Leo Major
| Leo Major | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Léo Major (Royal 22nd Regiment) in Korea, kort na de actie op Hill 272.
| ||||
| Geboren | 23 januari 1921 New Bedford, Verenigde Staten | |||
| Overleden | 12 oktober 2008 Longueuil, Quebec, Canada | |||
| Rustplaats | National Field of Honour, Pointe-Claire, Quebec, Canada[1] | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} Canada
| |||
| Onderdeel |  Canadese leger
| |||
| Dienstjaren | 1940 - | |||
| Rang |  Corporal
| |||
| Eenheid | Régiment de la Chaudière | |||
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog
| |||
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
| ||||
Leo Major (New Bedford (Massachusetts), Verenigde Staten, 23 januari 1921 – Longueuil, Canada, 12 oktober 2008) was een Canadese beroepsmilitair. Hij werd benoemd tot ereburger van Zwolle wegens zijn verdiensten voor de stad aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Naar hem is in Zwolle een laan vernoemd, de Leo Majorlaan.
In de nacht van 13 op 14 april 1945 nam hij een voortrekkersrol in de bevrijding van Zwolle waar hij er de facto verantwoordelijk voor was dat de stad op 14 april 's ochtends niet met artillerievuur beschoten werd.[2] Voor zijn verkenningsactie kreeg hij zijn eerste Distinguished Conduct Medal (DCM). Hij ontving zijn tweede tijdens de Koreaanse Oorlog voor een leidende rol in de verovering van een belangrijke heuvel.
Bevrijding van Zwolle
[bewerken | brontekst bewerken]
Begin april 1945 naderde het Régiment de la Chaudière de stad Zwolle. De commandant vroeg om twee vrijwilligers voor een verkenningsmissie om de Duitse aanwezigheid in kaart te brengen, voordat de stad met artillerie beschoten zou worden. Major en zijn beste vriend Welly Arsenault meldden zich aan voor de missie.
Over de Heinoseweg gingen ze te voet richting Zwolle. Onderweg klopten ze aan bij de boerderij van de familie Van Gerner, waar ze de weg vroegen.
Rond middernacht werd Arsenault gedood door Duits vuur bij de spoorwegovergang bij Zalné, waarschijnlijk omdat hij met een geluid hun positie had weggegeven. Major besloot zijn missie alleen voort te zetten richting het treinstation van Zwolle.
Zijn verkenningstocht maakte duidelijk dat de Duitsers Zwolle verlaten hadden. Door zijn melding aan zijn superieuren ging de geallieerde artilleriebeschieting niet door.
Major bracht het lichaam van Arsenault naar de boerderij van Van Gerner, waar versterkingen van zijn regiment het later ophaalden.
Decoraties
[bewerken | brontekst bewerken]- Distinguished Conduct Medal[3] met Gesp[4]
- 1939-1945 Ster
- War Medal 1939-1945
- Frankrijk en Duitsland Ster
- Defensiemedaille
- Medaille voor Vredesmissies van de Verenigde Naties
- Canadian Volunteer Service Medal for Korea
- Canadian Volunteer Service Medal
- Ereburger van de stad Zwolle (Nederland)
Ereburgerschap
[bewerken | brontekst bewerken]Op 14 april 2005, exact 60 jaar na de bevrijding van Zwolle, werd Major ereburger van de stad. Ook werd een straat naar hem vernoemd.
Overlijden
[bewerken | brontekst bewerken]Leo Major overleed in Longueuil op 12 oktober 2008, na 57 jaar huwelijk met Pauline De Croiselle. Hij liet vier kinderen achter en werd begraven op de Last Post Fund National Field of Honour in Pointe-Claire, Quebec.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]Dirk Staat & Dick van Wageningen, Blind Fury. Nationaal Militair Museum, Soesterberg: 2021.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Leo Major 1921 - 2008 Trouw.nl, 29 oktober 2008
- (en) Canadian Army Journal Vol. 11.3 Fall 2008 113 Bevrijding van Zwolle
- (en) Last Post Fund National Field of Honour begraafplaats
- ↑ http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=30761175
- ↑ Arnoud de Vries & Francisca Muller, Léo Major en de bevrijding van Zwolle: feit en verzinsel van elkaar gescheiden. de Stentor (11 april 2020). Gearchiveerd op 15 april 2020. Geraadpleegd op 15 april 2020.
- ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/37235/supplement/4266
- ↑ https://www.thegazette.co.uk/London/issue/39467/page/866