Bioenergoterapia

To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Someone in peru (dyskusja | edycje) o 00:01, 20 paź 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Bioenergoterapia – metoda z zakresu tzw. medycyny niekonwencjonalnej[1], której pomimo braku dowodów przypisywane jest działanie lecznicze. Działanie to ma wynikać z właściwości energetycznych bioenergoterapeuty. Bioenergoterapia ma polegać na odblokowywaniu u osoby chorej kanałów energetycznych (w medycynie chińskiej owe kanały nazwane są „meridianami”), co rzekomo umożliwia organizmowi powrót do homeostazy i samodzielnego zwalczania choroby. Współczesna nauka medyczna nie potwierdza jednak ani istnienia wymienianych właściwości energetycznych bioenergoterapeutów ani kanałów energetycznych (meridian). Według obecnej wiedzy bioenergoterapia jest metodą niemającą podstaw naukowych. Nauka medyczna ewentualne efekty bioenergoterapii przypisuje przede wszystkim sugestii[2].

Nakładanie rąk podczas zabiegu reiki

Założenia i deklarowane możliwości

Istotą bioenergoterapii ma być badanie oraz korygowanie zaburzeń energetycznych w polu bioplazmatycznym człowieka – zwanym aurą – za pomocą strumienia energii. Zgodnie z niepotwierdzoną badaniami teorią, ludzka aura zawiera 7 warstw. Warstwy te są odpowiedzialne za stan zdrowia fizycznego i emocjonalnego, a co za tym idzie – psychicznego. Wszelkie choroby somatyczne i psychiczne są według teorii odzwierciedlone i widoczne w ludzkiej aurze. Zadaniem bioenergoterapeuty jest zlokalizowanie owych zaburzeń i dokonanie korekty, mające na celu usunięcie blokad energetycznych, co ma być równoznaczne z odzyskaniem przez pacjenta zdrowia. Według bioenergoterapeutów do wyleczenia wymaganych jest kilka zabiegów.

Według zwolenników bioenergoterapii od stanu bioenergii bezpośrednio zależy stan zdrowia. Ciało fizyczne i pole bioplazmatyczne mają na siebie nieustannie oddziaływać, przenikając siebie wzajemnie. Zaburzenia energetyczne w aurze mają przekładać się, bądź przełożyć w przyszłości, w postaci chorób somatycznych w ludzkim organizmie.

Stan wiedzy i medycyna alternatywna

Brak naukowego wyjaśnienia, jak może działać terapia bioenergoterapia, naukowcy zaklasyfikowali ją jako pseudonaukę[3]. Niektóre badania nie wykazały efektów wyższych niż efekt placebo[4][5]. Przeprowadzone w 2014 r. badania nad leczeniem energetycznym pacjentów z rakiem jelita grubego nie wykazały poprawy jakości życia, objawów depresyjnych, nastroju ani jakości snu[6]. Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA) oskarżyła sądownie wielu sprzedawców takich urządzeń do bioenergoterapii[7].

Istnieją udowodnione przypadki oszustw internetowych[8], kiedy lekarz twierdził, że jest w stanie wyleczyć raka przy pomocy bioenergoterapii, a jego klienci nie musieli stosować chemioterapii lub operacji zalecanych przez lekarzy, które faktycznie mogą ratować życie.

Opinie

Zdanie zwolenników

Bioterapeuci wychodzą z założenia, że medycyna naukowa nie ma uznania w oczach niektórych osób chorych, dlatego też chorzy szukają pomocy tam, gdzie wydaje im się, że mogą ją znaleźć. Często jest to zarówno gabinet bioterapeuty, jak i lekarski. Według opinii zwolenników bioenergoterapii klienci bioterapeutów to w pierwszym rzędzie chorzy na choroby chroniczne, osoby, które wg obecnego stanu wiedzy medycznej nie są chore lub nie mają szans na wyzdrowienie. Bioenergoterapia wychodzi z założenia, że podstawą każdej choroby jest ludzka psychika, emocje, uczucia. Jakiekolwiek zakłócenia w tej sferze można zaobserwować poprzez ludzka aurę.

Zdanie przeciwników

Medycyna naukowa ma do bioenergoterapii stosunek negatywny. Bioenergoterapia jest pseudonauką. Chory, mając nadzieję na szybkie i bezbolesne wyleczenie przez bioenergoterapeutę, nie zwraca się do lekarza lub zwraca się do niego zbyt późno, kiedy choroba jest już w stadium trudnym do wyleczenia. Prof. dr hab. n. med. Andrzej Gregosiewicz bioenergoterapię nazywa „jawną brednią” i „bioenergogłupotą”[2].

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Bioenergoterapia. [w:] Encyklopedia PWN [on-line]. encyklopedia.pwn.pl.
  2. a b Andrzej Gregosiewicz, Bioenergogłupota w natarciu, „Gazeta Lekarska”, marzec 2002 [zarchiwizowane z adresu 2014-05-17].
  3. M. Galle, [Bioresonance, a study of pseudo-scientific language], „Forschende Komplementarmedizin Und Klassische Naturheilkunde = Research in Complementary and Natural Classical Medicine”, 11 (5), 2004, 306; author reply 306, ISSN 1424-7364, PMID15580708 [dostęp 2019-10-16].
  4. B. Wüthrich, Unproven techniques in allergy diagnosis, „Journal of Investigational Allergology & Clinical Immunology”, 15 (2), 2005, s. 86–90, ISSN 1018-9068, PMID16047707 [dostęp 2019-10-16].
  5. M.H. Schöni, W.H. Nikolaizik, F. Schöni-Affolter, Efficacy trial of bioresonance in children with atopic dermatitis, „International Archives of Allergy and Immunology”, 112 (3), 1997, s. 238–246, DOI10.1159/000237460, ISSN 1018-2438, PMID9066509 [dostęp 2019-10-16].
  6. Christina Gundgaard Pedersen i inni, Effectiveness of energy healing on Quality of Life: a pragmatic intervention trial in colorectal cancer patients, „Complementary Therapies in Medicine”, 22 (3), 2014, s. 463–472, DOI10.1016/j.ctim.2014.04.003, ISSN 1873-6963, PMID24906586 [dostęp 2019-10-16].
  7. BioResonance Therapy [online], Memorial Sloan Kettering Cancer Center [dostęp 2019-10-16] (ang.).
  8. "BioResonance" Promoter Settles Charges [online], www.consumeraffairs.com, 28 października 2002 [dostęp 2019-10-16] (ang.).