Mikaël Cherel

Mikaël Cherel
	Cherel in 2012
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	17 maart 1986
Geboorteplaats	Saint-Hilaire-du-Harcouët, Frankrijk
Lengte	185 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Gestopt
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Knecht
Ploegen
2006; 2007–2010; 2011–2020; 2021–2023	→Française des Jeux (stag.); Française des Jeux (vanaf 1-6); AG2R La Mondiale; AG2R Citroën
Beste prestaties
Ronde van Frankrijk	18e (2015)
Portaal	Wielersport

Mikaël Cherel (Saint-Hilaire-du-Harcouët, 17 maart 1986) is een Frans voormalig wielrenner die in 2023 zijn carrière afsloot bij AG2R Citroën.

Carrière

Bij de junioren won Cherel in 2003 het Franse kampioenschap op de weg. Op het wereldkampioenschap werd hij achtste in dezelfde discipline. In februari 2004 won hij het eindklassement in de Trophée Centre Morbihan. Later dat jaar werd hij onder meer derde in het eindklassement van de Ronde van Toscane, vierde in dat van de Ronde van de Vaud, zesde in dat van Luik-La Gleize en zesde in dat van de GP Güebliland. Tussendoor won hij de proloog in de Ronde des Vallées.

Na een stage eind 2006 werd Cherel in juni 2007 prof bij Française des Jeux. In zijn debuutjaar reed hij onder meer de Eneco Tour en de Ronde van Polen. In totaal zou hij driënhalf seizoen bij Française des Jeux blijven, waarna hij de overstap naar AG2R La Mondiale maakte. Namens die ploeg kwam hij in april 2011 dichtbij een profzege: in de derde rit van de Ronde van Romandië, was enkel Aleksandr Vinokoerov sneller in de sprint. Hoewel Cherel nog protesteerde omdat Vino hem zou hebben gehinderd, mocht de Kazach als winnaar het podium betreden.^[1] Een jaar later maakte hij zijn debuut in de Ronde van Frankrijk. In de proloog bleef hij enkel Roy Curvers voor. In de slotrit kwam hij, op drie kilometer van het einde, ernstig ten val, wat hem een scheur in zijn bekken opleverde.^[2]

Cherel reed de Ronde van Frankrijk in 2022 niet uit, omdat hij uit koers werd gehaald na een positieve test op COVID-19.

Na dertien seizoenen – zonder zege – bij AG2R sloot Cherel in 2023 zijn carrière af bij die ploeg. In zijn jaren als prof was hij voornamelijk knecht voor zijn kopman(nen), wat er mede toe geleid heeft dat hij nooit een profzege heeft weten te behalen. In totaal nam hij achttien keer deel aan een Grote Ronde, waarvan hij er veertien uitreed. Zijn beste klassering was een achttiendee plaats in de Ronde van Frankrijk van 2015. Daarnaast startte hij 26 keer in een Monument, waarvan hij er achttien uitreed.

Overwinningen

2003: Frans kampioen op de weg, Junioren
2004: Proloog Ronde des Vallées; Eindklassement Trophée Centre Morbihan

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2008	opgave
2009			25e
2010			62e
2011	61e
2012		62e
2013			56e
2014		59e
2015		18e	51e
2016		57e
2017
2018	opgave		97e
2019		34e
2020		26e
2021			45e
2022	23e	opgave
2023	opgave		56e

Jaar	Milaan-San Remo	Ronde van Vlaanderen	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Parijs-Tours	Waalse Pijl	Wereldranglijsten
2008				opgave
2009	80e		101e	opgave	48e	52e		200e (UWK)
2010		opgave
2011			38e	opgave	opgave			171e (UWT)
2012			32e	42e			54e	214e (UWT)
2013			41e	60e	27e		62e
2014			41e	47e	46e		39e	174e (UWT)
2015			85e	52e			63e	143e (UWT)
2016			opgave	45e	opgave		51e
2017			83e	87e	43e		44e	267e (UWT)
2018				49e	76e
2019			51e	76e	opgave		37e
2020				108e			82e
2021
2022	119e		67e	62e			87e
2023			opgave	81e			43e