Jump to content

Միրյամ Նաոր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Միրյամ Նաոր
 
Կրթություն՝ Երուսաղեմի հրեական համալսարան և Ռեհավիյա գիմնազիա
Մասնագիտություն՝ դատավոր և փաստաբան
Ծննդյան օր հոկտեմբերի 26, 1947(1947-10-26)
Ծննդավայր Երուսաղեմ, Միացյալ Թագավորություն
Վախճանի օր հունվարի 24, 2022(2022-01-24)[1] (74 տարեկան)
Վախճանի վայր Երուսաղեմ[2]
Թաղված Sanhedria Cemetery
Քաղաքացիություն  Իսրայել
Ամուսին Aryeh Naor?

Միրյամ Նաոր (եբրայերեն՝ מרים נאור‎, հոկտեմբերի 26, 1947(1947-10-26), Երուսաղեմ, Միացյալ Թագավորություն - հունվարի 24, 2022(2022-01-24)[1], Երուսաղեմ[2]), Իսրայելի Գերագույն դատարանի նախագահ՝ 2015 թվականի հունվարի 15-ից մինչև 2017 թվականի հոկտեմբերի 26-ը, մինչ այդ՝ Իսրայելի Գերագույն դատարանի դատավոր՝ 2003 թվականից (ժամանակավոր նշանակում՝ 2001 թվականից)

Իսրայելի Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի նախագահ 2011 թվականի դեկտեմբերից մինչև 2012 թվականի հունիսը։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընտանիք և վաղ տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միրյամ (Միրա) Նաորը (ի ծնե՝ Լերներ) ծնվել է Երուսաղեմում 1947 թվականի հոկտեմբերի 26-ին։

Նաորի հայրը՝ Նաֆթալի Լերները (1905-1968), ծնունդով Օդեսայից, 1922 թվականին հայրենադարձվել է Պաղեստին, ավարտել է Հայֆայի Տեխնիոնի շինարարական ճարտարագիտության ֆակուլտետը և աշխատել որպես ինժեներ։ Նաորի մայրը՝ Բատյա Լերները (ի ծնե՝ Կարկլինսկի) (1910-2004)[3], ծագումով Լիտվայից, Պաղեստին Է ժամանել 1930 թվականին, ավարտել է Երուսաղեմի Հադասա  բուժքույրական դպրոցը և աշխատել որպես բուժքույր, 1943 թվականից աշխատել է Էյն Քերեմի Հադասա  հիվանդանոցի գրանցման բաժնում, որն այնուհետև ղեկավարել է[4]։ Պաղեստինում Բրիտանական մանդատի ժամանակ Նաորի ծնողները գաղտնի հրեական կազմակերպություններում էին. հայրը՝ Հագանա կազմակերպությունում, իսկ մայրը՝ Էցել կազմակերպությունում[5]։ Նաորի ծնողներն ամուսնացել են 1944 թվականին։ Միրյամ Նաորի ավագ եղբայրը՝ Մենաչեմը, ծնվել է 1945 թվականին[6]։

Երբ Նաորն ընդամենը չորս ամսական էր, Երուսաղեմի Բեն Յեհուդ փողոցում գտնվող իր ընտանիքի տան մոտ ահաբեկչություն է իրականացվել, որը տասնյակ մարդկանց կյանք է խլել, և բնօրրանում պառկած Նաորն ամբողջությամբ ծածկվել է պայթուցիկ ալիքից փլուզված ապակե պատի բեկորներով, սակայն ինքը՝ Նաորը, հրաշքով չի տուժել[7]։

1965 թվականին Նաորն ավարտել է ուսումը Երուսաղեմի Հրեական վարժարանում։ 1965-1967 թվականներին ծառայել է Իսրայելի պաշտպանության բանակում՝ որպես ուսուցիչ (եբրայերեն՝ מורה חיילת‎) անգրագիտության վերացման ծրագրի շրջանակներում (եբրայերեն՝ המבצע לביעור הבערות‎)[8]։ 1971 թվականին գերազանցությամբ ավարտել է ուսումը Երուսաղեմի Հրեական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում[6]։

Դեռ դպրոցական տարիներին Նաորը աջակցություն էր հայտնել Իսրայելին պատմական Պաղեստինի տարածքների հետ միավորելու գաղափարախոսությանը, որոնք Իսրայելի անկախության համար Պատերազմի արդյունքում դուրս էին մնացել իսրայելական վերահսկողությունից, իսկ ուսանողական տարիներին նա դարձել է Անբաժանելի Իսրայելի շարժման ուսանողական բջջի ակտիվիստ՝ հանդես գալով ի պաշտպանություն հրեական բնակեցման գործունեության այն տարածքներում, որոնք Իսրայելի վերահսկողության տակ են անցել 1967 թվականի Վեցօրյա պատերազմի արդյունքում, և նույնիսկ մասնակցել է ռաբբի Մոշե Լևինգերի, 1968 թվականի Պասեքի ընթացքում իր կողմնակիցների հետ բարիկադավորվել էր Հեբրոն քաղաքի Արաբական հյուրանոցում՝ պահանջելով քաղաքում վերակենդանացնել հրեական բնակավայրը[7]։ Այնուամենայնիվ, որոշ ժամանակ անց Նաորը հեռացավ այս գործունեությունից՝ այն համոզմունքի պատճառով, որ, ի տարբերություն վերաբնակեցման շարժման որոշ պրակտիկայի, վերաբնակեցման գործունեությունը պետք է իրականացվի կառավարության հրահանգներին համապատասխան և օրինականության պահպանմամբ[7]։

Ավարտելուց հետո նա պրակտիկա է անցել Գերագույն դատարանի դատավոր Մոշե Լանդաուի[9], այնուհետև Պետական դատախազության Արդարադատության բարձրագույն դատարանի դեպարտամենտի դատախազ Միշայել Հաշինի մոտ[10]։ 1972 թվականին ստացել է փաստաբանական գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքի արտոնագիր[11]։

1972 թվականից մինչև 1979 թվականն աշխատել է պետական դատախազությունում՝ որպես դատախազ, այդ թվում՝ այդ ժամանակ պետական դատախազի տեղակալ Միշայել Հաշինի գրասենյակում[12]։

1972-2001 թվականներին Նաորը նաև դասավանդել է տարբեր առարկաներ Երուսաղեմի Հրեական համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետում, այդ թվում՝ քրեական դատավարության իրավունք՝ որպես պրոֆեսոր Էլիյահու Հարնոնի օգնական[13]։

1975 թվականին ամուսնացել է Արյա Նաորի հետ (եբրայերեն՝ אריה נאור‎) (ծնվ. 1940), «Հերուտ» քաղաքական շարժման հիմնադիրներից մեկի՝ Էսթեր Ռազիել-Նաորի որդին, որը հետագայում դարձավ Մենահեմ Բեգինի կառավարության քարտուղար (1977-1982) և քաղաքագիտության պրոֆեսոր։ 1976 թվականին զույգն ունեցել է երկվորյակ որդիներ՝ Նաֆթալին (հետագայում Հրեական համալսարանի անվտանգության ղեկավարի տեղակալ և «Լիկուդ»[14]  կուսակցության քաղաքական ակտիվիստ) և Միխաելը (հետագայում՝ փաստաբան[15])։

Դատական պրակտիկայի ժամանակահատվածը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980 թվականի հունվարին Միրյամ Նաորը նշանակվել է Երուսաղեմի հաշտության դատարանի դատավոր[16]՝ այդ ժամանակ դառնալով Իսրայելի ամենաերիտասարդ դատավորը[6]։ Առաջին իսկ օրը պաշտոնում ինքնաբացարկ է հայտնել վարչապետ Մենահեմ Բեգինի տան մոտ չարտոնված ցույցի գործով՝ հաշվի առնելով այն հնարավորությունը, որ նրա ամուսինը՝ այդ ժամանակ Բեգինի կառավարության քարտուղարը, գործով վկա կլինի[17]։

1988 թվականի ապրիլին ժամանակավորապես նշանակվել է Երուսաղեմի շրջանային դատարանի դատավոր։ Նշանակումը մշտական կարգավիճակ է ստացել 1989 թվականի մայիսին։

Շրջանային դատարանի դատավորի պաշտոնում նշվել է, ի թիվս այլ բաների, բանկերի բաժնետոմսերի փոխարժեքի մանիպուլյացիայի մասին 1994 թվականի ապրիլի քրեական գործով իր որոշմամբ, որում խոշոր բանկիրներին մեղավոր է ճանաչել մեքենայությունների համար և նրանց դատապարտել է սպիտակարյուն հանցավորության ոլորտում այդ ժամանակ աննախադեպ ազատազրկման[18]։

1999 թվականի ապրիլին ներքին գործերի նախարար Արիե Դերիին մեղավոր էր ճանաչել կաշառք ստանալու մեջ և դատապարտել ազատազրկման[19][20]։

Շրջանային դատարանում, ի թիվս այլ բաների, նա կատարել է մրցակցային իրավունքի (եբրայերեն՝ בית הדין להגבלים עסקיים‎) կոլեգիայի նախագահի և տիպային պայմանագրերի (եբրայերեն՝ בית הדין לחוזים אחידים‎) Կոլեգիայի նախագահի պաշտոնը, իսկ 2000 թվականի օգոստոսից՝ նաև Վարչական դատարանի (եբրայերեն՝ בית משפט לעניינים מינהליים‎) նախագահի տեղակալը[11]։

2001 թվականի հունիսից մինչև 2002 թվականի մարտի վերջը ժամանակավորապես զբաղեցրել Է Իսրայելի Գերագույն դատարանի դատավորի պաշտոնը։ 2003 թվականի մայիսի 22-ին հաստատվեց Գերագույն դատարանի[21] մշտական նշանակումը, և Նաորը պաշտոնը ստանձնեց 2003 թվականի հունիսի 16-ին։

2003 թվականից Նաորը նաև ղեկավարել է Իսրայելի արդարադատության նախարարության քրեական դատավարության խորհրդատվական հանձնաժողովը[22]։ Կատարել է նաև դատական էթիկայի հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնը[23]։

2012 թվականի ապրիլի 20-ին դատավորների նշանակման հանձնաժողովը Գերագույն դատարանի նախագահի տեղակալի պաշտոնում հաստատել է Նաորի թեկնածությունը 2012 թվականի մայիսին տեղակալ Էլիեզեր Ռիվլինի պաշտոնաթողության նախօրեին[24]։ Պաշտոնում նշանակվելու նախօրեին Նաորը դիմել է Եբրայերեն լեզվի ակադեմիային՝ խնդրելով կանացի սեռի ձև առաջարկել «տեղակալ» տիտղոսի համար, որը մինչ այդ եբրայերենում միայն արական սեռի ձև է ունեցել (եբրայերեն՝ מִשְׁנֶה‎ мишнэ́); Նաորի կոչը բանավեճ առաջացրեց, ինչը հանգեցրեց ոչ միայն նման ձևերի շրջանառության մեջ դնելուն (եբրայերեն՝ מִשְׁנָה‎ միշնա), այլև եբրայերենում ֆեմինիտների ձևավորման այլ ստանդարտ ձևերի ներդրմանը[25]։ Նաորը պաշտոնը ստանձնել է 2012 թվականի մայիսի 28-ին։

2011 թվականի դեկտեմբերին նշանակվել է նաև Իսրայելի կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնում՝ փոխարինելով պաշտոնաթող դատավոր Այալա Պրոկաչային[26], սակայն այդ պաշտոնից ազատվել է 2012 թվականի հունիսին՝ պատճառաբանելով դատավորի պաշտոնում և այլ պաշտոններում ծայրահեղ զբաղվածությունը[27]։

Գերագույն դատարանի նախագահի պաշտոնում նշանակելու հարցը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իսրայելում ավանդույթ կա դատարանում աշխատանքի առավելագույն փորձ ունեցող դատավորին (իսկ հավասար ստաժի դեպքում՝ տարիքով ավագին) դատարանի նախագահի պաշտոնում նշանակել գործող նախագահի հեռանալուց հետո («սենյորիտի» սկզբունք)[28]։

Ընդ որում, դատարանների մասին օրենքում 2007 թվականին ընդունված փոփոխության հետևանքով[29], դատարանի նախագահի պաշտոնը ստանձնելուց պահանջվում էր, որ նրա տարիքը թույլ տա նվազագույն կադենցիա՝ երեք տարի, մինչև 70 տարին լրանալու համար օրենքով նշանակված պաշտոնաթողությունը։ Այս փոփոխության արդյունքում Նաորը մնաց միակ թեկնածուն՝ դառնալու Գերագույն դատարանի նախագահ Դորիթ Բեյնիշի իրավահաջորդը 2012 թվականի փետրվարին, քանի որ ստաժով նրան հավասար, բայց տարիքով ավագ դատավոր Աշեր Գրունիսը չէր կարող իր թեկնածությունը ներկայացնել դատարանի նախագահի պաշտոնում, քանի որ նա ինքը կհասնի 70 տարեկան և հրաժարական կտա 2015 թվականի հունվարին՝ եռամյա կադենցիայի ավարտից մեկ ամիս առաջ։

Միրյամ Նաորի երդման արարողության ժամանակ (աջից վեցերորդը՝ վերին շարքում), որպես Գերագույն դատարանի նախագահ, 15.1.2015

Իսրայելի աջ քաղաքական ճամբարի ներկայացուցիչների փորձերը՝ վերացնել եռամյա սահմանափակումը և թույլ տալ Գրունիսի նշանակումը, որը համարվում էր պահպանողական հայացքների տեր, դատարանի նախագահի պաշտոնում, լայն հասարակական արձագանք են առաջացրել Իսրայելում՝ որպես Գերագույն դատարանի սահմանադրական դերի և դատական ու օրենսդիր ճյուղերի փոխհարաբերությունների վերաբերյալ իսրայելական հասարակության մեջ ընթացող սուր քննարկման մաս[30]։ Օրինագծի հակառակորդները, այդ թվում՝ խորհրդարանական ընդդիմության նախագահ Ցիպի Լիվնին, այն անվանել են  Գրունիսի մասին օրենք՝ ընդգծելով անձնական օրենսդրության անտեղի լինելը, որը հիմնված է քաղաքական նկատառումների վրա, և օրինագիծն անվանել են Գերագույն դատարանը թուլացնելու հակաժողովրդավարական փորձ[31]։

Գրունիսի նշանակման կողմնակիցներին հաջողվել է հասնել համապատասխան օրինագծի հաստատմանը Քնեսեթում 2012 թվականի հունվարի 2-ին։ Օրենքում կատարված փոփոխության հետևանքով, որը վերացնում է դատարանի նախագահի պաշտոնը ստանձնելու համար եռամյա կադենցիայի պահանջը, պաշտոնաթողության ժամանակ նախագահներ Դորիթ Բեյնիշ Նաորը և Աշեր Գրունիսը հայտնվեցին Գերագույն դատարանում աշխատանքի առավելագույն փորձ ունեցող դատավորներ (բացառությամբ Էլիեզեր Ռիվլինի, որը նախապես հայտարարել էր, որ պատրաստ չէ նախագահի պաշտոնում իր թեկնածությունն առաջադրել 2012 թվականի մայիսին հրաժարական տալու նախօրեին)։ «Սենորիտի» սկզբունքով Գրունիսը, որպես տարիքով ավագ, ստացել է Գերագույն դատարանի նախագահի պաշտոնում Բեյնիշին հաջորդելու ամենամեծ շանսերը[32]։

2012 թվականի հունվարի 3-ին օրենքի փոփոխության հակառակորդները հայց են ներկայացրել Գերագույն դատարան՝ պահանջելով անվավեր ճանաչել փոփոխությունը, որը, իրենց կարծիքով, կոպիտ միջամտություն է դատավորների նշանակման գործընթացին[33]։ Միջնորդագիրը մերժվել է 2012 թվականի հունվարի 16-ին[34]։

Ինչպես և սպասվում էր, 2012 թվականի փետրվարի 10-ին դատավորների նշանակման հանձնաժողովը որոշում կայացրեց Գրունիսին նշանակել Բեյնիշի իրավահաջորդ դատարանի նախագահի պաշտոնում՝ ամսվա վերջին Բեյնիշի լիազորությունների ավարտից հետո[35]։

Գերագույն դատարանի նախագահ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գերագույն դատարանի նախագահի պաշտոնում եռամյա կադենցիայի պահանջի վերացումը թույլ տվեց նաև Նորին զբաղեցնել Գրունիսի պաշտոնաթող լինելու նախագահի պաշտոնը։ 2015 թվականի հունվարի 15-ին Միրժամ Նաորը ստանձնեց Գերագույն դատարանի նախագահի պաշտոնը[36] և պաշտոնավարեց մինչև 2017 թվականի հոկտեմբերի 26-ը[37]։

Գերագույն դատարանի նախագահի պաշտոնում Նարի գործունեության ընթացքում շարունակվել են շփումները Գերագույն դատարանի և Իսրայելի քաղաքական էշելոնի ներկայացուցիչների միջև, որոնք ցանկանում են կրճատել Գերագույն դատարանի լիազորությունները՝ միջամտելու իշխանության գործողություններին և վերացնելու սահմանադրական սկզբունքներին չհամապատասխանող օրենսդրությունը[38]։ Նման շփումներ ի սկզբանե նկատվում էին Նաորի և արդարադատության նախարար Աելեթ Շաքեդի միջև հարաբերություններում, որը քննադատում էր Գերագույն դատարանի «ակտիվիստական» մոտեցումը, սակայն ժամանակի ընթացքում Նաորը և Շաքեդը կառուցեցին հարգալից աշխատանքային հարաբերություններ, և Նաորը կարողացավ կանխել որոշ բարեփոխումներ նախատեսված Շաքեդը և ըստ Նաորի՝ սպառնալով դատական համակարգի անկախությանը, ինչպես, օրինակ, «սենորիտի» սկզբունքի վերացման բարեփոխումը[38]։

Շակեդի հետ դրական աշխատանքային հարաբերությունների կառուցումը, որը դատավորների նշանակման հանձնաժողովի նախագահն է, թույլ է տվել շարունակել դատական համակարգի ավելացման ռազմավարական ծրագրի իրականացումը. նրա ժամանակաշրջանում պաշտոնում նշանակվել են ավելի քան 200 նոր դատավորներ Իսրայելի տարբեր դատական ատյաններում[38]։

Նաորի տան մոտ բազմիցս ցույցեր են անցկացվել, այդ թվում՝ բողոքի ցույցեր ընդդեմ Գերագույն դատարանի կողմից Քնեսեթի օրենսդրության դրույթների՝ ապօրինի ներգաղթյալներին կալանքի տակ պահելու ժամկետը երկարացնելու մասին[38][39]։

Նաորը նշանակեց նաև դատավոր Հանան Մելցերի գլխավորած հանձնաժողովը՝ ստուգելու Գերագույն դատարանի նիստերի հանրային հեռարձակման հնարավորությունը, և հանձնաժողովի աշխատանքի արդյունքների հիման վրա որոշ դատական նիստերի փորձնական հեռարձակումներ սկսվեցին[38]։

Մրցավարական կարիերայի ավարտից հետո

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականից Նաորը եղել է Հրեական ժողովրդի քաղաքականության ինստիտուտի (եբրայերեն՝ המכון למדיניות העם היהודי‎[40]) տնօրենների խորհրդի կազմում, ինչպես նաև եղել է Համաշխարհային սիոնիստական կազմակերպության Գերագույն սիոնիստական դատարանի նախագահը[41]։

2021 թվականի հունիսին Նաորը գլխավորել է պետական քննչական հանձնաժողովը, որը նշանակվել է 2021 թվականի ապրիլին Մերոն լեռան վրա 45 մարդու կյանք խլած հրմշտոցի հանգամանքները հետաքննելու համար[42]։ Մինչև կյանքի վերջին օրը մասնակցել է հանձնաժողովի գործունեությանը[43], որը նրա հեռանալուց հետո գլխավորել է դատարանի պաշտոնաթող դատավոր Դվորա Բերլիները[44]։

Նաորը մահացել է սրտի կանգից 2022 թվականի հունվարի 24-ին Երուսաղեմի իր տանը 74 տարեկան հասակում[45]։ Թաղվել է հաջորդ օրը Երուսաղեմի Սանհեդրիա գերեզմանատանը[46]։

Դատական պրակտիկայի բնութագիր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Միրյամ Նաորը (ձախից) նախագահ Ռեուվեն Ռիվլինի և արդարադատության նախարար Աելետ Շաքեդի հետ, 2015 թվական

Նաորը հատկապես աչքի ընկավ քրեական իրավունքի ոլորտում իր որոշումներով՝ ձեռք բերելով խիստ, բայց նյութերի քննության համար ծայրաստիճան հիմնավոր դատավորի համբավ[47]։ Ընդ որում, Նաորն իր որոշումներում բազմիցս ընդունել է նաև ի պաշտպանություն ամբաստանյալների դիրքորոշմանը, երբ, նրա կարծիքով, ապացուցողական բազան պարտավորեցրել է դրան[48]։

Նշվել են[49] նաև իշխանության մեջ կոռուպցիայի դեմ պայքարում Նաորի ջանքերը[50]։

Նաորը նաև եղել է դատարանի կազմի ղեկավարը, որը մերժել է Իսրայելի նախկին նախագահ Մոշե Կացավի բողոքարկումը շրջանային դատարանի որոշման դեմ, որը նրան մեղավոր է ճանաչել երկու բռնաբարությունների և մի շարք լրացուցիչ սեռական հանցագործությունների կատարման մեջ[51]։

Ընդհանուր առմամբ, Նաորը իրեն դրսևորեց որպես իրավունքի նկատմամբ պահպանողական մոտեցման հետևորդ. ոչ թե լիբերալ աշխարհայացքին դիմակայելու իմաստով, այլ իրավունքի դասական դերի ընկալման մեջ՝ որպես հակամարտությունների լուծման և օրենսդրության մեկնաբանման գործիք, խուսափելով դատական օրենսդրության պրակտիկային դիմելու անհրաժեշտության բացակայությունից և առճակատումից գործադիր և օրենսդիր իշխանությունների հետ[49][52]։

Միևնույն ժամանակ, Նաորի որոշումների արտաքին ֆորմալիստական հռետորաբանության հետևում երբեմն թաքնված էին երկիմաստ պնդումներ՝ ի պաշտպանություն քաղաքացիների իրավունքների և ազատությունների, առաջին հերթին՝ խտրականության կանխարգելման և քաղաքացիական հավասարության խթանման ոլորտում[53]։ Նաորի որոշ որոշումներ նաև հանգեցրել են նրա դասակարգման փորձերին՝ որպես ակտիվիստական իրավակիրառ մոտեցման կրող. այդպիսին է եղել, օրինակ, այն որոշումը, որով Նաորը չեղյալ է հայտարարել ռաբբիական դատարանի որոշումը, որը մերժել է ամուսնուն ամուսնալուծության գործընթացը գույքի հավասար բաժանման մեջ՝ նրա դավաճանության պատճառով. այս դեպքում Նաորը որոշել է, որ ռաբբիական դատարանները նույնպես պետք է հետևեն աշխարհիկ ընտանեկան իրավունքի սկզբունքներին՝ ամուսինների իրավահավասարության վերաբերյալ գույքը բաժանելիս՝ հակառակ կրոնական իրավունքի[19][54]։

Մրցանակներ և ճանաչում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականին Նաորին շնորհվել է «Որակյալ իշխանության ասպետ» կոչումը (եբրայերեն՝ אביר איכות השלטון‎), որը շնորհվել է իսրայելական «Իսրայելում որակյալ իշխանության շարժում» ոչ առևտրային կազմակերպության կողմից[55], ինչպես նաև Ռուպինի անվան ակադեմիական կենտրոնի պատվավոր անդամի կոչում[56]։

2019 թվականի հունիսին Նաորին շնորհվել է Երուսաղեմի Հրեական համալսարանի պատվավոր դոկտորի կոչում[57]։

2022 թվականի հունվարին Նաորին շնորհվել է Երուսաղեմի պատվավոր քաղաքացու կոչում[58]։

Հրապարակումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.calcalist.co.il/local_news/article/h1ffc0jpk
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Former Israeli Supreme Court President Miriam Naor Dies at 74
  3. ↑ Надгробье могилы Батьи Лернер-Наор, на сайте billiongraves ( Արխիվացված 2022-11-10 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  4. ↑ נתן ריבון מרכזת דיקטופונים לשירות הרפואים הופעלה בהדסה — לראשונה בארץ הארץ, 5.8.62 (Натан Рибон, «Диктофонный аппарат для использования врачами задействован в „Хадассе“ — впервые в Израиле», «Га-Арец» (5.8.62)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  5. ↑ דליה קרפל איך תיראה כהונת מרים נאור כנשיאת בית המשפט העליון הארץ, 2.1.15 (Далья Карпель, «Как будет выглядеть деятельность Мирьям Наор на посту предеседателя Верховного суда?», «Га-Арец» (2.1.15)) (Արխիվացված 6 հունվարի 2021 թվականին.).(եբրայերեն)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Биография, в «Архиве еврейских женщин» (автор: Галья Элияху) ( Արխիվացված 2022-01-24 Wayback Machine).(անգլ.)
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 הקשר לחברון, למתנחלים ולרב צבי יהודה ערוץ 7, 19.2.22 («Связь с Хевроном, с поселенцами и раввином Цви Йехудой», «Аруц 7» (19.2.22)) ( Արխիվացված 2022-06-19 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  8. ↑ Биография, на сайте News1.co.il ( Արխիվացված 2022-01-24 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  9. ↑ Речь Мирьям Наор на похоронах Моше Ландау, на сайте News1.co.il (2.5.11) ( Արխիվացված 2021-07-14 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; речь Мирьям Наор на вечере памяти Моше Ландау, на сайте Управления судебной системы (19.4.16) (Արխիվացված 10 Նոյեմբերի 2022 թվականին.).(եբրայերեն)
  10. ↑ מרים נאור 1972 — התמחות במשרד המשפטים בסימן בחירת הרבנים הראשיים משרד המשפטים, מיזם שורשים במשפט, 20.3.19 (Мирьям Наор, «1972 год — стаж в Министерстве юстиции под знаком выборов Главных раввинов», на сайте Министерства юстиции Израиля, проект «Шорашим ба-мишпат», 20.3.19) (Արխիվացված 8 Նոյեմբերի 2022 թվականին.).(եբրայերեն)
  11. ↑ 11,0 11,1 טובה צימוקי, גלעד מורג, ירון דרוקמן, עינב חלבי וקובי נחשוני נשיאת העליון לשעבר מרים נאור הלכה לעולמה בגיל 74 (Това Цимуки, Гилад Мораг, Ярон Друкман, Энав Халаби и Коби Нахшони, «Бывшая председатель Верховного суда Мирьям Наор скончалась в возрасте 74 лет», Ynet (24.1.22) ( Արխիվացված 2022-05-26 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  12. ↑ (נעמי לויצקי העליונים: בתוככי בית-המשפט העליון הוצאת הקיבוץ המאוחד (2006 (Наоми Левицки, «Верховные: внутри Верховного суда», книга издательства «Ха-Киббуц Ха-Меухад» (2006)), с. 123.(եբրայերեն)
  13. ↑ השופט רון סוקול דברים לזכרו של השופט מוקי לנדמן ז"ל ומובאות מהחלטותיו הסניגור 203, 2014 (Судья Рон Сокол, «Речь в память о судье Муки Ландмане и фрагменты из его постановлений», «Ха-Санигор» № 203 (2014)) ( Արխիվացված 2021-07-14 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  14. ↑ Личный сайт Нафтали Наора( Արխիվացված 2011-12-06 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; חזקי עזרא נפתלי נאור: לא פועל נגד חוק גרוניס ערוץ 7, 23.11.11 (Хизки Эзра, «Нафтали Наор: „Я не действую против «Закона о Грунисе»“», «Аруц 7» (23.11.11)) ( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine).(եբրայերեն) ; מיכאל נחמן אחד על אחד עם נפתלי נאור זמן מבשרת, 25.12.10 (Михаэль Нахман, «Один на один с Нафтали Наором», «Зман Мевасерет» (25.12.10)) ( Արխիվացված 2011-12-07 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  15. ↑ עמית בן-ארויה האפרוחים של קלגסבלד בוקעים מהביצה (Амит Бен-Аройя, «Цыплята Клагсбальда вылупляются из яйца», TheMarker (26.11.09) ( Արխիվացված 2017-01-20 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  16. ↑ מרים נאור מונתה אתמול לשופטת שלום בירושלים מעריב, 29.1.80 («Мирьям Наор была назначена вчера судьёй мирового суда в Иерусалиме», «Маарив» (29.1.80)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  17. ↑ צבי זינגר השופטת פסלה עצמה לדיון בתיק ביום הראשון לכהונתה מעריב, 30.1.80 (Цви Зингер, «Судья заявила самоотвод по делу в первый день на посту», «Маарив» (30.1.80)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.)(եբրայերեն) ; נאור יעיד על קריאות גנאי נגד בגין מעריב, 17.4.80 («Наор даст свидетельские показания об уничижительных призывах против Бегина», «Маарив» (17.4.80)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  18. ↑ Дела ТП (иерусалимский округ) 20/94 и ТП (иерусалимский округ) 524/90 (упоминается также в постановлении Верховного суда в качестве апелляционной инстанции по данному делу: ИП 2910/94 Йефет против Государства Израиль, Постановления Верховного суда 50(2) 221 (1996)) (Արխիվացված է Հուլիս 12, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  19. ↑ 19,0 19,1 יאיר אלטמן הכל שפיט, אבל לא כל דבר מצדיק התערבות: הקריירה המשפטית של מרים נאור ישראל היום, 24.1.22 (Яир Альтман, «„Всё пригодно для судебного рассмотрения, но не всё оправдывает вмешательства“: юридическая карьера Мирьям Наор», «Исраэль ха-йом» (24.1.22)) (Արխիվացված 10 Նոյեմբերի 2022 թվականին.).(եբրայերեն)
  20. ↑ Дело ТП (иерусалимский округ) 305/93 Государство Израиль против Дери (упоминается также в постановлении Верховного суда в качестве апелляционной инстанции по данному делу: ИП 3575/99Дери против Государства Израиль (12.7.00) ( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine)).(եբրայերեն)
  21. ↑ אפרת וייס השופטים מרים נאור ואשר גרוניס נבחרו לעליון (Эфрат Вайс, «Судьи Мирьям Наор и Ашер Грунис назначены в Верховный суд», Ynet (22.5.03) ( Արխիվացված 2021-07-10 Wayback Machine).(եբրայերեն) Назначение Наор получило единогласную поддержку пяти голосовавших из восьми членов Комиссии по назначению судей, в то время как трое членов комиссии: министр Бени Элон и депутаты кнессета Далья Ицик и Шауль Яхалом воздержались от голосования в качестве протеста против процедуры назначения.
  22. ↑ Сообщение о законопроекте, подготовленном комиссией, на сайте Министерства юстиции Израиля (7.2.10) (Արխիվացված է Հուլիս 30, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  23. ↑ Список членов комиссии, на сайте Управления судебной системы Израиля ( Արխիվացված 2012-11-04 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  24. ↑ יובל יועז הוועדה לבחירת שופטים: מרים נאור — משנה לנשיא העליון גלובס, 20.4.12 (Юваль Йоаз, «Комиссия по назначению судей: „Мирьям Наор — заместитель Председателя Верховного суда“», «Глобс» (20.4.12)) ().(եբրայերեն) В соответствии с принципом «сеньорити», распространяющегося и на заместителей председателей судов, Наор была единственным кандидатом на эту должность: см. сообщение о выдвижении кандидатуры Наор на пост (13.3.12), брошюра официальных публикаций (Ялкут пирсумим) № 6392 от 15.3.12, с. 3140 («Արխիվացված պատճենը» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  25. ↑ Описание, на сайте Академии языка иврит (Արխիվացված է Փետրվար 8, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  26. ↑ יהונתן ליס השופטת מרים נאור מונתה ליו"ר ועדת הבחירות המרכזית הארץ, 27.12.11 (Йехонатан Лисс, «Судья Мирьям Наор назначена Председателем Центральной избирательной комиссии», «Га-Арец» (27.12.11)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  27. ↑ יהונתן ליס, תומר זרחין מרים נאור התפטרה מתפקידה כיו"ר ועדת הבחירות המרכזית הארץ, 13.6.12 (Йехонатан Лисс, Томер Зархин, «Судья Мирьям Наор уволилась с должности Председателя Центральной избирательной комиссии», «Га-Арец» (13.6.12)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  28. ↑ אמיר אורן חוק גרוניס סולל דווקא את דרכו של ריבלין לנשיא העליון הארץ, 29.11.11 (Амир Орен, «„Закон о Грунисе“ прокладывает путь на пост Председателя Верховного суда именно Ривлину», «Га-Арец» (29.11.11)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  29. ↑ Закон о судах (45-я поправка), 2007( Արխիվացված 2012-01-19 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  30. ↑ נועם שרביט הרע במיעוטו לימין: על השופט אשר גרוניס מעריב-אן-אר-ג'י, 15.11.11 (Ноам Шарвит, «Меньшее из зол для правого лагеря: о судье Ашере Грунисе», «Маарив-NRG» (15.11.11)) ( Արխիվացված 2011-11-16 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; יובל יועז חוק גרוניס עושה עוול לאשר גרוניס גלובס, 16.11.11 (Юваль Йоаз, «„Закон о Грунисе“ несправедлив к Ашеру Грунису», «Глобс» (16.11.11)) ()(եբրայերեն) ; סופיה רון-מוריה הסתערות המחוקקים — סיכום ביניים (Софья Рон-Мория, «Штурм законодателей — промежуточный итог»), News1.co.il (2.12.11) ( Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  31. ↑ מורן אזולאי המחליף של ביניש: חוק גרוניס אושר בכנסת (Моран Азулай, «Преемник Бейниш: Закон о Грунисе утверждён в кнессете»), Ynet (3.1.12) ( Արխիվացված 2021-07-10 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; יהונתן ליס ברוב של 57 לעומת 37 הכנסת אישרה את חוק גרוניס הארץ, 2.1.12 (Йехонатан Лисс, «Большинством 57-и против 37-и кнессет утвердила Закон о Грунисе», «Га-Арец» (2.1.12)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  32. ↑ יובל יועז חוק גרוניס עבר בכנסת: אשר גרוניס יוכל לכהן כנשיא העליון גלובס, 2.1.12 (Юваль Йоаз, «„Закон о Грунисе“ прошёл в кнессете: Ашер Грунис сможет исполнять полномочия Председателя Верховного суда», «Глобс» (2.1.12)) (Արխիվացված է Մարտ 5, 2016 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  33. ↑ זוהר שחר לוי עתירה: חוק גרוניס מכתים מינוי השופטים מעריב-אן-אר-ג'י, 3.1.12 (Зоар Шахар Леви, «Петиция: „Закон о Грунисе ложится пятном на процесс назначения судей“», «Маарив-NRG» (3.1.12)) ( Արխիվացված 2015-02-04 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; יובל יועז, לילך ויסמן בג"ץ ידון תוך שבועיים בעתירה לביטול חוק גרוניס גלובס, 3.1.12 (Юваль Йоаз, Лилах Вайсман, «Высший суд справедливости рассмотрит в течение двух недель петицию с требованием отменить „Закон о Грунисе“», «Глобс» (3.1.12)) ().(եբրայերեն)
  34. ↑ Дело БАГАЦ 85/12 Движение за качество власти в Израиле против Кнессета (16.1.12) (Արխիվացված է Հուլիս 9, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:).
  35. ↑ אביעד גליקמן אשר גרוניס נבחר לנשיא בית המשפט העליון (Авиад Гликман, «Ашер Грунис избран Председателем Верховного суда»), Ynet (10.2.12) ( Արխիվացված 2020-07-13 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  36. ↑ : יעל פרידסון ואסף גולן מרים נאור הושבעה לתפקיד נשיאת בית המשפט העליון מעריב-אן-אר-ג'י, 15.1.15 (Яэль Фридсон и Асаф Голан, «Мирьям Наор принесла присягу при вступлении на пост Председательницы Верховного суда», «Маарив-NRG» (15.1.15)) ( Արխիվացված 2015-07-06 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  37. ↑ יעל פרידסון ותלם יהב תקפו אותך אישית: נשיאת העליון נאור פרשה בדמעות (Яэль Фридсон и Телем Яхав, «„Вы подверглись личным нападкам“: Председатель Верховного суда Наор уходит с поста в слезах», Ynet (26.10.17) ( Արխիվացված 2022-06-24 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 שחר שחר בית המשפט העליון היה בית משפט חזק, הוא עדיין חזק והוא יהיה חזק. הוא בית משפט שלא ניתן לאיים עליו ולא ניתן להפחיד אותו עורך הדין 37 (אוקטובר 2017) 6 (Шахар Шахар, «Верховный суд — сильный суд, он до сих пор силён и будет оставаться сильным. Это суд, которому невозможно угрожать и который невозможно запугать», «Орех-ха-Дин» № 37 (октябрь 2017), с. 6 ( Արխիվացված 2017-10-25 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  39. ↑ В деле, рассмотренном расширенным составом Высшего суда справедливости ещё в период председательства Ашера Груниса, суд отменил закон кнессета, позволяющий содержать нелегальных иммигрантов, против которых был выдан ордер о депортации, под стражей в течение трёх лет: дело БАГАЦ 7146/12Адам против Кнессета (16.9.13) ( Արխիվացված 2022-07-17 Wayback Machine). Постановление вызвало широкий общественный резонанс, вызвав протесты со стороны политиков правого политического лагеря Израиля против вмешательство суда в деятельность законодательной ветви власти, и кнессет пересмотрел закон и принял его с новыми поправками. Петиции, направленные против закона в новой редакции были вновь рассмотрены расширенным составом Высшего суда справедливости под председательством Наор и частично приняты большинством голосов (включая голос Наор) с признанием части положений закона о сроках содержания нелегальных иммигрантов под стражей, хоть и не всего закона, несоответствующим конституционным принципам: дело БАГАЦ 8665/14Даста против Кнессета (11.8.15) ( Արխիվացված 2022-07-17 Wayback Machine).
  40. ↑ Перечень членов правления института, на сайте Института политики еврейского народа ( Արխիվացված 2021-10-28 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  41. ↑ Биография Мирьям Наор, на сайте Всемирной сионистской организации (Արխիվացված է Նոյեմբեր 9, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  42. ↑ טובה צימוקי נשיאת העליון בדימוס מרים נאור תעמוד בראש ועדת החקירה לאסון הר מירון כלכליסט, 27.6.21 (Моше Горали, «Председатель Верховного суда в отставке Мирьям Наор возглавит следственную комиссию по трагедии на горе Мерон», «Калькалист» (27.6.21)) ( Արխիվացված 2021-07-15 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  43. ↑ תודה רבה על שהקדשת את חייך למדינת ישראל מקור ראשון, 24.1.22 («Большое спасибо за то, что Вы посвятили свою жизнь Государству Израиль», «Макор Ришон» (24.1.22)) (Արխիվացված է Հունվար 31, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  44. ↑ יעל פרידסון אחרי מות מרים נאור: השופטת בדימוס דבורה ברלינר תעמוד בראש ועדת אסון מירון וואלה, 1.2.22 (Яэль Фридсон, «После кончины Мирьям Наор: отставная судья Двора Берлинер возглавит комиссию по катастрофе на горе Мерон», Walla (1.2.22)) ( Արխիվացված 2022-06-18 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  45. ↑ משה גורלי מרים נאור, נשיאת העליון בדימוס ויו"ר ועדת החקירה לאסון המירון, נפטרה בגיל 74 כלכליסט, 24.1.22 (Моше Горали, «Мирьям Наор, Председатель Верховного суда в отставке и председатель следственной комиссии по катастрофе на горе Мерон, скончалась в возрасте 74 лет», «Калькалист» (24.1.22)) ( Արխիվացված 2022-04-15 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  46. ↑ מרים נאור, נשיאת בית המשפט העליון בדימוס, הובאה למנוחות דבר, 25.1.22 («Мирьям Наор, отставная председатель Верховного суда, погребена», «Давар» (25.11.22)) ( Արխիվացված 2022-06-18 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  47. ↑ שמואל מיטלמן הרכב מחמיר בערעור קצב: עדנה ארבל, מרים נאור וסלים ג'ובראן מעריב-אן-אר-ג'י, 23.5.11 (Шмуэль Мительман, «Суровый состав суда в рассмотрении апелляции Кацава: Эдна Арбель, Мирьям Наор и Салим Джубран», «Маарив-NRG» (23.5.11)) ( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine)(եբրայերեն) ; אביעד גליקמן הכירו את שופטי קצב: אין ספק שהבחירה מכוונת (Авиад Гликман, «Познакомьтесь с судьями Кацава: „Нет сомнения в целенаправленном выборе“»), Ynet (24.5.11) ( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  48. ↑ См., например, дело МХ 9054/03 Лазаровски против Государства Израиль, Такдин 2005(4) 3542 (2005) (Արխիվացված է Հուլիս 12, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:) — постановление, в котором Наор отдала редкое в практике израильского уголовного судопроизводства указание о проведении повторного процесса в отношении подсудимого, признанного за несколько лет до того виновным в совершении половых преступлений по отношению к малолетнему.
  49. ↑ 49,0 49,1 יובל יועז מרים נאור: אב טיפוס לשופט שמרן הארץ, 16.6.06 (Юваль Йоаз, «Мирьям Наор: прототип консервативного судьи», «Га-Арец» (16.6.06)) («Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.).(եբրայերեն)
  50. ↑ См., например, дело ИП 332/01 Государство Израиль против Шимона Шевеса, Постановления Верховного суда 57(2) 496 (2003) (Արխիվացված է Հուլիս 12, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:) — постановление, в котором предложенное Наор толкование элементов преступления «обмана и нарушения доверия», используемого в отношении актов коррупции чиновников, не было принято остальными судьями состава, однако именно данное толкование возобладало при дополнительном рассмотрении дела: дело ДНП 1397/03 Государство Израиль против Шимона Шевеса, Постановления Верховного суда 59(4) 385 (2004) (Արխիվացված է Հուլիս 12, 2021 Wayback Machine-ի միջոցով:).
  51. ↑ Дело ИП 3372/11Кацав против Государства Израиль (10.11.11) ( Արխիվացված 2021-07-15 Wayback Machine).
  52. ↑ В разделившем судей Верховного суда постановлении о соответствии закона о замораживании практики предоставления вида на жительство (а в дальнейшем и гражданства) палестинцам, вступающим в брак с израильскими гражданами, конституционным нормам, Наор выступила в поддержку закона, вопреки мнениям оставшихся в меньшинстве Председателя Аарона Барака и его преемницы Дорит Бейниш: дело Багац 7052/03Адалла против Министра внутренних дел (14.5.06) ( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine) (см. также перевод постановления на английский язык( Արխիվացված 2021-07-15 Wayback Machine)).
  53. ↑ См., например, дело Багац 5325/01 Արխիվացված 2021-07-12 Wayback MachineНекоммерческое партнёрство ЛКН по продвижению женского баскетбола против Местного совета Рамат-ха-Шарона, Постановления Верховного суда 58(5) 79 (2004) () — постановление, в котором Наор отменила действующие критерии бюджетной поддержки спортивных команд, обязав разработать критерии, в которых будет соблюдено равенство между мужскими и женскими командами; дело Багац 10203/03 Արխիվացված 2021-07-12 Wayback MachineХа-Мифкад ха-леуми Лтд. против Юридического советника правительства, Постановления Верховного суда 62(4) 715 (2008) () (см. также перевод постановления на английский язык( Արխիվացված 2021-07-12 Wayback Machine)) — постановление, в котором вопреки мнению Председателя суда Дорит Бейниш Наор поддержала правила о запрете политической рекламы на телевидении и радио во избежание достижения политического преимущества имущими слоями общества.
  54. ↑ Дело БАГАЦ 8928/06 Некто против Большого раввинского суда, Постановления Верховного суда 63(1) 271 (2008)(Արխիվացված է Նոյեմբեր 12, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:).
  55. ↑ Сообщение о присвоении звания, на сайте организации «Движение за качественную власть в Израиле» (17.9.18) (Արխիվացված է Ապրիլ 10, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:).(եբրայերեն)
  56. ↑ Сообщение о присвоении звания, на сайте Академического центра имени Руппина (Արխիվացված 10 Նոյեմբերի 2022 թվականին.).(եբրայերեն)
  57. ↑ Сообщение о присвоении звания(5.6.19) ( Արխիվացված 2019-06-18 Wayback Machine).(եբրայերեն)
  58. ↑ מרים נאור וגלילה רון פדר: אלו 12 יקירי העיר ירושלים סרוגים, 19.1.22 («Мирьям Наор и Галила Рон Федер: 12 Почётных граждан города Иерусалима», «Сругим» (19.1.22)) (Արխիվացված 10 Նոյեմբերի 2022 թվականին.).(եբրայերեն)

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միրյամ Նաոր» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
VIAF: 315203673 · WorldCat VIAF: 315203673
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Միրյամ_Նաոր&oldid=9484643» էջից