Երեմ Վարդանյան

Երեմ Վարդանյան;
Ծնվել է	փետրվարի 14, 1922
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ
Մահացել է	օգոստոսի 19, 1985 (63 տարեկան)
Վախճանի վայրը	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Կրթություն	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի պետական քոլեջ (1941) և Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (1950)
Ստեղծագործություն(ներ)	Ղազարոս Աղայանի կիսանդրի, Մովսես Խորենացու հուշարձան և Մայր Հայաստան
Մասնագիտություն	քանդակագործ
Աշխատավայր	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան և Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
Պարգևներ և ; մրցանակներ
Երեխաներ	Արմենակ Վարդանյան
	Yerem Vardanyan Վիքիպահեստում

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Վարդանյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Երեմ Սրապիոնի Վարդանյան (փետրվարի 14, 1922(1922-02-14), Երևան, Հայկական ԽՍՀ - օգոստոսի 19, 1985(1985-08-19), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ քանդակագործ, ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ (1972)։

Կենսագրություն

1938-1941 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանում, 1950 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի ինստիտուտը։ 1949-1956 թվականներին դասավանդել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանում, 1961 թվականից՝ Երևանի գեղարվեստի ինստիտուտում։

Ստեղծագործել է հաստոցային և մոնումենտալ քանդակագործության բնագավառներում։ Գործերին բնորոշ են վավերականությունը և կոթողային հնչողությունը^[1]։

Ստեղծագործություններ

«Սպասում։ Մայրը» դիմաքանդակը (1967 թվական, գրանիտ, Դոնի Ռոստովի Սուրբ Խաչ եկեղեցու թանգարան)
Ղազարոս Աղայանի կիսանդրին (1955 թվական, բրոնզ, բազալտ, Երևանի համանուն դպրոցի առջև)
Նելսոն Ստեփանյանի կիսանդրին (1960 թվական, բրոնզ, բազալտ, Արցախի Ասկերանի շրջանի Խնապատ գյուղ)
Մովսես Խորենացու հուշարձանը (1965 թվական, բազալտ, Մատենադարանի առջև)
Գյումրու երկաթուղային կայարանի ճակատի հարթաքանդակները (1978 թվական, տուֆ, Սարգիս Յուխանյանի հետ, ճարտարապետ՝ Ռաֆիկ Եղոյան)
«Ուսանողուհին», 1957 թվական
«Էլեկտրիկ Նավասարդյանի դիմաքանդակը»
«Կոմիտաս» (գիպս, 1969 թվական)
«Կոմիտաս» (գիպս)
«Երևանի Շինարարները» (բրոնզ)
«Մայրություն» (շամոտ, 1975 թվական)
«Մովսես Խորենացի» (գիպս) , տարբերակներ Մատենադարանի համար)
«Թորոս Ռոսլին» (գիպս) , կոմպոզիցիա ( տարբերակ Մատենադարանի համար )
«Թորոս Ռոսլին» (փայտ , տարբերակ Մատենադարանի համար )
«Գրիգոր Տաթևացի» (փայտ , տարբերակ Մատենադարանի համար )
«Րաֆֆի» (մարմար)՚ 1954
«Հովհաննես Թումանյան» ( մոմ )
«Արամ Խաչատրյան » (գործ ՝ Արմենակ Վարդանյանի ՚ համահեղինակ ՝ Երեմ Վարդանյան )՚ (բրոնզ)։
«Ալեքսանդր Պուշկին» (բրոնզ)
«Ժ. Սրապյան» (բրոնզ, Երևան, 1977 թվական)
ՀՄՊ-ում զոհվածներին նվիրված հուշարձան Հոկտեմբերյանում
«Լուռ վիշտ» (Արա Սարգսյանի ավարտական աշխատանքը (մարմար), որը լուսանկարներից նյութին փոխանցել՝ որպես քանդակագործի մահարձան իրականացրել է Երեմ Վարդանյանը ( գրանիտ)

Պատկերասրահ

Ծանոթագրություններ

↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.

Արտաքին հղումներ

Արմեն Առուստամյան. « Մեծարվեստ, կոթողային, հավերժական» ( 2018 թվականին հրապարակվել է քանդակագործի ծննդյան 96-ամյակի առթիվ)։
Արմեն Առուստամյան . « Հավետ ապրող կերպարներ նրա վսեմ արվեստում » ( 2020 թվականին հրապարակվել է քանդակագործի ծննդյան 98 - ամյակի առթիվ ) ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 319)։

[1] Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.

[1]