Wikipedia

Feyenoord

holenderski klub piłki nożnej

Feyenoord Rotterdam NV (wym. [ˈfɛiənoːrt ˌrɔtərˈdɑm]) – holenderski klub piłkarski z siedzibą w Rotterdamie, założony 19 lipca 1908, jako Wilhelmina Rotterdam. Od lat 70. jeden z najbardziej utytułowanych holenderskich klubów futbolowych, zarówno na arenie krajowej (wielokrotny mistrz, zdobywca pucharu oraz superpucharu), jak i międzynarodowej (triumfator wielu oficjalnych rozgrywek pucharowych w Europie i na świecie). Za największy sukces w jego dotychczasowej historii uważane jest wywalczenie w 1970 Pucharu Europy Mistrzów Krajowych i Pucharu Interkontynentalnego. Wraz z Ajaksem i PSV Eindhoven od wielu lat zaliczany jest do tzw. holenderskiej "wielkiej trójki".

Feyenoord
Ilustracja
Logo od 2009 r.
Pełna nazwa

Feyenoord Rotterdam NV

Przydomek

De Club van het Volk (Klub Ludu)
De Stadionclub (Klub Stadionowy)
De Club aan de Maas (Klub nad Mozą)
De Club van Zuid (Klub z Południa)

Barwy

           
czerwono-biało-czarne

Data założenia

19 lipca 1908

Liga

Eredivisie

Państwo

 Holandia

Prowincja

 Holandia Południowa

Siedziba

Rotterdam

Adres

Van Zandvlietplein 3, 3077 AA Rotterdam

Stadion

Feijenoord Stadion (De Kuip)

Prezes

Toon van Bodegom

Trener

Brian Priske

Asystent trenera

John de Wolf

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia

edytuj

Lata 1908-1939

edytuj

19 lipca 1908 grupa robotników portu i stoczni w Rotterdamie założyła w pubie De Vereeniging (należącym do Jacka de Keijzera – stąd jego inna nazwa De Keijser) klub sportowy Wilhelmina o czerwono-biało-niebieskich barwach (zawodnicy występowali w czerwonych koszulkach z niebieskimi rękawami, białych spodenkach i getrach) z Gerardusem Dirkiem van Leerdamem jako prezesem. W 1909 przemianowano go na Hillesluise Football Club, pozostawiając wcześniejsze barwy, a także wstąpiono w szeregi Rotterdamskiego Związku Piłki Nożnej (RVB). Następnie ponownie zmieniono nazwę na RVV Celeritas o barwach żółto-biało-czarnych (żółte koszulki z podłużnymi czarnymi pasami, białymi spodenkami i getrami). W 1912 klub został przyjęty w poczet członków Królewskiego Holenderskiego Związku Piłki Nożnej (KNVB), przemianowując się 5 maja 1912 na SC Feijenoord (od nazwy części miasta, w której miał swą siedzibę). Nazwę tę wybrano spośród trzech propozycji – dwie pozostałe to: Mars i Het Zuiden (pol. "południe" – dzielnica Feijenoord, zlokalizowana jest bowiem na południe od rzeki). Przyjął on również nowe barwy czerwono-biało-czarne, obowiązujące do dziś (podstawowy strój stanowią biało-czerwona koszulka, czarne spodenki i getry). W 1917 drużyna uzyskała awans do I ligi, przenosząc się jednocześnie na stadion Kromme Zandweg, a w 1924 odniosła swój pierwszy wielki sukces, wywalczając premierowe mistrzostwo Holandii. W ciągu następnej półtora dekady wyczyn ten powtórzyła jeszcze czterokrotnie (w sezonach 1928, 1936, 1938 i 1940). W 1930 zespół po zwycięskim 1:0 finale w derbowym pojedynku z Excelsiorem zdobył po raz pierwszy krajowy puchar, zaś pięć lat później ogrywając w decydującym spotkaniu 5:2 klub z Helmond (protoplastę dzisiejszego Helmond Sport). Od lat 20. XX wieku Feijenoord zaczął stawać się najpopularniejszą drużyną w Rotterdamie, przejmując to miano od najstarszej w tym mieście Sparty, która pod koniec wcześniejszej dekady znacznie obniżyła loty. Z uwagi na rosnącą popularność klubu wśród lokalnej społeczności i coraz liczniejszą grupę zadeklarowanych sympatyków w 1933 władze z prezesem Leenem van Zandvlietem na czele podjęły decyzję o budowie nowego obiektu piłkarskiego na potrzeby "De club van het volk". Prace rozpoczęto 16 września 1935, a 27 marca 1937 na obiekcie rozegrano pierwszy mecz, w którym gospodarze towarzysko podejmowali Germinal Beerschot.

Lata 1940-1969

edytuj

Podczas II wojny światowej stadion ten okupowali Niemcy, więc Feijenoord musiał przenieść się na obiekt Sparty Het Kasteel. Na kolejne sukcesy przyszło jednak poczekać dwie dekady – do wczesnych lat 60, które zapoczątkowały ponadto "złotą erę" w historii klubu. 2 kwietnia 1956 "De Kameraden" rozgromili 11:4 De Volewijckers Amsterdam, a 9 goli do nich uzyskał Henk Schouten. W tym samym roku zainaugurowała swe zmagania liga zawodowa, a pierwszy mecz w jej ramach Feijenoord rozegrał 2 września 1956. 5 września 1961 drużyna zadebiutowała w europejskich pucharach, wygrywając na Gamla Ullevi z IFK Göteborg 0:3 w pierwszym spotkaniu 1/16 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych sezonu 1961/1962 (premierową bramkę w tych zmaganiach uzyskał Frans Bouwmeester w 31 minucie). W rewanżu 13 września 1961 "De club aan de Maas" rozgromił Szwedów 8:2, jednak w kolejnej rundzie musiał uznać wyższość Tottenham Hotspur F.C. (1:3 i 1:1).

W 1962 Feyenoord obronił tytuł mistrza Holandii oraz dotarł do finału Pucharu Intertoto (porażka z Ajaxem Amsterdam 2:4). 12 grudnia 1962 r. Feyenoord wygrywa decydujący mecz przeciwko węgierskiemu Vasas SC w drugiej rundzie Pucharze Europy Mistrzów Klubowych sezonu 1962-63. Pierwsze dwa mecze (w Budapeszcie i Rotterdamie) zakończyły wynikami po 1:0 dla gospodarzy, więc rozegrano trzeci mecz na neutralnym stadionie w Belgii, w Antwerpii. 30 tys. fanów "De club van Zuid" było świadkami meczu, w którym znów padła tylko jedna bramka – dla Feyenoordu, strzelona przez Rinusa Bennaarsa, który został po meczu okrzyknięty mianem "Bohatera z Deurne" (od dzielnicy Antwerpii, gdzie rozegrano mecz). Mecz ten zapoczątkował przyjaźń pomiędzy fanami Feyenoordu i Royal Antwerp FC.

W ćwierćfinale przeciwnikiem była francuska drużyna Stade de Reims. Pierwszy mecz zakończył się zwycięstwem drużyny holenderskiej 1:0, a w rewanżu padł remis 1:1. 8 maja 1963 r. Feyenoord zmierzył się w półfinale tych rozgrywek z Benficą Lizbona. W pierwszym meczu padł bezbramkowy remis. Niestety w rozegranym w stolicy Portugalii meczu drużyna z Holandii uległa Portugalczykom 1:3. Jak się jednak później okazało był to początek jednego z najlepszych okresów w historii klubu. W 1965 r. "De club aan de Maas" zdobył po raz pierwszy podwójne trofeum: mistrzostwo oraz Puchar Holandii. Sukces ten został powtórzony w roku 1969. Tytuł mistrzowski z 1965 r. dał klubowi z Rotterdamu miejsce w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych 1965/1966. Już w 1/16 finału Feyenoord trafił na wielokrotnych zdobywców tego trofeum – Real Madryt. W trakcie pierwszego meczu kontuzjowany Hans Kraay musiał opuścić murawę już w 31 minucie i nie wrócił już w pierwszej połowie, a nikt go nie zmienił. Kraay wrócił na boisko w drugiej połowie i strzelił bramkę dającą Holendrom zwycięstwo 2:1. Jeszcze w ciągu tego samego meczu ulubieniec holenderskich fanów Coen Moulijn został ostro zaatakowany przez hiszpańskiego obrońcę. Po faulu Moulijn zaczął gonić obrońcę przez całe boisko. Dołączyło do niego paru kolegów z drużyny oraz kilku fanów, którzy wbiegli na boisko. Sędzia był zmuszony przerwać mecz, który zakończył się tym samym zwycięstwem Feyenoordu. Dwa tygodnie później w rewanżu Real rozbił drużynę z Rotterdamu aż 5:0. Drużyna z Madrytu została tryumfatorem tych rozgrywek.

Lata 1970-1999

edytuj

Jako mistrz Holandii z 1969 r. Feyenoord wziął udział w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych w sezonie 1969/1970. Po zdemolowaniu w dwumeczu Reykjavíkur 16:2 następnym przeciwnikiem był słynny AC Milan. Drużyna z Rotterdamu przegrała mecz wyjazdowy 0:1, ale u siebie zdołała wygrać 2:0 co pozwoliło Feyenoordowi awansować do ćwierćfinałów i zmierzyć się z drużyną ASK Vorwärts Berlin.

Podobnie jak w dwumeczu z AC Milan "De club van Zuid" przegrał pierwszy mecz 0:1 i wygrał rewanż 2:0. W półfinale Holendrzy zmierzyli się z Legią Warszawa. Pierwszy mecz zakończył się bezbramkowym remisem. W rewanżu, dzięki bramkom van Hanegema i Hasila drużyna z De Kuip wygrała 2:0 zapewniając sobie po raz pierwszy w historii udział w finale rozgrywek europejskich. W finale tym przeciwnikiem był Celtic Glasgow. Mecz rozegrano we Włoszech, na stadionie San Siro w Mediolanie. Mecz zakończył się zwycięstwem Feyenoordu 2:1; bramki zdobyli Rinus Israël i Ove Kindvall dla Feyenoordu oraz Tommy Gemmell dla Celticu. W ten sposób to Feyenoord został pierwszą holenderską drużyną, która wygrała rozgrywki europejskie.

Pomimo tego, że Feyenoord nie zdobył mistrzostwa Holandii w 1970 r. wziął udział w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych 1970/1971 jako obrońca trofeum. Drużyna z Rotterdamu została niespodziewanie wyeliminowana już w pierwszej rundzie przez rumuński klub UT Arad. Mimo to Feyenoord zmierzył się w Pucharze Interkontynentalnym z argentyńskim zespołem Estudiantes La Plata. Pierwszy mecz w Buenos Aires zakończył się remisem 2:2. W Holandii Feyenoord wygrał 1:0 (bramkę strzelił Joop van Daele) i został pierwszym holenderskim zespołem, który wywalczył to trofeum. W 1971 r. Feyenoord wywalczył swoje dziesiąte mistrzostwo Holandii.

W 1973 r. klub oficjalnie zmienił nazwę z "Feijenoord" na "Feyenoord", ponieważ ludzie spoza Holandii mieli problemy z wymówieniem części "ij" w nazwie Feijenoord. Już pod nową nazwą klub wziął udział w Pucharze UEFA w sezonie 1973/1974. Dotarł do finału, pokonując w dwumeczu VfB Stuttgart w półfinale. W finale zmierzył się z Tottenhamem Hotspur. W pierwszym meczu padł remis 2:2. Feyenoord zdołał wygrać u siebie 2:0 i trofeum trafiło do Rotterdamu. Feyenoord został pierwszym holenderskim zespołem, który wygrał to trofeum. W latach 70' "De club aan de Maas" wywalczył jeszcze tylko jeden tytuł – mistrzostwo Holandii w 1974 r. W 1978 r. utworzono oficjalnie drużynę amatorską – Sportclub Feyenoord.

W 1980 r. Feyenoord wywalczył piąty w swojej kolekcji Puchar Holandii po zwycięstwie nad Ajaxem 3:1. Sezon 1983/1984 przyniósł Feyenoordowi trzeci dublet w historii. W tym czasie członkami drużyny byli między innymi Johan Cruijff, Ruud Gullit i Peter Houtman. W tym sezonie Feyenoord doznał dotkliwej porażki z Ajaxem przegrywając w Amsterdamie 2:8. Jednakże drużyna z De Kuip zdołała się zrewanżować wygrywając u siebie 4:1 oraz pokonując Ajax w Pucharze Holandii.

Następne sezony nie były już tak dobre i klub nie potrafił zając w lidze miejsca wyższego niż trzecie. W sezonie 1989/1990 klub walczył o pozostanie w Eredivisie, ostatecznie obronił się przed spadkiem. Feyenoord borykał się też z problemami finansowymi po bankructwie głównego sponsora – HCS.

Po tym jak Wim Jansen zastąpił na stanowisku trenerskim duet Gunder Bengtsson/Pim Verbeek po porażce z PSV Eindhoven 0:6, sytuacja klubu zaczęła się poprawiać. PSV było najsilniejszym holenderskim klubem tego okresu zostało wyeliminowane przez Feyenoord z Pucharu Holandii. Drużyna z Rotterdamu dotarła do finału, gdzie pokonała BVV Den Bosch 1:0 i zdobyła kolejne trofeum. Jako zdobywcy Pucharu zagrali z PSV w meczu o Superpuchar Holandii w 1991 r. (rozegrany po raz pierwszy od 1949 r.). PSV uległo Rotteramowi 0:1. Klub ponownie zdobył Puchar Holandii w 1992 r. pokonując w finale Rodę Kerkrade 3:0. W tym samym roku Feyenoord dotarł do półfinałów Pucharu Zdobywców Pucharów odpadając w półfinale z AS Monaco, przegrywając ilością bramek wyjazdowych, po dwóch meczach zakończonych remisami.

W sezonie 1992/1993 Feyenoord zapewnił sobie kolejne mistrzostwo Holandii, następnie dwa Puchary Holandii w 1994 r. (po zwycięstwie nad NEC Nijmegen 2:1) i 1995 r. (z FC Volendam 2:1). W Pucharze Zdobywców Pucharów w sezonie 1994/1995 Feyenoord dotarł do ćwierćfinału, gdzie musiał uznać wyższość Realu Saragossa. W kolejnej edycji PZP Feyenoord odpadł w półfinale po porażce z Rapidem Wiedeń.

W sezonie 1997/1998 Feyenoord zadebiutował w Lidze Mistrzów zajmując trzecie miejsce w grupie za Manchesterem United i Juventusem. 25 kwietnia 1999 r. Feyenoord zapewnił sobie 14. tytuł mistrza Holandii. Tytuł ten świętowało na ulicach Rotterdamu blisko 250 tysięcy fanów. Przed rozpoczęciem sezonu 1999/2000 Feyenoord pokonał w Amsterdamie Ajax 3:2 wygrywając swój drugi Superpuchar Holandii.

Historia najnowsza

edytuj

W sezonie 1999/2000 Feyenoord wystąpił po raz drugi w Lidze Mistrzów. Tym razem zajął drugie miejsce w grupie za Rosenborgiem, a przed Borussią Dortmund i Boavistą. Feyenoord awansował do drugiej fazy grupowej gdzie zajął trzecie miejsce za Chelsea F.C. i S.S. Lazio, a przed Olympique Marsyliai odpadł z dalszych rozgrywek.

Kolejny raz w Lidze Mistrzów Feyenoord wystąpił w sezonie 2001/2002 zajmując trzecie miejsce w grupie za Bayernem Monachium i Spartak Moskwa a przed Spartą Praga. To oznaczało, że drużyna z De Kuip weźmie udział Pucharze UEFA zamiast w kolejnej rundzie Ligi Mistrzów. Smutek wśród kibiców nie trwał długo ponieważ w Pucharze UEFA Feyenoord spisywał się świetnie pokonując między innymi w półfinale Inter Mediolan i docierając do finału tej edycji. W finale rozgrywanym na De Kuip przeciwnikiem była Borussia Dortmund. Po dwóch bramkach van Hooijdonka i jednej Tomassona Feyenoord wygrał to spotkanie 3:2. Bramki dla Borussii zdobyli Amoroso i Koller.

Po zdobyciu Pucharu UEFA w 2002 r. rozpoczął się słabszy okres w historii klubu. W sezonie 2002/2003 klub zdołał jeszcze zająć trzecie miejsce w lidze i dotrzeć do finału Pucharu Holandii, gdzie uległ FC Utrecht 1:4. Sezon 2005/2006 był rozczarowaniem dla kibiców klubu. Feyenoord co prawda zajął trzecie miejsce w lidze, ale przegrał play-off o prawo występu w Lidze Mistrzów z Ajaxem. Sezon 2006/2007 był jeszcze gorszy. Dwóch podstawowych graczy opuściło klub: Salomon Kalou (do Chelsea F.C.) i Dirk Kuijt (do Liverpoolu). W tym samym czasie jasne stało się, że klub nie jest w najlepszej sytuacji finansowej, mimo zapewnień prezesa Van den Herika, który twierdził, że wszystko jest w porządku. Oliwy do ognia dolało sprowadzenie Charisteasa z Ajaxu jako zastępstwa dla Kuyta. Po protestach Prezes Van den Herik zrezygnował, a w klubie rozpoczęły się reformy. To nie był jednak koniec kłopotów. Feyenoord został wykluczony z rozgrywek europejskich z powodu chuligańskich wybryków kibiców podczas meczu z AS Nancy. Sezon zakończył się 7. miejscem w lidze co oznaczało, że Feyenoord nie zagra w europejskich pucharach po raz pierwszy od 16 lat.

W 2007 r. wszystkich zaskoczył znakomity występ młodego obrońcy Feyenoordu Roystona Drenthe na Mistrzostwach Europy U-21 w piłce nożnej 2007. Przyciągnęło to sponsorów do klubu. Feyenoord zatrudnił swojego byłego trenera – Berta van Marwijka i mógł pozwolić sobie na kilka poważnych transferów jak np. Giovanni van Bronckhorst czy Roy Makaay. Mimo wszystko klub zajął w lidze tylko 6. miejsce. Na pocieszenie Feyenoord zdobył pierwsze trofeum od 6 lat – Puchar Holandii (pokonując Rodę Kerkrade 2:0), co zbiegło się z obchodami stulecia klubu. Po zakończeniu sezonu 2008/2009 trener van Marwijk objął posadę trenera reprezentacji Holandii. Nowym trenerem Feyenoordu został Gertjan Verbeek.

W sezonie 2008/2009 klub oficjalnie świętował swoje stulecie. Odbył się z tej okazji turniej jubileuszowy, w którym oprócz Feyenoordu wzięły udział drużyny Borussii Dortmund, Tottenhamu Hotspur i Celticu Glasgow. W czerwcu 2009 nowym trenerem drużyny został Mario Been. 24 października 2010 klub poniósł największą ligową porażkę w historii, przegrywając z PSV Eindhoven 0:10.

Osiągnięcia

edytuj

Prezesi

edytuj

Szkoleniowcy

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Feyenoordu.

Feyenoord był prowadzony przez trenerów z wielu państw. Początkowo byli to głównie Anglicy, jak np. pierwszy trener w historii Feyenoordu – Bill Julian. Pierwszym holenderskim menedżerem Feyenoordu był Engel Geneugelijk (choć tylko tymczasowo). Pierwszym trenerem, który odnosił większe sukcesy był Richard Kohn. Prowadził on zespół w latach 1935 – 1939 i 1951 – 1955 zdobywając mistrzostwo Holandii w sezonach 1935/1936 i 1937/1938. W latach 1975–1976 Feyenoord prowadził polski szkoleniowiec – Antoni Brzeżańczyk. Najsłabszym okresem w historii klubu były lata 1989-1991, kiedy to klub prowadzili dwaj trenerzy: Holender Pim Verbeek i Szwed Gunder Bengtsson. Bengtsson był jak dotąd ostatnim zagranicznym menedżerem Feyenoordu. Międzynarodowe sukcesy z zespołem osiągali: Ernst Happel, Wiel Coerver i Bert van Marwijk.

Zawodnicy

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Feyenoordu.

Obecny skład

edytuj
Stan na 2 maja 2024[1]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Justin Bijlow
2 OB   Bart Nieuwkoop
3 OB   Thomas Beelen
4 OB   Lutsharel Geertruida
5 OB   Quilindschy Hartman
6 PO   Ramiz Zerrouki
7 NA   Alireza Jahanbakhsh
8 PO   Quinten Timber
9 NA   Ayase Ueda
10 NA   Calvin Stengs
14 NA   Igor Paixão
15 OB   Marcos López
16 PO   Thomas van den Belt
17 PO   Luka Ivanušec
Nr Poz. Piłkarz
18 OB   Gernot Trauner
19 NA   Yankuba Minteh (wypożyczony z Newcastle)
20 PO   Mats Wieffer
22 BR   Timon Wellenreuther
24 PO   Gjivai Zechiël
25 NA   Leo Sauer
26 OB   Givairo Read
27 PO   Antoni Milambo
29 NA   Santiago Giménez
31 BR   Ezequiel Bullaude
32 PO   Ondřej Lingr
33 OB   Dávid Hancko
39 BR   Mikki van Sas

Piłkarze na wypożyczeniu

edytuj
Nr Poz. Piłkarz
BR   Thijs Jansen (w De Graafschap do 30 czerwca 2024)
OB   Mimeirhel Benita (w Excelsior do 30 czerwca 2024)
OB   Ramon Hendriks (w Vitesse do 30 czerwca 2024)
OB   Neraysho Kasanwirjo (w Rapid Wiedeń do 30 czerwca 2024)
OB   Marcus Holmgren Pedersen (w Sassuolo do 30 czerwca 2024)
OB   Antef Tsoungui (w Dordrecht do 30 czerwca 2024)
PO   Ezequiel Bullaude (w Boca Juniors do 30 czerwca 2024)
Nr Poz. Piłkarz
PO   Lennard Hartjes (w Excelsior do 30 czerwca 2024)
PO   Ilias Sebaoui (w Dordrecht do 30 czerwca 2024)
NA   Korede Osundina (w Dordrecht do 30 czerwca 2024)
NA   Tidjany Touré (w Gil Vicente do 30 czerwca 2024)
NA   Patrik Wålemark (w Heerenveen do 30 czerwca 2024)
NA   Shiloh 't Zand (w Dordrecht do 30 czerwca 2024)

Zastrzeżone numery

edytuj
Nr Poz. Piłkarz
12   Het Legioen (Zarezerwowany dla kibiców klubu)


Europejskie puchary

edytuj
Osobny artykuł: Feyenoord w europejskich pucharach.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Feyenoord Rotterdam, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2024-05-24].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feyenoord&oldid=74750638”