Franse parlementsverkiezingen 1993

Franse parlementsverkiezingen 1993 Élections législatives françaises de 1993
Datum eerste ronde	21 maart 1993
Datum tweede ronde	28 maart 1993
Land	Frankrijk
Te verdelen zetels	575
Opkomst eerste ronde	68,91%
Opkomst tweede ronde	67,55%
Resultaat
Grootste partij	Rassemblement pour la République
Opvolging verkiezingen
← 1988     1997 →
Portaal    Politiek

De Franse parlementsverkiezingen van 1993 vonden op 21 en 28 maart 1993 plaats. Het waren de tiende legislatieve verkiezingen ten tijde van de Vijfde Franse Republiek.

Aanloop naar de verkiezingen

Na de vorige parlementsverkiezingen konden de socialisten van president François Mitterrand buigen op een werkbare meerderheid in het Franse parlement. Omdat de president liever niet met de communisten wilde samenwerken, gaf hij Michel Rocard, een partijgenoot, opdracht om een kabinet te vormen waarin naast socialisten en linkse politici zitting zouden hebben, maar ook politici van de centrumpartij Union pour la démocratie française (UDF) van oud-president Valéry Giscard d'Estaing. Dit kabinet hield stand tot 1991, toen de UDF-ministers hun portefeuilles ter beschikking stelden en voortaan de voorkeur gaven voor samenwerking met de centrumrechtse Rassemblement pour la République (RPR) van oud-premier Jacques Chirac. Hoewel hierdoor de omvang van de oppositie in het parlement flink toenam, bleven de socialisten over een meerderheid beschikken in de Nationale Vergadering en kwam er een nieuw kabinet tot stand onder leiding van mevr. Édith Cresson.

Lokale verkiezingen in maart 1992 brachten de socialisten zware verliezen waarop Mitterrand premier Cresson verving door Pierre Bérégovoy, die economische hervormingen in het vooruitzicht stelde.

Uitslagen

De verkiezingen werden een klinkende overwinning voor de lijstverbinding van de RPR en de UDF, terwijl de Parti socialiste (PS) het slechtste resultaat in haar geschiedenis neerzette. Daarnaast kregen ook de linkse bondgenoten van de PS flinke klappen.

Opvallende was de deelname van de maar liefst vier groene partijen, die weliswaar geen zetels wisten te behalen, maar niettemin een redelijk resultaat neerzetten.

Na de winst van RPR/UDF herhaalde zich de situatie van 1986-1988: een linkse president moet samenwerken met een centrumrechtse regering (cohabitation).

Partij of Coalitie		Afkorting	Stemmen 1e ronde	% 1e ronde	Zetels 2e ronde
	Rassemblement pour la République	RPR	5.032.496	20,08	242
	Union pour la démocratie française	UDF	4.731.013	18,71	207
	Divers droite	DVD	1.118.032	4,46	36
Union pour la France			10.881.541	43,25	485
	Parti socialiste	PS	4.415.495	17,61	53
	Parti communiste français	PCF	2.331.339	9,30	24
	Divers gauche (waaronder Mouvement des radicaux de gauche)	DVG-MRG	693.945	2,77	14
Presidentiële Meerderheid & PCF (oppositie)			7.440.779	29,68	91
	Les Verts	VEC	1.022.196	4,08	-
	Génération écologie	GE	917.228	3,66	-
	Nouvelle Écologie		635.244	2,53	-
	Écologistes		141.645	0,57	-
Ecologische partijen			2.716.313	11,0	0
	Front national	FN	3.152.543	12,58	1
	Extrême gauche	EXG	423.282	1,69	-
	Anderen		329.275	1,31	-
	Nationalisten en eurosceptische partijen		70.920	0,28	-
	Extrême droite	EXD	35.411	0,14	-
	Régionalistes	REG	35.411	0,14	-
	Totaal		28.024.168	100	573
Onthoudingen : 31,08 % (1e ronde) 32,44 % (2e ronde)

Samenstelling in de Nationale Vergadering

Groepering	Leden	Andere fractieleden	Totaal
RPR	245	12	257
UDF	213	2	215
Socialiste	52	5	57
République et liberté	23	0	23
Communiste	22	1	23
Niet-ingeschrevenen	2	-	2
Totaal	557	20	577

· ·

Verkiezingen in Frankrijk