Իրինա Կալինեց

Իրինա Կալինեց; ուկրաիներեն՝ Ірина Онуфріївна Калинець
Ծնվել է	դեկտեմբերի 6, 1940
Ծննդավայր	Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	հուլիսի 31, 2012 (71 տարեկան)
Վախճանի վայր	Լվով, Ուկրաինա
Գերեզման	Լիչակիվ գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	մանկագիր, գրող և բանաստեղծուհի
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ուկրաինա
Կրթություն	Լվովի համալսարան
Անդամակցություն	1st Verkhovna Rada?
Աշխատավայր	«Լվովի պոլիտեխնիկա» ազգային համալսարան
Պարգևներ
Կայք	khpg.org/en/index.php?id=1343766434
	Iryna Kalynets Վիքիպահեստում

Իրինա Օնիֆրիևնա Կալինեց (մինչ ամուսնությունը՝ Ստասիվ, ուկրաիներեն՝ Ірина Онуфріївна Стасів-Калинець, դեկտեմբերի 6, 1940(1940-12-06), Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հուլիսի 31, 2012(2012-07-31)^[1], Լվով, Ուկրաինա), ուկրաինացի բանաստեղծուհի, այլադավանական շարժման ակտիվիստ, ուկրաինական ազգայնական և իրավապաշտպանական շարժման ակտիվիստ, բանասեր։

Կենսագրություն

Իրինա Կալինեցը ծնվել է Ուկրաինայի հունական կաթոլիկ եկեղեցու հավատացյալների ընտանիքում։ Ավարտել է Լվովի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի սլավոնական բաժինը՝ մասնագիտանալով դասավանդման ոլորտում։ Կալինեցն աշխատել է որպես մեթոդիստ տարածաշրջանային Ժողովրդական արվեստի տանը, ուսուցիչ, գրադարանավար, ուկրաինական լեզվի և գրականության ուսուցիչ Լվովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում (այժմ՝ «Львовская политехника» ազգային համալսարան)։

1990 թվականին Կալինեցն ընտրվել է Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի պատգամավոր։ 1990 թվականի մայիսից եղել է Լվովի մարզային կրթության վարչության պետ։ Նա իրականացրել է դպրոցական համակարգի բարեփոխում դպրոցական համակարգի ուկրաինացման ուղղությամբ, մասնավորապես, նրա նախաձեռնությամբ չեղյալ է հայտարարվել ռուսաց լեզվի ուսուցումը տարրական դպրոցում, ռուսական դպրոցների և դասարանների թիվը Լվովում և տարածաշրջանում կրճատվել է, համապատասխան փոփոխություններ են կատարվել ուսումնական ծրագրերում և այլն։

Իրինա Կալինեցը մահացել է երկարատև հիվանդությունից հետո՝ 2012 թվականին^[3]։

Այլախոհական գործունեություն

1970 թվականին ուկրաինացի մշակութային գործիչներին պաշտպանելու համար հալածանքների է ենթարկվել և հեռացվել աշխատանքից։ Աշխատել է որպես ջուլհակ։ Դպրոցում դասավանդել է լեզու և գրականություն։ 1970 թվականի հուլիսին ստորագրել է Լվովի 9 քաղաքացիների բողոքը ուկրաինացի այլախոհ Վալենտին Մորոզի ձերբակալության դեմ։ Նույն թվականի աշնանը ամուսնու հետ միջնորդություն է ուղարկել ԽՍՀՄ դատախազություն՝ խնդրելով իրեն թույլ տալ ներկա գտնվել Վալենտին Մորոզի դատավարությանը։ Նա նամակ է գրել ԽՍՀՄ Նախարարների խորհրդի նախագահ Ալեքսեյ Կոսիգինին Վալենտին Մորոզի հարազատների և ընկերների անունից, նամակ Ուկրաինական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդին՝ բողոքելով դատավարության ընթացքում խախտումների դեմ։ 1971 թվականի դեկտեմբերին ստորագրել է այլախոհ Նինա Ստրոկատայի պաշտպանության հասարակական հանձնաժողով ստեղծելու մասին դեկլարացիան։ 1972 թվականի հունվարին ձերբակալվել է, նույն թվականի հուլիսին «հակախորհրդային ագիտացիայի և քարոզչության» համար դատապարտվել է 6 տարվա ազատազրկման խիստ ռեժիմի ճամբարում և 3 տարի աքսորում։ Վեց ամիս անց նրա ամուսինը՝ բանաստեղծ Իգոր Կալինեցը, դատապարտվել է նույն մեղադրանքով և պատիժը կրել է Չիտայի մարզում։ Ազատ է արձակվել 1981 թվականին։

1980-ականների կեսերից Իրինա Կալինեցը հանդես է եկել որպես Արևմտյան Ուկրաինայի և Լվովի հասարակական և մշակութային կյանքի ակտիվիստ, մասնակցել Մեմորիալ և Ուկրաինայի Ժողովրդական Ռուխ կազմակերպությունների ստեղծմանը։

Ստեղծագործություն

Իրինա Կալինեցը հեղինակ է «Поезії», «Шлюб з полином» ժողովածուների, «Лелека і Чорна Хмара», «Казки іграшкового телефону»(2001), «Пімбо-Бімбо» (2000) մանկական գրքերի, «Вбивство тисячолітньої давнини» (2002) պատմական դեդեկտիվի, «Студії над „Словом о полку Ігоревім“», «Загадки хрещення України-Руси» մենագրությունների, «Тарас Шевченко і святий Августин» գիտական հետազոտության, բազմաթիվ հրապարակախոսական հոդվածների, էսսեների և այլն։

Պարգևներ

1998 թվականին հասարակական գործունեության համար ճանաչվել է «Աշխարհի հերոս» (ԱՄՆ, Ռոչեսթեր), 2000 թվականին պարգևատրվել է Արքայադուստր Օլգայի III աստիճանի շքանշանով։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Померла поетеса-дисидентка Ірина Калинець
↑ (not translated to en) Вітер в долонях — Lviv: 2017. — P. 46. — 416 p.
↑ «Association of Ukrainians in Great Britain -». www.augb.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իրինա Կալինեց» հոդվածին։

[_766101dbd50e5807-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Померла поетеса-дисидентка Ірина Калинець

[_9f84f7470afc710f-2] (not translated to en) Вітер в долонях — Lviv: 2017. — P. 46. — 416 p.

[3] «Association of Ukrainians in Great Britain -». www.augb.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ նոյեմբերի 16-ին.

[1]

[2]

[3]