Rudolf Weiss
| Rudolf Weiß | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Rudolf Karl Erich Weiß[1] | |||
| Geboren | 27 september 1910 Potsdam | |||
| Overleden | 19 september 1958 URS
| |||
| Rustplaats | Neumarkt-Sankt Veit | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Onderdeel | .svg){kind=small} Reichswehr Heer
| |||
| Dienstjaren | 1931 - 1945 | |||
| Rang | Oberstleutnant | |||
| Eenheid | Oberkommando des Heeres 1. SS-Panzer-Division Leibstandarte-SS Adolf Hitler Allgemeines Heeresamt Oberkommando des Heeres | |||
| Slagen/oorlogen | Tweede Wereldoorlog | |||
| Onderscheidingen | zie onderscheidingen | |||
| ||||
Rudolp Weiss (Potsdam, 27 september 1910 – Neumarkt-Sankt Veit, 19 september 1958) was een Duits officier en adjudant voor het hoofd van de Heerespersonalamt van het Oberkommando des Heeres.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Weiß is geboren op 27 september 1910 als zoon van Hugo Weiß and Clara Seifert. Op 22 mei 1937 trouwde hij met Vera Freiin von der Goltz en samen hadden ze twee zoons en een dochter.
Militaire loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]Weiß trad in 1931 in dienst van de Reichswehr en werd in 1934 tot luitenant benoemd. In november 1938 werd hij ingedeeld bij de personeelsafdeling van het opperbevel van het leger, en in 1940 bevorderd tot kapitein. In 1941 werd hij overgeplaatst naar de 1e Panzer Divisie als adjudant. Vanaf april 1942 diende hij bij het Allgemeines Heeresamt als motorisatieofficier en in juni werd hij bevorderd tot majoor. Op 2 oktober werd hij benoemd tot persoonlijk adjudant van de chef van de afdeling Personeel van het leger, een functie die hij bekleedde tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. In die functie diende hij onder generaal Rudolf Schmundt. Op 1 april 1944 werd Weiß bevorderd tot luitenant-kolonel. Op 20 juli 1944 raakte Schmundt ernstig gewond bij de aanslag op het leven van Adolf Hitler, en werd vervangen door zijn plaatsvervanger, Wilhelm Burgdorf. Burgdorf werd officieel chef van de afdeling na de dood van zijn voorganger op 1 oktober.[2]
Berlijn
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de Slag om Berlijn was Weiß aanwezig in de Führerbunker. Op 29 april 1945 vroegen majoor Bernd Freytag von Loringhoven en Rittmeister Gerhard Boldt toestemming aan generaal Hans Krebs om zich buiten bij de gevechten aan te sluiten. Krebs overlegde met Burgdorf, die antwoordde dat ze Weiß mee moesten nemen.[3] Rond 13:30 keurde Hitler de actie goed en gaf de mannen opdracht door te breken naar het 12e leger van generaal Wenck.[4] Hitler zei verder tegen hen: "Doe de groeten aan Walther Wenck. Hij moet zich haasten, voor het te laat is."[5]
Weiß raakte gescheiden van de andere twee en werd gevangen genomen door het Rode Leger. Hij verbleef vervolgens vijf jaar in een krijgsgevangenkamp in Polen. Hij overleed in 1958.[6]
Militaire loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]- Oberstleutnant: 1 april 1944
- Major: 1 juni 1942
- Hauptmann: 1 maart 1940
- Oberleutnant: 1 oktober 1936
- Leutnant: 1 maart 1934
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Panzerkampfabzeichen op 10 juni 1940
- IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (24 oktober 1941) en 2e Klasse (9 juli 1940)
- Gewondeninsigne 1939 op 19 oktober 1941 in zwart
- Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42 op 6 augustus 1942
Bronnen
Literatuur
- (en) Anthony Beevor (2002). The Fall of Berlin 1945. Viking Penguin. ISBN 9780670030415.
- (en) Hamilton, Charles (1984). Leaders & Personalities of the Third Reich, Vol. 1. R. James Bender Publishing. ISBN 0-912138-27-0.
- (en) Joachimsthaler, Anton (1999). The Last Days of Hitler: The Legends, the Evidence, the Truth, Trans. Helmut Bögler. Brockhampton Press, London [1995]. ISBN 978-1-86019-902-8.
- (en) Ian KershawKershaw, Ian (2008). Hitler, A Biography. W. W. Norton & Company, New-York. ISBN 0-393-06757-2.
- (en) V.K. Vinogradov (2005). Hitler's Death: Russia's Last Great Secret from the Files of the KGB. Chaucer Press. ISBN 978-1-904449-13-3.
- (en) Heiber, Helmut and Glantz, David M. (2002). Hitler and his Generals: Military Conferences 1942-1945: The First Complete Stenographic Record of the Military Situation Conferences, from Stalingrad to Berlin. ISBN 978-1-929631-09-4.
- (en) von Loringhoven, Bernd Freytag (2006). In the Bunker with Hitler: The Last Witness Speaks. ISBN 0-297-84555-1.
- (de) Knopp, Guido (1995). Das Ende 1945: der Verdammte Krieg. ISBN 978-3-570-12153-5.
.svg){kind=small}
· 
· 