Naar inhoud springen

Finale UEFA Champions League 1999

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Finale UEFA Champions League
Finale UEFA Champions League 1999
Competitie UEFA Champions League 1998–99
Datum 26 mei 1999
Stadion Camp Nou
Locatie Barcelona, Spanje
Scheidsrechter Pierluigi Collina (Italië)
Toeschouwers 90.245
Man van de wedstrijd Mario Basler (Bayern München)
Weer Heldere hemel
21 °C
64% luchtvochtigheid[1]
← Vorige     Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De UEFA Champions Leaguefinale van het seizoen 1998/99 is de zevende finale in de geschiedenis van de Champions League. De wedstrijd vond plaats op 26 mei 1999 in Camp Nou in Barcelona. Het Duitse Bayern München stond net als tegenstander Manchester United voor het eerst in de finale van de Champions League.

Voorgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks de rijke geschiedenis van beide clubs was het de allereerste keer dat Bayern München en Manchester United tegenover elkaar stonden in een Europese wedstrijd. Exact 90 jaar eerder, op 26 mei 1909, werd Matt Busby geboren. Busby is de enige trainer die ooit met Manchester United de Europacup I won.

De finale was de laatste wedstrijd van doelman Peter Schmeichel in loondienst van de Engelse club. Hij had zijn afscheid al op voorhand aangekondigd. Paul Scholes en aanvoerder Roy Keane waren geschorst en speelden niet mee. Schmeichel was daarom voor de gelegenheid aanvoerder van het elftal.

Er stonden bij Bayern tien Duitse spelers aan de aftrap, terwijl er bij Manchester vier Engelsen meededen. Bij Manchester stond de Nederlander Jaap Stam centraal in de verdediging. Doelman Raimond van der Gouw zat op de bank en kwam niet in actie.

Openingsceremonie

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de openingsceremonie zong de Spaanse operazangeres Montserrat Caballé het nummer Barcelona. Tijdens het nummer werden beelden van Freddie Mercury op een groot elektronisch scherm getoond.

Spectaculair slot

[bewerken | brontekst bewerken]

De finale uit 1999 is een van de meest memorabele voetbalwedstrijden ooit. De sfeer was van in het begin geladen doordat een Engelse ploeg het moest opnemen tegen een Duits team. Toch belette dat Bayern niet om al na 6 minuten op voorsprong te komen. Mario Basler, die na afloop zou worden uitgeroepen tot "Man van de Match", scoorde via een vrije trap. Manchester zocht meer dan 80 minuten lang naar een gaatje in de Duitse defensie, maar toch was het vooral Bayern dat gevaarlijk bleef. Invaller Mehmet Scholl trapte de bal na een lange actie van Basler over Schmeichel, maar de bal belandde uiteindelijk via de paal in de handen van de Deense doelman.

Bayern leek de wedstrijd onder controle te hebben en was nagenoeg zeker van de overwinning. Trainer Ottmar Hitzfeld, die twee jaar eerder de Champions League gewonnen had met Borussia Dortmund, gunde een paar dragende spelers een publiekswissel. Eerst haalde hij Lothar Matthäus naar de kant, nadien mocht ook Basler eraf. Er leek geen vuiltje aan de lucht, totdat Manchester plots begon te drukken. De Duitsers beperkten zich tot verdedigen en gaven in de blessuretijd een hoekschop weg. Doelman Schmeichel rukte uit wanhoop mee op naar het doel van Bayern. David Beckham trapte de hoekschop tot bij Dwight Yorke die de bal bij Ryan Giggs kreeg. Diens schot zou naast gaan, maar invaller Teddy Sheringham verlengde de bal in doel en zorgde na 46 minuten in de tweede helft voor de onverwachte gelijkmaker.

Bayern was van slag en Manchester rook zijn kans. De Engelsen rukten op en versierden zo'n 30 seconden na de gelijkmaker opnieuw een hoekschop. Beckham bracht de bal voor doel en Sheringham verlengde met het hoofd. Aan de tweede paal tikte invaller Ole Gunnar Solskjær de bal in het dak van het doel. De totale ommekeer was een feit. Na het laatste fluitsignaal viel een teleurgestelde Samuel Kuffour huilend op de grond.

De zege van Manchester United viel zodanig laat uit de lucht dat er zelfs al voorbereidingen waren getroffen voor de zege van Bayern. Zo hingen er aan de beker met de grote oren al lintjes in de kleuren van Bayern. Ook werd een speler van Bayern man of the match. Gebruikelijk is om een speler van het winnende team deze eer te gunnen. Een beroemde anekdote is dat UEFA-voorzitter Johansson en Bayern-voorzitter Beckenbauer vlak voor het eindsignaal, bij de 1-0 voorsprong van Bayern, alvast de lift pakten om op tijd op het veld te zijn voor de prijsuitreiking. Bij aankomst langs het veld zag de wereld er ineens compleet anders uit dankzij de twee doelpunten van Manchester United in blessuretijd. Johansson zei: Ik was helemaal in verwarring toen we beneden waren. De winnaars huilden en de verliezers juichten.[2]

Geschiedenis herhaalt zich

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Bayern was het alsof de geschiedenis zich herhaalde. In 1987 stond de Duitse club in de finale van de Europacup I tegenover FC Porto. Bayern kwam 1-0 voor en leek zeker van eindwinst. Maar de Duitsers gaven ook toen in het laatste kwartier nog twee doelpunten weg. Porto won zo in extremis de Europacup I. Lothar Matthäus was de enige speler die in beide finales van de partij was.

Wedstrijddetails

[bewerken | brontekst bewerken]

26 mei 1999
20:45 (UTC+2)
Manchester United Vlag van Engeland 2 – 1 Vlag van Duitsland Bayern München Camp Nou, Barcelona
Toeschouwers: 90.045
Scheidsrechter: Pierluigi Collina (Italië)
Sheringham Goal 90+1'
Solskjær Goal 90+3'
Goal 6' Basler
Man United
Bayern
Manchester United:
GK 1 Vlag van Denemarken Peter Schmeichel Aanvoerder
RB 2 Vlag van Engeland Gary Neville
CB 5 Vlag van Noorwegen Ronny Johnsen
CB 6 Vlag van Nederland Jaap Stam
LB 3 Vlag van Ierland Denis Irwin
RM 11 Vlag van Wales Ryan Giggs
CM 7 Vlag van Engeland David Beckham
AM 8 Vlag van Engeland Nicky Butt
LM 15 Vlag van Zweden Jesper Blomqvist 67'
CF 19 Vlag van Trinidad en Tobago Dwight Yorke
CF 9 Vlag van Engeland Andy Cole 81'
Wisselspelers:
GK 17 Vlag van Nederland Raimond van der Gouw
DF 4 Vlag van Engeland David May
DF 12 Vlag van Engeland Phil Neville
DF 30 Vlag van Engeland Wes Brown
MF 34 Vlag van Engeland Jonathan Greening
FW 10 Vlag van Engeland Teddy Sheringham 67'
FW 20 Vlag van Noorwegen Ole Gunnar Solskjær 81'
Coach:
Vlag van Schotland Alex Ferguson
Bayern München:
GK 1 Vlag van Duitsland Oliver Kahn Aanvoerder
RB 2 Vlag van Duitsland Markus Babbel
CB 25 Vlag van Duitsland Thomas Linke
CB 10 Vlag van Duitsland Lothar Matthäus 80'
CB 4 Vlag van Ghana Samuel Kuffour
LB 18 Vlag van Duitsland Michael Tarnat
CM 11 Vlag van Duitsland Stefan Effenberg Kreeg geel
CM 16 Vlag van Duitsland Jens Jeremies
RF 14 Vlag van Duitsland Mario Basler 90'
CF 19 Vlag van Duitsland Carsten Jancker
LF 21 Vlag van Duitsland Alexander Zickler 71'
Wisselspelers:
GK 22 Vlag van Duitsland Bernd Dreher
DF 5 Vlag van Duitsland Thomas Helmer
MF 7 Vlag van Duitsland Mehmet Scholl 71'
MF 8 Vlag van Duitsland Thomas Strunz
MF 17 Vlag van Duitsland Thorsten Fink 80'
MF 20 Vlag van Bosnië en Herzegovina Hasan Salihamidžić 90'
FW 24 Vlag van Iran Ali Daei
Coach:
Vlag van Duitsland Ottmar Hitzfeld