Edda

Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Edda (Vörnaam).

Deckblatt vun en ieslandsche Afschrift vun de Snorra-Edda ut dat 18. Johrhunnert

De öllere Edda (ooltnordisch = Oorgrootmoder) is ene ooltieslannsche Handschrift, in de Götter- un Heldensagen un Spröökdichtungen överlevert wuurn sünd. De jüngere Edda is en Lehrbook för Dichtkunst, dat in dat 13. Johrhunnert vun den Iesländer Snorri Sturluson verfaat wuurn is.

De ieslannsche Bischop Brynjólfur Sveinsson deck den ölleren Deel vun de Ledersammlung in enen Pergamentband in Skalden up. Dat weer in dat Jahr 1643. He nööm dat Book Edda un schunk dat den König Friedrich III. vun Däänmark.

De Götter- un Heldensagen in de öllere Edda stammt ut de Wikingertiet vun dat 9. bit 12. Johrhunnert. De Karnstücken sünd Berichten över dat Tostannkamen vun de Welt, vun de Asen (de germaanschen Götter) un de Nornen, vun Wieland den Smitt, vun Siegfried, Brünhild un Gudrun.

De jüngere Edda, dat Lehrbook för Dichtkunst, weer för de jungen ooltnoordschen Dichterslüüd, de Skalden, dacht. Se schullen darut de kunstvullen Seggwiesen un Versaarten kennen lehren. De Bipillen darför nehm Snorri ut de noordsche Mythologie un stell de um 1225 tosamen. De Germanist Karl Simrock (1802-1876) hett de Edda in't Hoochdüütsche översett.