Naar inhoud springen

Emanuel van Orléans

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Emanuel van Orléans voor het laatst bewerkt door Koen Verbiest (overleg | bijdragen) op 13 dec 2021 15:16. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Emanuel van Orléans
18721931
Emanuel van Orléans, hertog van Vendôme
Emanuel van Orléans, hertog van Vendôme
Hertog van Vendôme
Periode 1872−1931
Geboren 18 januari 1872
Meran, Italië
Overleden 1 februari 1931
Cannes, Frankrijk
Vader Ferdinand van Alençon-Orléans
Moeder Sophie in Beieren
Dynastie huis Orléans
Partner Henriëtte van België
Kinderen 4, zie "Persoonlijk leven"

Filips Emanuel Maximiliaan Maria Odo van Orléans (Meran, 18 januari 1872 - Cannes, 1 februari 1931) was hertog van Vendôme en een Franse prins uit het huis Orléans.

Emanuel van Orléans werd geboren in Meran, een stad die toen deel uitmaakte van het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije, als tweede kind en enige zoon van hertog Ferdinand van Alençon-Orléans uit diens huwelijk met Sophie in Beieren, dochter van hertog Maximiliaan Jozef in Beieren. Zijn moeder stierf in mei 1897 tijdens een grote brand in de Bazar de la Charité in Parijs. Hij droeg vanaf zijn geboorte de titel van hertog van Vendôme.

De hertog diende als majoor in het Oostenrijk-Hongaarse leger, maar mocht niet vechten in de Eerste Wereldoorlog, aangezien een Franse wet uit 1886 stelde dat alle prinsen uit de vroegere soevereine huizen Orléans en Bonaparte geen toelating kregen om te dienen in het leger of de marine of een functie binnen de Franse overheid uit te oefenen. Hij liet zich daar echter niet door afschrikken, meldde zich als vrijwilliger bij het Franse Rode Kruis, werd benoemd tot belangrijkste vertegenwoordiger van het Franse Rode Kruis aan het Belgische front en diende als directeur van een Frans-Belgisch ziekenhuis in Calais.

In 1926 organiseerde hij in Roquebillière, in het departement Alpes-Maritimes, een feest ter ere van de opgraving van verschillende graven uit de Romeinse tijd, waarbij ook zeldzame juwelen, vazen en kunstobjecten werden gevonden.

Persoonlijk leven

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 12 februari 1896 huwde hij in Brussel met prinses Henriëtte van België (1870-1948), dochter van prins Filips van België, graaf van Vlaanderen, en zus van de latere koning Albert I. Het echtpaar kreeg vier kinderen:

Emanuel en Henriëtte bezaten verschillende landgoederen in België, Frankrijk en Zwitserland, maar verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog een groot deel van hun fortuin en waren hierdoor gedwongen om sommige van die landgoederen te verkopen. Hij overleed onverwacht in februari 1931 aan hartfalen, terwijl hij een simpele verkoudheid had, en werd bijgezet in de Dreux Royal Chapel.