Grand Prix-wegrace van Zweden 1983
 Grand Prix-wegrace van Zweden 1983
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | Grand Prix of Sweden 1983 | |
| Land | Zweden
| |
| Datum | 6 en 7 augustus 1983 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Poleposition |  Freddie Spencer
| |
| Snelste ronde | Kenny Roberts
| |
| Eerste | Freddie Spencer
| |
| Tweede | Kenny Roberts
| |
| Derde |  Takazumi Katayama
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | .svg){kind=small} Didier de Radiguès
| |
| Snelste ronde |  Iván Palazzese
| |
| Eerste |  Christian Sarron
| |
| Tweede | Hervé Guilleux
| |
| Derde | Carlos Lavado
| |
| 125 cc | ||
| Poleposition |  Ricardo Tormo
| |
| Snelste ronde | Ricardo Tormo
| |
| Eerste | .svg){kind=small} Bruno Kneubühler
| |
| Tweede |  Fausto Gresini
| |
| Derde |  August Auinger
| |
| Zijspan | ||
| Poleposition | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Snelste ronde | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Eerste | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Tweede |  Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
| |
| Derde |  Werner Schwärzel/ Andreas Huber
| |
De Grand Prix-wegrace van Zweden 1983 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1983. De races werden verreden op 6 en 7 augustus 1983 op de Scandinavian Raceway nabij Anderstorp (Jönköpings län). Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de zijspanklasse beslist. De 250cc-klasse reed haar laatste race van dit seizoen.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]Zoals altijd werd de Zweedse Grand Prix over twee dagen uitgesmeerd, hoewel er slechts vier klassen aan de start kwamen. De 250cc-klasse reed al op zaterdag maar werd matig door het publiek bezocht, want men was niet bereid twee keer in de beurs te tasten voor een dergelijk beknopt programma.
500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Met slechts twee punten verschil in de totaalstand tussen Freddie Spencer en Kenny Roberts was de spanning in de 500cc-klasse al voor de start te snijden. Dit keer startte Roberts beter dan in de meeste andere races: hij was als vierde weg achter Spencer, Marco Lucchinelli en Ron Haslam, maar voor de eerste bocht lag hij al op de tweede plaats. Vijf ronden lang volgde Roberts Spencer, terwijl er al een gat ontstond met de groep Lucchinelli, Haslam, Marc Fontan, Takazumi Katayama, Raymond Roche, Toni Mang en Boet van Dulmen (nu eindelijk op een echte fabrieks-Suzuki). Na de vijfde ronde nam Roberts de leiding, maar hij kon nooit meer dan 1½ seconde afstand nemen van Spencer. Vijf ronden voor het einde begon Spencer te zoeken naar een plek om Roberts in te halen, maar die maakte geen fouten en liet daar geen ruimte voor. Dat dwong Spencer in de laatste ronde tot een soort kamikaze-actie. Aan het einde van de oude startbaan probeerde hij Roberts uit te remmen, waarbij Roberts het gras in moest om een aanrijding te vermijden. Spencer zelf kwam ook naast de baan terecht, maar kon eerder het asfalt weer op en won de race.
Uitslag 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien tussenstand 500cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos. | Coureur | Merk | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Freddie Spencer |
HRC-Honda | 132 |
| 2 | Kenny Roberts |
Marlboro-Yamaha | 127 |
| 3 | Randy Mamola |
HB-Suzuki | 84 |
| 4 | Takazumi Katayama |
HRC-Honda | 77 |
| 5 | Eddie Lawson |
Marlboro-Yamaha | 68 |
| 6 | Marc Fontan |
Sonauto-Yamaha | 57 |
| 7 | Marco Lucchinelli |
HRC-Honda | 40 |
| 8 | Franco Uncini |
HB-Gallina-Suzuki | 30 |
| 9 | .svg){kind=small} Ron Haslam |
HRC-Honda | 29 |
| 10 | Raymond Roche |
Honda | 20 |
250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]Al het hele seizoen was de 250cc-klasse de spannendste geweest, met kopgroepen van soms wel tien man. De regen in Zweden scheidde echter het kaf van het koren. Tien ronden lang leidde Hervé Guilleux, mede omdat regenrijder Christian Sarron nogal slecht gestart was. Toen Sarron eenmaal langszij kwam probeerde Guilleux niet lang te volgen. Hij stelde zich tevreden met de tweede plaats. Om de derde plaats was er een leuk gevecht tussen Tony Head, Alan Carter, Jean-Michel Mattioli en Carlos Lavado, dat de laatste in zijn voordeel besliste. Dit was de laatste race van Jean-Louis Tournadre, die als regerend wereldkampioen geen enkel punt had gescoord en teleurgesteld besloot zijn carrière te beëindigen.
Uitslag 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken].svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Top tien eindstand 250cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos. | Coureur | Merk | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Carlos Lavado (wereldkampioen) |
Venemotos-Yamaha | 100 |
| 2 | Christian Sarron |
Sonauto-Yamaha | 73 |
| 3 | Didier de Radiguès |
Chevallier-Yamaha | 68 |
| 4 | Hervé Guilleux |
Kawasaki | 63 |
| 5 | Thierry Espié |
Chevallier-Yamaha | 55 |
| 6 | Martin Wimmer |
Mitsui-Yamaha | 45 |
| 7 | Manfred Herweh |
Real-Rotax | 40 |
| 8 | Jean-François Baldé |
Chevallier-Yamaha | 32 |
| 9 | Jacques Cornu |
Hostettler-Yamaha | 32 |
| 10 | Jacques Bolle |
Yamaha / Pernod | 26 |
125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]De 250cc-race - normaal de spannendste van een GP - was nogal saai verlopen, maar doordat Eugenio Lazzarini en Ángel Nieto niet startten kon de 125cc-race die rol overnemen. Hier ontstond een kopgroep met Hans Müller, Ricardo Tormo, August Auinger, Maurizio Vitali en Johnny Wickström, die zelfs nog groter werd toen ook Fausto Gresini, Pier Paolo Bianchi, Willy Pérez, Pierluigi Aldrovandi en ten slotte Bruno Kneubühler aansloten. De posities wisselden voortdurend, maar uiteindelijk gaf de routine van de 38-jarige Kneubühler de doorslag: hij won voor Gresini en Auinger en was daardoor al bijna zeker van een tweede plaats in de eindrangschikking.
Uitslag 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien tussenstand 125cc-klasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos. | Coureur | Merk | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Ángel Nieto (wereldkampioen) |
Garelli | 102 |
| 2 | Bruno Kneubühler |
MBA | 76 |
| 3 | Eugenio Lazzarini |
Garelli | 67 |
| 4 | Ricardo Tormo |
MBA | 52 |
| 5 | Maurizio Vitali |
MBA | 44 |
| 6 |  Johnny Wickström |
MBA | 42 |
| 7 | Fausto Gresini |
MBA/Garelli | 37 |
| 8 | Pier Paolo Bianchi |
Sanvenero | 34 |
| 9 | Hans Müller |
Seel-MBA | 31 |
| 10 | August Auinger |
MBA | 22 |
Zijspannen
[bewerken | brontekst bewerken]Rolf Biland startte het snelst in Zweden, maar Egbert Streuer miste de aansluiting omdat hij drie ronden nodig had om Werner Schwärzel te passeren. Daarmee was ook meteen de spanning uit de race, want Streuer besefte dat Biland achtervolgen geen zin had omdat die nog steeds niet op volle snelheid reed. Streuer kon op zijn gemak tweede worden, bijna een halve minuut vóór Schwärzel. Rolf Biland en Kurt Waltisperg stelden met hun overwinning hun tweede gezamenlijke wereldtitel veilig.
Uitslag zijspannen
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Grid | Punten |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Rolf Biland
|
Kurt Waltisperg
|
Krauser-LCR-Yamaha | 39"40'50 | 1 | 15 |
| 2 | Egbert Streuer
|
Bernard Schnieders
|
LCR-Yamaha | 40"02'56 | 3 | 12 |
| 3 | Werner Schwärzel
|
Andreas Huber
|
Krauser-Seymaz-Yamaha | 40"27'16 | 5 | 10 |
| 4 | Derek Jones
|
Brian Ayres
|
LCR-Yamaha | 4 | 8 | |
| 5 | Alain Michel
|
Claude Monchaud
|
Krauser-LCR-Yamaha | 2 | 6 | |
| 6 | Frank Wrathall
|
Phil Spendlove
|
Seymaz-Yamaha | 9 | 5 | |
| 7 | Masato Kumano
|
Kunio Takeshima
|
LCR-Yamaha | 6 | 4 | |
| 8 | Hein van Drie
|
William van Dis
|
LCR-Yamaha | 7 | 3 | |
| 9 | Alfred Zurbrügg
|
Martin Zurbrügg
|
Seymaz-Yamaha | 8 | 2 | |
| 10 | Hans Hügli
|
Karl Paul
|
Seymaz-Yamaha | 1 | ||
| 11 | Wolfgang Stropek
|
Hans-Peter Demling
|
LCR-Yamaha | |||
| 12 | Jos Modder
|
Erik De Groot
|
LCR-Yamaha | 20 | ||
| 13 | Mick Barton
|
Simon Birchall
|
Windle-Yamaha | |||
| 14 | Steve Webster
|
Tony Hewitt
|
Yamaha | 10 | ||
| 15 | Markus Egloff
|
Urs Egloff
|
Onbekend | |||
| DNF | Theo van Kempen
|
Geral de Haas
|
LCR-Yamaha | Stroomlijn | 13 | |
| DNF | Göte Brodin
|
Billy Gällros
|
Onbekend | Ongeval[5] | ||
Top tien tussenstand zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos. | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn. |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Rolf Biland (wereldkampioen) |
Kurt Waltisperg (wereldkampioen) |
Krauser-LCR-Yamaha | 83 |
| 2 | Egbert Streuer |
Bernard Schnieders |
LCR-Yamaha | 64 |
| 3 | Werner Schwärzel |
Andreas Huber |
Krauser-Seymaz-Yamaha | 57 |
| 4 | Alain Michel |
Claude Monchaud |
Krauser-LCR-Yamaha | 45 |
| 5 | Masato Kumano |
Kunio Takeshima |
LCR-Yamaha | 34 |
| 6 | Derek Jones |
Brian Ayres |
LCR-Yamaha | 28 |
| 7 | Trevor Ireson |
Ashley Wooller en Donnie Williams |
Ireson-Yamaha | 20 |
| 8 | Frank Wrathall |
Phil Spendlove |
Seymaz-Yamaha | 19 |
| 9 | Theo van Kempen |
Geral de Haas |
LCR-Yamaha | 16 |
| 10 | Alfred Zurbrügg |
Martin Zurbrügg |
Seymaz-Yamaha | 15 |
- Motor Magazine
- Moto 73
- voetnoten
- ↑ Toni Mang kreeg van Suzuki een 1982-fabrieksracer, maar had die door zijn steun en toeverlaat Sepp Schlögl van een ander frame laten voorzien.
- ↑ Sergio Pellandini had tijdens de Britse Grand Prix - tegen de zin van de Suzuki-fabriek in - een machine van de geblesseerde Franco Uncini gekregen. Die machine had Suzuki bestemd voor Boet van Dulmen. Pellandini viel echter in die race, brak een enkel en zat nu thuis.
- ↑ Jack Middelburg had nog te veel last van een val tijdens de trainingen.
- ↑ Ángel Nieto arriveerde een dag later in Zweden en had daardoor al een kans op een droge training gemist. Bij de tweede kans ging zijn ontsteking stuk een daarna was het circuit steeds nat, waardoor hij zich niet voor de wedstrijd kon kwalificeren.
- ↑ Het ongeval van Göte Brodin en Billy Gällros gebeurde met hoge snelheid en Brodin brak hierbij beide benen.
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1983 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 35e seizoen (1983) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van San Marino 1983 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Zweden 1982 |
Grand Prix-wegrace van Zweden | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Zweden 1984 |
· 
· 
· ·