Մասնակից:Lilit Sharbatyan/Ավազարկղ
Սերգեյ Ալեքսանդրովիչ Գոլովկին (1959, նոյեմբերի 26, Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ — 1996, օգոստոսի 2, Բուտիրկա բանտ, Մոսկվա, Ռուսաստան[1][2]), խորհրդային և ռուսական սերիական և զանգվածային մարդասպան, պեդոֆիլ, մարդակեր, առևանգող և զոոսադիստ; Ըստ դատական տվյալների նրա զոհերն են դարձել 11 տղա և երիտասարդ 1984-ից 1992 թվականն ընկած ժամանակահատվածում։ Բոլոր սպանությունները, բացառությամբ առաջինի, իրագործվել են Մոսկվայի մարզի Օդինցովսկի շրջանում։ Մինչև կալանավորումը հայտնի է դարձեր «Ֆիշեր» մականունով։ Հանցագործությունների մեծ մասը իրականացրել է իր ավտոտնակի նկուղում, որտեղ էլ տանջել, բռնաբարել, սպանել է զոհերին, հետագայում նաև մասնատել։ Դատարանի որոշմամբ դատապարվել է մահվան ու գնդակահարվել 1996 թվականին։ Համարվում է Ռուսաստանի պատմության մեջ վերջին գնդակահարված հանցագործը։
Կենսագրություն
Մանկությունն ու երիտասադրությունը
Սերգեյ Գոլովկինը ծնվել է 1959 թվականի նոյեմբերի 26ին Մոսկվայում, ունեցել կրծքավանդակի բնածին դեֆեկտ։ Հայրը տառապել է հարբեցողությամբ, մայրը եղել է հասարակ կին։ 1969 թվականին ծնվել է Սերգեյի փոքր քույրը՝ Նատալյան։ Դստեր ծնվելուց հետո ծնողների ամբողջ ուշադրությունը կենտրոնացել է նրա վրա։Հենց իր խոսքերով հայրը ստիպել է նրան ընդունել սառը ջրով լոգանք, ինչի պատճառով էլ Սերգեյը չի սիրել լողանալը։ Ինչպես նաև հայրը որդուն բռնության է ենթարկել՝ վիրավորել է, վատ գնահատականների պատճառով ծեծել, նվաստացրել այլ մարդկանց ներկայությամբ։ Ծնողներն ամուսնալուծվել են 1988 թվականին, երբ արդեն Գոլովկինը սպանել էր երկու հոգու։
Մանուկ հասակում հաճախ է հիվանդացել մրսածությամբ, բրոնխիտով, մոտն առաջացել են աղիքային ինֆեեկցիաներ, էնտերիտներ, դիսպեպսիաներ։ Ունեցել է գիշերամիզություն։ Ըստ բնավորության եղել է փակ, չշփվող, լուռ, ամաչկոտ, հիմնականում խաղացել է միայնակ։ Հաճախել է տարբեր խմբակների, բայց արդյունքներ չեն նկատվել։ Լավ է սովորել, դպրոցն ավարտել է արծաթե շքանշանով[3]։ Դասընկերներից մեկը եղել է ապագա Կրեմատորի ռոք խմբի ղեկավար Արմեն Գրիգորյանը։ Ըստ Գրիգորյանի՝ Գոլովկինը եղել է «մի քիչ փակ մարդ, դրա հետ հանդերձ շատ հանգիստ»[4]։
13 տարեկանում սկսել է ծխել։ Չի հետաքրքվել հակառակ սեռով, անգամ չի փորձել հետագայում հանդիպել կանանց հետ, չնայած եղել է բարձրահասակ, գեղեցիկ երիտասարդ (հետագայում, հարցաքննության ժամանակ նշել է, որ չի ցանկացել ստեղծել ընտանիք, վախենալով, որ իր որդիների հետ կվարվի նույնպես, ինչպես զոհերի հետ է վարվել)։ Դեռահասության տարիքում ցուցաբերել է սադիստական հակումներ կենդանիների նկատմամբ՝ շնչահեղձ է արել ու մասնատել անտուն կատվի, կաթսայի մեջ եփել է ակվարիումային ձկներին։ Հետագայում ձեռնաշարժությամբ է զբաղվել պատկերացնելով, թե ինչպես է սպանում համադասարանցիներին։ Ժամանակի ընթացքում է մոտն առաջացել է սեր ձիերի հանդեպ, և նա սկսել է հաճախել ձիեր տնտեսություններ։ Ծնողները, մասնավորապես հայրը, չեն ընդունել նրա աշխատանքը ձիերի հետ։
1977 թվականին ավարտել է դպրոցը արծաթե մեդալով և ընդունվել Տիմիրյազևի անվան գյուղատնտեսական ակադեմիա, որն ավարտել է 1982 թվականին։ Ըստ իր խոսքերի, 1980 թվականին բռնության և ծեծի է ենթարկվել 14-15 տարեկան ավազակների խմբի կողմից։ Դրա ֆոնին, նա պատկերացրել է, թե ինչպես է ինքը սպանում, բռնության ենթարկում իրեն նեղացնողներին։ Սադիստական ֆանտազիաների մեջ մոտը ձևավորվել է իդեալակն զոհի կերպար՝ նիհար, սևամազ 12-14 տարեկան, շփվող, արկածներ փնտրող տղա։
Ակադեմիան ավարտելուց հետո սկսել է աշխատել ձիարշավարանում, հետո որպես զոոտեխնիկ Մոսկվայի № 1 ձիերի տնտեսությունում։ 1982 թվականի հունիսի 18-ին ստացել է զոոինժեների որակավորում։ 1982 թվականի հունիսի 21-ից սեպտեմբերի 18-ը մասնակցել է զինվորական հավաքներին, որի ժամանակ ստացել է պահուստային լեյտենանտի կոչում։ Տվերի մարզում ծառայության ժամանակ զինվորական պահեստից գողացել է 1943 թվականի օրինակի 10 մարտական փամփուշտ և Մակարովի ատրճանակի 4 փամփուշտ (գողացվածը գտնվել է Գոլովկինի բնակարանում մինչև 1992 թվականը)։ Հերթական զինվորական կոչումը՝ «ավագ լեյտենանտ», ստացել է 1987 թվականի հոկտեմբերի 27-ին, երբ արդեն իրականացրել էր երկու սպանություն։ 1988 թվականի ապրիլի 4-ին որակավորվել է որպես առաջին կարգի զոոտեխնիկ՝ ձիաբուծության մեջ ունեցած մեծ ներդրումների համար։ 1989 թվականի դեկտեմբերի 11-ին, երբ իր հաշվին ուներ արդեն երեք սպանություն, արժանացել է ԽՍՀՄ ԺՏՆՑ արժաթե մեդալի։ Նշանակվել է Ուսպենսկայայի միջնակարգ դպրոցում մասնագիտական կողմնորոշման պատասխանատու։ Աշխատանքի ընթացքում ընկերացել է Գորկի-10-ի դեռահասների և իր աշխատակիցների երեխաների հետ։ Երեխաներն ու աշխատակիցները նրան նկարագրել են որպես հանգիստ բնավորության տեր մարդ։ Նկատել են, որ չի հետաքրքվում կանանցով, և կարծել են, որ նա համասեռական է։ Հարցաքննության ժամանակ փաստել է, որ երեխաներն իրեն գրավել են որպես դոմինանտություն ցուցաբերելու միջոց, ինչից ինքը սեռական հաճույք է ստացել։
Սպանության փորձեր
1982 թվականին Գոլովկինը որոշել է իրգործել այլասերված ֆանտազիաները։ Այդ ժամանակ էլ, զինվորական հավաքների ընթացքում 13-ամյա դեռահասին ծխախոտ խոստանալով, խնդրել է օգնել անտառ տանել կարտոֆիլով լի պայուսակը, սակայն երեխան փախուստի է դիմել։ Երկրորդ անգամը դանակով հարձակվել է անտառում սունկ հավաքող 14 տարեկան տղայի վրա։ Երեխան դիմադրություն է ցուցաբերել, ինչի պատճառով Գոլովկինը նրան ազատ է արձակել։
1982 թվականից նա անընդհատ հետազոտել է «Романтик» պիոներական ճամբարը։ Այնտեղ էլ 1984 թվականի հունիսի 21-ին իրականացրել է առաջին լուրջ հանցանքը՝ սպանության փորձ։ Ճամբարի սահմաններից դուրս նկատելով 14 տարեկան Անդրեյ Մինինին, ով դուրս էր եկել ծխելու, Գոլովկինը՝ դանակով սպառնալով կախել է նրան ծառից, քիչ անց հանել ծառի վրայից, կարծելով, որ նա մահացել է։ Միայն թե երեխան ողջ է մնացել և մեկ ամիս անց կացրել հիվանդանոցում։ Հետաքննության ժամանակ ուշադրություն են դարձրել Գոլիշևի վրա, ով այդ ժամանակ ազատ էր արձակվել բանտից՝ դեռահասներին բռնաբարելու պատճառով։ Ընդ որում, երեխան, ամենայն հավանականությամբ շոկի պատճառով, ճանաչել է Գոլիշևին, ում էլ ձերբակալել են։ Գոլիշևը ինքնասպան է եղել, և դատական գործը փակվել է։ 1993 թվականին Մինինը ճանաչել է ինը տարի առաջ իր վրա հարձակված Գոլովկինին։
1986 թվականի մայիսի 12-ին, առաջին սպանությունից մեկ ամիս անց, Գոլովկինը որոշել է սպանել իր ծանոթ երեխաներից մեկին։ Որոշել է անտառ տանել 14 տարեկան Օլեգ Պասկոյին, պամտլեվ նրան անտառում պահված գանձերի (ռազմական զենքի) մասին։ Հանդիպելով, Գոլովկինը փակել է երեխայի աչքերն ու տարել անտառի խորքը։ Այնտեղ կապել է ձեռքերը և պատրաստվել սպանել նրան, սակայն դրանից առաջ հարցրել է ուրիշ մարդկանց մոտ իրենց հանդիպման մասին հիշատակման մասին։ Օլեգը պատասխանել է, որ հանդիպման մասին տեղյակ է միայն մայրը։ Գոլովկինը, վախենալով, որ իրեն կարող են գտնել, ազատ է արձակել երեխային ու նրանք հետ են վերադարձել։ Դրանից հետո նա ևս մի քանի անգամ առաջարկել է Օլեգին անտառ գնալ, սակայն երեխան հրաժարվել է։
1987 - 1988 թվականներ ընկած հատվածում Գոլովկինը իր բնակարան է հրավիրել մինչև 16 տարեկան քանի դեռահասների և ալկոհոլ հյուրասիրել։ 1988 թվականին որոշել է բռնաբարել 17-ամյա Իգորին, ով քնած է եղել իր անկողնու վրա։ Սակայն երիտասարդն արթնացել է, և նկատել, որ Գոլովկինը մերկ պառկած է իր կողքին։ Քանի որ Գոլովկինը դադարեցրել է սպանության փորձերն անտառում, փորձել է հանցագործություններ կատարել իր իսկ բնակարանում։ Սակայն հետագայում հրաժարվդել է այդ մտքից, հասկանալով որ բնակրանն այդքան էլ հուսալի վայր չէ սպանությունների համար։
1990 թվականի հունիսին, երբ արդեն կատարել էր երեք սպանություն, փորձել է սպանել իրեն ծանոթ Ռոմանին։ Նրանք երկուսով որոշել են գողություն կատարել պահեստներից մեկից, սակայն գողությունը չի հաջողվել։ Թե ինչու չի սպանել այդ երիտասարդին, անհայտ է։
Saikano, Ճապոնիայում հայտնի է որպես «Saishuu Heiki Kanojo» (ճապ.՝ 最終 兵器 彼女 սայսյու: հեյկի կանոձյո), Սին Տակահասիի սիրո մասին պատմող ֆանտաստիկ մանգան ոչ հեռավոր ապագայում ընթացող համաշխարհային պատերազմի ժամանակ: Մանգան պլանավորվում էր կարճ դպրոցական պատմություն գլխավոր հերոսների մասին, որը կտեղավորվեր մի քանի հատորներում: Սակայն պատմությունը երկարում է, ու մանգան հրատարակվում է երկու տարվա ընթացքում, հասնումով յոթ հատոր ծավալին: Մանգան շատ հայտնի է դառնում: Նրա ընդհանուր տպաքանակը հասում է 2 000 000 օրինակի[5]:
Ավումի ուշ մանգան վերափոխվում է 13 սերիայանոց անիմեի: Սերիալի կրկներգը դարձում է «The Last Love Song on This Little Planet» («Սիրո վերջին երգը այս փոքրիկ մոլորակի վրա»): Սյուժեն սկսում է նրանից, որ գլխավոր հերոս Սյուձին վերակարդում է օրագիրը, վերհիշումով իր ամբողջ պատմությունը: Քանի որ մանգայում գլխավոր հերոսը ընտրված էր տղամարդ, անիմեում ռեժիսորը ավումի մեծ խորություն տալու համար, ընտրում է կնոջ:
2005 թվականին թողարկվում է երկու մասանի OVA «Saishu Heiki Kanojo: Another Love Song» («Սիրո այլ երգ»), որն իրենից ներկայացնում է սերիալի գործողությունների այլ տեսակետ[6]: 2006 Թվականի հունվարի 28-ին Ճապոնիայում թողարկվում է սերիալի ադապտացիան գեղարվեստական ֆիլմի տեսքով: Տիսեի դերում Ակի Մաեդան է[7]: Ֆիլմում առկա են բաց էրոտիկ տեսարաններ[8]:
Գործողությունները կատարվում են այն վայրում, որտեղ մեծացում է մանգական, Հոկայդո կղզու Օտարու քաղաքում, որը գտնվում է Սապորոյից մեկ ժամ հեռավորությամբ արևումք: Հիշատակված երկաթուղային կայանը «Դժոխային լեռ» անունով և դպրոցը ևս գոյություն ունեն այդ քաղաքում[9]: Բոլոր հերոսները խոսում են Հոկայդոյի բարբառով, որի համար էլ սեյուները հատուկ այցումում են այդ վայրը, իսկ ձայնավորման ճշտությունը անձամբ ստուգում է մանգական: Բացի այդ, մանգական իր գլխավոր հերոսներին հատուկ ազգանուններ չի տվում, որպեսզի նրանց միջև շփումն ավումի քիչ պաշտոնական լինի:
Սյուժե
Անիմեի և մանգայի գործողությունները զարգանում են Հոկայդո կղզում, որը պատրաստվում է միջազգային ռազմական կոալիցիայի հարձակման ետ մղմանը: Գործողությունների ժամանակը ոչ հեռավոր ապագան է: Չնայած նրան, որ մեծ քաղաքները, ինչպիսիք են Տոկիոն ու Օսական, միանգամից ոչնչացվում են, Ճապոնիայի բնակչությունը հանգիստ է: Այդ անհանգիստ ժամանակաշրջանում, դեռևս չկասկածումով, ավագ դպրոցի աշակերտ Սյուձին ու նրա համադասարանցի Տիսեն չցանկանալով որոշում են սկսում հանդիպում: Մի քանի օր անց նրանց հարաբերությունները լավանում են, և նրանք որոշում են ընդհանուր օրագիր պահում: Մանգայի ու հեռուստասերիալի գործողությունները հանդիսանում են այդ օրագրի յուրահատուկ շարադրանքը, որը վերընթերցում է Սյուձին:
Սապորո այցումության ժամանակ, Սյուձին ու նրա համադասարանցին ընկնում են կռվող ավիացիայի ռմբակոծությունների տակ: Համադասարանցիներից մեկը` Տակեն, մահանում է, իսկ Սյուձին ականատես է լինում նրան, թե ինչպես է երկնքում հայտնվում ոչ մեծ լուսավորվող կետ ու օդային մարտի է բռնվում հակառակորդի ինքնաթիռների հետ, ոչնչացնումով դրանցից մի քանիսին: Պայթուցիկ ալիքի հարվածից հետո արթնանալով, Սյուձին տեսնում է իր ընկերուհի Տիսեին: Պատռված զգեստի հետևից դուրս են ցցվում մետաղական թևեր, իսկ աջ ձեռքի փոխարեն վախեցնող տեսքով բազմափողանի զենք է:
Կռիվ
Ցուցադրված են ռազմական գործողություններ ու ճակատային գիծը, սակայն կռվի պատճառները չեն նշվում [10]: Անհայտ է, թե ճապոնական ինքնապաշտպանակ ուժերը որ երկրի դեմ են պատերազմ վարում: Հայտնի է, որ թշնամական ուժերի որոշ զինվորներ խոսում են անգլերեն ու ֆրանսերեն, դրա համար, հնարավոր է, որ Ճապոնիան հարձակվում է միջազգային կոալիցիայի կամ ԱՄՆ-ի վրա[11]: Ճապոնիայի կառավարությունը, հասկանալով, որ երկիրը վտանգված է, որոշում է կատարում վտանգավոր քայլ` փորձում է ստեղծում «հրաշք-զենք», որը ունակ է դադարեցնում դաշնակիցների շատ անգամներ ավումի հզոր ուժերը: Զանգվածային հարվածի համար օգտագործող միակ զենքը անիմեում ու մանգայում Տիսեն է, ով ունակ է ոչնչացնում ամբողջական քաղաքներ առանց դժվարությունների: Այդ զենքի կառուցվածքի մասին ոչինչ չի ներկայացվում անգամ օրիգինալ մանգայում:
Տարբերություններ մանգայի ու անիմեի միջև
Մանգայում առկա են շատ ծիծաղաշարժ իրավիճակներ, որոնք ուղեկցվում են հերոսների այրիչ նկատողություններով: Անիմեն ադապտացվում է մանգայի հիման վրա, գրեթե առանց փոփոխությունների, բացառությամբ ավարտի, որն ունենում է դրամատիկ շրջադարձ ու ստանում ավումի ողբերգական ու մռայլ ավարտ:
Մանգայում Տիսեն, գրեթե ամբողջությամբ դառնալով մեքենա, որոշում է ազատում մարդկության մնացորդներն ոչնչացված Երկրի վրա ապրումուց: Անիմեում Տիսեն փորձում է փրկում Ճապոնիայի ողջ մնացած բնակչությանը օտարերկրացի զավթիչներից, սակայն չի կարողանում: Երկու դեպքում էլ Սյուձին դառնում է միակ ողջ մնացած էակը Երկրի վրա: Այսքանով անիմեում սյուժեն ավարտվում է, չցուցադրումով, թե ինչպես է Տիսեն ակտիվորեն հարձակվում ու ոչնչացնում բոլոր քաղաքները:
Հերոսներ
Տիսե
Տիսե (ճապ.՝ ちせ), սյուժեի հիմքը այս հերոսի բարդ մետամորֆոզներն են:
Տիսե-համադասարանցի, Սյուձեի համադասարանցին: Գեղեցիկ 17-ամյա աղջնակ, ցածրահասակ, երկչոտ, անհաջողակ և ամաչկոտ: Բարձր գնահատականներ է ստանում միայն պատմությունից, ուժեղ չէ, ո՛չ կրթության, ո՛չ սպորտի հարցում: Միշտ ասում է «Կներես»: Տարրական դպրոցում մի քանի ամիս անց է կացրում հիվանդանոցում, դրա համար Ակեմին խոստացում է նրան, որ միշտ հոգ կտանի իր մասին: Նրան ձայնավորում է Ֆումիկո Օրիկասան:
Տիսե-ընկերուհի, Տիսեն վաղուց դուր էր գալիս Սյուձիին, սակայն երկար ժամանակ չէր համարձակվում Սյուձիին ասում իր զգացմունքների մասին: Նրանց ընդհանուր ընկերուհին` Ակեմին, Տիսեին ստիպում է խոստովանում Սյուձիին, որպեսզի Տիսեն դադարի լինում ամաչկոտ մարդկանց հետ շփվումիս: Սկզբից Տիսեն միայն հետևում է Ակեմիի հրահանգներին, ինչը իր կարծիքով, պետք է անեն բոլոր աղջիկները: Սիրո մասին գիտի միայն կարդացած մանգաներից, վախենալով, որ Սյուձին միանգամից կստիպի սիրով զբաղվում: Բայց ավումի ուշ, դառնալով զենք, նա սիրահարվում է Սյուձիին, բայց արդեն ամաչումով իր մարմնից: Տիսեն ցանկանում է պաշտպանում Սյուձիին ու մնացած մարդկանց, դրա համար նա գիտակցաբար զսպում է իր զգացմունքները: Անընդհատ տխրում է, ու չի ցանկանում, որ Սյուձին իրեն տեսնի այդպիսին: Տիսե-աղջկա մարմնի վրա կա մեծ խոց, բայց նա համակերպվում է իր նոր մարմնի հետ:
Տիսե կառավարող, հսկայական զենքը ձեռքին և մարմնից դուրս եկած թևերով Տիսեի կերպարը սկզբնապես հորինվել է մանգակայի կողմից, և նա ոչ մի անգամ չի փոփոխվել։ Կռվելով Տիսեն փորձ է ձեռք բերում ու տեխնիկապես հզորանում է։ Սկզբնապես, կռիվների ժամանակ նա վրդովվում էր չկարողանալով կառավարել իր բարկությունն ու գործողությունները։ Ավելի ուշ նա սովորում է պահել գիտակցությունն՝ դժվարանալով դիմանալ կատարվածներին։ Իրեն չի պահում «հյուսիսային կազմի և նրա բոլոր ստարաբաժանումների հրահանգողի» նման, պարզ է զինվորների հետ հաղորդակցվելու ժամանակ։ Տիսեն Տեցուին Սյուձիի նման համարում է իրեն ենթակա։ տիսեն այլևս երբեք չի կարող դառնալ սովորական աղջնակ, քանի որ մարտերի ժամանակ վիրավորվում է և դառնում շրջակայքի համար վտանգավոր իր զենքերի անսարքության պատճառով։ Նա կարողանում է ստանալ տեղեկություն և վիճակագրություն իր արբանյակների օգնությամբ, իմանալով թշնամիների և դաշնակիցների մասին ամեն ինչ։ Տիսեին շրջապատում են իր ենթակաների սերն ու հարգանքը, չնայած որ այն քաղաքների մարդիկ, որոնք նա ոչնչացրել է, ատում են նրան։ Նա փորձում է սպանել իր թշնամիներին վայրկենական, որպեսզի նրանք ցավ չզգան։
Տիսե սիրուհի, Սյուձիի փոխակերպումից հետո Տիսեն լքում է հայրենի քաղաքը և հանդիպում Տեցուին՝ Ֆույումիի ամուսնուն, ու սկսում գնալ նրա հետ հանդիպումների։ Տիսեն համբուրվում է նրա հետ և նրան դուր է գալիս գտնվել Տեցուի կողքին, քանի որ գիտի, որ երկու օր անց նա կմահանա, այնպես որ դա «սովորական» է։ Տիսեի համար «սիրել և սիրված լինել», նշանակում է լինել կենդանի։ Առանց հակաճառելու ցանկանում է տրվել Տեցուին, սակայն նա վերջինիս համար հիմարիկ աղջիկ է, ով վախենում է ցավից։ Տեսնելով մահացող Տեցուին, ցանկանում է տրվել նրան, չցանկանալով դրանով կատարել վերջինիս ցանկությունն ու նրան ազատել մահվան ցավից։ Տեցուն մահանում է նրա գրկում կանչելով Ֆույումիի անունը։ Տեցուի մահվանից հետո Տիսեն աննկատ կնոջն է փոխանցում նրա փաստաթղթերը և անձնական իրերը։
Տիսե կին, Տիսեն սկսում է իրեն համարել Սյուձիի ընկերուհին, ում հետ նա կցանկանար գիշերել։ Տեսնելով Սյուձիի վերափոխման նկարահանումը արբանյակով, Տիսեն բարկանում է Սյուձիի վրա և որոշում բաժանվել նրանից։ Հաջորդ օրը նա փորձում է համոզել իրեն, որ նրանք ընդամենը համադասարանցիներ են, սակայն չի կարողանում մոռանալ։ Դա անդրադառնում է նրա ինքնագնահատակնի վրա, այդ պատճառով նա հրաժարվում է սիրել ինչ-որ մեկին, ցանկանալով միայն մասնակցել կռիվների։ Երբ Տիսեն ու Սյուձին փախչում են քաղաքից, որպեսզի նոր կյանք սկսեն, սկսում են իրենց համարել կին և ամուսին, կատարելով ամուսնյական պարտականությունները։ Տիսեի մոտ մնում է շատ քիչ դեղ, դրա համար նա շուտով դառնում է անուղղելի ու վտանգ է ներկայացնում շրջապատի համար։
Տիսե զենք, Տիսեի մարմնի անօրգանական մասը, որը սարսափեցնում է ամբողջ աշխարհին։ Զենքի կառուցվածքն անհայտ է, սակայն հայտնի է, որ այն ինչ-որ էակ է թաքնված նրա մարմնի մեջ ու կապված ուղեղի հետ։ Զենքը կարողանում է ազդել նրա կամքի վրա ու կառավարել այլ մարդկանց ենթագիտակցությունը։ Ցանկանում է սպանել բոլորին, հատկապես Սյուձիին։ Չունի սեփական անձը։ Զենքի համար Տիսեն միայն օրգանական մաս է, որի վրա չի կարող ազդել։ Տիսեին հակառակվելով հանդիպում է Սյուձիի հետ ու հայտնում Տիսեի իրական զգացմունքների մասին։
Անիմեի սերիաների անվանումներ
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Криминальная Россия» (видео). Телеканал НТВ. 1995. Վերցված է 2022-07-27-ին.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameter:|deadlink=(օգնություն); Unknown parameter|subtitle=ignored (օգնություն) - ↑ «Легенды советского сыска». Телеканал «Звезда» — Анонс. 2022-04-14. Վերցված է 2022-07-27-ին.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameters:|deadlink=and|coauthors=(օգնություն); Unknown parameter|subtitle=ignored (օգնություն) - ↑ «Летопись (часть 2)» (ռուսերեն). Крематорий - официальный сайт группы. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-25-ին. Վերցված է 2020-03-10-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Валерия Шафирко (2021-03-17). ««Был немножко замкнутым»: лидер группы «Крематорий» рассказал об однокласснике-маньяке». // 360°. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-06-02-ին. Վերցված է 2021-05-30-ին.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameter:|deadlink=(օգնություն) - ↑ «Viz Acquires Saikano Anime and Manga» (անգլերեն). ((Anime News Network)).
{{cite web}}: Unknown parameter|accessԱմսաթիվ=ignored (օգնություն); Unknown parameter|Ամսաթիվpublished=ignored (օգնություն) - ↑ «SaiKano: Another Love Song (OAV)» (անգլերեն). ((Anime News Network)).
{{cite web}}: Unknown parameter|accessԱմսաթիվ=ignored (օգնություն) - ↑ «Официальный сайт фильма SaiKano» (ճապոներեն).
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(օգնություն); Unknown parameter|accessԱմսաթիվ=ignored (օգնություն); Unknown parameter|archiveԱմսաթիվ=ignored (օգնություն) - ↑ Евгений Кан. «ВՍաունդթրեքочное кино: SaiKano». АниМаг.
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(օգնություն); Unknown parameter|accessԱմսաթիվ=ignored (օգնություն); Unknown parameter|archiveԱմսաթիվ=ignored (օգնություն); Unknown parameter|Ամսաթիվpublished=ignored (օգնություն) - ↑ «SaiKano (TV): Trivia» (անգլերեն). ((Anime News Network)).
{{cite web}}: Unknown parameter|accessԱմսաթիվ=ignored (օգնություն) - ↑ Jeremy A Beard. «SaiKano» (անգլերեն). THEM Anime Reviews.
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(օգնություն); Unknown parameter|accessDate=ignored (|accessdate=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|archiveDate=ignored (|archivedate=suggested) (օգնություն) - ↑ Michael Aronson. «Saikano OVA: Another Love Song (DVD)» (անգլերեն). Manga Life.
{{cite web}}:|archive-url=requires|archive-date=(օգնություն); Unknown parameter|accessDate=ignored (|accessdate=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|archiveDate=ignored (|archivedate=suggested) (օգնություն)