Przejdź do zawartości

Koniemłoty (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Koniemłoty (gromada) edytowana 03:26, 13 lut 2022 przez PBbot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Koniemłoty
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

kieleckie

Powiat

29–30 września 1954: buski
1 października 1954–1972: staszowski

Data powstania

29 września 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Koniemłoty

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

5

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

21

brak współrzędnych

Koniemłoty – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Koniemłoty z siedzibą GRN w Koniemłotach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie buskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13a/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Koniemłoty, Grzybów, Krzywołęcz, Krzczonowice (bez wsi Lenartowice) i Pacanówka ze zniesionej gminy Oględów w tymże powiecie[6].

Dwa dni później, 1 października 1954, gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu staszowskiego w tymże województwie[7], gdzie ustalono dla niej 21 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

29 lutego 1956 do gromady Koniemłoty przyłączono oddziały Nr. Nr. 273 i 277 nadleśnictwa Kurozwęki z gromady Dobrów w tymże powiecie[9].

31 grudnia 1959 do gromady Koniemłoty przyłączono wsie Sielec, Stefanówek, Gaj, Koniemłocki i Ziembice oraz osadę Adamówka ze zniesionej gromady Sielec w powiecie staszowskim[10] oraz wsie Niziny i Lenartowice, kolonię Kowalówka Nizińska oraz osadę Młyńczysko ze zniesionej gromady Niziny w powiecie buskim[11].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 13a/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu buskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 235
  8. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Staszowie z dnia 2 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 października 1954 r., Nr. 11, Poz. 35)
  9. Uchwała Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 17 września 1955 r. w sprawie zmiany granic niektórych powiatów w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 15 marca 1956 r., Nr. 2, Poz. 5)
  10. Uchwała Nr 14/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 28 sierpnia 1959 r. o zniesieniu, połączeniu i utworzeniu niektórych gromad w województwie kieleckim (w brzmieniu uchwały Nr 27/59 z dnia 17 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 21 grudnia 1959 r., Nr. 13, Poz. 97)
  11. Dz.U. z 1959 r. nr 68, poz. 422
  12. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.