Czesław Czyżyński
Czesław Czyżyński (ur. 22 kwietnia 1896 w Gnieźnie, zm. 27 września 1920 w Łodzi) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
sierżant | |
Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 września 1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujCzesław Czyżyński (Chyżyński[1]) urodził się w rodzinie Kazimierza i Bronisławy z Jankowskich. Absolwent szkoły powszechnej, praktykant adwokacki w Gnieźnie. W 1916 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej[2] W 1919 wstąpił do Armii Wielkopolskiej i otrzymał przydział do 2 pułku strzelców wielkopolskich. W jego składzie walczył na froncie litewsko-białoruskim, a wiosną 1920 awansował na stopień sierżanta i pełnił funkcję adiutanta III batalionu[2].
Podczas walk pod Bobrujskiem, przy pomocy brawurowego ataku dokonał rozpoznania sił nieprzyjaciela[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
W walkach pod Kobryniem został ciężko ranny. Zmarł w szpitalu wojskowym w Łodzi[2].
Ordery i odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Siuda 1928 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 42.
Bibliografia
edytuj- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stanisław Siuda: Zarys historji wojennej 56-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.