Septa

Septa^[1] (Hispanice Ceuta et Arabice سبتة‎ Sabtah), vel Abyla vel Septem Fratres vel Exilissa^[2] (ob montes urbis), est urbs autonoma, 18.5 chiliometra quadrata lata, in Hispania et exclavatura in Septemtrionali Africae litore sita, Septemtrionales limites cum Maroco partita. A Paeninsula Hiberica Freto Gaditano separata, Septa iuxta limites inter Mare Mediterraneum et Oceanum Atlanticum iacet. Septa, iuxta cum Hispanica exclavatura Rusadire, est unum ex duobus perpetuo habitatis territoriis continentalibus in Africa. Fuit pars Provinciae Gaditanae usque ad 14 Martii 1995, cum urbis statutum autonomiae approbatum esset.

Septa, sicuti Rusadir, portus liber erat antequam Hispania se Unioni Europaeae iunxit. Anno 2011 numerus incolarum erat 82 376. Quae consistit in Christianis, Musulmanis (praesertim Arabophonis, et Libycophonis) et parvis Iudaeorum ac Indicorum Hinduistarum minoritatibus. Lingua Hispanica lingua publica est. Plerique urbis incolae ethnice Hispani sunt qui a Maroco regi abnuunt. Exploratio ab Instituto Opina societate confecta 87.9 centesimae hominum in continentali Hispania ambas urbes (Septam et Rusadir) Hispanicas considerare invenit.

Etymologia

Origo nominis Septa a denominatione Septem Fratres trahitur, quam dedere Romani septem regionis montibus. Septem deformatum est in Septa.

Antiquitatis geographi et historiographi huius loci toponymum non produnt, sed quorum unus, Pomponius Mela, orographicas Occidentalis Alminae peculiaritates referebat, cum eius septem parvis montibus symmetricis quos Septem Fratres nuncupavit. Phoneticam propter similitudinem Luistanice et Hispanice nomen Ceuta e nomine Septem, arabizatum سبت /septa/ ortum esse putatur.

Historia

Septae anno 250 000 a.C.n. apparuerunt prima humanae praesentiae vestigia.

Saeculo VII a.C.n. Phoenices promunturium cathedralis occupaverunt. Urbs Punicis colonis denominatione Abyla condita est, et a Graecis Phocaeis capta est, qui eam Ἑπτά Ἀδελφοί denuo nuncupaverunt. Anno 319 a.C.n., Karthago urbem cepit, quae penes Karthaginenses manebit.

Anno 201 a.C.n., Karthagine post Secundum Bellum Punicum victa, urbs Regno Numidiae cessa est. Anno 47 a.C.n. cadit penes Mauros. Anno 40 p.C.n. Caligula hoc regnum adnectit, quod fit Romanum territorium et pars provinciae Mauritaniae Tingitanae. Africae Septemtrionalis regio et urbs anno 429 penes Vandalos cadunt.

Anno 534, Byzantinus magister militum Belisarius urbem rursus capit (per imperatoris Iustiniani I expeditiones in Africa Septemtrionali). Dominatio brevis erit, nam cadet penes Visigothos. Anno 709, urbs cadit penes Musulmanos, propter intestina proelia inter Visigothos. Revera, aliquae legendae comitis Domini Iuliani Septensis tumultum causam eius ruinae narrant.

Anno 788, urbs ab Idrisidico emiratu capta est. Anno 931, Omayada Abderama III urbem Caliphatui Hispanico cepit. Non multo postea Caliphatus divisio in taifas passa est.

Anno 1024 Septa subiecta est Taifae Malacitanae.

Anno 1061, Sucutus Albargavati dominatum liberum proclamat.

Anno 1084, Almoravides, ab Iosepho Texifo ducti, urbem cepere.

Anno 1147, Almohadae eam capiunt.

Anno 1227 accidit martyrium Sancti Danielis Fasanella et eius comitum.

Anno 1232 urbs a Taifa Murciae capta est, quamquam eius dominium brevissimu fuit, quia anno 1233 Septa denuo independens fuit. Etiam brevis fuit Septensis independentiae perihodos, quia anno 1236 Regnum Fezzae eam occupavit et anno 1242 rursus capta est tunc ab Hafsidis.

Anno 1249 dynastia Azafidarum urbem Septam obtinuere.

Secundum Foedus Montis Acuti Vicariatuum (Hispanice Monteagudo de las Vicarías), anno 1291 inter Castellam et Aragoniam, urbs sub Castellae pondere cecidit. Anno 1305, sicuti Regni Nasridici Granatensis pars, urbs in Mediterraneam Castellae politicam intravit.

Tamen anno 1309 capta est a Regno Fezzae cum Aragoniensi auxilio. Anno 1310, Azafidae denuo urbis dominium cepere. Anno 1314 Regnum Fezzae rursus eam cepit. Anno 1315, Azafidae denuo urbis dominium cepere. Anno 1327 Regnum Fezzae eam cepit. Anno 1384 Regnum Granatae eam cepit. Anno 1387, Regnum Fezzae rursus cepit.

Die 21 Augusti anno 1415, Ioannes I Rex Portugalliae cum suis filiis Eduardo, Petro et Henrico Navigatore in praesentes oras Sancti Amari (Hispanice San Amaro) egressus est et urbem Regno Portugalliae cepit. Ob varios capitaneos ineptos regendae urbi post captionem, Petrus de Menezes regi adfuit et cum fusti aleo Lusice nuncupato (quo factus est ludus multo popularis illo tempore) hunc hymnum promulgavit: "Domine, hoc fusti Septam omnibus hostibus defendere possum" quaestioni Ioannis I Portugalliae de si esset satis fortis ad suscipiendum talis responsalitatis munus. Petrus de Menezes primus urbis gubernator et capitaneus generalis designatus est. Notus fustis aleo in praesenti in Sanctuario Sanctae Mariae Africae (Hispanice Santuario de Santa María de África) servatur et traditus est e manu in manum omnibus generalibus ad mandatum accedentibus dum urbem defendere iurabant sicuti promisit Petrus de Menezes. Post foedus cum Regno Fezzae, hoc Septam Portugallicam agnovit. Urbs Portugallica Foedere Alcassovarum (Hispanice et Lusice Tratado de Alcáçovas) et Foedere Turris Syllanae (Hispanice Tratado de Tordesillas; Lusice Tratado de Tordesilhas) agnita est.

Rege Sebastiano I mortuo, Regnum Portugalliae in monarchiam Hispanicam anno 1580 incorporavit. Anno 1640 Septa Portugalliam in eius secessione non secuta est, manere sub Philippi IV suverenitate malendo, sed Portugallica arma in suo insigni et in suo vexillo manere decrevit.

Anno 1656 diploma naturae concessa est, et titulum fidelissima eis quos iam ostendebat, nobilis et legalis addidit.

Anno 1668 Foedus Olisiponense (Hispanice et Lusice Tratado de Lisboa) inter Hispaniam et Portugalliam obsignatum Hispanicam suverenitatem super Septa agnoscit.

Inter annos 1694 et 1724 Sultanus Maroci Mulai Ismail obsedit.

Anno 1704, cum terrā circumvallata esset, Septa Regiae Classi Britannicae, quae Calpe cepit, restitit. Marocenses terrā urbem aggressi sunt dum Anglo-Batava classis cannonibus percussit et descensum in urbem conata est. Continenter obsidebatur urbs a Maroco annis 1725 ac 1728, 1732, 1757, et 1790 ac 1791.

Anno 1812, Iuncta Urbis Commune Constitutionale facta est.

Inter annos 1859 et 1860 exarsit Bellum Hispano-Marocense et urbs suos limites auxit.

Anno 1912 carcer clausus est et inauguratus est Protectoratus Hispanicus Maroci (Hispanice Protectorado Español de Marruecos; Arabice حماية إسبانيا في المغرب) in septemtrionalis Maroci zona.

Anno 1925, Septa independens a Provincia Gaditana Regali Decreto pridie Nonas Augustas facta est.

Anno 1936 incepit Bellum Civile Hispanicum. Rebellatio, a copiis colonelli locumtenentis Legionis Hispanicae Ioannis Yagüe ducta, Septae albento caelo diebus 17 et 18 Iulii imposita est, sine invenenda magna resistentia. Milites fidi gubernationi et clarissimi Frontis Popularis, sicuti demarchus Antonius López Sánchez-Prado, postea sclopetati sunt postquam assimulatis iudiciis subiiceretur. Septa magnum pondus primis belli mensibus habuit, sicuti locus transitus Exercitus e Septentrionali Africa in occupandam Paeninsulam.

Anno 1956 invenit Maroci Independentia (finis Protectoratus) et Septa stationi abstrahendarum virium quae emancipato territorio destinatae erant profuit.

Anno 1978 Constitutio Hispanica, sicuti priores aliae, Septam territorium Hispanicam civitatem componens agnovit, integrans eam in novum territorialis ordinationis exemplar, prospicenda possibilitate sui constituendi Communitatis Autonomae.

Anno 1995 promulgatum est statutum autonomiae urbis. Septa, iuxta cum Rusadire, urbium autonomarum statum attigit.

Nonis Novembribus anni 2007 ab Ioanne Carolo I et Sophia Graeciae visa est. Octoginta annis praeteritis, denique monarcha Hispanicus Septam rite visebat.

Geographia

Territorium 18,5 chiliometrorum quadratorum aream et 28 chiliometrorum perimetron (cum 20 chiliometris litoris et 8 chiliometris terrestris limitis) habet.

Positus

**Septensis territorii communalis limites**
Boreoccidens: Fretum Gaditanum	Septemtrio: Fretum Gaditanum	Boreoriens: Mare Mediterraneum
Occidens: Marocum		Oriens: Mare Mediterraneum
Austroccidens Marocum	Meridies: Mare Mediterraneum	Austroriens: Mare Mediterraneum

Prominentia

Septensium agrorum morphologia orogeniae Alpinae, hanc terra, usque ad magnum suggestum Saharanum partienti, debetur. Praecipuum orographicum urbis accidens est Mons Abila^[3] (Hispanice Monte Hacho), anticlino formatus et 204 metra altus, quamquam in internis loco altissimo 345 metra sunt. Reliquum territorium isthmo illum montem continenti Africae et insulae Sanctae Catharinae (Hispanice; isla de Santa Catalina) coniungente constituitur.

Isthmus metamorphico complexae geologicae compositionis agro constituitur, cum dissimilibus areis quinque, quarum praecipuum elementum Mons Columna;^[4] (Hispanice Sierra de Ányera sive Mujer Muerta, Arabice جبل موسى et Libyce; Adrar Musa), 851 metra altus, est.

Traditionaliter considerata divortium inter Mediterranei et Atlantici aquas, Septa mari circumdatur, quod duos sinus, alterum a Septemtione, adversus Paeninsulam Hibericam, et alterum a Meridie, adversus Marocum, format.

Impermeabiles schisti et ardesiae Septensis paeninsulae agrum constituentes aquariorum congestuum formationem in hypogaea difficilem faciunt. Praeterea, comprobantur per historiam fontes fuisse, quamquam omnes siti in Campo Exteriore (Hispanice Campo Exterior), sicuti Fons Tegulae (Fuente de la Teja), Rivulus Antliarum (Arroyo de las Bombas), Fons Fulguris (Fuente del Rayo).

Clima

Clima Mediterraneum est, amoenis temperaturis et irregulari praecipitationi distinctum et mitigatum praecipue duobus factoribus: prominentia et mari circumdantibus. Prominentia, Monte Columna.^[5] (Hispanice Sierra de Ányera sive Mujer Muerta; Arabice جبل موسى; Libyce Adrar Musa) repraesentata, sicuti cortina ob Atlanticos ventos umiditate oneratos perficit et maritimum pondus temperaturas amoenas et aestate et hieme esse facit. Annua media 16,6 °C non superat. Absolutae maximae temperaturae Iulio referuntur, dum minimae Ianuario ac Februario eveniunt, cum plerumque ad 3 °C demittuntur.

Temperaturae dissimilitudo inter aquas Fretum separantes et ventos umitate oneratos ex Atlantico procendentibus pluviam abundare, 800 millimetra annua superantem, faciunt. Praecipitationum regimen valde irregulare est, cum maximo hieme et magna ariditate inter menses Maium et Septembrem. Umiditas relativa etiam alta est, cum media annua 84 centesimarum.

Natura

Flora

Vegetatio negativas impactiones^? e defensivis incolarum necessitatibus derivatas passa est, quae Campum Exteriorem exstipatum teneri cogebant. Per multas historiae epochas, ordinatae desilvationes in murati saepti viciniis. Soli urbanizabilis necessitas etiam ad vegetalium spatiorum amissionem adduxit.

Arborea regionis species propria fuit suber, quae adhuc in Benzu videri potest. Nihilominus, degradationis^? processus^? propter humanam actionem ut secundariae silvae pinis et eucalyptis, fructibus e successivarum anadasōseōn, constituantur^? fecit. Prima anadasōsis pinis in Hermitagio Sancti Antonii vicinitatibus facta est. Populus arbor communissima inter saecula duodevicensimum et undevicensumum fuerat, quae hodie pro acacia, dracaena, dracone, et aliquibus Americanis ac Asianis speciebus primo saeculi vicensimi quadrante satis, sicuti Fico beniamina, substituta est.

Aliae regionis topiorum propriae species Chamaerops humilis, ficus Indica, aliaeque dumeti Mediterranei propriae sunt.

Fauna

Classici fontes elephantas, magnas felidas fuisse dicunt, qui, iuxta cum gazellis, thōibus et macaca sylvano -hi duo adhuc vicinitatibus praesunt: mammalium species characteristicissimas hac in area constituebant. In praesenti, ista fauna omnino evanuit, sed adhuc praesunt aliae species, sicuti Hystrix cristata, testudo Graeca, vulpinus aut aper.

Caela milibus avium frequentantur, quae ea transeunt per suas periodicas migrationes. Marinus ambitus, quamquam etiam humana actione affectus, quoque magnam specierum abundantiam ostendit, quae probatur et scientifice et visendis auctionibus ac mercatibus.

Civilitas et administratio publica

Constitutio Hispanica anni 1978 suo transitorio praecepto quinto statuit:

"Urbes Septa et Rusadir communitates autonomae constitui poterunt si sic id decernunt eorum propriae gubernationes municipales per foedus a maioritate absoluta suorum sodalium adoptatum et sic approbant Cortes Generales per legem organicam in terminis praevisis articulo 144."

Officialis territorii denominatio Urbs Autonomae Septa est, probato Statuto Autonomiae, lege organica officialiter publicata Pridie Idus Martias et Idibus Martiis exercita. Hoc statutum ne publica munera duplicentur impedit, quia municipalia munera simul autonomica (regionalia) facta sunt. Hoc modo, symbuli etiam autonomici deputati et Praeses Septae etiam alcaldis sive municipalis exsecutivae dux est. Sessio plenaria municipalis simul parlamentum autonomicum, Conventus Septae (Hispanice Asamblea de Ceuta) nuncupatum, est.

Ex exeunte 2005 rogatio reformandi Statuti Autonomiae fertur, quod, praeter sumenda plus munera, urbs Communitas Autonoma nuncupanda est, se exaequanda reliquis Hispanicis Communitatibus.

Alcaldes et praesides

Septae alcaldes e restituta democratia Hispanica
Alcaldis	Mandatum	Factio
Clemens Calvo Pecino	1979-1981	(independens)
Ricardus Muñoz Rodríguez	1981-1983	UCD
Franciscus Fraiz Armada	1983-1985	PSOE
Aurelius Puya Rivas	1985-1987	PSPC
Fructuosus Miaja Sánchez	1987-1991	PSOE
Franciscus Fraiz Armada	1991-1994	PFC (secundum mandatum)
Basilius Fernández López	1994-1995	PFC

Alcaldes praesides
Alcaldis	Mandatum	Factio
Basilius Fernández López	1995-1996	PFC
Iesus Caietanus Fortes Ramos	1996-1999	PP
Antonius Sampietro Casarramona	1999-2001	GIL
Ioannes Iesus Vivas Lara	2001-...	PP

Conventus Septensis

Autonomici parlamenti compositio post anni 2011 comitia est secuta:

Factio	%	Symbuli
Factio Populares (PP)	65,20	18
Coalitio Scombrorum	14,34	4
Partes Socialisticae Operariae Hispanicae (PSOE)	11,65	3

Urbes sorores

Urbes sorores Septae sunt:

Acis ad Catenam (Italice: Aci Catena), in Italia;

Iulia Traducta (Hispanice: Algeciras), in Hispania;

Lauro Vetus^[8] (Hispanice: Alhaurín de la Torre), in Hispania;

Gades (Hispanice: Cádiz), in Hispania;

Arunda (Hispanice: Ronda), in Hispania;

Burgus (Hispanice: El Burgo), in Hispania;

Guadalaxara (Hispanice: Guadalajara), in Mexico;

Rusadir (Hispanice: Melilla), in Hispania;

Scalabis (Lusice: Santarém), in Portugallia.

Controversia territorialis cum Maroco

E decennio 198 Marocana gubernatio sibi et Rusadir atque Septam et Hispanicas possessiones minores finitimas Maroco, loca maiestatis (Hispanice plazas de soberanía) nuncupatas, suo territorio annectere vindicat. Hispanica gubernatio nunquam negotiationes cuiuslibet modi fecit, quia ista territoria sicuti nationalis territorii partes putat. Secundum opinionum perscrutationem anno 2007 effectam, 88 centesimae Hispanorum et Septam et Rusadir Hispanicas urbes esse considerant.

Statuta Septae et Rusadiris e parte Britannicorum et Marocanorum mediorum suscitavere comparationes ad territoriales Hispanicas vindicationes de Calpe, inclavatura penes Britannicam administrationem apud Septemtrionalem Freti Gaditani ripam. Hae comparationes a gubernatione Hispanica et Rusadiris ac Septae incolis reiiciuntur, argumento ut illae urbes iam in Hispaniam integratae essent antequam regnum Marocanum, Sultanatui Marocano saeculi XVII succedens, esset, Calpe autem territorium transmarinum (colonia) esset, cuius statutum definitum est Tractatu Traiecti ad Rhenum inter 1713 et 1714, collocante Calpe sub Britannici Regni tutela, cum nunquam fuisset illius nationis pars integrans. Aliter quam Hispanicae possessiones in Africa Septentrionali, Calpe in territoriorum decolonizandorum catalogo secundum Nationes Unitas invenitur. Nihilominus Marocum haec argumenta et Septam, Rusadir ac loca maiestatis (Hispanice plazas de soberanía) possidere est una inter theses nationalisticae ideologiae "Maroci Magni".

Organizationis Cooperationis Islamicae (Arabice منظمة التعاون الإسلامي, Francice Organisation de la Coopération Islamique sive OCI et Anglice Organisation of Islamic Cooperation sive OIC), cum 57 civitatibus sodalibus; Unio Africana, cum 54 civitatibus sodalibus; et Foedus Arabicum, cum 23 civitatibus sodalibus, Septam territorium Marocanum considerant.

Norma ISO 3166-1 codicem EA sicuti nationis codicem Septae ac Rusadiri reservat.

Demographia

Septae 82 376 incolarum anno 2011 erant, Kalendis Ianuariis anni 2014 numerus usque ad 84 963 incolas crevit. Populositas Hispanica eos Arabicae, Barbaricae, Indicae et Iudaicae originis includit. Populositas Indica se Septam anno 1910 propter liberae zonae commercium advenisse considerat, sicuti evenit in Canariis, Rusadire et Calpe. Sunt Hebraicae communitates in tota Africa Septemtrionali, post suam expulsionem ex Hispania anno 1492, adhuc est vicini Tetuani^[10] (Arabice تطوان et Libyce: Tiṭṭāwen) Iudaicum sepulcretum ubi sepulti sunt Hebraei Sepharditae ex sua expulsione ex Hispania usque ad annos Protectoratus Hispanici Maroci (Hispanice Protectorado español de Marruecos et Arabice حماية إسبانيا في المغرب). E Septemtrionali Maroco et eius relatione cum Septa oritur Barbarica aut Musulmana populositas Septensis.

Annus	1960	1970	1981	1991	2001	2011
Incolae	73 182	67 187	70 864	73 208	75 694	82 376

Gentilicium Septae "Septensis-e" (Hispanice ceutí) est, quamquam, sicuti colligendum est in dictionario, colloquialiter Septenses "Scombri" (caballas) nuncupantur, quod oritur e piscis nomine scombro.

Omnium Septensium lingua publica et communis est Hispanica Vandaliticae varietatis, quamquam ample quaeque communitas suā linguā propriā suorum maiorum sicuti culturalis identitatis symbolo utitur, itaque Hinduisticae communitatis populositas senior linguā Hindicā et iunior linguā Anglicā utitur. Hebraica communitas haquetiā, Boreoafricā linguae Iudaeo-Hispanicae dialecto, utitur. Musulmana populositas etiam varitate Marocanae, in Maroco Septemtrionali generalizatā in locali varietate exclusive oralis characteris, loquitur. De cuius officializatione, est disputatio utrum haec conveniat annon ad vitandam improbationem scholarem, excellente opinione contrariā professoris et affirmatus linguae Arabicae interpretis A. Giménez Reíllo (Abu Ilyás). Ex altera vero, professor Moscoso Marocanae in educativo Septensi systemate officialitatem defendit.

Solum lingua Hispanica officiali agnitione fruitur, sed reliquae linguae bene aestimantur quoque 21 Februarii Die Internationali Sermonis Patrii.

Oeconomia

Officialis moneta Septensis est euro. Est pars specialis zonae cum demissis tributis in Hispania. Septa una duarum Hispanicarum portuariarum urbium apud Septemtrionali Africae litore est, iuxta cum Rusadire. Sunt historice militaria fortalitia, portus libri, portus petrolearii et quoque portus piscatorii. Hodie urbis oeconomia e portu (nunc se expandente) et industrialibus ac institorii centris valde pendet. Heliportus Septensis in usu ad connectendam urbem cum continentali Hispania aëre est.

Infrastructura

Media communicationis

Praeter diaria diffusionis nationalis et generalia et disportiva, sunt duo localia diaria:

Etiam praeter tramites televisificos nationalis ambitus, Vandaliticus publicus trames Canal Sur Televisión Septae emittitur. Urbs duos locales tramites et unam nationalem habet. Trames Radio Televisión Española en Ceuta localem programmationem et in Radio Nacional de España et in Televisión Española habet. Praeterea, Televisión Española en Andalucía diarium nuntium de Septa emittit. Tramites televisifici sunt:

Omnes nationalis ambitus stationes radiophonicae syntonizari possunt, quae locales editiones habere solent. Urbi statio localis est:

Radio Televisión Ceuta

Vectura et communicationes

Septa cum reliqua Hispania solum per portum, Heliportum Iuliae Traductae (Hispanice Algeciras) et Aëroportus Malacae-Litus Solis (Málaga-Costa del Sol) conexa est. Inter primum et Septam quattuor societatum naves traiectoriae operantur. Traiectus propemodum 45 minuta durat et quotidie traiectiones inter 06:00 et 23:00 horas efficiunt.

Vecturae aëriae helicopteris firmantur, quae inter Heliportum Septae, Iuliae Traductae et Malacae operantur. In linea inter Septam et Malacam sunt quattuor diariae conexiones ambabus directionibus inter 07:15 et 20:15 horas et iter 35 minuta durat. Itinera inter Iuliam Traductam et Septam septem minuta durant.

Et Malaca et Iulia Traducta sunt diaconiae traminis et laophorii ad varia Hispaniae loca. In Statio Malacitana Maria Zambrano (Hispanice Estación de Málaga-María Zambrano) possibile est iter facere ad Matritum et Barcinonem tramine magnae velocitatis.

Unum medium vehendorum viatorum auctorizatum ad transeundum limitem inter Septam et Marocum est privatum autocinetum, quamquam limes pedibus transiri potest. Praecipuae Marocanae urbes proximae sunt Tetuani^[11] (Arabice تطوان et Libyce: Tiṭṭāwen), 40 km a meridie, et Tingis (Arabice طنجة et Libyce: ⵟⴰⵏⵊⴰ), circa 70 km ab occidente.

Laophoriorum urbanorum diaconia lineas novem habet.

Educatio

Universitas Granatensis (Hispanice Universidad de Granada) graduum programmata suo campo Septae offert. Sicuti aliis Hispaniae locis, Septae etiam servit Universitas Nationalis Educationis Distantis seu UNED.

Primaria et secundaria educatio solum Hispanice possibilis est. Non Anglophonicae bilingues primariae vel secundariae scholae Septae sunt.

Salus et opitulatio socialis

Urbs valetudinarium nuper aedificatum, Valetudinarium Universitarium Septense (Hispanice Hospital Universitario de Ceuta) et diribitoria medica, et publica (saltem quattuor) et privata, habet.

Cultura

Monumenta et mirifica loca

Media urbe inveniri possunt haec loca:

Moenia Regia et Fossa navigabilis (Hispanice Murallas Reales y Foso navegable), iuxta cum Museo Moenium Regiorum: Excellunt Platea Armorum, navigabilis maritima fossa et externa huius fossae pugnacula. Intima originem trahunt ab epocha dominationis Arabicae (inter 711 et 1415), posteriores mutationes passa, inter quae praecipua fuere constructa a Lusitanis et reconstructa ab Hispanis inter annos 1674 et 1705. In praesenti, Moenia Regia unam sedium Musei Urbis (Museo de la Ciudad), definite in nuncupato Ravelino Sancti Ignatii (Revellín de San Ignacio) accipiunt. Praeterea complentur subterraneis cuniculis, urbis defensioni excavatis.

Moenia Ambulacri Arecacearum (Hispanice Murallas del Paseo de las Palmeras): Septemtrionalis urbanorum antiquorum moenium murus.

Cathedralis: Sub Assumptionis Virginis patrocinio, aedificata est super meschita epochae dominationis Arabicae (inter annos 711 et 1415). Per annorum triginta obsidionem valetudinarium campestre fuit. Ultima reparatio anno 1949 est. Excellunt Sacellum Sanctissimi (Hispanice Capilla del Santísimo) cum Baroco retrotabulo et Michaelis Bernadini opera tectoria, praeter tria magna lintea et imaginem Virginis Capitaneae (Virgen Capitana), Lusitanicae originis et saeculi XV. Ei sunt Neoclassica frons nigri marmoris et interiora cum tribus navibus et magno choro in parte antica.

Sanctuarium et Ecclesia Sanctae Mariae Africae (Hispanice: Santuario e Iglesia de Santa María de África): saeculo XV constructum, cum posterioribus reformationibus, inter quas praecipua est saeculi XVIII. Adoratissimam imaginem Virginis Africae (Hispanice: Virgen de África), ab infante Henrico Nauta donatam, continet.

Alia mirifica templa: ecclesiae Sancti Francisci (Hispanice: Iglesia de San Francisco) et Nostrae Dominae Remediorum (Hispanice: Nuestra Señora de los Remedios) et Synagoga Bet-El (Hispanice: Sinagoga de Bet-EL).

Palatium Municipale sive Conventus (Hispanice: Palacio Municipal o Asamblea): anno 1926 aedificatum. Vexillum Regium (Hispanice: Pendón Real) illic servatur. Aula Solii (Hispanice: Salón del Trono) et Synedrium (Hispanice: Salón de Sesiones) accurata laquearia et Mariani Bertuchi opera tectoria habent. Vexillum e rubro ac purpurissimo serico Damasceno, a Domina Philippa acu pictum "maiori Lusitanicae coronae splendori". Portugalliae insigne sicuti urbis symbolum fert. In Palatio Municipali servatur et in pompa iuxta cum auctoritatibus sollemnitate Corporis Domini ambulat. Ei Capitanei Generalis honores sunt.

Balnea Arabica: reliquiae Septae inventae et inceptae a saeculo XIII, flexuosum atypicarum Arabicarum thermarum solum cum conclavibus quattuor, parallelis duobus duobus, quae quattuor aulis completis constituuntur repraesentant. Quae omnes magnopere rectagularem formam ostendunt, cum maioribus lateribus a Septemtrione ad Meridiem directis. Mundus Islamicus huic instructuum typo attribuit, praeter hygienicas et curativas virtutes, possibilem religiosam significationem, quia erat optimum cogitabile instrumentum purgandi corporis et sui dedendi orationi totius puritiae statu.

Viridarium Maritimum Mediterranei (Parque Marítimo del Mediterráneo) et nautarum villagium: a Caesare Manrique constructum et designatum. Marinā aquā impletur et constructum est tollendis terrenis mari.

Basilica Tardoromana: (Basílica Tardorromana) cum museo annexo. Incepta medio saeculo IV p.C.n.

Magnum Aleatorium Septae (Gran Casino de Ceuta): in hoc Viridario Maritimo situm.

Auditorium (Auditorio): ab Lusitano architecto Alvaro Siza descriptum.

Aedificium Trujillo (Edificio Trujillo).

Domus Draconum (Casa de los Dragones).

Portus lusoriarum (Puerto deportivo).

Viridarium Sancti Amari (Parque de San Amaro): cum vicino Fonte Lumbarum (Fuente de Lomas).

Ora Ripae (Playa de La Ribera).

Ora Eiectelli (Playa de El Chorrillo).

Ora Sarchal (Playa del Sarchal).

Ora Sancti Amari (Playa de San Amaro).

Monumentum Caducorum Bello Hispano-Marocano (Monumento a los Caídos en la Guerra de África): in Foro Africae (Guerra de África) situm. Erectum est caducis Bello inter annos 1859 et 1860. 13,50 metra altum est et in sua parte inferiori mirifica aenea ectypa ab Antonio Susillo effecta habet. Cryptam sine libero accessu possidet.

Monumentum et Forum Tenentis Ruiz (Monumento y Plaza del Teniente Ruiz): unum e locis pulchrerrimis urbis, pervium Viae Regiae (Calle Real). Constructum est ad honorem Septensis herois Hyacinthi Ruiz y Mendoza, unius inter heroes diei 2 Maii anni 1808 per Bellum Independentiae Hispanicum.

Statuae antiqui Horti Sancti Sebastiani (Estatuas del antiguo Jardín de San Sebastián): media urbe sitae, laborem, graphicēn, industriam, commercium, navigationem et Africam repraesentant.

Monumentum Colonelli Locumtenentis González Tablas (Monumento al Tte. Coronel González Tablas).

Monumentum Herculis (Monumento a Hércules): pari numero, sculpturae portus aestuarium circummittentes.

Fortalitia Sarchal (Fuerte del Sarchal).

Fortalitia et antiquum Hermitagium Sancti Amari (Fuerte y antigua Ermita de San Amaro).

Alia mirifica loca exteriore in zona sunt secuta:

Moenia Merinica^[12] (Murallas Merínidas): aguntur de toto moenium et dangionum saeculi XIII per Arabicam dicionem aedificato. Hoc amplum saeptum, per annos, fuit arx, deverticulum et praesidiorum, alienorum ac copiarum refugium quae extra urbanum Mediaevalis urbis centrum pernoctare deberent. Haec moenia unam monumentalium reliquiarum praecipuissimarum Septensis historici praeteriti constituunt. Fere e 1 500 metris primitivae constructionis, hodie in praesenti solum exstat Occidentale latus, 500 metra longum, cum variis pugnaculis ac duabus geminis turribus Portam Fezzae (Puerta de Fez) includentibus.

Fortalitia Montis Abilae (Fortaleza del Monte Hacho): homonymo in monte sita, eius prima aedificatio Byzantinae originis fuisse et Omayadarum tempore consolidata esse creditur. Lusitani eam servavere. Nihilominus, praesens aedificatio ab Hispanis saeculis XVIII et XIX effecta est. Haec fortalitia in Occidentali urbis parte fortalitiis Serraculi, Principis Alphonsi, Isabellae II, Benzuensi (perdito), Aranguren, Mendizábal, Piniés, Francisci Assisiensis, Abnegatoris et Anyĕrā (fuertes del Serrallo, Príncipe Alfonso, Isabel II, Benzú, Aranguren, Mendizábal, Piniés, Francisco de Asís, Renegado et Ányera, repective) completur.

Hermitagium Sancti Antonii de Toial (Ermita de San Antonio del Tojal): cum apopsi in parte antica.

Castellum Denasati (Castillo del Desnarigado): castellum saeculo XIX aedificatum est, quamquam eius antecedentia saeculorum X et XVI sunt. Eius genus neomediaevale est et e decennio 199 Museum Militare, ad militarem Septae historiam relatarum rerum collectiones ostendens, continet.

Fortalitiae Neomediaevales (Fuertes Neomedievales): in montana zona paeninsulam Septensem in limitibus Marocanis claudente sitae, medio saeculo XIX aedificatae sunt, cum, finito bello cum Maroco ac composita pace cum Foedere Vallis Superioris (Tratado de Wad-Ras), oportuit custodire limites specularum serie quae possibles aggressiones deforis impediret. Hoc modo, constructae sunt fortalitiae Piniés, Francisci Assisiensis (regis consortis), Isabellae II (sub qua invenitur apopsis cum incomparabile conspectu super Freto et Paeninsula), Anyĕra ac Serraculi (quod ad sultanum Mulai Ismail pertinebat, cum hic urbem inter 1694 ac 1727 obsedit), Turris Mendizábal et fortalitia Principis Alphonsi.

Meschita Muley el-Mehdi (Mezquita de Muley el-Mehdi) anni 1937.

Christus Occilis (Cristo de Medinaceli): est imago servata in Ecclesia Sancti Ildefonsi (Iglesia de San Ildefonso), vici Principis (Barriada del Príncipe).

Pharus Linguae Alminae (Faro de Punta Almina).

Vicus et ora Benzuensis (Barriada y playa de Benzú): in ora Freti, typica conclavia thearia continet.

Ora Calamocarroënsis (Playa de Calamocarro).

In Monte Abila^[13] (Monte Hacho) et in eius accessu per viam Sancti Amari ( San Amaro), Franquistici temporis monumenta, hodie miserabili statu, inveniri possunt, quae sunt: Obeliscus Planitiei Gilvae (Obelisco del Llano Amarillo), hic petratim e Marocana regione Issaguene (Arabice إيساغن) secundo decennii 196 dimidio transductus est; Monolithus Transitus Freti (Hispanice Monolito al Paso del Estrecho) ac Pedes Francisci Franco (Pies de Franco), ambo opera sculptoris Bonifacii López Torvizco; et Malus Cannonariae Dato (Mástil del Cañonero Dato).

Oeconomicum propter incrementum quod experta est urbs ineunte saeculo XX, est series aedificationum pertinentium ad multo proprio Genus Florale et ubi excellit sicuti maximum exemplar architectus Iosephus Blein, inter cuius opera eminet aedificium antiquae "Iunctae Portus" (Hispanice Junta del Puerto), hodie in praesenti, "Auctoritatis Portuariae Septensis" (Autoridad Portuaria de Ceuta) aut quod laophoriorum statio fuit, in praesenti sedes biocolytica. Domus Draconum (Casa de los Dragones) est aliud peculiare urbis aedificium. Etiam generis Islamici antiqua statio ferriviaria. Supra allatae ecclesiae Sancti Francisci (Iglesia de San Francisco) et Nostrae Dominae Remediorum (Nuestra Señora de los Remedios) et Nostrae Dominae Vallis (Nuestra Señora del Valle), primum templum a Lusitanis constructum, mirificissima urbis loca complent.

Musea

Haec sunt praecipua urbis Septae musea:

Museum Municipale Septense (Museo Municipal de Ceuta): aedificium anno 1900 constructum, in pleno urbano centro situm. Institutum Studiorum Septensium (Instituto de Estudios Ceutíes), oecos expositionum temporariarum duos et diuturnarum quinque hospitio recipit.

Museum Ravelini Sancti Ignatii (Museo del Revellín de San Ignacio): in saeculi XVIII fortalitia ubicatum invenitur, in Platea Armorum Congeriei Moenium Regalium (Plaza de Armas del Conjunto Monumental de las Murallas Reales).

Museum Militare Castelli Denasati (Museo Militar del Castillo del Desnarigado): fortalitia cum antecedentibus saeculis X et XVI. Praesens genus neomediaevale (saeculi XIX) est. Collectiones rerum conexarum Septensi militari historiae.

Museum Militare Legionis (Museo Militar de La Legión): collectionem rerum conexarum tertiis Legionis Hispanicae continet.

Museum Militare Regularium (Museo Militar de los Regulares): collectionem rerum conexarum Corpori Regularium (Cuerpo de Regulares) continet.

Museum Militare Equitatus (Museo Militar de la Caballería): collectionem rerum conexarum Corpori Equitatus (Cuerpo de Caballería).

Museum Auctoritatis Portuariae (Museo de la Autoridad Portuaria): collectionem rerum conexarum historiae Portus Septensis continet.

Museum Cathedralicium (Museo Catedralicio): Cathedralis parvum museum habet inter cuius res sunt saeculorum XVI ac XIX casulae atque pluvialia, varia incunabula, cantores, bullae et sculpturae.

Museum Basilicae Tardoromanae (Museo de la Basílica Tardorromana): circum Basilicam Tardoromanam Septensem (Museo de la Basílica Tardorromana de Ceuta), hodie Bonum Significationis Culturalis (Hispania: Bien de Interés Cultural) declaratam et saeculi IV, erectum est modernum museum, quod Papilionis Temporis (Pabellón del Tiempo) conceptum habet, ubi, inter alias res, aspici possunt Romanus sarcophagus decennio 198 Plateae Constitutionis (Plaza de la Constitución) inventus, quoque et dissimilia sepulturarum genera, partes Madrasae Novae (Madrasa al-Yadida et Arabice مدرسة جديدة) et disimilium epocharum fictile. Lepidissimum est propria basilica, cum sua abside et praecipua sepultura, quoque et Mediaevali cisterna, perfecte servata (inaugurata Kalendis Novembribus anni 2006).

Mira festa et commemorationes

Haec sunt praecipua festa et commemorationes Septae:

Februario Carnelevarium incipit Certamine Congregationum Carnisprivialium condicionibus Quadracinii (Cuarteto), Chirigotae (Chirigota) et Personarum Mutarum (Comparsa); sequitur "Mytilidatā" (La Mejilloná), ubi mytilidarum fercula modico pretio gustari possunt et possibile est Congregationum effectionibus frui dissimilibus condicionibus atque Magnā Pompā (Gran Cabalgata) habituum falsorum; et denique finit "Funere Scombri" (Entierro de la Caballa), quod ad finem Dei Momi festum ducit.

Hebdomada Sancta, cum suis Sodalitatibus (Hermandades) et Confraternitatibus (Cofradías).

Idibus Iuniis Dies Peregrinationis Sancti Antonii Patavini (Hispanice Día de la Romería de San Antonio de Padua).

Nonis Augustis Festum Patronale Urbis, Virginis Africae (Virgen de África).

Die 10 Octobris aliud Festum Patronale Urbis, Sancti Danielis (San Daniel).

Kalendis Novembribus, Sollemnitas Omnium Sanctorum et Dies Sacciperii Dorsualis (Hispanice Día de la Mochila); festum ubi, traditioni visitandi sepulcreti ad deponendos flores in mortuorum sepulcris, additur traditio diei sacciperii dorsualis, in quo Septenses rus temporis ac siccis fructibus veniunt.

Festum Sacrificii (Hispanice Eid al Adha, Fiesta del Sacrificio seu Fiesta del Cordero; Arabice عيد الأضحى), festum praecipuorum festorum in Calendario Islamico. Cuius dies mutat quia calendario lunari regitur. Officialem statum habet, agnitum ex anno 2010, cum primum religiosum festum haud Catholicum officialiter in Hispania e Recuperatione Hispanica agitur.

Quaeque communitas sua festa agunt, sicuti Iudaica Encaenia, Hinduicum Divāḷī aut Festum Sacrificii, quod ultimum est sola haud Christianae communitatis sollemnitas officiali agnitione ex anno 2010 in calendario laborali fruita.

Gastronomia

Septensis gastronomia praecipue ob suos pisces, praesertim scombridas, speciatim siccas (sicuti sardam, exocoetidam, et alias) excellit. Recens et frictus piscis et conchylium quoque peculiares sunt. Eius litora cum numerosis aspersis creccis et saxis submarinum piscatum exceptionalem propter abundantem marinam floram ac faunam esse faciunt. Etiam classici verua maura (Hispanice pinchos morunos vel pinchitos) sunt.

Praeterea, traditionalia corda gallinacea (corazones de pollo) et fici Indici in certo anni tempore inveniri possunt.

Clari Septenses

Dreses: saeculi XII cartographus et geographus.
Franciscus de Andrade: saeculi XVI praefectus maior et urbis gubernator.
Emmanuel Olaguer Feliú: primus Chilensis urbis Osorni (Osorno) gubernator, saeculo XVIII.
Ioannes Ioachimus Moreno: Capitaneus Generalis Classis saeculo XVIII.
Emmanuel de Guevara Vasconcelos (1739–1807): praefectus catervae et Capitaneus Generalis Venetiolae inter annos 1799 et 1807.
Hyacinthus Ruiz y Mendoza (1779–1809): heros secundi diei Maii anni 1808.
Franciscus Antonius García Carrasco: gubernator Chiliae saeculo XIX.
Melchior Aymerich y Villajuana: militaris et praeses temporarius Regalis Audientiae Quitensis (Real Audiencia de Quito) saeculo XIX.
Antonius Dorregaray y Dominguera: saeculi XIX Carlista militaris.
Isidorus de Alaix Fábregas: Comes Vergarae et Vicecomes Villae Robleti, militaris, praeses Consilii Ministrorum Hispanici ac Officii Belli (Despacho de la Guerra) saeculo XIX, quoque et nominalis vicerex Navarrae.
Antonius Escobar Huerta: saeculi XX militaris, Francisci Franco iussu sclopetatus.

Salustianus Mas Cleries: saeculi XX medicus militaris.
Emmanuel Chaves González: antiquus praeses vicarius tertius Gubernationis Hispanicae et minister Coöperationis Territorialis, praeside Iosepho Ludovico Rodríguez Zapatero. Praeses Iunctae Vandalitiae (Junta de Andalucía) per annos undeviginti fuit.
Elisaeus Álvarez-Arenas Pacheco: militaris, minister Defensionis et academicus litteratus Regiae Academiae Hispanicae, respective.
Carmen Cerdeira: politica et senatrix.
Vincentius Rodríguez Casado: historiographus.
Emmanuel Molina Jiménez: cantor.
Elsa Rovayo "La Shica": bailaora et cantrix.
Eva Isanta: actrix.
Esther Cervera: diurnaria et auctrix libri CNN+: Mucho más que noticias,
Michael Bernardo Bianquetti, "Migueli": pedilusor.
Iosephus Martínez Sánchez, "Pirri": pedilusor.
Franciscus Espíldora (1948): pedilusor, turmis Real Madrid et Racing de Santander lusit.
Iosephus Raimundus López Díaz-Flor: piraguista medaliā argenteā in Olympiis Aestivis anni 1976 Monte Regio laureatus.
Mahometus Alí Amar, "Nayim": pedilusor qui participavit Anglicam Ligam Premier League et Hispanicam Ligam Primera División, ubi turmā Real Zaragoza ludens Scyphum Regis (Copa del Rey) et Calicem Victorum Calicis UEFA consecutus est.
Gulielmus Molina: praesens internationalis alsulegiae aquaticae lusor.
Lorena Miranda: praesens internationalis alsulegiae aquaticae lusor, medaliā argenteā in Olympiis Aestivis anni 2012 Londinii laureata.
Fernandus Font: bascaudarius, exercitor Turmae Bascaudariae Nationalis Hispanicae et turmae bascaudariae Futbol Club Barcelona.
Raphaël Lesmes et Franciscus Lesmes: pedilusores fratres, Hispaniae internationales.

Artes athleticae

Turma pedilusoria Agrupación Deportiva Ceuta ab 2009 ad 2010.

Urbs Septa varias proprias turmas pedilusorias diu habuit. Prima turma quae eminuit Ceuta Sport fuit, condita anno 1934 et quae anno 1941 suum nomen sicuti Sociedad Deportiva Ceuta mutavit. Fuit societas pedilusoria laureatissima Campionatus Hispano-Marocani, etiam et Septensis prima turma quae Scyphum Regis (Hispanice Copa del Rey) participavit et quae ligam Segunda División Hispanicam attigit et consecuta est certare pro ascensu in ligam Primera. Anno 1956, se cum turma Atlético Tetuán coniunxit et turmam Club Atlético de Ceuta formavit, quae etiam varia tempora in liga Segunda División Hispanica lusit, certans semel pro ascensu in ligam Primera División. Turma in regionales categorias exeunte decennio 197 descendit.

Anno 1970 creata est turma pedilusoria Agrupación Deportiva Ceuta, quae semel ligā Segunda División Hispanicā contendere consecuta est, antequam anno 1992 ob oeconomica problemata^? abiret. Maxima propria loci turma Asociación Deportiva Ceuta, anno 1996 condita et nunquam ligam Segunda División B Hispanicam superans, hodie est.

Notae

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Septam spectant.

Situs geographici et historici: Locus: 35°53′12″N 5°18′0″W • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Store norske Lexikon

Civitates et territoria Africae

Civitates

Aegyptus · Aethiopia · Africa Australis · Algerium · Angolia · Beninum · Botswana · Burkina · Burundia · Cameronia · Dzibutum · Erythraea · Gabonia · Gambia · Gana · Guinea · Guinea Aequatorensis · Guinea Bissaviensis · Insulae Comorianae · Insulae Sancti Thomae et Principis · Insulae Seisellenses · Kenia · Lesothum · Liberia · Libya · Litus Eburneum · Madagascaria · Malavium · Malium · Marocum · Mauritania · Mauritia · Mons Leoninus · Mozambicum · Namibia · Nigeria · Promontorium Viride · Respublica Africae Mediae · Respublica Congensis (Brazzapolis) · Respublica Democratica Congensis (Kinshasa) · Res publica Nigritana · Ruanda · Senegalia · Somalia · Swazia · Sudania · Sudania Australis · Tanzania · Togum · Tunesia · Tzadia · Uganda · Zambia · Zimbabua

Territoria

Insula Sanctae Helenae · Sahara Occidentalis · Reunio · Maiotta · Insulae Madeirae · Rusadir · Septa · Insulae Canariae

Opus geopoliticum • Nationes mundi • Africa

Capsae cognatae: America • Asia • Europa • Oceania

[1] Il mondo antico, moderno, e novissimo, ovvero Breve trattato, vol. 2, p. 700.

[2] Lexicon Universale Hofmann.

[3] Vicipaedia Anglica

[4] Vicipaedia Anglica.

[5] Vicipaedia Anglica

[6] Vicipaedia Hispanica

[7] Lexicon Universale Hofmann

[8] Vicipaedia Hispanica

[9] Vicipaedia Anglica

[10] Lexicon Universale Hofmann

[11] Lexicon Universale Hofmann.

[12] Lexicon Universale Hofmann

[13] Vicipaedia Anglica

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]