Ихтиман
| Ихтиман Ихтиман | |
|---|---|
| град | |
 | |
  Ихтиман | |
| Координати: 42°26′14.56″N 23°48′58.91″E / 42.4373778° СГШ; 23.8163639° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Софија |
| Општина | Ихтиман |
| Управа | |
| • Градоначалник | Калојан Илиев (ГЕРБ) |
| Површина | |
| • Вкупна | 90,89 км2 (35,09 ми2) |
| Надм. вис. | 658 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 13,617 |
| • Густина | 150/км2 (390/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Повик. бр. | +359 0724 |
| Мреж. место | ihtiman.bg |
Ихтиман (бугарски: Ихтиман) е град во Западна Бугарија, административен центар на општината Ихтиман во Софиската област. Има население околу 13.617 луѓе (2022).
Географија
[уреди | уреди извор]Ихтиман се наоѓа во Ихтиманската котлина, која е опкружена со ридовите на Ихтиманска Средна Гора (од запад со Вакарелската планина, од север со ридот Белица, од исток ридот Ветрен, а од југ со Септемврискиот Рид). Ихтиманската котлина има просечна надморска височина од 650 m. Климата е умерено континентална.
Ихтиман се наоѓа на 54 км од главниот град Софија и 90 км од градот Пловдив. Покрај градот минуваат автопатот Тракија и железничката линија Софија—Пловдив—Свиленград.
Историја
[уреди | уреди извор]Во минатото градот се нарекувал Стипон (од латински stipo — „густо“, „населувам“, исто така stipator — „караван“, „чувар“). Градот бил римска станица која го чувала важниот пат Виа Милитарис до Константинопол. Подоцна населбата била византиска и бугарска стражарска станица чија задача била да го чува преминот на Трајановата порта. На 17 август 986 година, веднаш под ѕидините на Штипон, војската на византискиот император Василиј II билa поразенa од војниците на цар Самуил.[1]
Во 1371 година Штипон бил заробен од трупите на отоманскиот водач Лала Шахин. По османлиската инвазија, името на градот со текот на времето се променило во современиот Ихтиман. По долги напори во 1835 година во Ихтиман била изградена црквата „Успение на Пресвета Богородица“. На 25 декември 1877 година трупите на генерал Гурко заедно со генералот Шувалов го ослободиле градот.
Според одлуките на Берлинскиот конгрес Ихтиман и неговата околина останале во границите на Источна Румелија. Населението на Ихтиманско земало активно учество во борбата за Соединувањето кое било објавено на 6 септември 1885 година.
Наводи
[уреди | уреди извор]Надворешни врски
[уреди | уреди извор] | Оваа статија место во Бугарија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |