Прејди на содржината

Померанија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Современи административни единици со Померанија во името, не претставуваат точен историски регион

Померанија (Поморје) — историски регион на јужниот брег на Балтичкото Море во Средна Европа, поделен помеѓу Германија и Полска.

Името потекнува од западнословенскиот збор „по морже“ што значи област која е поморска, т.е. приморска. Померанија се протега од реките Требел и Рекниц на запад до Висла на исток.

Најголемите острови на Померија се Риген, Уземан/Узнам и Волин. Најголемиот град на Померанија е Гдањск или, кога се користи потесна дефиниција на регионот — Шчеќин. Померанија се одликува со обработливо земјиште, преполно е со езера, шуми и градови. Регионот бил силно погоден од војните, Првата и Втората светска војна, при што поголемиот дел од нејзините предвоени жители заминале или биле протерани по 1945 година.

Географија

[уреди | уреди извор]
Историска Померанија

Граници

[уреди | уреди извор]

Померанија е областа долж Померскиот Залив на Балтичкото Море меѓу реките Рекниц и Требел на запад и Висла на исток.[1][2] Таа порано достигнала можеби на југ како реката Номче, но од 13 век нејзината јужна граница е поставена понатаму на север.  

Пејзаж

[уреди | уреди извор]

Поголемиот дел од регионот е крајбрежната низина, која е дел од Средноевропската Низина, но нејзините јужни, ридски делови припаѓаат на Балтичкиот Срт, појас на конечни мореини образувани за време на плеистоценот . Во рамките на овој гребен, еден синџир на езера што го чинат моренот го сочинува Померанскиот езерски округ. Почвата е генерално прилично лоша, понекогаш песочна или мочурлива.[1]

Западното крајбрежје е изградено, со многу полуострови (како што се Дарс – Зингст) и островите (вклучувајќи ги и Риген, Узедом и Волин) кои опфаќаат бројни заливи (Боден) и лагуни (најголемата е лагуната на Шчечќин).

Источниот крајбрежје е мазно. Лебско и неколку други езера биле поранешни заливи, но биле отсечени од морето. На источниот крајбрежје по должината на заливот Гдањск (со заливот Пук) и Висла лагуната, има полуостров Хел и полуостровот Висла, излегувајќи во Балтикот.

Подрегиони

[уреди | уреди извор]

Померанскиот регион ги има следниве административни поделби:

Делови од Померанија и околните региони од 1995 година сочинуваат еврорегион. Еврорегионот Померанија ја сочинуваат Западна Померанија и Укермарк во Германија, Западна Померанија во Полска и Сканија во Шведска.

Потекло на поимот

[уреди | уреди извор]

"Померанија" и неговите сознанија на други јазици потекнуваат од старословенски по, што значи "до / до / по должината", а морзе, што значи "море", со што "Померанија" буквално значи "крајбрежје" или "копно крај морето", што се однесува на неговата близина до Балтичкото Море.[3]

Померанија првпат била спомената во царски документ од 1046 година, кој се однесувал на Земузил, Војводата на Померанија.[4] Померанија се споменува постојано во хрониките на Адам од Бремен (околу 1070) и Галус анонимен (околу 1113).

Терминологија

[уреди | уреди извор]

Терминот "Западна Померанија" е двосмислен, бидејќи може да се однесува или на Западна Померанија во историска [5] и на германска употреба или на Западнопоморското Војводство (во заедничка полска употреба).

Терминот "Источна Померанија" исто така може да носи различни значења, Померанија во историска[5] и германска употреба, или на Помелелија или Поморско Војводство во полска употреба.

Историја

[уреди | уреди извор]

Среден век (околу 400 година - 1400 година)

[уреди | уреди извор]

Населбата во областа наречена Померанија во последните 1000 години започнува до крајот на Вислалната ледничка сцена, пред околу 13.000 години.[6] Пронајдени се археолошки траги од различни култури за време на каменото и бронзеното доба, балтичките народи, германските народи и Венети за време на железното време и во средниот век, словенските племиња и Викинзите.[7][8][9][6][10][11][12] Почнувајќи од 10 век, раните полски војводи во неколку наврати ги потиснале делови од регионот од југоисток, додека Светото Римско Царство и Данска ја зголемиле својата територија од запад и север.[13][14][15][16][17][18][19]

Ренесанса (околу 1400 - 1700)

[уреди | уреди извор]

Во 12 век, тесната Померанија станала христијанка под светиот Ото од Бамберг (апостол на Померанија); во исто време Померија станала дел од епархијата на Влоцлавек. Оттогаш, Грифинското војводство Померанија останало со Светото Римско Царство и Кнежевството Риген со Данска, додека Помелелија, според пресудата на Самборидес, била дел од Полска.[20][21][21][22][23] Померанија, за време на сојузот во Светото Римско Царство, ги делела границите со словенската држава Олденбург, како и Полска и Бранденбург. Тевтонските витези успеале да ја интегрираат Померија во нивната монашка состојба во почетокот на 14 век. Во меѓувреме, Остијдлунг почнал да ја претвора словенската тесна Померанија во повеќе германско подрачје; останатите Вендови и Полски луѓе, честопати познати како Кашуби, продолжиле да се населуваат во Помелелија.[24][25] Во 1325 година изумреле линијата на кнезовите Риген, а кнежевството го наследиле Грифините.[26] Во 1466 година, со поразот на Тевтонскиот ред, Померија повторно станала предмет на полската круна како дел од Кралска Прусија.[27] Додека германското население во Војводството Померанија ја усвоило протестантската реформација во 1534,[28][29][30] полската (заедно со кашубиската) популација останала со Римокатоличката црква. Триесетгодишната војна сериозно опустошила и депопулирала делови од Померанија; неколку години подоцна ова истото се случи и со Померија.[31] Со истребувањето на куќата Грифин во истиот период, Војводството Померанија било поделено меѓу шведската империја и Бранденбург-Прусија во 1648 година, по т.н. Вестфалски мир, додека Помелелија остана со полската круна.

  • Штралзунд, еден од неколкуте ханзеатски градови изградени во типичен готски стил.
    Штралзунд, еден од неколкуте ханзеатски градови изградени во типичен готски стил.
  • Урнатините на моштите на Августинците во Јасиница.
    Урнатините на моштите на Августинците во Јасиница.
  • Тевтонски витешки замоци во Гниев, Померија .
    Тевтонски витешки замоци во Гниев, Померија .

Поново време

[уреди | уреди извор]
Пруската покраина Померанија во Прусија и Германското Царство околу 1871 година.

Прусија ги добила јужните делови на Шведска Померанија во 1720 година,[32] :341–343 ја нападнала и припоила Помелелија од Полска во 1772 година и го добила остатокот од Шведска Померанија во 1815 година, по Наполеоновите војни.[32] :363, 364 Поранешната Бранденбург-пруска Померанија и поранешните шведски делови биле реорганизирани во пруската покраина Померанија,[32] :366 додека Помелелија била дел од провинцијата Западна Прусија. Со Прусија, двете провинции се приклучиле кон новоформираното Германско Царство во 1871 година. Под германското владеење, полското малцинство претрпело дискриминација и угнетувачки мерки насочени кон искоренување на својата култура. По поразот на империјата во Првата светска војна, Померелија била вратена во обновената полска држава како дел од таканаречениот полски коридор, додека германското мнозинство од Гдањск / Данциг било трансформирано во независен слободен град Данциг. Покраината Померанија во Германија се проширила во 1938 година за да ги вклучи северните делови на поранешната провинција Посен-Западна Прусија, а кон крајот на 1939 година анексираниот Поморски Гдањски, полскиот коридор, станал дел од Рајхсгау Данциг-Западна Прусија во времето на Третиот рајх. Нацистите ги депортирале померанските Евреи во близина на Лублин[33] во Помелелија. Полското население многу страдало за време на Втората светска војна, повеќе од 40.000 загинале во погубувања, логори на смртта, затвори и принудна работа, првенствено оние кои биле наставници, стопанственици, свештеници, политичари, поранешни офицери на армијата и државни службеници.[34] Илјадници Полјаци и Кашуби претрпеле депортација, нивните домови биле преземени од страна на германската војска и државните службеници, како и некои балтички Германци преселени таму помеѓу 1940-1943 година.

По поразот на Третиот Рајх во Втората светска војна, германско-полската граница била префрлена на запад кон линијата Одер-Нејс, а цела Померанија била под советска воена контрола.[32] :512–515 [35] :373ff Германските државјани на поранешните источни територии на Германија и Полјаците од германската етничка заедница од Померија биле протерани, а областа била населена првенствено со Полјаци од полска етничка група, и некои Полјаци од украинската етничка група, како и неколку полски Евреи.[35] :381ff [36][37] Поголемиот дел од Кит или Западна Померанија останале во Германија, и првично околу 500.000 избегале или биле протерани. Денес германската Западна Померанија го формира источниот дел на државата Мекленбург-Западна Померанија, додека полскиот дел е поделен меѓу западнопоморските и поморските војводи, со нивните главни градови во Шчеќин и Гдањск. Во текот на 1980-ти години, движењата Солидарност и Промена го соборија комунистичкиот режим реализиран за време на повоената ера. Оттогаш, Померанија е демократски управувана.

Померанија сè уште живее во колонија во Бразил, каде што сè уште се зборува јазикот. Пристигнувањето на имигрантите на Померанија со Германците и Италијанците помогнало во формирањето на Еспирито Санто од почетокот на 1930-ти години,[38] од Густаво Барето. Нивната важност и почит се еден од културните потписи на областа. Бразилскиот град Помероде (држава ОС Санта Катарина) е основан од поморски Германци во 1861 година и се смета за најтипично германски од сите германски градови во јужен Бразил.

Демографија

[уреди | уреди извор]
Кашубијка во регионален фустан

Западна Померанија е населена од германски Померани. Во источните делови, Полјаците се доминантна етничка група од територијалните промени на Полска по Втората светска војна, и како резултат на Полонизацијата. Кашубите, потомци на средновековните словенски Поморци, се бројни во рурална Померанија.

Западна Померанија

[уреди | уреди извор]

Во 2012 година, германскиот град Померанија имал население од околу 470.000 (во окрузите Западна Померанија-Риген и Западна Померанија-Грајфсвалд), додека полските окрузи во регионот имале население од околу 520.000 во 2012 година (градови Шчеќин, Швинојце и округот Полиција) . Значи, генерално, околу 1 милион луѓе живеат во историскиот регион на Задна Померанија денес, додека метрополиската област Шчеќин достигнува уште повеќе.

Градови и градови со повеќе од 50.000 жители

[уреди | уреди извор]

Градови во историскиот регион Померанија (со податоци за населението за 2012 година):

Други градови во Померанија и Кујавско-Померанските војводства:

Култура

[уреди | уреди извор]

Јазици и дијалекти

[уреди | уреди извор]
Раздел на детална карта од ракописот на Мејерс Клејнер објавен од страна на Јулиј Мејер во Лајпциг и Виена во 1892 година.

Во германскиот дел на Померанија, се зборуваат стандардни германски и источно-ниски германски Мекленбуршки-Вормперш и централно-померански дијалекти, иако доминира стандардно германско. Полскиот е доминантниот јазик во полскиот дел; Кашубиските дијалекти се зборуваат и од кашубите во Помелелија .

Источнопомеранскиот, источнодолногерманскиот дијалект на Далеку Померанија и западниот Помелелија, нискиот пруски, источно-долногерманскиот дијалект на источна Помелелија и стандардниот германски доминираа во Померанија источно од линијата Одер-Неисе, пред повеќето нејзини звучници да бидат избркани по Светот Војна II . Словинчанецот беше зборуван на пограничната померанска Померанија, но сега е исчезнат.

Кашубиски и источно ниски германски се зборуваат и од потомците на емигрантите, особено во Америка (на пр. Аргентина, Бразил, Чиле и Канада ).

Кујна

[уреди | уреди извор]

За типичната храна и пијалаци во регионот, видете ја поморската кујна.

Музеи

[уреди | уреди извор]
Национален музеј во Шчеќин

Померанскиот државен музеј во Грајфсвалд, посветен на историјата на Померанија, има различни археолошки наоди и артефакти од различните периоди опфатени во оваа статија. Најмалку 50 музеи во Полска ги покриваат историјата на Померанија, најважниот од нив Националниот музеј во Гдањск, Музејот на Централна Померанија во Спупск,[40] Музејот Дарлово,[41] Музејот Козалин,[42] Националниот музеј во Шчеќин.[43]

Економија

[уреди | уреди извор]

Земјоделството главно се состои од одгледување добиток, шумарство, рибарство и одгледување на житни култури, шеќерна репка и компири. Индустриската преработка на храна е сè повеќе релевантна во регионот. Од крајот на 19 век, туризмот станал важен сектор на економијата, првенствено во бројните одморалишта крај брегот. Клучните индустрии се бродоградилишта, капацитети за машинско инженерство (обновливи енергетски компоненти), рафинерии за шеќер, хартија и дрво.[1] Сервисните индустрии денес се важен економски фактор во Померанија, особено со логистиката, информатичката технологија, науките за животот биотехнологијата и здравствената заштита, и другите високотехнолошки гранки кои често се групираат околу истражувачките капацитети на померанските универзитети.

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition, 2001-07 [{{{1}}} Архивирано] на {{{2}}}.
  2. ↑ The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition, 2000, Pomerania [1]
  3. ↑ The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition, 2000, Pomerania [2]: "Pomerania is the medieval Latin form of German Pommern, itself a loanword in German from Slavic. The Polish word for Pomerania is Pomorze, composed of the preposition po, "along, by," and morze, "sea." The Slavic word for sea, more, which becomes morze in Polish, comes from the Indo-European noun *mori–, "sea," the source of Latin mare, "sea," and the mer- of English mermaid."
  4. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.23,24,
  5. ↑ 5,0 5,1 e.g. here (Sheperd Atlas), or in old Enc Britannica
  6. ↑ 6,0 6,1 Johannes Hoops, Reallexikon der germanischen Altertumskunde, Walter de Gruyter, p.422, ISBN 3-11-017733-1
  7. ↑ From the First Humans to the Mesolithic Hunters in the Northern German Lowlands, Current Results and Trends - THOMAS TERBERGER. From: Across the western Baltic, edited by: Keld Møller Hansen & Kristoffer Buck Pedersen, 2006, ISBN 87-983097-5-7 OCLC 43087092, Sydsjællands Museums Publikationer Vol. 1 „Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2008-09-11. Посетено на 2008-10-01.
  8. ↑ Jan M Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, 1999, pp.18ff, ISBN 83-906184-8-6
  9. ↑ Horst Wernicke, Greifswald, Geschichte der Stadt, Helms, 2000, pp.16ff, ISBN 3-931185-56-7
  10. ↑ A. W. R. Whittle, Europe in the Neolithic: The Creation of New Worlds, Cambridge University Press, 1996, p.198, ISBN 0-521-44920-0
  11. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.22,23, ISBN 3-88680-272-8
  12. ↑ Joachim Herrmann, Die Slawen in Deutschland, Akademie-Verlag Berlin, 1985, pp.pp.237ff,244ff
  13. ↑ Joachim Herrmann, Die Slawen in Deutschland, Akademie-Verlag Berlin, 1985, pp.261,345ff
  14. ↑ Jan M Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, 1999, p.32, ISBN 83-906184-8-6 OCLC 43087092:pagan reaction of 1005
  15. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, p.25, ISBN 3-88680-272-8: pagan uprising that also ended the Polish suzerainty in 1005
  16. ↑ A. P. Vlasto, Entry of Slavs Christendom, CUP Archive, 1970, p.129, ISBN 0-521-07459-2: abandoned 1004 - 1005 in face of violent opposition
  17. ↑ Nora Berend, Christianization and the Rise of Christian Monarchy: Scandinavia, Central Europe and Rus' C. 900-1200, Cambridge University Press, 2007, p.293, ISBN 0-521-87616-8, ISBN 978-0-521-87616-2
  18. ↑ David Warner, Ottonian Germany: The Chronicon of Thietmar of Merseburg, Manchester University Press, 2001, p.358, ISBN 0-7190-4926-1, ISBN 978-0-7190-4926-2
  19. ↑ Michael Borgolte, Benjamin Scheller, Polen und Deutschland vor 1000 Jahren: Die Berliner Tagung über den "Akt von Gnesen", Akademie Verlag, 2002, p.282, ISBN 3-05-003749-0, ISBN 978-3-05-003749-3
  20. ↑ Jan M Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, 1999, pp.35ff, ISBN 83-906184-8-6 OCLC 43087092
  21. ↑ 21,0 21,1 Gerhard Krause, Horst Robert Balz, Gerhard Müller, Theologische Realenzyklopädie, Walter de Gruyter, 1997, pp.40ff, ISBN 3-11-015435-8
  22. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, p.34ff,87,103, ISBN 3-88680-272-8
  23. ↑ Jan M. Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, 1999, p.43, ISBN 83-906184-8-6 OCLC 43087092
  24. ↑ Jan M Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, 1999, pp.77ff, ISBN 83-906184-8-6 OCLC 43087092
  25. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.45ff, ISBN 3-88680-272-8
  26. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.115,116, ISBN 3-88680-272-8
  27. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, p.186, ISBN 3-88680-272-8
  28. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.205–212, ISBN 3-88680-272-8
  29. ↑ Richard du Moulin Eckart, Geschichte der deutschen Universitäten, Georg Olms Verlag, 1976, pp.111,112, ISBN 3-487-06078-7
  30. ↑ Gerhard Krause, Horst Robert Balz, Gerhard Müller, Theologische Realenzyklopädie, Walter de Gruyter, 1997, pp.43ff, ISBN 3-11-015435-8
  31. ↑ Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, pp.263,332,341–343,352–354, ISBN 3-88680-272-8
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 Werner Buchholz, Pommern, Siedler, 1999, ISBN 3-88680-272-8
  33. ↑ Leni Yahil, Ina Friedman, Haya Galai, The Holocaust: The Fate of European Jewry, 1932-1945, Oxford University Press US, 1991, ISBN 0-19-504523-8, p.138: February 12/13, 1940, 1,300 Jews of all sexes and ages, extreme cruelty, no food allowed to be taken along, cold, some died during deportation, cold and snow during resettlement, 230 dead by March 12, Lublin reservation chosen in winter, 30,000 Germans resettled before to make room [3]
  34. ↑ „Poland“. Encyclopædia Britannica.
  35. ↑ 35,0 35,1 Jan M Piskorski, Pommern im Wandel der Zeiten, ISBN 83-906184-8-6 OCLC 43087092
  36. ↑ Tomasz Kamusella in Prauser and Reeds (eds), The Expulsion of the German communities from Eastern Europe, p.28, EUI HEC 2004/1 [4] Архивирано на 1 октомври 2009 г.
  37. ↑ Philipp Ther, Ana Siljak, Redrawing Nations: Ethnic Cleansing in East-Central Europe, 1944-1948, 2001, p.114, ISBN 0-7425-1094-8, ISBN 978-0-7425-1094-4
  38. ↑ „Os pomeranos: um povo sem Estado finca suas raízes no Brasil“ (португалски).
  39. ↑ Entwicklungsprioritäten der Metropolregion Stettin Архивирано на 5 март 2016 г. (German PDF; 1,7 MB)
  40. ↑ „Muzeum Pomorza Środkowego - Strona główna“. Muzeum.slupsk.pl. Посетено на 2010-07-30.
  41. ↑ „Muzeum w Darłowie - Zamek Książąt Pomorskich zaprasza“. Muzeumdarlowo.pl. Посетено на 2010-07-30.
  42. ↑ „Muzeum w Koszalinie“. Muzeum.koszalin.pl. Посетено на 2010-07-30.
  43. ↑ „Muzeum Narodowe w Szczecinie - Aktualności“. Muzeum.szczecin.pl. Посетено на 2010-07-30.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Померанија&oldid=5132035“