Henryk Bułhak
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1930 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
historyk, bibliotekoznawca |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Henryk Bułhak (ur. 1 stycznia 1930 w Wilnie[1]) – polski historyk i bibliotekoznawca.
Życiorys
W 1941 został deportowany na Syberię[2]. Przebywał tam do kwietnia 1946. W latach 1949–1952 studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tytuł zawodowy magistra uzyskał po ukończeniu Studium Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach został zatrudniony w Zakładzie Starych Druków Biblioteki Narodowej. Od 1969 do 1973 pracował w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Był uczestnikiem seminarium Stanisława Herbsta[3]. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1978 pod kierunkiem Andrzeja Bartnickiego na podstawie pracy zatytułowanej Polska – Francja. Studia z dziejów współpracy wojskowej w latach 1922–1936.
Zajmuje się historią polityczną i wojskową okresu międzywojennego, ze szczególnym uwzględnieniem stosunków polsko-francuskich, polsko-rumuńskich i polsko-czeskich oraz historią dawnej książki i bibliotekoznawstwa.
Jego dziećmi są historyk Władysław Bułhak i aktorka Ewa Konstancja Bułhak.
W 2013 roku za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej w dziedzinie bibliotekoznawstwa, historii drukarstwa i dziejów książki, za działalność na rzecz zachowania dziedzictwa narodowego prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Wybrane publikacje
- Polonia typographica saeculi sedecimi, z. 3, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1959.
- Polonia typographica saeculi sedecimi, z. 5, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1964.
- Polonia typographica saeculi sedecimi, z. 6, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1966.
- Polonia typographica saeculi sedecimi, z. 7, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1970.
- Jan Ciałowicz, Od Kościuszki do Sikorskiego, wybór, red., wstęp Henryk Bułhak, Kraków: „Znak” 1972.
- Juliusz Łukasiewicz, Dyplomata w Paryżu 1936–1939. Wspomnienia i dokumenty Juliusza Łukasiewicza, ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej, wyd. rozszerz. oprac., red. Wacław Jędrzejewicz i Henryk Bułhak, Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1989.
- Prace badawcze i bibliograficzne nad zbiorami rzadkich i cennych książek i dokumentów: materiały z seminarium polsko-radzieckiego, Warszawa, 8–10 października 1985, red. nauk. Henryk Bułhak, Jakub Zdzisław Lichański, Warszawa: Biblioteka Narodowa 1991.
- Polska – Francja. Z dziejów sojuszu 1922–1939. Cz. 1: (1922–1932), Warszawa: Wydawnictwa Fundacji „Historia pro Futuro” 1993[5].
- Z dziejów polityki i dyplomacji polskiej: studia poświęcone pamięci Edwarda hr. Raczyńskiego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wychodźstwie, red. Henryk Bułhak, Warszawa: Wyd. Sejmowe 1994.
- Polska – Francja: z dziejów sojuszu 1933–1936, Warszawa: Neriton 2000[6].
- ↑ Według innych źródeł ur. 1929 w Nowogródku (por. Notacje: Relacja Henryka Bułhaka. 1wrzesnia39.pl. [dostęp 2015-04-06].).
- ↑ Henryk Bułhak, Z Nowogródka na Syberię (1941), „Warszawskie Zeszyty Historyczne” z. 3/1989, s. 111–119.
- ↑ Henryk Bułhak, Stanisław Herbst, „Więź” z. 10 (186)/1973, s. 144–147.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lutego 2013 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 409).
- ↑ Recenzje: Andrzej Maciej Brzeziński, „Przegląd Zachodni” 52 (1996), nr 3, s. 155–158; Przemysław Żurawski vel Grajewski, „Dzieje Najnowsze” 28 (1996), nr 3/4, s. 173–177; Mariusz Wołos, Sojusz polsko-francuski w nowym ujęciu, „Czasy Nowożytne” 4 (1998), s. 219–223; Zbigniew Pęczkowski, „Teki Historyczne” 22 (1999), s. 350–360.
- ↑ Recenzje: Mariusz Wołos, Dzieje sojuszu polsko-francuskiego w latach 1933–1936, „Czasy Nowożytne” 11 (2001), s. 127–133.
Bibliografia
- Tadeusz Epsztein: 70-lecie urodzin Henryka Bułhaka. „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”. [dostęp 2015-04-06].
Linki zewnętrzne
- Notacje: Relacja Henryka Bułhaka. 1wrzesnia39.pl. [dostęp 2015-04-06].