Stanisław Kłosowski (pilot)
Wygląd
chorąży pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1913 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1971 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1930 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 Pułk Lotniczy |
Stanowiska | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stanisław Kłosowski (ur. 11 stycznia 1913 w Niwce (woj. kieleckie), zm. 1971 w Anglii[1]) – pilot lotnictwa bombowego i specjalnego przeznaczenia.
Kariera bojowa
- Kampania wrześniowa: pilot w składzie 216 Eskadry Bombowej (XV dywizjon bombowy) na samolocie PZL.37 Łoś.
- Dywizjon 301 PSP w Anglii (samolot Fairey Battle).
- 1586 Eskadra Specjalnego Przeznaczenia (samoloty: początkowo Handley Page Halifax, następnie Consolidated B-24 Liberator).
Informacje dodatkowe
- Był jednym z siedmiu lotników (alfabetycznie: Aleksander Gabszewicz, Eugeniusz Horbaczewski, Stanisław Kłosowski, Stanisław Król, Marian Pisarek, Stanisław Skalski, Zbigniew Szostak) odznaczonych Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari i jedynym podoficerem, który dostąpił tego zaszczytu i jednym z niewielu, którzy zostali odznaczeni DFC po raz drugi.
- Był jednym z niewielu lotników (obok wspomnianych: Zbigniewa Szostaka i nawigatora Stanisława Króla oraz pilota Jana Cholewy) lotnictwa bombowego, którzy wykonali sporo ponad 100 lotów bojowych nad terenem nieprzyjaciela (jedna tura lotów bojowych to 30 lotów).
- Mimo wielu przymusowych lądowań (po zestrzeleniu), nikt z załogi na pokładzie uszkodzonych maszyn nie poniósł śmierci ani nie odniósł obrażeń.
- Zdecydowaną większość lotów bojowych wykonał z dowódcą 1586 ESP mjr. naw. Stanisławem Królem (inni członkowie załogi wielokrotnie się zmieniali), przez co duet Król/Kłosowski zyskał nieoficjalną nazwę „królewskiej załogi”.
- Oprócz dzielności, odwagi i „żelaznego” opanowania wykazywał nieprzeciętny talent i umiejętności pilotażowe – np. w trakcie wodowania ciężkim bombowcem Halifax tak posadził samolot na wodzie, że ten nie zatonął i został przez motorówkę doholowany do brzegu.
Odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Medal Lotniczy – czterokrotnie
- DFC – dwukrotnie
Przypisy
- ↑ Według przekazu ustnego byłego pilota 1586 ESP zginął podczas rozmowy w budce telefonicznej. W wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności uderzył w nią samochód ciężarowy, którego kierowca stracił panowanie nad pojazdem.
Bibliografia
- A.P. Przemyski, Z pomocą żołnierzom Podziemia, Warszawa 1991.
Linki zewnętrzne
Kategorie:
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wybitnej Służby Lotniczej
- Odznaczeni Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Polscy lotnicy wojskowi
- Polscy piloci bombowi
- Uczestnicy alianckich lotów bojowych i transportowych do okupowanej Polski 1941–1945
- Urodzeni w 1913
- Zmarli w 1971