wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przemieszczać się, zręcznie omijając przeszkody znajdujące się na drodze
(1.2) pejor. postępować w trudnych sytuacjach tak, żeby samemu odnieść korzyść, nie narażając się nikomu
(1.3) żegl. prowadzić statek żaglowy pod wiatr, naprzemiennie ustawiając go lewą lub prawą burtą do wiatru
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Pośród wściekłego trąbienia klaksonów fiakry lawirowały między benzynowymi kabrioletami o chromowanych chłodnicach[1].
(1.2) Lawirujący między twardogłowymi a liberałami prezydent Ion Iliescu ostatnio przychylniejszym okiem zerka w stronę partyjnego betonu[2].
(1.3) Całą noc trzeba było lawirować przeciwko wiatrowi, a kiedy słońce wzeszło, żeglarze z przerażeniem zauważyli, że wiatr niósł ich daleko na zachód od wyspy[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) halsować; daw. labirować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lawiranctwo n, lawirant m, lawirantka ż, lawirowanie n
przym. lawirancki
przysł. lawirancko
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. lavieren < śdn. lavēren < śr.niderl. laveren, laveeren[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Magdalena Tulli, W czerwieni, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Mirosław Banasiak, Rumunia, „Gazeta Wyborcza”, 1994-06-15, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jerzy Bandrowski, W kraju orangutanów i rajskich ptaków, wyd. Spółka Nakładowa „Odrodzenie”, Lwów 1922.
  4.   Hasło „lavieren” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut.