starzec
starzec (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starzec starcy dopełniacz starca starców celownik starcowi starcom biernik starca starców narzędnik starcem starcami miejscownik starcu starcach wołacz starcze[1] / starcu starcy depr. M. i W. lm: (te) starce - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starzec starce dopełniacz starca starców celownik starcowi starcom biernik starzec starce narzędnik starcem starcami miejscownik starcu starcach wołacz starcu starce
- przykłady:
- (1.1) Agresywny starzec werbalnie zaatakował ekspedientkę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dostojny / zdziecinniały / niedołężny / czcigodny starzec
- synonimy:
- (1.1) książk. matuzalem, matuzal; pot. dziadek; pot. pieszcz. dziadunio; pot. pogard. staruch, dziad, dziadyga, dziadzisko, piernik, bzdyk; obraź. mamut; wulg. pierdziel
- hiperonimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) zdrobn. staruszek; zgrub. pogard. staruch; rzecz. starość, staruszka, starowina, starowinka, starszyzna, starosta, starówka; przym. stary, starczy; przysł. staro; czas. starzeć się, postarzać
- związki frazeologiczne:
- dom starców
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) old man
- arabski: (1.1) عجوز
- baskijski: (1.1) agure
- bośniacki: (1.1) starac m
- chorwacki: (1.1) starac m
- duński: (1.1) olding w
- esperanto: (1.1) maljunulo
- hiszpański: (1.1) anciano m, viejo m
- islandzki: (1.1) öldungur m
- kazachski: (1.1) ақсақал, қария, қарт, шал
- łaciński: (1.1) senex m
- łotewski: (1.1) vecis m, sirmgalvis m
- niemiecki: (1.1) Alter m
- nowogrecki: (1.1) γέροντας m, γέρος m
- nowopruski: (1.1) wūriks m
- rosyjski: (1.1) старик m, старец m
- szwedzki: (1.1) gamling w
- ukraiński: (1.1) ста́рець m, старик m; (2.1) жовто́зі́лля n
- wolof: (1.1) màggat
- źródła:
- ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 973.