժամանակակից Էրբիլ քաղաքը կանգնած է բլրի վրա, որի գագաթին օսմանյան ամրոցն է: Միջնադարում Էրբիլը դարձավ Բաղդադի և Մոսուլի միջև ընկած երթուղու հիմնական առևտրային կենտրոնը, ինչը կարևոր ճանապարհային կապ է ապահովում արտաքին աշխարհի հետ:

Էրբիլի գլխավոր հրապարակ
Արևելքի ասորական եկեղեցու պատրիարքարան Էրբիլում

Էրբիլը նաև մեծ թվով փախստականների բնակավայր է՝ Սիրիայում շարունակվող հակամարտությունների պատճառով: 2020 թվականին գնահատվել է, որ 2003 թվականից ի վեր Էրբիլի մետրոպոլիտեն տարածքում բնակություն է հաստատել 450,000 փախստական, որոնցից շատերը, ըստ ակնկալիքների, կմնան այնտեղ[40]:

Իրաքյան Քրդստանի խորհրդարանը ստեղծվել է Էրբիլում 1970 թվականին՝ Իրաքի կառավարության և Քուրդիստանի դեմոկրատական ​​կուսակցության (ՔԴԿ) միջև բանակցություններից հետո՝ Մուստաֆա Բարզանիի գլխավորությամբ, բայց փաստացի վերահսկվում էր Սադամ Հուսեյնի կողմից մինչև 1991 թվականի Պարսից ծոցի պատերազմի ավարտը քրդերի ապստամբությունը։ Օրենսդիր մարմինը դադարել է արդյունավետորեն գործել 1990-ականների կեսերին, երբ մարտեր սկսվեցին երկու հիմնական քրդական խմբակցությունների՝ Քրդստանի դեմոկրատական ​​կուսակցության և Քրդստանի հայրենասիրական միության (ՔԱԿ) միջև։ Քաղաքը գրավել է ՔԴԿ-ն 1996 թվականին Իրաքի Սադամ Հուսեյնի կառավարության աջակցությամբ: Այնուհետև ՔԱԿ-ը այլընտրանքային քրդական կառավարություն ստեղծեց Սուլեյմանիայում: ՔԴԿ-ն պնդում էր, որ 1996 թվականի մարտին ՔԱԿ-ը խնդրել է Իրանից օգնություն՝ ՔԴԿ-ի դեմ պայքարելու համար: Համարելով սա որպես արտաքին հարձակում Իրաքի հողի վրա՝ ՔԴԿ-ն օգնություն խնդրեց Սադդամ Հուսեյնից։

Էրբիլում գտնվող քրդական խորհրդարանը կրկին գումարվել է 1997 թվականին քրդական կուսակցությունների միջև խաղաղության համաձայնագրի ստորագրումից հետո, սակայն իրական իշխանություն չուներ։ Էրբիլի քրդական կառավարությունը վերահսկողություն ուներ միայն ինքնավար մարզի արեւմտյան եւ հյուսիսային հատվածներում։ 2003 թվականին Իրաք ներխուժելու ժամանակ Միացյալ Նահանգների հատուկ նշանակության ուժերի աշխատանքային խումբը գտնվում էր Էրբիլի մոտակայքում: Քաղաքը հանդիսությունների վայր է եղել 2003 թվականի ապրիլի 10-ին՝ Բաասի ռեժիմի տապալումից հետո:

Էրբիլի ժամացույցի աշտարակ

ԱՄՆ-ի կողմից Իրաքի օկուպացիայի ժամանակ Էրբիլը հարվածներ է հասցրել ժամանակ առ ժամանակ: 2004 թվականի փետրվարին Բայրամի տոնակատարությունների դեմ զուգահեռ ռմբակոծությունների հետևանքով զոհվեց 117 մարդ[41]։ Պատասխանատվությունը ստանձնել է Անսար ալ Սուննան[41]։ 2005 թվականի մայիսին մահապարտ ահաբեկչության հետևանքով զոհվել է 60 խաղաղ բնակիչ, ևս 150-ը վիրավորվել է ոստիկանության հավաքագրման կենտրոնի մոտ[42]։

Էրբիլի միջազգային օդանավակայանը քաղաքում բացվել է 2005 թվականին[43]։

2013 թվականի սեպտեմբերին ավտոմեքենայի հնգակի պայթյունի հետևանքով վեց մարդ զոհվեց:

2015 թվականին Արեւելքի ասորական եկեղեցին իր նստավայրը Չիկագոյից տեղափոխեց Էրբիլ։

2021 թվականի փետրվարին մի շարք հրթիռներ խոցեցին քաղաքը՝ սպանելով երկու և վիրավորելով ութ մարդու։ Հետագա հրթիռային հարձակումները տեղի են ունեցել 2022 թվականի մարտին։

Տրանսպորտ

Էրբիլի միջազգային օդանավակայանը Իրաքի ամենաբանուկ օդանավակայաններից է։ Ծառայությունները ներառում են ուղիղ չվերթներ դեպի բազմաթիվ ներքին ուղղություններ, ինչպիսիք են Բաղդադի միջազգային օդանավակայանը: Էրբիլից միջազգային չվերթեր կան բազմաթիվ երկրներ. ինչպիսիք են Նիդեռլանդները, Գերմանիան, Սաուդյան Արաբիան, Ավստրիան, Թուրքիան, Հորդանանը և աշխարհի այլ վայրեր: Էրբիլի միջազգային օդանավակայանից երբեմն սեզոնային թռիչքներ են իրականացվում։ Էրբիլի միջազգային օդանավակայանը կարճ ժամանակով փակվել էր միջազգային առևտրային թռիչքների համար 2017 թվականի սեպտեմբերին Իրաքի կառավարության կողմից՝ ի պատասխան Քրդստանի անկախության քվեարկության, բայց վերաբացվեց 2018 թվականի մարտին[44][45]:

Էրբիլի և հարակից շրջանների միջև տրանսպորտի մեկ այլ կարևոր միջոց ավտոբուսն է: Ի թիվս այլ բաների, ավտոբուսային ծառայությունները կապեր են ապահովում Թուրքիայի և Իրանի հետ։ 2014 թվականին բացվել է նոր ավտոկայան[46]: Էրբիլն ունի քաղաքը շրջապատող վեց օղակաձև ճանապարհների համակարգ[47]:

Կլիմա

Էրբիլն ունի շոգ ամառային միջերկրածովյան կլիմա (Կյոպպենի կլիմայի դասակարգում Csa) երկար, չափազանց շոգ ամառներով և մեղմ ձմեռներով: Ամառները չորային են, հունիսից սեպտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում տեղումները քիչ են կամ առանց տեղումների: Ձմեռները սովորաբար թաց են լինում երբեմն-երբեմն ջրհեղեղներով, իսկ հունվարը ամենախոնավ ամիսն է։

2021 թվականի դեկտեմբերի 17-ին տեղացած անձրևը տեղանքում հեղեղումներ է առաջացրել, ինչի հետևանքով զոհվել է 14 մարդ[48]։

Էրբիլի կլիմայական տվյալները
Ամիս հունվ փետ մարտ ապր մայ հուն հուլ օգոս սեպ հոկ նոյ դեկ Տարի
Ռեկորդային բարձր °C (°F) 20
(68) 		27
(81) 		30
(86) 		34
(93) 		42
(108) 		44
(111) 		48
(118) 		49
(120) 		45
(113) 		39
(102) 		31
(88) 		24
(75) 		49
(120)
Միջին բարձր °C (°F) 12.4
(54.3) 		14.2
(57.6) 		18.1
(64.6) 		24.0
(75.2) 		31.5
(88.7) 		38.1
(100.6) 		42.0
(107.6) 		41.9
(107.4) 		37.9
(100.2) 		30.7
(87.3) 		21.2
(70.2) 		14.4
(57.9) 		27.2
(80.97)
Միջին օրական °C (°F) 7.4
(45.3) 		8.9
(48) 		12.4
(54.3) 		17.5
(63.5) 		24.1
(75.4) 		29.7
(85.5) 		33.4
(92.1) 		33.1
(91.6) 		29.0
(84.2) 		22.6
(72.7) 		15.0
(59) 		9.1
(48.4) 		20.18
(68.33)
Միջին ցածր °C (°F) 2.4
(36.3) 		3.6
(38.5) 		6.7
(44.1) 		11.1
(52) 		16.7
(62.1) 		21.4
(70.5) 		24.9
(76.8) 		24.4
(75.9) 		20.1
(68.2) 		14.5
(58.1) 		8.9
(48) 		3.9
(39) 		13.22
(55.79)
Ռեկորդային ցածր °C (°F) −4
(25) 		−6
(21) 		−1
(30) 		3
(37) 		6
(43) 		10
(50) 		13
(55) 		17
(63) 		11
(52) 		4
(39) 		−2
(28) 		−2
(28) 		−6
(21)
Անձրևի տեղումներ մմ (դյույմ) 111
(4.37) 		97
(3.82) 		89
(3.5) 		69
(2.72) 		26
(1.02) 		0
(0) 		0
(0) 		0
(0) 		0
(0) 		12
(0.47) 		56
(2.2) 		80
(3.15) 		540
(21.25)
Միջ. անձրևոտ օրեր 9 9 10 9 4 1 0 0 1 3 6 10 62
Միջ. ձնառատ օրեր 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1
% խոնավություն 74.5 70 65 58.5 41.5 28.5 25 27.5 30.5 43.5 60.5 75.5 50.04
Աղբյուր #1: Climate-Data.org,[49] My Forecast for records, humidity, snow and precipitation days[50]
Աղբյուր #2: What's the Weather Like.org,[51] Erbilia[52]

Մշակույթ

Ժողովրդագրություն

Քաղաքը հիմնականում քրդաբնակ է, փոքրամասնություն կազմում թուրքմենները, ասորիները, ինչպես նաև արաբները[53][54][55]։

Թուրքմեններ

Էրբիլում թուրքմեն բնակչության թիվը գնահատվում է մոտ 300 հազար: Նրանք հիմնականում բնակվում են Էրբիլի քաղաքի կենտրոնում՝ միջնաբերդի շրջակայքում գտնվող Թաչի, Մարեկե և Թրի Տակ թաղամասերում: Մինչև 2006 թվականը նրանք ապրում էին Միջնաբերդի Թոփանե, Թեքքե և Սարայ թաղամասերում, որոնք պարունակում էին գրեթե 700 տուն: 2006 թվականին միջնաբերդը դատարկվեց, իսկ միջնաբերդի թուրքմենները տեղափոխվեցին այլ թաղամասեր: Թուրքմենները մասնակցում են KRG-ի քաղաքական ինստիտուտներին, ներառյալ խորհրդարանը[56]։

Իրաքի առաջին երկու թուրքմենական դպրոցները բացվել են 1993 թվականի նոյեմբերի 17-ին, մեկը Էրբիլում, մյուսը՝ Քիֆրիում[57]։

Էրբիլի միջնաբերդում է գտնվում նաև թուրքմենական մշակույթի տունը։

Ասորիներ

Էրբիլի Անկավա թաղամասը հիմնականում բնակեցված է քրիստոնյա ասորիներով։ Թաղամասում տեղակայված է մոտ 40 եկեղեցի[58][59]։

Էրբիլի միջնաբերդ

Էրբիլի միջնաբերդ
Էրբիլի քաղաքակրթության թանգարանը պարունակում է արտեֆակտներ ասորական, ուրարտական, հուրրիական և հաթրա ժամանակաշրջաններից:

Էրբիլի միջնաբերդը պատմականորեն բնակեցված բլուր է Էրբիլի պատմական սրտում, որը բարձրանում է շրջակա հարթավայրից 25-ից 32 մետր (82 և 105 ֆտ): Շենքերի վերևում գտնվող շինությունները ձգվում են մոտավորապես օվալաձև տարածքի վրա՝ 430 x 340 մետր (1,410 × 1,120 ֆտ)՝ 102,000 քառակուսի մետր (1,100,000 քառակուսի ֆուտ)։ Համարվում է, որ այդ վայրը աշխարհի ամենահին անընդհատ բնակեցված քաղաքն է[60]։ Միջնաբերդի բլուրի գրավման մասին ամենավաղ վկայությունները թվագրվում են մ.թ.ա. հինգերորդ հազարամյակով և, հնարավոր է, ավելի վաղ: Պատմական աղբյուրներում առաջին անգամ հայտնվում է Ուր III ժամանակաշրջանում և առանձնահատուկ նշանակություն է ձեռք բերում Նեոասորական կայսրության (մ.թ.ա. X-VII դդ.) ժամանակաշրջանում։ Արի Կոն թաղամասի միջնաբերդից արևմուտք պեղվել է Նեոասորական կայսրության ժամանակաշրջանին թվագրվող կամերային դամբարան[7]։ Սասանյան ժամանակաշրջանում և Աբբասյան խալիֆայության ժամանակ Էրբիլը կարևոր կենտրոն էր սիրիական քրիստոնեության և ընդհանրապես ասորիների համար։ Այն բանից հետո, երբ 1258 թվականին մոնղոլները գրավեցին միջնաբերդը, Էրբիլի նշանակությունը սկսեց նվազել։ Գլխավոր դարպասը հսկում է քրդի հսկայական արձանը, որում գրված է․ «Նրա հետևում գտնվող միջնաբերդի տունը կառուցված է հողաթմբի քարքարոտ հողի մեջ և ներքևից նայում է փողոցներին և պատված ճանապարհներին, որոնք շրջապատում են դրանք»:

Իբն Ալ-Մուստաֆիի արձանը

20-րդ դարի ընթացքում քաղաքային կառուցվածքը զգալիորեն փոփոխվել է, ինչի հետևանքով ավերվել են մի շարք տներ և հասարակական շինություններ։ 2007 թվականին ստեղծվել է Էրբիլի միջնաբերդի վերականգնման բարձրագույն հանձնաժողովը (HCECR), որը վերահսկելու է միջնաբերդի վերականգնումը: Նույն թվականին բոլոր բնակիչները, բացառությամբ մեկ ընտանիքի, վտարվեցին միջնաբերդից՝ վերականգնման մեծ ծրագրի շրջանակներում։ Այդ ժամանակից ի վեր հնագիտական ​​հետազոտություններ և վերականգնողական աշխատանքներ են իրականացվել թաղամասում և շրջակայքում տարբեր միջազգային խմբերի կողմից և տեղական մասնագետների հետ համագործակցությամբ, և շատ տարածքներ այցելուների համար արգելված են մնում՝ անկայուն պատերի և ենթակառուցվածքների վտանգի պատճառով: Կառավարությունը նախատեսում է, որ միջնաբերդի վերանորոգումից հետո 50 ընտանիք կապրր այդտեղ:

Միակ կրոնական կառույցը, որը ներկայումս պահպանվել է միջնաբերդում, Մուլլա էֆենդի մզկիթն է։ Երբ այն ամբողջությամբ գրավվեց, միջնաբերդը բաժանվեց երեք թաղամասերի կամ մահալաների՝ արևելքից արևմուտք՝ Սերայ, Թաքյա և Թոփխանա։ Սերայը զբաղված էր նշանավոր ընտանիքներով։ Թաքյա թաղամասն անվանվել է դերվիշների տների անունով, որոնք կոչվում են թաքյաներ, իսկ Թոփխանա թաղամասում տեղավորված էին արհեստավորներ ու ֆերմերներ։ Միջնաբերդի այլ տեսարժան վայրերը ներառում են 1775 թվականին կառուցված լոգասենյակները (համամը), որոնք գտնվում են մզկիթի և Տեքստիլ թանգարանի մոտ[61]։ Էրբիլի միջնաբերդը 2014 թվականի հունիսի 21-ին ընդգրկվել է Համաշխարհային ժառանգության ցանկում։

Այլ տեսարժան վայրեր

  • 36 մետր (118 ոտնաչափ) Մուդհաֆարիա մինարեթը, որը գտնվում է Մինարեթների այգում միջնաբերդից մի քանի թաղամաս այն կողմ, թվագրվում է մ.թ. 12-րդ դարի վերջին և Էրբիլի նահանգապետ Սալադինի օրոք Մուզաֆար Ալ-Դին Աբու Սաիդ Ալ-Քավքաբուրին(Gökberi), ով հնազանդվել է Սալադինին առանց պատերազմի և ամուսնացել իր քրոջ հետ: Ունի ութանկյուն հիմք՝ զարդարված երկու հարկ խորշերով, որը գլխավոր բեռնախցից բաժանված է փոքրիկ պատշգամբով՝ նույնպես զարդարված։ Մոտակայքում է գտնվում մեկ այլ պատմական մինարեթ՝ փիրուզագույն ջնարակապատ սալիկներով։
  • Սամի Աբդուլ Ռահման այգի
  • Քալիճ աղայի բլուրը գտնվում է Քաղաքակրթության թանգարանի տարածքում՝ միջնաբերդից 1 կմ հեռավորության վրա: 1996-ին պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել են գործիքներ Հալաֆի, Ուբեյդի և Ուրուկի ժամանակաշրջաններից[7]:
  • Մեդի դասական դպրոց:

Սպորտ

Տեղական խոշոր ֆուտբոլային թիմը Էրբիլ ֆուտբոլային ակումբն է, որն իր ֆուտբոլային խաղերն անցկացնում է Ֆրանցո Հարիրի մարզադաշտում (սպանված ասորի քաղաքական գործիչ, Էրբիլ քաղաքի նախկին նահանգապետ Ֆրենսո Հարիրիի անունով), որը տեղակայված է կենտրոնական Էրբիլի հարավային մասում: Նրանք նվաճեցին Իրաքի ազգային լիգայի 3 տիտղոս և երկու անգամ հասան AFC եզրափակիչ, բայց երկու անգամ էլ պարտվեցին:

Քույր քաղաքներ

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Danilovich, Alex (2018-10-12). Federalism, Secession, and International Recognition Regime: Iraqi Kurdistan (անգլերեն). Routledge. ISBN 9780429827655.
  2. ↑ Novice, Karel (2008). «Research of the Arbil Citadel, Iraq, First Season». Památky Archaeological (XCIX): 259–302.
  3. ↑ Villard 2001
  4. ↑ 4,0 4,1 Hamblin, William J. (2006). Warfare in the Ancient Near East to 1600 BC. Routledge. էջ 111. ISBN 0-415-25589-9.
  5. ↑ Porter, Barbara Nevling, "Ishtar of Niniveh and her collaborator, Ishtar of Arbela, in the Reign of Assurbanipal", Iraq, vol. 66, pp. 41–44, 2004
  6. ↑ Georges Roux – Ancient Iraq
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 'Directorate Antiquities of Erbil's Guide' Brochure produced by General Directorate of Antiquities, KRG, Ministry of Tourism
  8. ↑ Erbil named 2014 Arab Tourism Capital Արխիվացված 8 Հուլիս 2015 Wayback Machine. Retrieved 30 January 2014
  9. ↑ "Erbil: Kurdish City, Arab Capital", Rudaw. Retrieved 30 January 2014
  10. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. «Erbil Citadel». UNESCO World Heritage Centre (անգլերեն). Վերցված է 2022-10-28-ին.
  11. ↑ Nasrullah, Mehmet (1908), مكمل آوروپا خريطه سى [Complete Map of Europe] (օսմաներեն), Istanbul: Tefeyyüz Kitaphanesi.
  12. ↑ «Erbil–Baghdad Relations...», Official site, Erbil: Kurdistan Regional Government, 2024.
  13. ↑ «العلاقات بين أربيل وبغداد» [Erbil–Baghdad Relations...], Official site (արաբերեն), Erbil: Kurdistan Regional Government, 2024.
  14. ↑ Kessler, Karlheinz (2006). «Arbela». In Salazar, Christine F.; Landfester, Manfred; Gentry, Francis G. (eds.). Brill's New Pauly. Brill Online.
  15. ↑ «Urbilum [1] (SN)», Open Richly Annotated Cuneiform Corpus, Philadelphia: University of Pennsylvania, 2022.
  16. ↑ Nováček, Karel (2008). «Research of the Arbil Citadel, Iraqi Kurdistan, First Season». Památky Archeologické. 49: 259–302.
  17. ↑ UR, JASON, et al., "ANCIENT CITIES AND LANDSCAPES IN THE KURDISTAN REGION OF IRAQ: THE ERBIL PLAIN ARCHAEOLOGICAL SURVEY 2012 SEASON", Iraq, vol. 75, pp. 89–117, 2013
  18. ↑ Peyronel, Luca et al., "The Italian Archaeological Expedition in the Erbil Plain, Kurdistan Region of Iraq. Preliminary Report on the 2016 – 2018 Excavations at Helawa", Mesopotamia, vol. 000, no. 054, 2019
  19. ↑ Kopanias, Konstantinos, et al., "The Tell Nader and Tell Baqrta Project in the Kurdistan region of Iraq: Preliminary report of the 2011 season.", Subartu 6, 23–57, 2013
  20. ↑ Lawler, Andrew., "Erbil Revealed", Archaeology, vol. 67, no. 5, pp. 38–43, 2014
  21. ↑ Centre, UNESCO World Heritage. «Erbil Citadel». UNESCO World Heritage Centre (անգլերեն). Վերցված է 2022-04-13-ին.
  22. ↑ Statistics. «UNPO: Assyria». unpo.org (անգլերեն).
  23. ↑ Timeline Արխիվացված 14 Օգոստոս 2014 Wayback Machine ErbilCitadel.orq
  24. ↑ Ehsan Yarshater (1993). The Cambridge History of Iran, Volume 3. Cambridge University Press. p. 482. 978-0-521-20092-9. Of the four residences of the Achaemenids named by Herodotus Ecbatana, Pasargadae or Persepolis, Susa and Babylon—the last [situated in Iraq] was maintained as their most important capital, the fixed winter quarters, the central office of bureaucracy, exchanged only in the heat of summer for some cool spot in the highlands. Under the Seleucid Empire and the Parthian Empire the site of the Mesopotamian capital moved slightly to the north on the Tigris—to Seleucia and Ctesiphon. It is indeed symbolic that these new foundations were built from the bricks of ancient Babylon, just as later Baghdad, a little further upstream, was built out of the ruins of the Sasanian Empire double city of Al-Mada'in.
  25. ↑ «Composite: Tavola 1–60. (Map of the World) (Re-projected in Plate Carree or Geographic, Marinus of Tyre, Ptolemy) – David Rumsey Historical Map Collection». davidrumsey.com. Վերցված է 2022-02-19-ին.
  26. ↑ Brook, Kevin Alan (2018). The Jews of Khazaria (3rd ed.). Lanham: Rowman and Littlefield Publishers. էջեր 241–243. ISBN 9781538103425.
  27. ↑ MŠIHA-ZKHA. «HISTORY OF THE CHURCH OF ADIABENE UNDER THE PARTHIANS AND THE SASSANIDS». Tertullian.org.
  28. ↑ Neusner, Jacob (1969). A history of the Jews in Babylonia, Volume 2. Brill Archive. էջ 354.
  29. ↑ 29,0 29,1 British Institute of Persian Studies (1981). Iran, Volumes 19–21. the University of Michigan. էջեր 15, 17.
  30. ↑ Gillman, Ian and Hans-Joachim Klimkeit. Christians in Asia before 1500. (Ann Arbor: University of Michigan, 1999) p. 33
  31. ↑ B. James. Le « territoire tribal des Kurdes » et l’aire iraqienne (xe-xiiie siècles): Esquisse des recompositions spatiales. Revue des Mondes Musulmans et de la Méditerranée, 2007. P. 101-126.
  32. ↑ Woods 1977, էջեր. 49–50
  33. ↑ Nováček 2008, էջ. 261
  34. ↑ J. von Hammer-Purgstall. 1842. Geschichte der Ilchane, das ist der Mongolen in Persien, Volume 1. P. 159-161.
  35. ↑ Grousset, p. 379
  36. ↑ Sourdel 2010
  37. ↑ Grousset, p. 383
  38. ↑ Edwin Munsell Bliss, Turkey and the Armenian Atrocities, (Chicago 1896) p. 153
  39. ↑ «9781906768188: Kurdistan – a Nation Emerges – AbeBooks – Jonathan Fryer: 1906768188». abebooks.co.uk (բրիտանական անգլերեն). Վերցված է 2021-01-22-ին.
  40. ↑ «Interview with Nihad Salim Qoja: "Iranian hegemony in Iraq is very strong" – Qantara.de». Qantara.de – Dialogue with the Islamic World (անգլերեն). 6 January 2020. Վերցված է 2020-07-18-ին.
  41. ↑ 41,0 41,1 Al-Nahr, Naseer (2 February 2004). «Twin Bombings Kill 56 in Irbil». Arabnews.com. Վերցված է 11 May 2015-ին.
  42. ↑ Jaff, Warzer; Oppel, Richard A. Jr. (5 May 2005). «60 Kurds Killed by Suicide Bomb in Northern Iraq». The New York Times. Վերցված է 11 May 2015-ին.
  43. ↑ «The Airport».
  44. ↑ Blockade by Iraq (29 September 2017). «Iraqi govt enforces international flight ban in Kurdistan region». France 24.
  45. ↑ International Flight Return. «Erbil International Airport». erbilairport.com.
  46. ↑ «Erbil's New Bus Terminal a Boon for Travelers». Rudaw (անգլերեն). 4 April 2019. Վերցված է 19 March 2019-ին.
  47. ↑ «Erbil's 5th ring road completed – the 120 Meter highway». Rudaw (անգլերեն). 2 May 2017. Վերցված է 19 March 2019-ին.
  48. ↑ «Iraq: Flash Floods - Final Report DREF Operation n° MDRIQ014 - Iraq | ReliefWeb». reliefweb.int (անգլերեն). 2023-05-12. Վերցված է 2024-02-14-ին.
  49. ↑ «Climate: Arbil – Climate graph, Temperature graph, Climate table». Climate-Data.org. Արխիվացված օրիգինալից 10 November 2013-ին. Վերցված է 13 August 2013-ին.
  50. ↑ «Irbil, Iraq Climate». My Forecast. Արխիվացված է օրիգինալից 4 October 2013-ին. Վերցված է 14 July 2013-ին.
  51. ↑ «Erbil climate info». What's the Weather Like.org. Արխիվացված է օրիգինալից 4 October 2013-ին. Վերցված է 14 July 2013-ին.
  52. ↑ «Erbil Weather Forecast and Climate Information». Erbilia. Արխիվացված է օրիգինալից 9 July 2013-ին. Վերցված է 14 July 2013-ին.
  53. ↑ The Kurdish Population by the Kurdish Institute of Paris, 2017 estimate.
  54. ↑ «Iraqi Turkmen». Minority Rights Group International. 19 June 2015. Վերցված է 17 October 2020-ին.
  55. ↑ Central Statistics Agency – Home Page. Archived from the original on 16 July 2017. on the Wayback Machine website.
  56. ↑ Bilgay Duman (August 2016). The Situation of Turkmens and The Turkmen Areas After ISIS (Report). Ortadoğu Araştırmaları Merkezi (ORSAM). Also available via Academia.edu
  57. ↑ «Iraqi Turkmen are happy as their national days recognized». Kirkuknow. Վերցված է 2022-06-03-ին.
  58. ↑ «What will autonomy mean for Iraq's largest Christian town?». 4 November 2021.
  59. ↑ «Finding Their Voice». 29 October 2021.
  60. ↑ «Erbil Citadel». UNESCO. Վերցված է 30 August 2010-ին.
  61. ↑ 'Erbil Citadel' Brochure, High Commission for Erbil Citadel Revitalization (HCECR). www.erbilcitadel.org
  62. ↑ «Kurdish presence in Nashville grows as city hopes to link with Erbil as sister city». The Tennessean. Վերցված է July 8, 2023-ին.

Աղբյուրներ

  • Sourdel, D. (2010), «Irbil», in Bearman, P.; Bianquis, Th.; Bosworth, C.E.; van Donzel, E.; Heinrichs, W.P. (eds.), Encyclopaedia of Islam, Second Edition, Brill Online, OCLC 624382576
  • Grousset, René, The Empire of the Steppes, (Translated from the French by Naomi Walford), New Brunswick: Rutgers University Press (1970)
  • Villard, Pierre (2001), «Arbèles», in Joannès, Francis (ed.), Dictionnaire de la civilisation mésopotamienne, Bouquins (ֆրանսերեն), Paris: Robert Laffont, էջեր 68–69, ISBN 978-2-221-09207-1
  • Woods, John E. (1977), «A note on the Mongol capture of Isfahān», Journal of Near Eastern Studies, 36 (1): 49–51, doi:10.1086/372531, ISSN 0022-2968, JSTOR 544126, S2CID 161867404


Արտաքին հղումներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էրբիլ_(Իրաք)&oldid=10075086» էջից