Jump to content

Typhon

E Vicipaedia
Haec pagina de monstro fabuloso narrat. Si procellam marinam quaeris, vide Typhon marinus.
Zeus fulmen in Typhona iacit. Hydria, circa 550 a.C.n.. Staatliche Antikensammlungen Monaci (Inv. 596)

Typhon[1] (Graece Τυφῶν), sive Typhoeus[2] (Τυφωεύς[3]), est portentum immani magnitudine in mythologia Graeca, gigas quem Terra ex Tartaro peperit. Typhon centum capita habet. Typhon est fortissimus monstrorum Gaeae. Titanibus superatis Terra ei dominationem mundi parare conata est, qua Jupiter iam potiturus erat. Typhon ingenti bello victus[4] in Tartarum praecipitatus est[5].

De Typhonis prole Hyginus mythographus de monstrorum genealogia haec dixit[6]:

Ex Typhone gigante et Echidna Gorgon, canis Cerberus triceps, draco qui mala Hesperidum trans oceanum servabat, hydra quam ad fontem Lernaeum Hercules interfecit, draco qui pellem arietis Colchis servabat, Scylla quae superiorem partem mulieris, inferiorem canis et canes sex ex se natos habebat, Sphinx quae in Boeotia fuit, Chimaera in Lycia quae priorem partem leonis figuram, posteriorem draconis habebat, media ipsa Chimaera. ex Medusa Gorgonis filia et Neptuno nati sunt Chrysaor et equus Pegasus; ex Chrysaore et Callirhoe Geryon trimembris.

Typhon flammas afflat[7]. Fabulam narrabant quidam deos victum in gigantomachia Typhonem sub insula Prochyta obruisse et omni illa regione Vulcaniis montibus inclita, qua fabula frequentium terrae motuum et ignium iactuum rationem reddere volebant[8], ob volnera gigantis a fulmine accepta. Plerumque tamen atque apud poetas Latinos in primis Aetna obrutus est[9].

Macedones Aegyptum incolentes tempore Ptolemaeorum Typhonem Aegyptiorum deo Seth adsimularunt qui Hori inimicus erat et Osiridem occiderat membraque eius disiecerat[10].

Notae

[recensere | fontem recensere]
  1. ↑ Luc. Phars. 4.595; 6.92; Ov. Fast. 2.461; Hyg. Fab.152.
  2. ↑ Verg. Aen. 8.298; Ov. Met. 5.353; Hor. Carm. 3.4.53; Sen. Med. 773.
  3. ↑ Aliae nominum formae apud sciptores Graecos: Τυφάων, Τυφώς.
  4. ↑ Aeschylus, Prometheus vinctus 351-72
  5. ↑ Hes. Theog. 820-885.
  6. ↑ Fab. 151.
  7. ↑ Aeschylus, Septem contra Thebas 492-520.
  8. ↑ Strabo, Geographica V.4.9. Pindarus, Pythica I.18-20. Cf Ilias II.780-784ː "apud Arimos".
  9. ↑ Iam apud Aeschylum, Prometheus vinctus 365-9.
  10. ↑ Yoyotte et Charvet, Le voyage en Egypte, 1997 p.118, adnotatio 258 ad Strabonem XVII.23. Diodorus Siculus I.21.1-4 et I.88.4.

Nexus interni

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]
  • Burkert, Walter, 1985. Greek religion. Convertit J. Raffan. Harvard University Press.
  • Graves, Robert, 1955. The Greek Myths. Penguin.
  • Johnson, Patricia J., 1996-1997. Falsoque in honore gigantas ponit: Ovid's Typhoeus from Greece to Rome. New England Classical Newsletter & Journal 24: 7-15.
  • Kerényi, Karl, 1960. The Gods of the Greeks. Convertit N. Cameron. Grove Press.
  • Rood, Naomi Jennifer, 2007. Hesiod's metallurgy simile (Th. 861-7). Cambridge Classical Journal 53: 112-123.
  • Vaquero S. M., 1980. Tifoeo, el cautivo del Etna. Sicula pressus tellure Typhoeus (Val. Flac. 2,24). Helmantica 31: 245-249.
  • Watkins, Calvert, 1992. Le dragon hittite Illuyankas et le géant grec Typhôeus. Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres 136, 2: 319-330.
  • Watkins, Calvert, 1995. How to Kill a Dragon. Aspects of Indo-European Poetics. Oxford University Press.
  • Worms, F., 1953. Der Typhoeus-Kampf in Hesiods Theogonie. Hermes 81: 29-44.
stipula

Haec stipula ad mythologiam spectat. Amplifica, si potes!

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Typhon&oldid=3784593"