Kussmaul-ademhaling
Kussmaul-ademhaling is een abnormaal (pathologisch) ademhalingspatroon, gekenmerkt door zeer diep, snakkend ademen. Het is een onbewust mechanisme dat dient om verzuring (acidose) te compenseren door zoveel mogelijk koolstofdioxide uit te ademen.
Kussmaul-ademhaling komt voor bij een ernstige metabole acidose, die vooral gezien wordt bij diabetische ketoacidose, als gevolg van een tekort aan insuline. Maar het komt ook voor bij nierfalen.
Klinische bevindingen
[bewerken | brontekst bewerken]De bloedgassen bij een patiënt met Kussmaul-ademhaling vertonen een lage partiële druk van kooldioxide, een lage bicarbonaatspiegel en een sterk negatieve base excess.
Oorsprong van de naam
[bewerken | brontekst bewerken]Dit type ademhaling is vernoemd naar Adolph Kussmaul, een 19e-eeuwse Duitse arts die dit voor het eerst beschreef, in 1874.[1]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (de) A. Kussmaul: Zur Lehre vom Diabetes mellitus. Über eine eigenthümliche Todesart bei Diabetischen, über Acetonämie, Glycerin-Behandlung des Diabetes und Einspritzungen von Diastase in’s Blut bei dieser Krankheit., Deutsches Archiv für klinische Medicin, Leipzig, 1874, 14: 1-46.