Siemowit V

Siemowit V (ur. ok. 1389, zm. 16 lutego 1442) – w latach 1426–1434 książę mazowiecki na Rawie, Płocku, Sochaczewie, Gostyninie, Płońsku, Wiźnie i Bełzie, w wyniku podziału w 1434 r. książę na Rawie, Gostyninie i Sochaczewie.

Siemowit V

książę na Rawie, Płocku, Sochaczewie, Gostyninie, Płońsku, Wiźnie i Bełzie
Okres	od 1426 do 1434
Poprzednik	Siemowit IV
Następca	podział księstwa
książę na Rawie, Gostyninie i Sochaczewie
Okres	od 1434 do 1442
Poprzednik	on sam oraz Władysław I płocki i Kazimierz II bełski
Następca	Władysław I płocki
Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie (Piastowie mazowieccy)
Data urodzenia	ok. 1389
Data śmierci	16 lutego 1442
Miejsce spoczynku	Rawa Mazowiecka
Ojciec	Siemowit IV
Matka	Aleksandra Olgierdówna
Rodzeństwo	Kazimierz II bełski Trojden II Władysław I płocki Aleksander mazowiecki Jadwiga Cymbarka Eufemia Amelia Aleksandra Anna Maria Katarzyna
Małżeństwo	Małgorzata raciborska
Dzieci	Małgorzata

Zamek w Rawie

Życiorys

Siemowit V był najstarszym synem księcia płockiego Siemowita IV i siostry Władysława Jagiełły – księżniczki litewskiej Aleksandry. W literaturze spotyka się niekiedy formę imienia - Ziemowit, jest to jednak forma niepolecana.

Książę dzieciństwo i wczesną młodość spędził na dworze Władysława Jagiełły w Krakowie. W 1410 r. wziął udział u boku króla Polski w bitwie pod Grunwaldem. Opieka Jagiełły na księciem zaowocowało wkrótce również wyjazdem w 1416 r. Siemowita na sobór do Konstancji i pobytem Piasta podczas spotkania Jagiełły z królem węgierskim Zygmuntem Luksemburczykiem w Kieżmarku.

Po 1420 r. w związku ze starzeniem się ojca Siemowit V, zaczął przejmować coraz więcej władzy w rodzinnym księstwie płockim. Z nieznanych przyczyn w 1425 r. ojciec księcia Siemowit IV na synodzie diecezjalnym w Łęczycy wystąpił za pośrednictwem swojego kanclerza Stanisława Pawłowskiego z mową, w której powątpiewano zgodność z prawem zależności lennej Mazowsza od korony polskiej. Dopiero osobista wizyta synów Siemowita – Siemowita V i Kazimierza w Brześciu Litewskim, oraz ukorzenie się przed królem zapobiegło konfliktowi zbrojnemu.

Na początku 1426 r. zmarł sędziwy Siemowit IV pozostawiając swoje władztwo do podziału między czterech synów – Siemowita V, Kazimierza, Trojdena II i Władysława I (piąty Aleksander wybrał karierę duchowną). Początkowo czterej bracia (od śmierci Trojdena II w 1427 r. już tylko trzej) na Mazowszu Płockim mieli rządzić wspólnie jako tzw. bracia niedzielni, decydując się niemal natychmiast złożyć 8 września 1426 r. w Sandomierzu hołd lenny Władysławowi Jagielle (z wyjątkiem Kazimierza, który z obowiązkiem z tym uchylał się aż do 1430).

Pomimo uznania zwierzchnictwa Polski stosunki książąt mazowieckich z polskim monarchą pozostały jednak napięte. Powodem tego był konflikt, jaki wybuchł pomiędzy książętami i Stanisławem Pawłowskim (natenczas będącym już biskupem płockim i wiernym stronnikiem Jagiełły). Siemowit V wraz z braćmi oskarżał m.in. biskupa od nadużywanie swojej władzy i próbę ich skłócenia z polskim monarchą. W tym celu Pawłowski miał fałszować dokumenty, z których wynikało, że Piastowcze dybali na życie Władysława Jagiełły. Sprawa była na tyle poważna, że do sporu w pewnym momencie włączyli się oprócz króla również Krzyżacy, a nawet papież i cesarz Zygmunt Luksemburski. Ostatecznie Siemowit V wraz z braćmi sprawę przegrał, a sąd papieski uniewinnił biskupa.

W 1429 r. Siemowit V uczestniczył w zjeździe w Łucku, gdzie Zygmunt Luksemburski zaproponował wyniesienie do godności królewskiej wielkiego księcia litewskiego Witolda.

W wojnie jaka wybuchła w 1431 r. pomiędzy Polską a rządzoną przez Świdrygiełłę Litwą, książęta mazowieccy opowiedzieli się po stronie polskiej, a Siemowit V objął całość dowództwa nad polskimi oddziałami. Przeprowadzona wówczas kampania zakończyła się pełnym sukcesem wraz z podpisaniem 2 września 1431 r. rozejmu. Za okazaną pomoc Siemowit V otrzymał od polskiego króla powiat żadaczowski w przylegającym do księstwa bełskiego Wołyniu.

Dobrze układające się stosunki z koroną zostały zachwiane niespodziewanie w 1432 r., kiedy Siemowit V rozpoczął rozmowy Krzyżakami w Działdowie i ze Świdrygiełłą w Wilnie w sprawie wspólnego sojuszu skierowanego przeciwko Polsce. Dopiero zamach stanu Polaków na Litwie i usunięcie Świdrygiełły skłoniło księcia do ponownego związania się z Polską. Istnieją przypuszczenia że kontakty Siemowita ze Świdrygiełłą odbywały za wiedzą i zgodą Jagiełły, o czym miał świadczyć fakt pozostania księcia w łaskach królewskich przez cały 1432 rok.

O złych stosunkach łączących Siemowita V z zakonem świadczą także częste kontakty z wrogim Krzyżakom Pomorzem Zachodnim, oraz wyprawa husytów w 1433 r. na Pomorze Gdańskie w której książę mazowiecki wziął również udział.

Śmierć Władysława Jagiełły w 1434 r. uczyniła na krótko Siemowita V kandydatem na korony polskiej. Pomysł ten zrodził się wśród opozycji skupionej wokół Spytka z Melsztyna, a skierowanej przeciwko biskupowi krakowskiego Zbigniewowi Oleśnickiemu. Energiczność biskupa na zjeździe w Opatowie 13 lipca 1434 spowodowała jednak, że nawet plan minimum – objęcie przez Piasta mazowieckiego regencji nie został zrealizowany.

Wobec fiaska planów opozycji Siemowit V szybko zaakceptował nowego władcę Władysława III i 25 lipca wraz z bratem Kazimierzem II wziął udział w koronacji młodziutkiego polskiego monarchy. Uroczystość została zakłócona nierozstrzygniętym sporem książąt mazowieckich z biskupami o zaszczytne miejsce u boku króla.

31 sierpnia 1434 Siemowit V zdecydował się wraz z braćmi na ostateczny podział ojcowizny – najstarszemu przypadła wówczas część z Rawą, Gostyninem i Sochaczewem.

Po dokonaniu podziału aktywność polityczna Siemowita V wyraźnie spadła. 31 grudnia 1435 r. Siemowit V wziął udział w rokowaniach pokojowych z Krzyżakami w Brześciu Kujawskim, podpisał akt pokoju w Brześciu Kujawskim. W kwietniu 1438 r. w zjeździe w Nowym Mieście Korczynie, gdzie odradzał Władysławowi III i radzie koronnej pomysłu przyjęcia korony czeskiej dla Kazimierza Jagiellończyka.

Książę był żonaty z Małgorzatą, córką księcia raciborskiego Jana II. Małżeństwo to doczekało się córki, również Małgorzaty, wydanej za księcia oleśnickiego Konrada IX Czarnego.

Siemowit V Rawski zmarł 16 lutego 1442 i został pochowany w kościele parafialnym św. Piotra i Pawła w Rawie Mazowieckiej. Większość dziedzictwa po jego śmierci przejął brat Władysław I. Gostynin jako oprawę wdowią otrzymała Małgorzata raciborska.

Trojden I

Siemowit III

Maria

Siemowit IV

Mikołaj II opawski

Eufemia opawska

Anna raciborska

Siemowit V

Giedymin

Olgierd Giedyminowic

Jewna

Aleksandra Olgierdówna

Aleksander twerski

Julianna twerska

Anastazja halicka

Bibliografia

• Supruniuk Anna, Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374-1426). Studium o elicie politycznej Mazowsza na przełomie XIV i XV wieku, Warszawa 1998
• Supruniuk Anna, Siemowit V, w: Polski Słownik Biograficzny, t.37.
• Samsonowicz Henryk, Supruniuk Anna, Dzieje polityczne (połowa XIV - początek XVI w.); Mazowsze Siemowitów, w: Dzieje Mazowsza, t. 1. Pułtusk 2006.

Linki zewnętrzne

• Siemowit V – dokumenty w bibliotece Polona