Martin Wijnen
| M.H.(Martin) Wijnen | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
Luitenant-generaal Martin Wijnen
| ||
| Geboren | 3 februari 1966 Hattem | |
| Land/zijde |  Nederland
| |
| Onderdeel | Koninklijke Landmacht | |
| Dienstjaren | 1984 - 2024 | |
| Rang |  Luitenant-generaal
| |
| Eenheid | Genie | |
| Bevel | 43 Gemechaniseerde Brigade Koninklijke Landmacht | |
| Onderscheidingen | zie decoraties | |
M.H. (Martin) Wijnen (Hattem, 3 februari 1966) is een Nederlandse luitenant-generaal van de Koninklijke Landmacht. Vanaf 28 augustus 2019 tot 1 januari 2024 was hij commandant Landstrijdkrachten.[1] Wijnen is sindsdien[(sinds) wanneer?]werkzaam bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat als directeur-generaal.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Wijnen start zijn militaire loopbaan in 1984 als cadet bestemd voor het Wapen der Genie aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA). Hij rondt in 1989 de opleiding tot genie-officier af. Na zijn startfunctie als pelotonscommandant van een Pantsergeniepeloton gelegerd in Duitsland komt hij in 1992 als kapitein bij de sectie G3 van de Staf van 1 Divisie ‘7 December’ in Schaarsbergen.
Zijn eerste uitzending was in 1992, als commandant van een mijnenruim- en trainingsteam in Cambodja. Daarna werd hij plaatsvervangend commandant van een constructiecompagnie en volgden in 1995-1996 nog twee missies, één als verbindingsofficier van het noodhulpdetachement na de Orkaan Luis op Sint Maarten en één als plaatsvervangend commandant van de Geniecompagnie van IFOR-1 in Bosnië en Herzegovina.
In 1997 volgde Wijnen aan het Instituut Defensie Leergangen de cursus Stafdienst, korte tijd later gevolgd door de Hogere Militaire Vorming. Vervolgens werd hij bevorderd tot de rang van majoor en diende als Stafofficier Planintegratie.
Vervolgens volgde hij van 2000 tot 2001 in Fort Leavenworth in Kansas in de Verenigde Staten de “United States Army Command and General Staff College”. Hij behaalde zijn diploma in Master of Military Art and Science (MMAS) na een onderzoek naar interdepartementale samenwerking. Bij zijn terugkeer in Nederland werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel en benoemd tot hoofd van de vakgroep Strategie op het Instituut Defensie Leergangen. In 2002 werd hij ingezet bij United States Central Command (USCENTCOM) in Tampa (Florida), als Liaison Officier van het Ministerie van Defensie voor de operatie "Enduring Freedom" en de ISAF-missie in Afghanistan en in 2003 werd hij stafofficier planintegratie bij de Defensiestaf. In 2005 kreeg Wijnen het commando over 11 Pantsergeniebataljon.
Eind 2007 werd hij bevorderd tot kolonel en benoemd tot hoofd van de afdeling Bestuursondersteuning van Commandant Landstrijdkrachten.
In 2009 volgde een uitzending naar Kandahar, Afghanistan, als Hoofd sectie J5 (Plannen) (CJ5 - ‘Chief of the J5 Branch (Plans)’) van het Regional Command South van de ISAF-missie in Afghanistan.
Daarna volgde hij de Leergang Topmanagement Defensie van het Nederlands Instituut voor Internationale Betrekkingen 'Clingendael '. Vanaf medio 2010 was Wijnen als programmamanager gedetacheerd bij de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding. In juni 2012 werd hij bevorderd tot brigadegeneraal en werd hij Plaatsvervangend Directeur Plannen van de Defensiestaf. In januari 2014 kreeg hij het commando over 43 Gemechaniseerde Brigade.[2] Vervolgens werd hij op 28 januari 2016 als generaal-majoor Plaatsvervangend Commandant Landstrijdkrachten, en van 13 juli 2017 tot 1 juli 2019 was Wijnen als luitenant-generaal Plaatsvervangend Commandant der Strijdkrachten.[3][4] Per 1 februari 2024 stopt Wijnen als Commandant Landstrijdkrachten om te starten als Directeur-Generaal bij Rijkswaterstaat.
Decoraties
[bewerken | brontekst bewerken]
Herinneringsmedaille VN-Vredesoperaties
Herinneringsmedaille Multinationale Vredesoperaties
Herinneringsmedaille Vredesoperaties
Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier met jaarteken XXX[5]
Landmachtmedaille
Kruis voor betoonde marsvaardigheid
Inhuldigingsmedaille 2013
Vaardigheidsmedaille van de Nederlandse Sport Federatie (NSF)
TMPT Kruis (KNVRO)
VN UNTAC Medaille
NAVO medaille voor Voormalig Joegoslavië
.svg){kind=small}
NAVO non-artikel 5 medaille
Ehrenkreuz der Bundeswehr in Gold (Duitsland)
Verder is Wijnen is gerechtigd tot het dragen van de volgende insignes:
Onderscheidingsteken voor generale staf-bekwaamheid Landmacht ('Gouden zon‘)
US Army Command and General Staff College (USACGSC) International Officer Badge (VS)
| Voorganger: Leo Beulen |
Commandant Landstrijdkrachten 2019-2024 |
Opvolger: Jan Swillens |
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Martin Wijnen op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Wijnen Plaatsvervangend Commandant der Strijdkrachten
Referenties
- ↑ Defensie, 2 april 2019, Wisselingen in militaire top
- ↑ Nieuwe commandant 43ste Gemechaniseerde Brigade in Havelte. Gearchiveerd op 3 oktober 2015. Geraadpleegd op 2 oktober 2015.
- ↑ EU Statement on Sub-Regional Co-operation (27 January 2016). Gearchiveerd op 9 november 2016. Geraadpleegd op 8 november 2016.
- ↑ U.S. Army Europe Host Nation Relations Branch, A new chapter in German-Dutch co-operation. U.S. Army (22 March 2016). Gearchiveerd op 9 november 2016. Geraadpleegd op 8 november 2016.
- ↑ Officieren van “promotie 1988” ontvingen het cijfer XXV in 2013 en het cijfer XXX in 2018. De onderscheidingstekens voor langdurige dienst worden in het algemeen in december uitgereikt
