Przejdź do zawartości

Stanisław Kłosowski (pilot)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez EinsBot (dyskusja | edycje) o 07:25, 17 paź 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stanisław Kłosowski
Kuba
chorąży pilot chorąży pilot
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1913
Niwka

Data i miejsce śmierci

1971
Anglia

Przebieg służby
Lata służby

od 1930

Siły zbrojne

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2 Pułk Lotniczy
22 Eskadra Bombowa
1 Pułk Lotniczy
216 Eskadra Bombowa
Dywizjon 301
1586 Eskadra do Zadań Specjalnych

Stanowiska

pilot

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa: kampania wrześniowa,

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie) Medal Lotniczy Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej nadany dwukrotnie (Wielka Brytania) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)

Stanisław Kłosowski (ur. 11 stycznia 1913 w Niwce (woj. kieleckie), zm. 1971 w Anglii[1]) – pilot lotnictwa bombowego i specjalnego przeznaczenia.

Kariera bojowa

Informacje dodatkowe

  • Był jednym z siedmiu lotników (alfabetycznie: Aleksander Gabszewicz, Eugeniusz Horbaczewski, Stanisław Kłosowski, Stanisław Król, Marian Pisarek, Stanisław Skalski, Zbigniew Szostak) odznaczonych Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari i jedynym podoficerem, który dostąpił tego zaszczytu i jednym z niewielu, którzy zostali odznaczeni DFC po raz drugi.
  • Był jednym z niewielu lotników (obok wspomnianych: Zbigniewa Szostaka i nawigatora Stanisława Króla oraz pilota Jana Cholewy) lotnictwa bombowego, którzy wykonali sporo ponad 100 lotów bojowych nad terenem nieprzyjaciela (jedna tura lotów bojowych to 30 lotów).
  • Mimo wielu przymusowych lądowań (po zestrzeleniu), nikt z załogi na pokładzie uszkodzonych maszyn nie poniósł śmierci ani nie odniósł obrażeń.
  • Zdecydowaną większość lotów bojowych wykonał z dowódcą 1586 ESP mjr. naw. Stanisławem Królem (inni członkowie załogi wielokrotnie się zmieniali), przez co duet Król/Kłosowski zyskał nieoficjalną nazwę „królewskiej załogi”.
  • Oprócz dzielności, odwagi i „żelaznego” opanowania wykazywał nieprzeciętny talent i umiejętności pilotażowe – np. w trakcie wodowania ciężkim bombowcem Halifax tak posadził samolot na wodzie, że ten nie zatonął i został przez motorówkę doholowany do brzegu.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Według przekazu ustnego byłego pilota 1586 ESP zginął podczas rozmowy w budce telefonicznej. W wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności uderzył w nią samochód ciężarowy, którego kierowca stracił panowanie nad pojazdem.

Bibliografia

  • A.P. Przemyski, Z pomocą żołnierzom Podziemia, Warszawa 1991.

Linki zewnętrzne