Пауза (музика)

Пауза (франц. silence, англ. rest, итал. pausa) е музички знак со кој се бележи привремен прекин во мелодијата.^[1] Значи пауза е знак што укажува на отсуство на звук.

Има повеќе симболи за пауза и секој симбол има соодветно име и различно времетраење.

Опис

Паузите се интервали на тишина во музиката, обележани со симболи што ја означуваат должината на паузата. Секој симбол и име на паузата одговара на одредена вредност на нотата, што покажува колку долго треба да трае тишината.

Вредност на пауза	Одговарачка нотна вредност
Цела пауза	Цела нота
Половина пауза	Половина нота
Четвртина пауза	Четвртина нота
Осмина пауза	Осмина нота
Шеснаесттина пауза	Шеснаестина нота
Триесетвторина пауза	Триесетвторина нота

Четвртина пауза - може да се најде и како форма - - во постарата музика.^[2]^[3]^[4]^{[ потребно е цитирање ]}

Пауза со точка

Паузата исто така може да има точка до неа, зголемувајќи го своето времетраење за половина. Значи, точката ја зема вредноста на паузата до која стои и добива пола од нејзината вредност. Паузите, како и нотите, можат да бидат продолжени и со две точки (пример долу).

Освен со точка, паузата може да биде продолжена и со корона.

Општа пауза

Во композициите за ансамбл, општата пауза означува тишина за еден или повеќе тактови за целиот ансамбл.^[5] Означувањето на општите паузи е релевантно, бидејќи треба да се избегнува создавање несакана бучава - на пример, вртењето на страниците на партитурите се избегнува за време на општите паузи, бидејќи звукот на вртењето на страницата ќе биде слушнат од публиката.^[6]

Поврзано

Користена литература

↑ Властимир Перичић, Вишејезични речник музичких термина.
↑ History of Music Notation by C. Gorden, p. 93, copyright 1937.Предлошка:Full
↑ Examples of the older form are found in the work of English music publishers up to the 20th century, e.g., W. A. Mozart Requiem Mass, vocal score ed. W. T. Best, pub. London: Novello & Co. Ltd. 1879.
↑ Rudiments and Theory of Music Associated Board of the Royal Schools of Music, London 1958. I,33 and III,25. The former shows both forms without distinction, the latter the "old" form only. The book was the standard theory manual in the UK up until at least 1975. The "old" form was taught as a manuscript variant of the printed form.
↑ Elaine Gould, Behind Bars – The Definitive Guide to Music Notation, p. 190. Faber Music (publisher), 2011.
↑ Elaine Gould, Behind Bars – The Definitive Guide to Music Notation, p. 561. Faber Music (publisher), 2011.

[Primeri-1] Властимир Перичић, Вишејезични речник музичких термина.

[three2-2] History of Music Notation by C. Gorden, p. 93, copyright 1937.Предлошка:Full

[3] Examples of the older form are found in the work of English music publishers up to the 20th century, e.g., W. A. Mozart Requiem Mass, vocal score ed. W. T. Best, pub. London: Novello & Co. Ltd. 1879.

[4] Rudiments and Theory of Music Associated Board of the Royal Schools of Music, London 1958. I,33 and III,25. The former shows both forms without distinction, the latter the "old" form only. The book was the standard theory manual in the UK up until at least 1975. The "old" form was taught as a manuscript variant of the printed form.

[5] Elaine Gould, Behind Bars – The Definitive Guide to Music Notation, p. 190. Faber Music (publisher), 2011.

[6] Elaine Gould, Behind Bars – The Definitive Guide to Music Notation, p. 561. Faber Music (publisher), 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]